One night in Bangkok makes your mind goes Crazy ;)
Toch gelukt!
Hier zijn ze dan toch met een berichtje voor de enthousiastelingen :) Eerst en vooral, wij zijn hier perfect toegekomen ... Korte nachten, lange dagen, ... maar we zijn terecht :) Meteen al in het vliegtuig hebben we kennis gemaakt met enkele prachtige noorderburen. Allen zijn we naar eenzelfde guesthouse getrokken in Bangkok waar we voor enkele dagen samen genoten hebben van het stadsleven (Lees nachtleven).Voor Sebastiaan en mezelf was het eventjes aanpassen. We waren beiden erg vermoeid, en voor enkele dagen waren we ook onze apeteit kwijt. Energetisch voelden we ons de eerste dagen dus niet. 'Maar nu springen we "ondersthoogst" ;) Wat betreft Bangkok ... Voor de plattelandsliefhebber met een gezond buitenluchtje ... geen aanrader :) (ik meld het zo om niet negatief te klinken ;) Enkele dagen later zijn we per bus verder gereisd richting Chang Mai (een 8 u durende nachtrit) die ook maar weer ... een stad is :) Echte plannen om er lang te blijven hadden we dus niet. Toch was er wel een reden, namelijk Dominic, een super meisje uit Nederland die al die tijd met ons is meegereisd ... Zij vetrok vandaag echter weer richting Bangkok (wat problemen met visakaart), terwijl wij nood hadden aan het groene uit het noorden (maar we houden zeker contact voor een latere afspraak deze reis) Momenteel verblijven we in een super-guesthouse in Chang Khon, uiters dicht tegen de grens met Laos (enkel de Mekong scheidt ons nog). Morgen steken we dan letterlijk de grens over en gaan het avontuur tegemoet in Laos :) En ... Van hieruit gezien ... Laos ziet er veelbelovend uit ... Hoor ik daar geen roep aan de overkant van de Mekong - vraagteken - (werkt niet op dit klavier)
Zo wij houden jullie luitjes zo goed en zo kwaad het kan op de hoogte!
Tot de volgende! Sebastiaan, Davy, de Thai en Tom ;)
Zoals in de laatste post vermeld zijn we vanuit Thailand meteen richting Laos getrokken. We stellen het hier enorm super goed ;)
Laos is in al zijn facetten enorm prachtig. Fauna en flora floreren hier in extreme mate en het landschap is werkelijk adembenemend; en dit wel letterlijk als we de Bergen intrekken. Dit is trouwens onze hoofdbezigheid en OoO wat genieten wij hier enorm van ;) Ook de bevolking is een prachtig stuk van de Laotiaanse natuur. Zoals een Salaam Wahalecum in Gambia alles deed, doet hier een Sabaii Dii en een tanden-blootse-lach alles en zorgt ervoor dat het ijs al gebroken is, nog voor we kunnen onderscheiden of de persoon in kwestie al dan niet een vrouw of een man is :) Een uiterst welgekomen gevoel dus.
Cultureel (architecturale) gezien hebben we nog niet echt gebouwen bezocht, buiten hier en daar een prachtige boeddhistische tempel of stupa (waar de as van een overledene in wordt bewaard). De komende weken, wat zeg ik, maanden ;) komt dit zeker nog ruim aan de orde. Overal is er wel iets te bezoeken of te beleven.
Dus actie in overvloed ;)
Het culinaire
In eerste instantie viel de Laotiaanse/Thaise keuken wat tegen. Dit kwam voornamelijk door twee specifieke kruiden; gember (die een zure tint geeft) en een of ander kruid die me terug doet denken aan de tijd dat ik als kind nog op mijn t-shirts zat te sjieken (zeepig) ;) :) Ondertussen kunnen we de perfecte selectie maken en is het eten hier geweldig en kunnen we er letterlijk niet genoeg van krijgen! Anders zat de 50kg er al gauw aan te komen ;)
Net zoals wij het hier enorm goed stellen, hoop ik dat in het thuisfront en omstreken alles goed verloopt Ik wens jullie vele warme groetjes toe om jullie tijdens de nog steeds durende winter wat gezellige temperaturen te geven ;) :)
De volgende post zal ergens binnen een twee/drietal weken zijn Vooral om jullie gerust te stellen want bij thuiskomst zullen de fotos alles zeggen ;) ;) Gelukkig duurt dit nog eventjes ;) Waarom toch altijd dat terugticket al aanschaffen ;)
Stel het wel daar in La Flandre en houd jullie op en top ;)
Hoe gaat alles met iedereen (vrij algemeen ;) Met ons gaat het hier nog altijd super ;) Wij zijn bezig met volle teugen te genieten van het mooie land Cambodja ;) Jammer genoeg (zoals jullie allen weten) behoort Davy (sinds bijna een week nu), niet meer tot "wij" ... Hij had besloten om zijn laatste dagen te vullen van een bezoek aan het wereldberoemde (en waarschijnlijk zeer prachtige) Anghor Wat om dan richting Bangkok te trekken. We hebben afscheid genomen van elkaar in Sihanoukville (Z-Cambodja) waar we enkele dagen op een eiland hebben gespendeerd. Het was niet zo'n tropisch bounty-eiland waar "iedereen" altijd op hoopt ... Maar het was er zeker meer dan prachtig. We hebben er zeker van genoten ;) Vanuit Sihanoukville zijn Sebastiaan en ikzelf terug richting de hoofdstad Phnom Penh getrokken. Dit is trouwens een zeer prachtige en extreem rustige (naast de eigenlijke straten natuurlijk = geordende chaos) stad (voor een hoofdstad) die we beiden erg appreciëren. Ons kennende duurt het niet lang of we willen weer op avontuur ... We hebben dan ook een missie voor onszelf opgesteld ;) "Een tocht van 400 km richting en door het niet-toeristische Cardamongebergte" ;) Allebei erg gemotiveerd zijn we vanuit PP richting het westen (Kampong Speue) getrokken (voornamelijk met alternatief vervoer; eerst vanachter op een laadkar aan een brommer, dan een 30/40-tal km vanachter in een minibusje van een oud Cambodjaans koppel (geen engels voor hen, noch Cambodjaans voor ons, maar zeker super ;) In Kampong Speue zijn we uitgenodigd door een familie (die eerst erg van streek was toen de jongste ons (de 'witte') zag aankomen en schreewend het erf opliep ;) We hebben palmwijn voorgeschoteld gekregen (die als "straffe pulpe" bestempeld kan worden) en wij hebben voor het toetje gezorgd ;) Raad maar eens ... Meegenomen vanuit PP; van sprinkhaan tot kakkerlak, van slang op een stokje tot vogelspinnetje ... Zeker nit slecht hoor ;) Vanuit KS zijn we dan verder getrokken (te voet) naar Oaral (net voor het Cardamongebergte) waar we de nacht kamperend hebben doorgebracht (in een erg prachtige omgeving) in de velden. De volgende ochtend werden we gewekt door een oud ventje (die waarschijnlijk nog nooit in zijn leven enig wit vel had gezien ;) die zeer enthousiast was ons te zien ;) Super natuurlijk ;) We zijn dan eigenlijk vroeg vertrokken om onze missie verder te zetten. Amper na 3 km hadden we beide een gedacht van ... Oei! ... Is dit wel een te doene missie ... het antwoord volgde algauw; Neen! ;) Stel het je voor ... je loopt het laatste plaatselijke dorp uit, met een eindeloze zandweg voor je, amper water of eten bij (in de ruime omgeving geen ririver te vinden), een rugzak van ca 15-20 kg en met een drukkende hitte van ca 32 graden ... We zijn straffe mannen (dat weet iedereen ;) maar we zijn geen "dieheart" kamelen ;) Dus ik zeg het niet graag, maar ... we zijn gefaald in onze missie ;) We hebben dan besloten om terug richting (bovenop en in minibusjes) PP te gaan om via een andere route (meer gecivilariseerde) het Cardamongebergte te bereiken. Na onze driedaagse (die echt prachtig was) zijn we sinds gisterenavond zijn dus terug in PP. Nu willen we richting het noorden, maar we houden niet van het busvervoer ... Je besteld een ticket en wordt meteen zoveel km verder afgezet ... Zo mis je het gedeelte tussen beide punten ;) We zijn dus tot een nieuwe missie gekomen ... We willen graag een tuk-tuk of ... elk een brommer/motor kopen om Cambodja en Laos mee af te reizen. We zijn vandaag de hele dag bezig geweest met onderhandelen (en dit zal vanavond nog doorgaan denk ik (en hoop ik ook ;) want daar houden we van he ;) en morgen zien we dan wat we al dan niet kunnen doen ... Ik hoop dat we met "onze tuk-tuk" PP kunnen verlaten! Lukt dit niet, geen nood ... We zijn inventief genoeg ;) We houden jullie zeker op de hoogte!
Bas en Tom (samen bijna een compleet drumstel) groeten jullie ;)
Wij, hier in ZO-Asia, voelen ons meer dan schitterend ;) We genieten met volle teugen van alles wat we hier tegenkomen, meemaken, proeven, ruiken, ... (soms ook minder natuurlijk ;) Hoe gaat het daar 'A la flandria'? ;) Vandaag zijn we, met enig overleg, vanuit Cambodja terug in Thailand verzeild geraakt ;) Eigenlijk twee concrete oorzken hiervoor; De eerste is het niet te omzeilen (of het is verlenging, maar dat kost ons 45 dollar) uitlopen van ons visa. We hadden slechts een maand in Cambodja, en deze is min of meer gepasseerd (jammer genoeg al). Een tweede voorname reden is het "kostelijke aspect" in Cambodja. Je zou het niet geloven maar Cambodja is erg duur eigenlijk. Op bepaalde vlakken zelfs vergelijkbaar met de westerse prijzen ... Op die manier wordt er in beperkte tijd een behoorlijk bedrag uit onze portemonee gejaagd, die we liever wensen te behouden ;) Buiten dat feit hebben wij in Cambodja echt onze tijd beleefd ;) (We gaan ook terug hoor) Sinds onze laatste post, hadden we het idee om elke een motor te kopen en daarmee Cambodja af te reizen ... Wel, dit idee is, net als onze vorige missie, mislukt. Alles ivm de motoren was eigenlijk in orde, behalve de eigenlijke betaling. Door een "akefietje" met de credietkaart hebben we niet de mogelijkheid gerkegen om het nodige bedrag af te halen. Toch hebben we nog 5 dagen wachtend in Phnom Penh gespendeerd, in de hoop toch het nodige bedrag uit de muur te krijgen ... Tevergeefs ;) Met enige teleurstelling, en met het gedacht "Nu hebben we zeker de hoofdstad van Cambodja gezien" zijn we doorgereisd richting Battambang (Ten noorden van PP). Daar toegekomen hebben we eigenlijk meteen een fiets gehuurd om de buurt (platteland) te verkennen ... De volgende dag hadden we een gevoel van ... We hebben onze tijdelijke droom laten liggen in PP, dus we zorgen nu wel voor een motor ... Voor een deftige prijs hebben we voor 3 dagen een zalige (oude harley-achtige) motor kunnen huren en op die manier , op, volgens mij, de makkelijkste en meest interessante manier de buurt kunnen verkennen. In de buurt waren er enkele ruines te bezichtigen. Deze hebben we dan ook met uiterst enthousiasme bezocht. Ik moet toegeven, het sprak ons beide enorm aan ... Hoe meer ruine-achtiger de tempels eruit zagen, des te groter onze interesse ;) Zeker op onze tweede dag toen we "Wat Banan" gingen bezoeken ... Dit kwam mede zeker door de sfeer gegeven door de fantastische natuur ... Een tropisch onweer ;) Wat Banan is gelegen op de top van een berg ... Toen we aankwamen was er een alledaagse aangename warme zonneschijn ... Echter op de berg begon het stevig te waaien (echt vergelijkbaar met een sfeervolle herfstdag) en de donkere wolken begonnen te naderen. Voor ons beide gaf dit enkel maar een meerwaarde aan ons gevoel ... Mysticiteit allom ;) Echt een kippevel-gevoel, zowel binnen als buiten ons ;) Omdat we toch een behoorlijk eindje van Battambang zelf zaten, besloten we toch maar om voor de storm richting ons guesthouse terug te keren ... Wel ... Te laat ;) Nog voor we op de motor zaten begon het te GIETEN ;) Vergelijk het met de ergste regenval die je in je leven hebt meegemaakt ;) Voor ons was het natuurlijk super ;) We moesten nog een 20-tal km via brousse-zandwegen richting Battambang, met een regenval waarmee je slechts enkele meters voor je uit kon kijken. In Battambang zelf aangekomen, stonden de straten onder water (15-20 cm) ... Wij, met de rest van Battambang, vluchtend voor de storm gaf ons nog een groter gevoel van enthousiasme/geluk ;) Gedurende de drie dagen Battamband per motor hebben we echt enorm veel gezien ... De motor is zowieso de beste vervoersmethode in ZO-Asia ... We zijn dan ook van plan om bij terugkomst in Cambodja een motor te huren voor een 20-tal dagen ... Maar dit is natuurlijk voor later ;) Trouwens, Het verkeer in de stad is een enorme Chaos, een avontuur op zich ;) Maar met Seb. achter het stuur is het enkel een dubbel avontuur ;) slechts een regel geldt er; Pas op voor de koeien (en echt terecht), voor de rest zoek je gezoon je eigen weg doorheen het verkeer ;) (makkelijk als je gewend bent van met je fiets doorheen Brugge te crossen ;) En daarop vertrouw ik men Seb. blindelings ;) Vanuit Battambang zijn we richting het welbekende Siem Reab (nog meer te noorden) getrokken. De eerste dag hebben we niet veel meer gedaan dan de stad en zijn buurt verkend. De dag daarop zijn we natuurlijk begonnen aan het grootste bezoek Angkor Wat en Co. Wel ... ONBESCHRIJFELIJK ... Niet alleen Angkor zelf, maar alle tempels en ruines in haar buurt, zijn prachtig, indrukwekkend, imposant ... noem maar op. We hebben er drie enorme dagen beleefd. Dergelijke bezoeken zijn trouwens teveel voor woorden ... Een individueel bezoek bezorgt je de sfeer van "overweldigend-heid" ;) Wij hebben er alvast een stukje van ons hart verloren ;) Ik zou eigenijk behoorlijk door kunnen vertellen, maar dat is onnodig ;) Het is een individue(e)l(e) gevoel en perceptie die enkel gevormd kan worden bij bezoek ;) Sorry, maar het is nu eenmaal zo ;) Wel kan ik aangeven, voor de beeldhouwliefhebbers ... Twijfel niet en bezoek Siem Reap met zijn ALLES ;) De taferelen (heroisch, hels, hemels, ...) hebben een specifiek karakter ... een zeer fijne kunst die zonder moeite kan worden geaccepteerd ;) (mij persoonlijk werd wel de verbintenis met inca/masteken-kunst aangegeven ... dezelfde manier van persoonsvoorstellingen met gelijkaardige gelaatsvoorstellingen ;) ... Geschiedenis in combinatie met biologie he ;););)
Tijdens onze tijd in SR hebben we ook een Cambodjaans meisje leren kennen (He begon met seppes kunst voor gitaarspelen ;) die ons op vele vlakken iets meer van de Cambodjaanse cultuur heeft leren kennen (vooral op voedselvlak hebben we veel geproefd ;) Van ... tot enorm lekker (bv pannekoek met romige melk en cacao-poeder ;) We hebben er enorm van genoten ;) We zijn van plan om haar, wanneer we terug in Cambodja zijn, op te zoeken. Vanuit Siem Reap zijn we richting Poipet getrokken (omwille van het aflopen van ons visa), een stad aan de grens met Thailand. Daar was er echt niets te beleven (behalve het grensstad-gevoel ;) waardoor we vandaag in Saraburi, in Thailand zijn aangekomen ;) De weg hiernaartoe (per bus) was zoals altijd adembenemend ;) De gifte van de natuur blijft hier het aannemen waard ;) We doen het dan ook op extreme mate natuurlijk ;) Zo, volgende post vertellen we jullie wat nieuws Nu gaan we genieten van een Thaise muziekvoorstelling hier enkele stappen vandaan ;)
Houd jullie in tussentijd levendig en haaks ;) Wij horen elkaar weer bij de volgende
Dit is eventjes een "blog-berichtje tussendoor" ...
Wij vinden het hier nog altijd meer dan geweldig en voelen ons schitterend ... Toch hebben we gisteren een klein "duwtje" gekregen ... We bevonden ons in Lampang, een totaal ontoeristische stad, waardoor wij natuurlijk werden aangesproken ;) Toch was er iets uiterst interessants te doen; Het "Thai Elephant Conservation Centre". Zoals jullie allen zelf kunnen lezen gaat het over het "behoud" van de olifanten in Thailand (Enorme beesten zoals olifanten hebben nood aan enorme omgeving ...). Net zoals overal ter wereld verdwijnt er hier in Thailand elke dag wel ergens een stuk van hun natuurlijke habitat. De regering heeft daarom ook dit centrum opgericht, om de olifant toch nog een toekomst te geven (althans dit is wat je zou verwachten).
Wel, aangekomen werden we aangemaand om plaats te nemen in een busje (vergelijk het met een treintje in Bellewaerde) wat al wat "wenkbrauw-gefrons" teweegbracht ;) We werden naar een plaats gebracht met als plakaattitel "Elephantshow" ... Jup een circus. Nog voor we plaats hadden genomen stroomden de toeristen toe ... Alsook de olifanten met hun "Mahud" op de nek in de arena ;) Binnenin begonnen de vraagtekens op te rijzen ... In plaats van "behoud van de olifant in zijn natuurlijk milieu" (zo dachten wij, naief zoals we zijn), werden de olifanten getraind om het publiek te entertainen met allerhande kunstjes die zelfs een aap nog niet zou willen doen. Schilderen, knielen, muziek maken, ... Alsjeblieft zeg ... Toeristen zoals wijzelf, betalen dus om "danspoppetjes" van de olifanten te laten maken. In eerste zin hadden we er nog niet zo'n erg in. Pas na de voorstelling, toen we eigenlijk weer het busje in moesten (maar dit mooi hebben genegeerd), zijn we de verboden "Only Staff"-paadjes gevolgd ... Deze paadjes leidden jammer genoeg tot de minder leuke en speelse plaatjes. Agressieve, mentaal gekraakte, olifanten die allen een verontrustend stereotiep gedrag vertonen (denk aan de leeuw in zijn kooi die de 8-baan volgt). Schrijnend ... In plaats van behoud van de olifant is het een geleidelijk doden van het dier. We waren er beide niet goed van. Bij deze roepen we op om bezoek aan olifanten in Thailand te laten voor wat het is ... Het is een dikke commercie waarbij de toerist vraagt om belachelijk clowngedrag van een dier, en de thaise regering er jammer genoeg (maar ook logisch) op de verkeerde manier op in gaat ... Geld, ... man, gelukkig hebben we geld! Pure exploitatie op de geestestoestand van de dieren! Schande!
Nog even dit ... Zie vorige post trouwens niet enkel als een reactie op Thailand en haar olifanten (dat zou bekrompen zijn van onze kant en dit laat ik aan Gaia over) Het is een algemene reactie op de gevoelloze uitbuiting en schandelijke zakvulling ten koste van de zwakkere diersoorten dan de mens zelf ... Alle diersoorten dus!
We hebben volgens mij al genoeg aangericht met ons sterke wapen, de mogelijkheid tot denken en daardoor creeeren. Laten we dit dan in de goede zin gebruiken - punt
We're back! ;)
Meteen na onze vorige post zijn wij per bus richting Pai getrokken, een klein gezellig stadje in het NW van Thailand, die een bijzondere aantrekking heeft bij het overgrote deel van de "backpack-toeristas" ;) Deze aantrekking heeft vooral te maken met het erg bruisende nachtleven (lees; serieus-feest-leven ;) Naar mijn "altijd-bescheiden-mening" ;) heeft het amper iets weg van een Thaise stad, ... Integendeel, het is eigenlijk meer een tot de jaren 60's omgevormde hippie-stad die vol loopt met wit vel ;) ('t ene al wat witter dan het andere natuurlijk ;) Om voor mezelf te spreken; het was niet zozeer mijn 'ding'. Alles was nogal 'gemaakt'; van de winkels en bars tot de mensen die er rondliepen ... Alles moest zo 'speciaal' mogelijk zijn ;) (het was dus eigenlijk de verpakking; de kleren en haarsnit die de man maakten ... en dit zou ik niet perse verwachten van de gemiddelde trekker, die wel eens 5 dagen dezelfde kleren zou dragen indien nodig ;) ... (we hebben trouwens op de bus richting ... een Duits-Noorse gast (Julian 27j) tegengekomen, waarmee we het in praktisch alle opzichten perfect konden vinden (we hebben dan ook samen enkele dagen een kamer gedeeld - en dit was super ;) Wat zeker wel de moeite was, was natuurlijk weer de omgeving ... Zowieso krag je op de een of andere manier een soort van "mini-Zwitserland-gevoel" als je de prachtige bergen en de daartussen liggende weilanden zag (dit kan ik natuurlijk enkel vergelijken met fotos van Zwitserland ;) In de buurt waren er verschillende, interessante natuurwondertjes te beschouwen; watervallen, warmwaterbronnen, ... en zelfs een canyon!) We bezochten al deze bezienswaardigheden trouwens weer met een gehuurde motor (het blijft toch de beste vervoersmethode hoor - zeker met seppe de driver ;) Wel iss het zo, doordat het een kleine, maar overlopende stad van toeristen is, dat we nooit (zoals we ervoor juist zo apprecieerden) alleen waren. Daardoor was de intentsiteit van de natuurbeleving nooit zo sterk vond ik (al is het maar; je zit in de "middle-of-nowhere" en je hoort de Engelse klanken rondom je ;) Nuja ... We hebben er toch zeker van genoten hoor ;) Zoals al vermeld, Pai was een enorm feeststadje ... Daar hebben we dan ook wat van meegeproefd, maar 3 dagen was, zeker voor mij, meer dan voldoende ;) Vanaf de 3de dag wilde ik verder reizen richting het (naar het schijn) zeer prachtige NW van Thailand (Sophon). Seppe kon wat meer genieten van het feestleven en het daarbij komende sociale aspect (wat ben ik toch een asociale peet zeg ;). Hij voelde er ook wat minder voor, om mee te gaan richting het westen. We hebben toen besloten om voor eventjes elk ons 'ding' te doen en zo elkaar vrij te laten in onze 'reistijdsinvulling' ;) Ikzelf ben dus van Pai naar Sophon getrokken, een streek met zeer veel grotten. Meteen ben ik op zoek gegaan naar de (weer naar het schijnt) grootste grot in de buurt. Dit was een 15-tal km van Sophon zelf. Schitterend dacht ik, eventjes een uitdaginkje om te voet te doen ;) Het gevolg was dat ik inderdaad de grot heb bereikt, maar eigenlijk pas toen het al aan het schemeren was (ik was eventjes "opgehouden" door een groepje wiskey-drinkende-jongeren (wat altijd leuk is) die een uiterst lekker hapje aan het nuttigen waren; rauw koeievlees in zijn eigen bloed, op smaak gebracht met zeer lekkere kruiden ;) Jam! Schemer of niet; ik heb de grot perfect van buitenaf kunnen aanschouwen en idd ... Ze was enorm ;) Ik was trouwens weer net op het goeie moment om de plaatselijke vlucht vleermuizen te kunnen aanschouwen (en trouwens ook nachtzwaluwen (denk ik toch)) die zichzelf uit de grot schoten. Aangezien het na dit spectakel al behoorlijk donker was heb ik mij maar enkele 100den meters verder op een bergflank gesetteld. Deze had een heel bijzondere sfeer eigenlijk ;) De bergflank (dicht begroeid met woud)ertegenover stond in stevige laaie (kunstmatig hoor - en enkel de bodemlaag van het bos) ;) (de reden is me nog altijd niet duidelijk; misschien om grotere natuurlijke bosbranden te voorrkomen ...? Of voor eventueel toekomstig akkerland ...? Of ...?). Die avond beseft ik plots dat (voor zowel Sebastiaan als ikzelf) het visa voor thailand afliep op de 10de (toen waren we de 7de) en dat je daarvoor zowieso Thailand eerst moest verlaten om dit weer in orde te krijgen. Veel mogelijkheid was er niet, Laos of Birma (de checkpost in birma lag trouwens niet zo ver van de grens met Laos). De volgende ochtend ben ik (omdat het wegenet in het noorden niet zo verspreid is ;) terug richting pai getrokken, om verder naar Mae Sai (in Birma)te trekken. Dit kon enkel via Chang Mai, waar ik dus de nacht zou moeten spenderen. Opnieuw had ik echt geen zin om in een guesthouse te slapen ... Ik dacht, ik settel mij tot de volgende morgen in het busstation :) Nog geen 15 min later stond er een Thaise mevrouw voor me die erop stond dat ik in haar huis zou slapen (natuurlijk komt eten er dan ook direct aan)... Ok dan maar ;););) ik ben deze dame uiteraard nog steeds heel dankbaar ... hoe kan het ook anders (ik heb trouwens het merendeel van mijn gerief mogen acherlaten in haar huis) De volgende ochtend (de 9de) ben ik dan richting Mae Sai getrokken waar alles ivm het visa direct in orde werd gebracht - Opgelucht, voor 10 dollar, kon ik weer verder in thailand voor 15 dagen (ik zat wel wat in met Sebastiaan natuurlijk - ik wist niets van hem en of hij al dan niet een idee had ivm zijn visa). Vanuit Mae Sai ben ik dan te voet terug richting Chang Mai (einddoel, waarbij ik eerst via Chang Rai moest) getrokken. De hele tijd heb ik gewandeld tot het begon te schemeren en me er een Amerikaan (die al een hele tijd in thailand (in een tempel) verbleef), met zijn bagage; een monnik, me oppikte (met zijn 3en op de scooter dus, richting Chang Rai ;) In chang Rai heeft hij me gedropt ... Dat was voor mij uiteraard meer dan fantastisch ;) Weer zoals de dag ervoor was de zin in een guesthouse er niet ... Ik ben toen maar doorheen Chang Rai gewandeld om me ergens een eindje van de stad in een akker ofzo te settelen. Nog voor ik "the countryside" bereikte stopte er plost een "sjiekke karre". De Thaise dame in de auto blijkt bezorgt te zijn en "dwingt" me om een guesthouse te zoeken ... Ze had al vlug door dat dit geen zin had, en heeft me toen naar een naburige katholieke gemeenschap gebracht ... Daar kreeg ik bij de kerk een plekje (in een algemene slaapzaal)om te slapen ... Je ziet. ze hebben medelijden met zwervers - weer een enorm dankbaarheidsgevoel natuurlijk ;) De volgende ochtend vroeg zette ik mn tocht naar chang Mai verder. Vanuit chang Rai was dit nog zo'n 200 km. Ik begon al aan de "lange wandeling" toen ik plots een oude fietsenzaak zag ... Ik keek eventjes rond en heb toen voor 150 bath (amper 5 eu) een "krak" (letterlijk) kunnen kopen ... (Aangezien mn voeten (in tijd althans) nog grotere "kraks" (en niet in de zin van "goed zijn in ...") zijn, heb ik de aankoop maar overwogen). Mn missie per fiets richting Chang Mai was begonnen ;) Na ongeveer 25 km onderweg te zijn, kom ik natuurlijk een bordje tegen met "Waterfall 19 km" naar rechts(ik "moest" rechtdoor normaal, maarja ...). Nog geen 5 km (bergop trouwens - het fysisch verschijnsel dat je bergop rijdt en toch het gedacht hebt dat je daalt is vrij lastig trouwens ;) deze inslag in, hangt mn ketting plots zeer los, mn zadel staat veel te laag alsook los en mn spatbord hangt er half af en sleept dus TE veel ;) Uitgeput (waarschijnlijk vrij versleten eruitziend ;) passeer ik een "nieuwe" ;) thaise mevrouw (sorry, een Akha - een van de etnische groepen in thailand) die mij meteen een biertje uit haar kraampje aanbiedt ... Ik kon niet weigeren natuurlijk ;) Op datzelfde moment stopt er een auto met 6 jongegasten (4 gasten/2 meisjes) aan haar kraampje, en lachen direct wat met mijn "super-fiets". Gelukkig hadden ze wat sleutels enzo bij (iedereen hier is zowieso een halve mechanieker) om mijn fietsje zo goed mogelijk weer op te knappen. Ik kon weer verder). Na nog geen km (ik was echt (buiten de eigenlijke weg) midden in de jungle) komt mn stuur slap te staan - sturen ging dus aan geen kanten meer ;) Ik heb toen maar te voet (met de fiets aan de hand natuurlijk) mijn "waterval-missie" verder gezet ... Eindelijk, en vooral uiterst uitgeput (letterlijk het einde van mn krachten), kom ik bij de post aan. Enkele legermannen staan daar paraat in geval van ... en ze zien mij ook al komen met mn fietsje ;) Ook bij deze verscheen de lach meteen op het gezicht ;) Zoals iedereen hier blijkbaar gaan ze direct om wat materiaal en beginnen aan het stuur te prutsen. Ze geven aan dat ik in tussentijd maar de waterval (1.2 km verder) moet gaan bezoeken ;) Hup met volle moed, (en vooral trillend op mn benen van energie-tekort) vertrek ik richting ... Daar aangekomen wordt ik verwelkomd door die jongegasten die mij ervoor hadden geholpen. Meteen wordt ik uitgenodigd voor de thaise wiskey en gebraden kieken... Ik kon op dat moment echt niets anders wensen. En zeker toen ik de waterval eens goed bekeek. Ene van minstens 15 m hoog in 1 grote klets naar beneden ... PRACHTIG! Na evnetjes aan de waterval te hebben gespendeerd ga ik samen met hen terug tot aan de "post". Ondertussen is mn fietsje weer in "prima" staat en kan ik (met eerst overdonderend te hebben bedankt natuurlijk) weer terug richting de weg naar Chang Mai. Het voordeel; het was naar beneden ;););) VLIEGEN voor 19 km ;) (althans tot de weg van Chang Rai naar Chang Mai, vanaf toen weer op en neer ;) Ondertussen begon het te schemeren en ik had voor mezelf beslist om nog 3 X bergop te gaan. Bij mn derde op, stopt er een pick-up met een 5-tal mannen en 1 vrouw in. Ze vragen me waar ik ga en direct geven ze me wat water en een watermeloen ... Toen ik zei; "chang Mai", werd er weeral "schatergelachen" met meteen erna het voorstel (van de vrouw); "Als je wilt mag je in mijn huis slapen" ... Over het antwoord op die vraag moest ik natuurlijk niet echt nadenken ;) Ik Ben meegegaan naar haar vaders huis (Zij woonde met haar man en haar broer in Bangkok en was op bezoek bij haar vader in Mao Lao). Meteen werd er een grote maaltijd geprepareerd en kreeg ik mijn kamer toegewezen ;) Schitterend toch - Nog eens ... Dit is het reizen die ik nastreef ;) Dit is pure puurheid ;) ...
De volgende dag werd ik gewekt (mijn missie was nog altijd in chang mai raken met de fiets ;) om met de hele familie naar de waterval te gaan ... Natuurlijk ben ik zonder twijfel meegeegaan (weer een extra ervaring erbovenop) ;) En het was super ook ;) Ze hebben me echt tot en met verzorgd ;) Die avond was ik van plan om verder door te reizen richting chang mai, maar ze wilden dat ik bleef ... Omdat ... Ze gingen de dag erop zelf terug richting Bangkok en ze zouden me menemen tot aan Lampang (een 30-tal km van Chang Mai). Op zo'n moment sta je gewoon met je mond vol tanden ... Zo'n uiterst pure vriendelijkheid met de doordringende wil om je te helpen je (in hun ogen onmogelijke) missie te voltooien ... Geen woorden voor ... Niets van woorden ... Woorden zijn nietsbetekenend in dit geval. Ik ben deze mensen mn hele leven dankbaar voor hun extreme gastvrijheid en bereidheid mij te helpen ... ...
Ik moest in Chang Mai zijn om 2 redenen, 1. mijn gerief lag daar nog, en 2. ik had daar mn afspraak met ... Sebastiaan ;) Dus voor alle duidelijkheid; nu zijn we weer samen bezig met de reis ... Toch was het voor mij eventjes een super-ervaring om alleen in Thailand te reizen (wat Sebastiaan betreft, moet hij zijn verhaal maar zelf posten ;), Dus ik ben toch wel blij dat we eventjes onze eigen weg en wil hebben gevolgd. Ondertussen zijn we dus al 3 dagen in chang Mai en het is hier ... Shongkran, Boeddhistisch nieuwjaar ... De manier waarop dit wordt gevierd is ... Het waterfeest. Iedereen en alles is van kop tot teen gewapend met water (op welke manier dan ook, en iedereen is natuurlijk slachtoffer ... Maar het is echt extreem ;) Morgen nog een dag geloof ik ... Ik ga om een snorkel en duikbril ... hahahahaha
Ok dit was een brokje ... Ik verontschuldig mij nu al voor rare zinnen, schrijffouten, ... ER was wat te vertellen ;)
Houd jullie allen goed en tot later he
Beyeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!
tom
Sabaai Di Kop, Sabaai Di Kop ...
Hier zijn we meer met een nieuw stukje Thais avontuur ;)
Vorige post had ik al vermeld dat het hier in Thailand (net als in andere boeddhistische landen)Songkran was (13, 14 en 15 april). Songkran is het boeddhistische nieuwjaar. Nu zijn we in het jaar 2552 (het jaar van de tijger), de herdenking van Boeddha die het Nirvana (verlichting) bereikte ... Dit wordt gevierd door het 'waterfeest", wat in deze temperaturen enkel maar een enorme vreademing is ;) En dat voor drie dagen lang (en eigenlijk voordien wordt er al gebruik gemakt van waterpistolen en emmers water. Bijhorend (maar daar kunnen wijzelf bij nieuwjaar ook van meespreken ;) wordt er de nodige hoeveelheid alcohol verbruikt ;) Dit leid enkel maar toch een nog openere en dansende feestsfeer (en hier zonder agressie ;) De derde dag wilde ik toch eventjes de stad uit en heb ik (met de fiets die ik had meegnomen uit Chang Rai), door het "gesplash" heen, een waterval proberen te bezoeken ;) Dit is me uiterst traag en moeizaam gelukt (iedereen houdt immers van een "overnatte Farang"), en bij aankomst was het te druk om zelfs maar bij de waterval te geraken ;) De missie maar opgegeven dus ;) De volgende dag zijn we richting Sukhotai getrokken; Sukothai is een hedendaagse stad, maar in het verleden was het de hoofdstad van een van de dynastien, die ongeveer anderhalve eeuw in Centraal-Thailand heeft geregeerd (13de - 15de eeuw). Voor de opbouw van de stad werd een gelijkaardige bouwstijl gebruikt als het welbefaamde Angkor Wat in Cambodja, maar dan met uiterst veel Boeddha-voorstellingen. Net zoals de pracht bij de tempels van Angkor wat (natuurlijk niet zo extreem, maar toch zeker de moeite), is de beeldhouwkunst in Sukhotai zeer fijn en dus prachtig (als je ervan houdt tenminste ;)
Vanuit Sukhotai zijn we doorgetrokken richting Loei, een uiterst prachtig gebied die bestaat uit bergketens met afwisselend landbouwgebied en plantages, met hier en daar een stukje jungle ... Extreem aantrekkelijk. Zo'n 50 km van Loei bevindt zich het 'Chateau de Loei'. Wat de naam misschien al wat doet vermoeden, gaat het om een wijnstreek (de enige in Thailand trouwens). Deze zeer specifieke omgeving was natuurlijk al even
prachtig als de gehele omgeving. Ook de wijn, die eerst geproefd en daarna gekocht werd, is zeker meer dan de moeite waard. Voor de niet kenners (waaronder ikzelf ;) Het is een lichte ruitige witte wijn die we beiden zeker erg apprecieren ;) Lag ht niet aan het vervoer, hadden we zeker een flesje mee voor thuis ;)
Na ons bezoek aan de wijngaard (en wat licht in het hoofd), hadden we een kleine missie. Volgens onze map van Thailand zou er in dezelfde regio ergens een pootafdruk van een of andere dinosaurussoort te vinden zijn ... Met enige onzekerheid kwamen we terecht bij het 'Phuluang Wildlife Preserve" (we hadden in Loei trouwens weer een brommer gehuurd), waar we op de foto's aan de ingang inderdaad wel een afdruk konden waarnemen ;) Met een uiterst groot enthousiasme gingen we met grote stappen het park binnen (eerst met de brommer nog eigenlijk ;) Het park is gelegen op en rond een prachtig bergketen, volgroeid met dichte jungle-wouden. Naarmate we hoger gingen veranderde deze in een zer specifiek landschap; een soort van heidegebied met hardbladige plantensoorten en naaldbomen. Dit is werkelijk een van de mooiste tukken natuur die we hier al reeds hebben kunnen bewonderen. Ook de eindeloze uitzichten op de benedenliggende valleiden waren adembenemend ... De natuur toch he ;) ... Na zo'n 10-tal minuten op het wandelpad komen we al een eerst diersoort tegen, een kalkoenachtige-fasant, waarbij we al een eerste bijkomend enthousiasme-scheutje kregen (we waren trouwens enkel op zoek naar dat dino-spoor ;) ... Direct na de fasant horen w geritsel aan de andere kant van het pad, waarop plots een dasachtig dier op zijn dooie gemak komt afgewandeld ... ;) Schitterend ;)Na enige tijd het pad te hebben gevolgd (die afwisselend tussen de heide en dichte jungle liep) begonnen we wat sporen te zien (herten of zilde zwijnen ofzo ... en iets later "veronderstellen we toch" een tijgerspoor. Redelijk onderzoekend en geconcentreerd op de sporen, horen we plots een enorm geraas vanuit de jungle op de helling rechts van ons ... Erg verschoten zien we een heleboel planten, volgens een lijn richting onze kant op, extreem heen n wer schudden ... Jup, een wilde olifant ;) Nog voor we ze echt goed konden zien maakte ze haar weg al terug weg van ons (waarschijnlijk had ze ons gehoord of gezien) ... Dit zorgde voor ons beiden enkel maar voor een kinderlijk enthousiasme ;) We wilden de olifant eerst achterna ... maar dat verstand soms he ;);) We zetten onze weg verder, maar bemerken ons opeens dat we eigenlijk behoorlijk de weg kwijt waren (wij en paadjes ook ;) Geen probleem, enkel het feit dat de zon toch al behoorlijk laag begon te staan ;) (nog eens; de omgeving was prachtig - in het heide gebied lagen er steeds meer rotsblokken verspreid die enkel maar een extra toets aan de omgeving gaven ;) Ook de wind zorgde voor een uiterst sfeertje bovenop de bergtoppen ;) Opeens komen we toch weer op een of ander pad en besluiten we dit maar te volgen ... En gelukkig maar ;) Opeens staan er aan de kant van de weg een 3-tal olifanten (dachten w toch). Vanaf dat ze doorhadden dat we in de buurt waren blies het dominante vrouwtje de aftocht (en dit uiteraard letterlijk) waarbij de hele kudde, mt de staart in de lucht, van het pad in het lange olifantengras (soort lang rietachtig gras) vluchtte ... Ik kon niet anders dan de achtervolging inzetten ;) Net als de kudde stormde ik het lange gras in met de veronderstlling dat ze blijvend 'on the run' waren (ze zijn ongelofelijk snel en praktisch onzichtbaar in de plantengroei), tot ik plots gestopt wordt door twee olifanten ... Ik kon me net achter een bosje riet verstoppen, waardoor ik een prachtig zicht had vanop 10 - 15 m ... Dit is, naast hte fotograferen van enkele vossejongen, de grootste kick die dieren me hebben gegeven ;) Ht dominante vrouwtje, voor mij niet zichtbaar, stond trouwens net achter de boom van haar tak te maken ;) Schitterend ;) Natuurlijk wilde ik wat foto's, maar op het moment de klik kwam, begaven de batterijen het ... Ik vluchtte snel weer het grs uit om nieuwe batterijen in de camera te 'doppen'. Bij terugkomst waren ze letterlijk weg ;) Zo snel, zo geruisloos, ... ongelofelijk. Maar we hebben toch onze pure ontmoeting met olifanten gehad ;) (het was trouwens een kudde van 8 olifanten). Na deze unieke ontmoeting moestn we echt terug (het lag eigenlijk aan onze brommer die trug moest, ander hadden w ons in een kijkhut boven in een boom genestld). Net toen het onzichtbaar donker was kwamen we aan bij de plaats waar onze brommer stond. De staff was trouwens net op zoek gegaan naar de twee verdwaalde ;) (ze stelden voor om er de nacht door te brengen, maarja ... de brommer ... voor eens minder handig ;) We moesten nog zo'n 50 km terug naar Loei, waarvan een 10-tal door de jungle van het prk zelf ;) Wat een magische terugtocht ... Overal waar je keek waren er lichtjes, bezorgd door 1000-den vuurvliegjes (van de fluor-groene zoals de glimwormen bij ons, tot geel-oranje 'flikkerlampjes" (Peter Pan's tinkerbel was er niets vergeleken mee ;) De dag erop zijn w verder getrokken richting een volgend nationaal park "Phu Kradueng", naar het schijnt een van thailands mooiste parken. Het park bestaat uit een klokvormige berg met bovenaan een wijds plateau (op een hoogte van meer dan 1200 m). Eerst was re een intense klim van zo'n 5 km naar de top van het gebergte ... Dit door dicht jungelwoud en bamboebossen ... Uiterst prachtig. Boven gekomen merkten we weer de enorme verndering van de plantngroei ... Afwisselend heidegebied met enorme naaldbomen met daartussen savanne ... Een meer Afrika-gevoel (door de naaldbomen zelfs een Europees gevoel). Het noorden van het park (dat iets lager was gelegen) bestond uit jungle doorlopen door enkele rivieren (met bijhorende watervallen natuurlijk). Het geheel was uitrst prachtig, maar toch zouden wij Phuluang een trapje hoger op de "mooiheidsladder" plaatsen. In het park hebben we trouwens geen olifanten gezien ;) (al wilde een van de "staff-guides" ons dit wel wijsmaken ;) Wel hebben wel weer enorm veel insecten, vooral vlinders in alle kleuren van de regenboog, amfibieen, vele vogels, reptielen en enkele zoogdieren, waaronder eekhoorns, herten (die eigenlijk aangetrokken werden door de eettenten op de camping waar we twee nachten hebben verbleven (je kon ze zelfs strelen - over wildlife gesproken)0 en bij de schemering ook jakhalzen, gezien ;) Wij houden van de natuur, maar zij zeker ook van ons ;) ... De laatste morgen, deze ochtend eigenlijk, werd ik dan gewekt door een "national-giographic-gekend" geluid; Gibbons (een van onze dichtste DNA-verwanten ;) We wilden net afgaan op het geluid, dat blijkbaar van bij de watervallen kwam, toen plots, vanuit verschillende enorme luidsprekers, een hels thaise stem de hele harmonie verstoorde (en daarbij de gibbons heeft weggejaagd ;) (tussendoor; de Thai en gerucht gaan hand in hand - ook in hun moderne muziek ;) Omdat ons visa van Thailand overmorgen afloopt zijn we nu in Nong Khai, "aan de oevers van de Mekong". Overmorgen zitten we dus weer in het geliefde Laos voor een drietal weken ... We houden jullie zeker op de hoogte van onze komende avonturen ;) Houd jullie allen goed en tot later ;)
S en T vanuit Thailand ;)
Sabai Di Krap!
1. Het dinosaurusspoor hebben we toen jammer genoeg nit gevonden - maar we gaan terug ;)
2. Om jullie een meelevend gevoel te geven; de eerste olifant, gaf een beeld zoals deze prachtig weergegeven wordt in de welbekende film Jurasic-park; een vogelpersectiefbeeld (hij kwam van een berghelling) van de onzichtbare dino in het lange gras ;) Geniet ervan!
Hallo daar iedereen voor jullie computer ;)
Alles goed daar in de verte?
Eerst een minimale verontschuldiging voor de ietwat "ongerusten" onder ons ;) We waren druk bezig met het beleven van onze reis, waardoor het blogaspect eventjes ter zijde werd gelaten ;) We hadden ook niet echt de mogelijkheid (dit lees je verder). Nu dus een kleine update ;)
Zoals jullie weten zijn we sinds de laatste post terug in Laos aanbeland ... Eerst wil ik nog iets aangeven ivm Nong Khai (het grensstadje in thailand). Daar hebben we de mooiste "bouwwerken" gezien ... ooit! Er is namelijk een tuin, Sala Keoku, die vol staat met abstracte beelden (visioenachtige voorstellingen) uit de hindoeistische en boeddhistische mythologie ... Heel indrukwekkend. Naast de voorstellingen zelf, heel anders dan de andere beeldhouwwerken die we hebben gezien (van bv. Buddha), is de grootte van de beelden soms heel overweldigend.
Vanuit Nong Khai hebben we de 'vriendschapsbrug' overgestoken richting Laos, om eigenlijk direct naar Vientiane te gaan. We wisten, sinds ons vorige verblijf in de hoofdstad van Laos, dat er aan "extreme sports" te doen was aan de oevers van de Mekong (die net langs Vientiane loopt). Daar we nu in het droge seizoen zijn, ligt de bedding van de Mekong voor de helft droog, waardoor er een soort van mini-woestijn wordt gevormd ;) Vanaf de "woestijnrand" (die enkele meters hoger ligt dan de mekong zelf) kun je een perfecte sprong in het water wagen (althans 2 maad terug toch). Jammer genoeg was dit nu niet meer mogelijk door verdere erosie (van zowel water als wind). De afstand van aanloop tot de Mekong was te groot en zou enkel maar tot 'beenbrekende' resultaten' leiden ;) Aangezien dit niet gewenst is op reis is het tot de ordinaire zwem gebleven ... Wat zeker meer dan mooi is in het elke dag warmer wordende klimaatje hier ;) Zo eventjes aangeven dat het toch zo leuk is om kinds te blijven (deels toch ;)
De volgende dag zijn we, met enkele tussenstops (waaronder Thakek, een vrij mooi vissersstadje waar het koloniale verleden nog zo mooi zichtbaar (de Franse bouwstijl) is), naar Pakse (het zuiden van Laos) getrokken. Volgens onze "trotter" (een reisgids ala lonely planet, en dus geen ***** waard voor ons als avonturiers ;) zou dit de perfecte uitvalsbasis zijn om het zuiden te verkennen met een 'motorbike' (ik kan al meteen zeggen, de trotter-schrijvers hadden het eens bij het goede eind ...).
We hebben eigenlijk meteen een brommer gehuurd voor 5 dagen (weer met twee op een brommer met onze trekrugzak er bovenop).
Het zuiden van Laos bestaat voor een groot deel uit het 'Bolovense plateau', een oud vulkanisch gebergte dat door zijn hoogte een eigen klimaat heeft (micro-klimaat) ten opzichte van de rest van Laos. En dit hebben we de eerste dag al gemerkt toen we vanuit Pakse na zo'n 30 km verrast werden door wind, dan koude en dan uiteraard; regen! Integenstelling tot een tropisch onweer (zeer hevig maar van korte duur; max 2-3 uur) heeft het de hele dag door geregend ... De regen viel nog behoorlijk goed mee, maar de koude (ik schat op zo'n 20 graden) was extreem. Ik kan best geloven dat 20 graden op dit moment in Belgie bijzonder wordt geapprecieerd, maar voor ons op de brommer, komend van 35 (gevoel 40) was dit uiterst "verfrissend" (blauwe handen) ;)
Die dag hebben we dan ook niet veel anders gedaan dan geschuild in de typische 'akkerhutjes' (bamboehutjes tussen de rijstvelden) en een bezoek aan een waterval. Deze was trouwens de meest spectaculaire die we hebben gezien, althans wat de hoogte betreft. Vanaf een hoogte van ca. 200 meter maakte het water een vrije val in een kloofdal. Wij hadden een "National-Geographic-helicopterzicht" vanaf de overkant ... Enorm spectaculair eigenlijk ... en uiteraard weer prachtig he ;)
Op 'Motorbikeday 2' zijn we naar Champasak (een charmant stadje met ook weer de zichtbare koloniale invloed - zeer rustig), ten zuiden van Pakse, gereden. Deze rit deed ons zeker terugdenken aan Battambang in Cambodja; een brede zandweg tussen de rijstvelden en andere plantages, met aan onze linkerkant de Mekong. En dit geheel nog eens omringd door hoog uitstekende bergen ... Wauw again! ;) Bij Champasak lag Vat Phou, ook weer een Kmer-tempel (of toch de overblijfselen) zoals angkor Wat bijvoorbeeld. Het architecturale en de beeldhouwkunst van de tempel was natuurlijk weer meer dan interessant, maar nog meer in de smaak vallend, was de ligging van deze tempel. In tegenstelling tot de voorgaand bezochte tempels (in Cambodja), was een deel van deze ruine gelegen op de bergflank. Van in de verte leeg dit deel trouwens enorm op de terassen die men aanlegd om rijst te telen. Verast dat het een tempel was ;) Vanaf dit deel had je trouwens een enorm panoramisch uitzicht op de benedenliggende vlakten (alsook de Mekong). Zeker een tempel die de moeite is om te bezoeken. Na dit bezoek (ook nog een andere ruine bezocht - letterlijk een hoop stenen ;), hebben we de Mekong overgestoken per "ferry", een katamaran gemaakt met twee kano's en een palet ;) Aan de overzijde van de Mekong zou er ergens een specifiek landschap te zien zijn ('maanlandschap') gevormd uit vukanisch gesteente. WE hebben dit gevonden maar erg spectaculair was dit niet ... Het leek meer op een golfbreker, gelegen op een berg ;) Het uizicht was natuurlijk wel weer spectaculair ;) Onze weg terug liep door Ban Khiet Nong, een van de twee authentiek gebleven dorpjes waar de bewonders een kudde olifanten hebben. We hebben enkel een oud ventje ('kornak' = olifantenhoeder) gezien die op stap was met zijn olifant om hem te wassen (ze leken een goede band te hebben ;) En die olifanten blijven toch intrigerend ;) Aangezien het erg warm was, waren we in voor een duikje ;) Met ons goede "paadjes-gevoel" zijn we recht naar de Mekong gereden ... Net als in Vientiane lag ook hier de bedding droog; integenstelling tot Vientiane wel omringd door prachtige oasische natuur ;) Akkers met fruitbomen en palmbomen, gelegen tussen woud waartussen de typische dorpjes zichtbaar waren. Wat een paradijselijk gevoel zeg!
Op 'BMD 3' zijn we doorgereisd via Saravan (meer in het N-oosten van Pakse) naar Paksong. We hadden een klein plannetje meegekregen van het 'verhuurstation' om onze weg wat te vinden in het hele Boloven-gebied. De asfaltwegen in volle lijn, de grotere zand-/grindwegen in stippellijn. Zoals iedereen ons kent houden we wel van dat zand en grind ;) Dus hebben we gekozen voor de omweg. Na enige tijd door prachtige landschappen te rijden, stopt de weg plots om plaats te maken voor een rivier ... Nog voor we konden zien waar de weg verder liep kwam er al een Laotiaan met zijn kano om ons naar de overkant te brengen; hupla met brommer en al de kano in ;) Aan de overkant gekomen was de weg zichtbaar smaller en werd de jungle steeds dichter ;) Geen probleem, super zelfs ... De volgende stop was weer een rivier ... Dit keer geen 'veerman', enkel wat Laotianen die teken deden dat we maar met brommer en al door de rivier moesten ;) Gelukkig is Mr. Driver Sebastiaan handig met dat gemotoriseerd kraam en heeft hij dat zonder brokstukken voor elkaar gekregen ;) Op die manier hebben we 3/4 va nde dag doorgebracht, met steeds het smaller wordende paadje aa nde overkant van de rivier ;) Toch begonnen we wat serieuzer te worden toen het weer begon te regenen, wat voor enorme gladheid zorgde (trouwens bergop - bergaf), en het begon te schemeren. We waren al een hele tijd onderweg waarbij we enkel maar jungle en authentieke dorpjes waren tegengekomen ... Geen teken van civilisatie (en ook geen benzine dus ;) ... Opeens kwamen we toch weer op een bredere (maar zeker niet beter berijdbare weg, aangezien de constante regen) weg die werd gebruikt door de houtkappers met hun enorme trucks. Beiden toch wat opgelucht zijn we dan toch in Paksong beland ;)
'BMD 4' was weer vol regen; we hebben vooral wat rondgereden en geschuild om later richting Attapeu (ten Zuid-Oosten van Pakse) te rijden. Op de weg (weer zandweg natuurlijk he ;) hebben we enkele watervallen bezocht (zeer mooi gelegen jungle-watervallen ;) Aangekomen bij de laatste (ook weer spectaculaire qua hoogte) begon het donker te worden. Aangezien we in 'the middle of nowhere' waren, konden we de nacht doorbrengen bij de familie die woonde bij de watervallen. hun huis stond letterlijk bovenop een berg te midden van de pure jungle ... Is dit niet ieders droom ;) die nacht heb ik eigenlijk niet geslapen uit enthousiasme van de slaapplaats ... Ik teken direct voor dergelijke omgeving ;) Dit was zeker weer een ervaring erbij ;)
Op 'MBD 5' was het de bedoeling om verder door te rijden van Attapeu naar Champasak) om nog eens toe te geven aan de aantrekking van de Mekong ;) Zonder besef (ik heb het al eens vermeld - wij en paadjes ...) zaten we weer compleet verkeerd, waarbij de weg weer steeds smaller werd, blijvend door rivieren liep en de jungle (dit keer puur tropisch regenwoud met de extreemste planten ooit gezien - God heeft wel erg zijn best gedaan met zijn creativiteit -) steeds dichter werd ... Dit alles met een aanhoudende lichte regen erbovenop ;) Tijdens deze rit zijn we trouwens wel echt de lokale authentieke jungledorpjes tegengekomen waar alle inwonders, zelfs de kinders, blijkbaar waterpijpen roken met uiterst 'straffe tabak' (geur) en waar het geloof niets te maken heeft met het boeddhisme, maar met de 'geesten in boom, mens en dier' Behalve misschien een brommer (die alle Laotianen hebben - net als gsm natuurlijk), was alles er nog erg puur. En 'witte' hadden ze zeker ook nog niet veel gezien - zichtbaar aan de weglopende kleintjes ;)
Dus we waren beide erg blij met de 'niet-juiste' weg ;)
Na enige tijd zo te hebben gereden begonnen we het toch wat raar te vinden; al uren waren we het pad (een klein wandelpaadje) aan het volgen zonder enig teken van 'beschaving'. Vooral toen het hevig begon te regenen en we eigenlijk al constant bergop aan het rijden waren begon het serieus te worden ;) We konden niet anders dan bergop (anders moesten we heel dat eind terug) maar de regen maakte dit onmogelijk. De ondergrond was een soort van leem-kleigrond die door de regen enorm glad was. Ik ben toen maar afgestapt en Sebastiaan heeft zijn best gedaan om de brommer zover mogelijk te krijgen. Met zijn natuurtalent om een brommer onder controle te houden lukte dit aardig, maar soms was het te extreem. We moesten de brommer dan letterlijk naar boven slepen/duwen (lastig hoor als je al een hele dag niets gegeten of gedronken hebt ;) ... Daarbovenop was de benzine bijna op). Praktisch aan het eind van onze krachten, en nog altijd bergop gaand, schoot de ketting plots van de brommer ... Deze kracht konden we dus ook niet meer gebruiken ;) Super gedemotiveerd aan het raken (en al aan het denken om de nacht in de jungle door te brengen - een hutje van bananbladeren ;), hebben we dan verder gesluurd tot de ketting er opeens weer op lag ... Zo hebben we minstens nog een uur geploeterd (ketting erop/ketting eraf)(door prachtig tropisch regenwoud en niets van menselijke elementen, behalve het padje die we volgden) tot we uiteindelijk op de top van de berg waren ... Het harde gelabeur was nu over, maar we waren nog altijd in the middle of nowhere ... Plots, na nog eens 5 km, roken we de intens sterke guur van de tabak (die iedereen blijkt te roken in het zuiden) en ... we kamen aan op een reusachtig maisveld waar de lokale vrouwtjes aan het werk waren ... Vanaf dit veld hadden we weer zicht op de "beschaafde wereld" ... ;) enerzijds opgelucht zijn we dan meteen op zoek gegaan naar bezine (en deze ook meteen gevonden) om onze tocht richting pakse voort te zetten. Die dag hebben we zo'n 100 km door de pure jungle afgelegd ;) Wat een ervaring. Onderweg zijn we trouwens gestopt bij een Hollander die zijn eigen koffie produceerde (een 'bakje troost' voor die dag ;) Hij was ook een trekking-gids in het 'bolobense plateau-gebied'; en blijkbaar hebben wij de meest extreme trekkingspaden gevolgd, maar dan met brommer ;) - Moet ik nog vertellen welke 'poer' die brommers hier hebben - en welke rijdeskundigheid Sebastiaan heeft ;) Stijle bergflanken, slijkerige wegen, rivieren ... allemaal het minste probleem ;) Tijdens die 5 dagen hebben we trouwens ruim 850 km afgelegd (weet dat de breedte van Laos in het zuiden; van thailand naar Vietnam, slechts 250 km is) We hebben dus zeker het zuiden van Loas op de meest intense manier gezien ... en meegemaakt ;)
Vanuit Pakse hebben we besloten om meteen richting Nong Khiaw in het noordoosten van Laos te trekken (zo'n 24 u per bus). We hadden voor onszelf een missie opgesteld; zorgen voor een boot en daarmee de Nam-Ou (een zijrivier van de Mekong) af te varen richting het zuiden. Al de eerste dag hebben we gepolst of het mogelijk was om een vissersbootje te kopen, maar dit lukte blijkbaar niet in Nong Khiaw, maar wel in Muang Noy, een uurtje stroomopwaarts van Nong Kiaw. De eerste dag hebben we nog genoten van NK zelf om de dag erop naar Muang noy te gaan om onze bootzoektochtmissie te vervolledigen. Al direct hadden we een boot gevonden en na enige discussie over de prijs hadden we een akkoord. Het was trouwens een grote boor ;) Er kon zeker 10 man in ;) De verkoop is echter niet door gegaan uit schrik (van de verkoper) voor de "rivierpolitie" in Nong Khiaw ... We wilden deze missie niet afgeven, dus hebben we toch nog wat gepushet ... Tevergeefs ... Het ging echt niet lukken om ook hier een boot te kopen. We hebben toen besloten om te kijken voor een vlot. Een van de bijzitters tijdens de discussie was blijkbaar vlottenbouwer ... We moesten de bamboe, wat touw en enkele werkuurtjes betalen en we hadden de volgende dag een vlot ... En inderdaad; een stevig bamboevlot met een verhoging om onze rugzakken op te binden ... Beter konden we het zeker niet bedenken ;) Onze missie kon beginnen ;) Om de rivierpolitie te ontwijken hebben we 's nachts door Nong Kiaw gevaren; wat trouwens perfect ging met het licht van de volle maan ;) 3 dagen hebben we op, in en naast de Nam Ou doorgebracht. De rivier liep door een prachtige natuur; mistige bergen met om de zoveel tijd op de oevers een lokaal vissersdorpje ;) Nu liep ze eens door rotsig gebied (met de nodige stroomversnellingen), dan eens breed, als een meer, door zandstrandjes begrensd door de bergen.
Deze drie dagen waren zeker de drie rustigste van de hele reis ... ;) De laatste nacht, gisteren, zijn we aangemeerd bij een lokaal dorpje om wat 'proviand' in te slaan ;) We weren uitgenodigd om bij een familie te eten en er ook de nacht door te brengen. Met vol enthousiasme waren we natuurlijk meteen akkoord ;) Het dorp was trouwens fantastisch, zo lokaal ... de enige weg ernaartoe was via de rivier (net als Muang Noy trouwens). De volgende ochtend wilden we onze tocht voort zetten, tot de gastvrouw plots een briefje onder mn neus duwde; 100.000 K (10 eu) moesten we betalen ... We hadden niet eens zoveel; en het gene wat we hadden wilden we ook niet geven omdat we aan geen kanten wisten wanneer we ergens geld zouden kunnen vinden. En al die tijd is het toch meegenomen als je een wat kan eten en drinken ;) We hebben toen 7000 K gegeven, een bestek (2 messen, vork en lepel), en een touw ;) Ze leken wel gelukkig met het gekregene ;) We hebben zelfs nog een zak gekookte rijst meegekregen ;) Vanaf het dorp zijn we verder stroomafwaarts gevaren tot we besloten om wat rijst te eten. Net op dat moment kwamen er drie vissers; jongegasten om ons uit te nodigen om bij hen te komen eten ... Let's go ;) Net als het voorgaande, was ook dit dorpje een pracht van een authentiek lokaal vissersdorpje ... En wederom direct de jongsten van het dorp rond beide 'Falangs' ;) Na een zalig Laotiaans etentje in ee nvan de teakhuizen, besloten we om onze tocht verder te zetten. Een van de drie gastheren moest naar een meer stroomafwaarts gelegen dorpje, en vroeg of hij mee kon ;) Uiteraard! Na zo'n 500 m komen we plots bij wel erg stevige stroomversnellingen (bellewaerde's wildwaterrivier met de ronde bootjes is maar peanuts in vergeleken met deze ;) Het vlot kon het niet houden en is half gekanteld ;) Gelukkig zaten onze belangrijkste zaken (camera) gewikkeld in verschillende plasticzakken, zodat alles safe was ;) Toch was het eventjes spannend ;) 100 m verder hebben we het toen nog maar eens meegemaakt en toen begon er al wat bamboe van het vlot te komen ;) We hebben toen besloten (omdat de rivier niet minder 'zacht' bleek te worden) om aan te meren bij het dorp (het eerste dorp waar er wel weer een weg naartoe liep) waar sone, onse passagier, af stapte en zo met ee ntuk-tuk richting Luang Prabang te gaan ... Net als onze tocht in het zuiden, was ook deze toch uiterst avontuurlijk ;) De blijvende natuurpracht is enkel maar een cadeau waar we elke dag opnieuw weer van kunnen genieten ;) Nu zijn we in Luang Prabang, klaar om de buurt hier eens te verkennen ... Zo houd jullie allen goed en tot de volgende he ;)
Sebastiaan en Tom, vanuit ... Lao
Adios!
(het was een lang berichtje en al vanaf zin 10 begon ik het wat beu te worden aangezien het buiten erg uitnodigend is, sorry als het misschien op een moment wat saai wordt ;)
.svg){kind=link}