Vijf jaar geleden ontmoette Garance Doré de Amerikaanse blogger en collega-fotograaf Scott Schuman, en voelde ze zich klaar voor het moederschap. Alleen paste een kleintje naar eigen zeggen niet echt bij hun levensstijl: de twee reisden veel en de culturele verschillen waren groot. Uiteindelijk gingen de twee uit elkaar, maar haar kinderwens werd steeds groter. Op haar veertigste trouwde de vrouw met haar huidige partner Chris Norton en besloten ze om werk te maken van gezinsuitbreiding. Dat plan leidde echter tot een reeks tegenslagen. “Toen ik naar mijn gynaecoloog ging, kreeg ik een angstaanval. Mijn niveaus van het ene hormoon waren te laag, de niveaus van het andere te hoog. Ze vertelde dat ik meteen moest overschakelen op kunstmatige inseminatie en dat ik “op mijn leeftijd” geen tijd te verliezen had”, schrijft ze.

Maandstonden als symbool

Maar Garance bleef ongesteld worden. “Mijn maandstonden werden het symbool van het falen van mijn lichaam, het falen van mijn vrouwelijkheid en het falen van mijn leven. En dat was nog maar het begin”, staat er te lezen. De fotografe wisselde na een tijdje van gynaecoloog, die haar een hormonenkuur en steroïden voorschreef. “Ik nam allerlei vitaminen, hield mijn benen omhoog na de seks en deed mijn uiterste best om klaar te komen, want dat zou de bevruchting ook bespoedigen.”

Garance voelde zich zeer slecht en was na alle pogingen bijna 42 jaar. Dat betekende bijna haar laatste kans op IVF. “Na 42 jaar zien ze je niet meer graag komen in het ziekenhuis, want dan haal je hun statistieken naar beneden. Dus probeerde ze het, maar het werkte niet. “Ik was gebroken. Niets had me hierop voorbereid. Niets had me voorbereid op giftige hormonen slikken, giftige gesprekken en toxische gedachten”, schrijft ze.

Happy ending

Uiteindelijk kwam Garance via een vriendin bij een psycholoog terecht, die haar vertelde dat er fysisch niets mis was om een kind te krijgen. “Toen werd ik wakker. Ik luisterde naar iedereen, behalve naar Chris en mezelf. Ik besloot om met alles te stoppen. Geen hormonen en geen dokters meer. Gewoon liefde, vertrouwen en geduld. Op dit moment ben ik niet zwanger en heb ik geen idee hoe ver ik zit in mijn cyclus. Ik ben langzaam weer verbonden met mezelf en met mijn man. Met mijn verhaal wil ik aantonen hoeveel druk vrouwen vandaag ondervinden om moeder te worden. Dit moet stoppen: het leven is niet eerlijk en er zijn geen regels. Het leven is veel beter dan dat. Laat het leven beslissen en leer houden van je lot. We zijn compleet zonder topjob, zonder indrukwekkend trouwfeest en zonder baby. Ik heb mijn happy ending. Ik ben het de baby die we misschien nooit zullen hebben verschuldigd.”