De vader van Kevin De Bruyne: ‘Hij ging één keer naar een feestje. Na twee uur krijg ik hem al aan de lijn: ‘Kom mij maar halen, pa’

De familie De Bruyne is verankerd in Drongen: daar baden ze al dertig jaar in tevredenheid, nog steeds in hetzelfde bescheiden huis – geen kasteel met ophaalbrug – waar Kevin tegen zijn eerste voetbal trapte.

De Bruyne: “Wat willen we nog meer? Wij zitten hier goed. En zodra we opnieuw mogen reizen, zijn we hier weer even weg. Dan is het op naar Manchester: hoog tijd dat we de kleinkinderen nog eens kunnen zien.

“Ik denk dat we Kevin voor het laatst zagen op 1 maart vorig jaar, toen hij de League Cup won. En dan nog tijdens het geroezemoes van het overwinningsfeest, met honderd mensen die aan zijn mouw trokken. Het is een plezier om hem op tv aan het werk te zien, maar het is toch niet hetzelfde.”

Komt Kevin na zijn carrière terug?

“Kevin en Michèle (Lacroix, zijn echtgenote, red.) hebben in Limburg een huis gebouwd, daar hebben ze alles wat ze willen. Maar ik weet het niet, want in Engeland zit hij ook goed. Waar Kevin ook is, daar maakt hij zijn thuis.

“Ik weet ook niet wat hij na zijn carrière zal doen: misschien wordt hij wel trainer?”

Als er één speler is van wie ik dat verwacht, dan wel Kevin.

“Hij heeft nochtans altijd gezegd dat hij géén trainer wilde worden: ‘Te stresserend!’ Maar toen de KDB Cup hier georganiseerd werd, ben ik twee dagen de privéchauffeur geweest van Pep Guardiola, die speciaal was afgezakt. Ik maakte toen dezelfde opmerking en hij moest lachen: ‘Ik heb nog spelers gehad van zijn niveau die zwoeren nooit trainer te worden. Intussen zijn ze het allemaal.’”

Ik zag Kevin tot voor kort ook niet als kapitein. Maar nu is hij dé leider van City.

“Dat is ook de verdienste van Pep, denk ik. Hij heeft Kevin in die rol geduwd, ervoor gezorgd dat hij een voortrekker is geworden in de kleedkamer.

“Pep Guardiola wordt de beste trainer ter wereld genoemd, maar ik vind hem vooral een fantastische mens. Toen we werden uitgenodigd voor een etentje op zijn hotelkamer, had mijn vrouw daar niet veel zin in: ‘Het zal weer alleen maar over voetbal gaan.’ Maar er is met geen woord over sport gerept. Wel over al de rest: het leven, de kinderen... Ik herinner me ook zijn menselijkheid. De Spanjaard David Silva was lang de sterspeler van City, maar toen zijn kindje te vroeg geboren werd, stuurde Pep hem meteen naar huis: ‘Neem een week, twee weken, zo lang je wilt. Er is nu één ding waar jij je om moet bekommeren, en dat is je kind.’ Tegelijk motiveerde hij de groep om éxtra goed te spelen, speciaal voor David. De volgende wedstrijd, tegen Tottenham (de 4-1 van 17 december 2017, red.), is Kevin helemaal ontbolsterd: in afwezigheid van Silva werd hij dé man en nam hij de ploeg op sleeptouw. Dat was ongelofelijk. Hij scoorde en gebaarde met zijn vingers een twee en een één naar de camera. 21: een ode aan het rugnummer van Silva. Dat is in mijn herinnering de mooiste match van Kevin.”

Van wie heeft hij zijn talent eigenlijk?

“Van mij, denk ik.”

Is er aan jou een voetballer verloren gegaan?

“Misschien wel. Niet op het niveau van Kevin, hè... Al weet je natuurlijk nooit. (lacht) In die tijd was alles anders: ik kreeg een paar voetbalschoenen van mijn ouders, maar daarna moest ik zelf naar de training en de wedstrijd zien te raken. Op mijn 18de ben ik gestopt: er moest eten op tafel komen, en omdat ik twaalf uur per dag werkte, had ik geen energie meer over om te voetballen.

“Nu worden kinderen beter ondersteund. Mijn ouders hebben mij hooguit één keer zien voetballen. Wij hebben bijna al Kevins matchen gezien.”

Zag je meteen het talent?

“Als 6-jarige kwam hij beter uit de verf dan andere jongens, ja. En zijn drive was ook toen al legendarisch.

“Als kind ging het hem om drie dingen: voetbal, voetbal en voetbal. Zodra hij begon te stappen, begon hij ook te schoppen. Hij heeft weinig of geen speelgoed gekregen, want alles wat hij had, gebruikte hij als voetbal. (lacht) Op zijn Game Boy speelde hij alleen in de auto: een voetbalspelletje, natuurlijk. Voor zijn verjaardagen heeft hij nooit iets anders dan voetbalspullen gevraagd: een trainingspak, een truitje, een nieuwe bal... De tuin was zijn terrein.”

Stuurde je erop aan dat hij voetballer zou worden?

“Mensen lijken dat te denken, maar wij keken zelfs geen voetbal. Alleen naar de nationale ploeg: die van Engeland dan nog, omdat mijn vrouw van daar afkomstig is. Wij hebben hem nooit in de richting van het voetbal geduwd, integendeel: hij heeft óns in die richting getrokken! Bij KVV Drongen, zijn eerste ploeg, hadden ze een afgevaardigde nodig, en omdat ik er toch altijd was voor Kevin, vroegen ze of ik die functie op mij wilde nemen. Niet veel later werd ik ook nog de hulptrainer voor de 6-jarigen. En mijn vrouw deed de sponsoring. (lacht)”

Lang heeft dat niet geduurd: na twee jaar werd Kevin al opgepikt door KAA Gent.

“Toen moest hij opeens vier keer per week trainen én een match spelen. Gelukkig werd hij telkens door een busje opgehaald.

“Op zijn 13de, toen de Belgische topclubs geïnteresseerd raakten, besliste hij dat hij naar KRC Genk wilde, aan de andere kant van het land. Hij moest op internaat. Toen hebben wij onze zoon eigenlijk moeten afgeven.”

Zo beschreven de ouders van Remco Evenepoel het ook toen hij op internaat ging.

“Maar dat is zo! Op z’n 14de was hij weg: wij gingen in het weekend op hotel om toch een beetje bij hem te kunnen zijn. Stilaan word je dat gewoon. Het geldt nu nog: zelfs als we Kevin zien, zien we hem niet voluit. Voor de match is hij in afzondering, erna moet hij vroeg gaan slapen, de volgende dag is hij even vroeg weer weg. Trainen, recupereren, trainen, recupereren... En tussendoor moet je als ouder je momentjes stelen.

“Voor hem is het ook niet makkelijk geweest, zeker niet in dat eerste jaar op internaat. Zijn regime was anders dan dat van de andere jongens daar: toen hij om half tien terugkwam van de training, zat iedereen al op zijn kamer. En hij moest nog eten. Soms vergaten ze dat: dan kreeg hij geld om naar een nabijgelegen frietkot te gaan. Dat was een héél eenzaam jaar voor Kevin. Wij hebben geregeld gezegd dat hij het niet móést doen. Wij vonden het erg hem zo te zien afzien. Maar hij had het ervoor over: dat was wat hij nu eenmaal moest doen voor zijn droom. Je moet het hem nageven: daar plukt hij nu de vruchten van. Hij is taaier dan de rest.”

Na één jaar op internaat belandde hij bij een gastgezin. Maar daar was hij het volgende jaar al niet meer welkom, omdat ze hem te asociaal en te introvert vonden. Jouw echtgenote moest tegen Kevin zeggen: ‘Ze willen je niet meer terug, om wie je bent.’ Kevin noemde die woorden later ‘brandstof voor mijn carrière’.

“Dat is Kevin ten voeten uit: hij zal iets negatiefs dat hem overkomt altijd ombuigen naar iets positiefs op het veld.

“Wij wisten al twee maanden dat Kevin het volgende jaar niet meer welkom zou zijn bij dat gastgezin, maar we hebben dat toen voor ons gehouden. Hij had al zoveel aan zijn hoofd: het einde van het seizoen, examens... De jeugdcoördinator van Genk zag Kevins toekomst ook niet optimistisch in: ‘Kevin zal meetrainen met de beloften, maar verwacht er niet te veel van...’ (fijntjes) Eén van de volgende wedstrijden mocht hij invallen en scoorde hij vijf doelpunten in één helft. Toen we de volgende zaterdag bij de club kwamen, stonden de managers ons op te wachten. Een maand later voetbalde hij bij de eerste ploeg.”

Geen feestjes

Er zijn maar weinig voetballers zo plichtbewust als Kevin, lijkt me. Of zo geobsedeerd door het spelletje.

“Hij neemt de richtlijnen van de club graag ter harte. Als de spelers twee dagen vrij zijn maar niet naar het buitenland mogen, dan blijft Kevin thuis.”

Terwijl Neymar ook zonder verlof naar Brazilië vliegt om carnaval te vieren.

“Die mannen kijken er niet naar, hè. Maar zo is Kevin niet. De trainer heeft een paar jaar geleden zelfs tegen hem gezegd: ‘Kevin, ga er eens een weekje tussenuit. Hop, naar Dubai!’ En zo geschiedde. Voor zichzelf zou hij dat nooit proberen afdwingen. En het goede is: bij Manchester City zit het in de spelersgroep zo goed dat over zulke dingetjes nooit wrijving ontstaat. Ik denk dat dat alweer de verdienste is van Pep: City kweekt geen moeilijke karakters.”

Die zitten bij PSG, als je kijkt naar de reacties na het verlies in de halve finale van de Champions League.

“Allemaal overkokende potjes: dat zou Pep niet toelaten. Hij is daar kordaat in, en maar goed ook. Voor Pep is de hele groep gelijk, je naam doet er niet toe.”

Voetballers blijven kinderen die je onder de duim moet houden?

“Tja, voetbal blijft een spelletje, een uit de hand gelopen hobby.”

Voetballers zijn vaak jongens die hun puberteit hebben overgeslagen, omdat ze al op jonge leeftijd in een professionele wereld zijn terechtgekomen.

“Kevin ook. Voetbal en school, dat was het. Hij wéét dat hij een stuk van zijn jeugd gemist heeft. Maar langs de andere kant ook niet, want hij heeft altijd kunnen doen wat hij graag deed. Ik heb jeugdspelers bezig gezien die even goed of misschien zelfs beter waren dan Kevin, maar die er niet geraakt zijn. Wellicht omdat zij zich bepaalde opofferingen niet konden getroosten.”

Heb je hem ooit proberen af te remmen: ‘Rustig met dat voetbal, jongen, ga toch eens naar een feestje’?

“Nee, dat hebben wij hem altijd zelf laten beslissen. Hij is één keer naar een feestje geweest: een reünie van de lagere school. Na twee uur kreeg ik hem al aan de lijn: ‘Kom mij maar halen, pa.’ Het interesseerde hem niet. Hij was al bezig met de training van de volgende dag.”

Kevin noemde zichzelf een ‘uitzonderlijk stille en verlegen jongen’, die weinig vrienden had. Vond hij in het voetbal wel vrienden?

“Ik denk dat Raheem Sterling bij City en Dries Mertens bij de Rode Duivels erboven uitsteken: die jongens heeft hij héél graag. Langs de andere kant: buiten het voetbal zien die mannen elkaar niet zoveel. Als zij thuis zijn, willen ze ook gewoon bij de kinderen zijn.

“Kevin heeft een groep vrienden overgehouden aan zijn periode bij Genk, en die ziet hij nog altijd. Maar nu is het gevaarlijk om nieuwe vrienden te maken. Hij laat dat niet toe. Want om welke reden komen ze tot bij hem? Is het voor hém, of voor iets anders?”

Kevin wordt 30 dit jaar.

“Kevin zegt weleens: ‘Vroeger was ik altijd de jongste, maar nu...’ Ha ja, wie is er allemaal weg bij City? David Silva, Vincent Kompany, Yaya Touré, na dit seizoen ook Sergio Agüero en misschien Fernandinho... Binnenkort is hij de ouderdomsdeken.”

Zijn wiskundig berekende passes zullen er niet onder lijden.

“Die zullen zelfs nog beter worden! (blaast) Zo’n lijf maakt wel wat mee in een voetbalcarrière, hoor. Na sommige matchen zien Kevins tenen bont en blauw. Als de camera’s er even niet opstaan, zet een tegenspeler soms z’n studs – tsjak – op Kevins voet. Hij voelt dat amper nog.”

Duitse zotten

Blijft hij bij de Rode Duivels spelen tot hij stopt met voetballen?

“Misschien schuift hij een rijtje naar achteren als dat moet, om het spel vanuit de diepte te verdelen, maar zolang hij kan, doet hij mee.

“Je mag de hardheid van het voetbal niet onderschatten. Een paar jaar geleden stond ik in de spelerstunnel op Stamford Bridge, na een match tegen Chelsea. Dat was daar een gesteun en geklaag. (lacht) ‘Auw! Auw!’ Willian leek niet meer helemaal aan elkaar te hangen. Het spelletje is zo intens geworden dat de iets oudere spelers per definitie kapot zijn na een match.”

Over Chelsea gesproken: dat is de enige ploeg waar het niet gelukt is voor Kevin. Hij speelde één goede match en één mindere. Daarna hoefde José Mourinho, de toenmalige coach, hem niet meer.

“Ik denk niet dat hij dat persoonlijk opnam. Hij was jong en wist dat het moeilijk ging worden bij een grote ploeg. En als de trainer niet van je moet weten...”

Mourinho had toen gezegd dat Kevin niet goed trainde, en dat hij daarom naast de ploeg viel.

“Dat heeft hem nog het meest getriggerd om te vertrekken: Mourinho vertelde leugens. De beroemde Nederlandse Chelsea-scout Piet de Visser schreef dat ook in zijn boek: hij had die trainingen bijgewoond en noemde Kevin de beste van de hoop. Mourinho heeft dat Toby Alderweireld ook eens gelapt. Hij beweerde dat Toby twee dagen te laat was teruggekomen van bij de nationale ploeg. Maar op de beelden van de Tottenham-clubwebsite was te zien dat hij er wél was.”

Liep het weleens vaker fout met een trainer?

“Niet echt, al had Kevin altijd wel zijn mening. Sommige mensen zeggen dat het indertijd bij KRC Genk scheef zat met Frank Vercauteren, maar dat klopt niet. Vercauteren legde uit wat hij van plan was, Kevin stelde vragen omdat hij die keuzes wilde begrijpen... Ze waren het niet altijd met elkaar eens, maar daardoor heeft Kevin wel heel veel van het spelletje geleerd. Kevin is plichtbewust, maar orders volgt hij alleen als hij ze ook begrijpt.”

Na Mourinho was er Wolfsburg. 

“Die overgang ging enorm vlot. Hij kende sportief directeur Klaus Allofs nog van bij Werder Bremen, in zijn eerste periode in de Bundesliga. Dáár is hij fysiek enorm sterk geworden. ‘Die Duitsers zijn zotten’, zei hij. Zijn motor is er een turbo geworden. Om fysiek beter te worden als jonge speler, kun je niet beter zitten dan in Duitsland.”

In Duitsland zette Kevin ook de stap van goede voetballer naar wereldvedette.

“Hij speelde daar superseizoenen, hè. Dat heeft hem doen inzien: er zit nóg meer in mij.

“Hij leerde er wel de andere kant van de medaille kennen: ‘de roem’. Bij Wolfsburg ging hij eens met een kameraad naar de kermis, waar ze een partijtje airhockey speelden. Er was een groepje fans dat om een handtekening en een selfie vroeg, waarop Kevin zei: ‘Eerst mijn spelletje afmaken, daarna kom ik!’ Die gasten wilden niet wachten. De volgende dag moest hij bij Allofs komen: de club had een mail gekregen dat hij zich onbeschoft had gedragen. (blaast)

“Nog zoiets: Kevin heeft twee of drie weken vakantie per jaar – de enige tijd die hij écht voor zichzelf heeft. Op de eerste dag van zo’n vakantie ging hij samen met Michèle aan het zwembad van het hotel liggen in Ibiza. Een paar uur later circuleerden er al foto’s op krantensites. Als er één ding is dat hij graag zou willen, dan wel: zich anoniem door het leven kunnen bewegen.”

Heeft het succes hem veranderd?

“Nee, hij is nog altijd de Kevin van vroeger. De grote mannen die ik ben tegengekomen – Fernandinho, Kompany, Silva, Sterling, Walker – hebben trouwens ook geen kapsones. Die komen gewoon in hun jogging naar het verjaardagsfeestje van Kevins kinderen. Nee, als het allemaal zonder roem kon, dan zou dat voor Kevin prima zijn.”

Tweede vader

En zonder geld? Zijn astronomische loon is na zijn contractverlenging bij City nog wat astronomischer geworden.

“Geld was vroeger bijkomstig. Nu denkt hij aan de toekomst: aan zijn kinderen. Kevin zou kunnen zeggen: ‘Geef mij 1.000 euro per maand en ’t is goed.’ Maar zou jij dat doen? Veel spelers moeten na hun carrière nog een job zoeken. Kevin zal dat niet moeten doen.”

Dat denk ik niet, nee.

“Pas op, zeven op de tien Engelse profspelers zijn failliet op het moment dat ze stoppen met voetballen: die houden nul euro over aan hun loopbaan. En zelfs in vierde klasse verdienen de spelers daar 20.000 pond per maand. Dat zijn statistieken die ik heb gekregen van Engelse advocaten.

“Verdient Kevin veel geld? Natuurlijk! Zót veel geld. Maar de club verdient ook aan Kevin. Al jaren is zijn truitje het bestverkochte. Dat gaat niet over duizenden exemplaren, maar honderdduizenden. Aan 100 pond per stuk: reken maar uit. Om over de tickets en tv-rechten nog maar te zwijgen.”

Zijn er weleens mensen die handig gebruik willen maken van Kevins fortuin?

“(lachje) Ik krijg soms brieven van mensen die zonder enige gêne vragen: ‘Ik kan mijn lening niet meer afbetalen, kan Kevin dat niet voor mij doen?’”

Kevin heeft zijn contractverlenging zélf geregeld, zonder makelaar: zeer ongebruikelijk in het voetbal.

“Er zijn er nog die het doen. Eden Hazard zet zijn vader in als makelaar. Al houdt dat ook risico’s in. Als er tien ploegen voor je komen aankloppen, is het makkelijk, maar vind als speler anders maar eens de tijd en de connecties om zelf op je pootjes terecht te komen.”

In 2016 heb jij je job in de metaalindustrie opgegeven om je fulltime met Kevins administratie bezig te houden.

“Daardoor was ik ook bij die onderhandelingen betrokken. Het is Kevin die zei: ‘Ik wil het zelf doen.’ Ik ben hier om hem te steunen, dus ik vond dat goed. Ik heb een legal team gezocht dat ons kon helpen, voor alle kleine lettertjes in de contracten.”

Kevin ging niet over één nacht ijs: hij vroeg bij data-analysebureaus cijfers op over de spelers van concurrenten en de groeimarge van City, maar ook over zijn eigen belang en rendement. Ik denk niet dat veel topvoetballers op die manier met de sport bezig zijn.

“Kevin wel. (lacht)”

Zijn er nog opvallende dingen uit die statistieken naar boven gekomen?

“Voor Kevin waren die alleszins enorm positief. Hij wilde weten hoe belangrijk hij juist was voor City, om die wetenschap te kunnen gebruiken in de onderhandelingen. Hij bleek qua belang – passes, assists, goals – op eenzame hoogte te staan. In verschillende kolommen stond hij boven Messi en Ronaldo. In andere eronder, maar het is een eer als je je met hen kunt meten.”

Was de zaak-Patrick De Koster de reden waarom Kevin geen makelaar meer onder de arm wilde nemen? Bij de transfer naar Wolfsburg zou die een te hoog commissieloon hebben opgestreken.

“Natuurlijk. Er hebben zeker tien makelaars aan de lijn gehangen – alle grote namen ter wereld – maar Kevin wilde het zelf doen, en dus dééd Kevin het zelf.”

Had jij sneller door dan Kevin dat er met Patrick De Koster iets niet pluis was?

“Die zaak loopt nog, dus daar zwijg ik over.”

In de jaren daarvoor trok Kevin enorm vaak op met De Koster: hij ging met hem op vakantie, nam ’m zelfs mee op vrijgezellenvakantie in Las Vegas. Hij werd in de pers zijn ‘tweede vader’ genoemd. Had je ooit gevoel dat hij je zoon van je aan het wegkapen was?

“Die gedachte is bij me opgekomen, ja.”

Is de band tussen jou en Kevin sterker geworden door de breuk met De Koster?

“Dat nu ook weer niet. Ik ken Kevin goed. Als ik hem twee weken niet hoor, dan weet ik dat alles goed is. Als hij de komende drie dagen aan de lijn hangt, dán maak ik mij zorgen. (lacht)”

Gouden bal

Heb je hem zien veranderen sinds hij vader werd?

“Als er kinderen zijn, begin je anders na te denken over je carrière. Ik zie aan Kevin dat hij makkelijker rust vindt. Vroeger bleef een slechte match in zijn hoofd zitten als hij thuiskwam. Nu laat hij dat los. Hij heeft leren relativeren.”

Zijn zijn interesses al aan het verbreden?

“Ik vind van wel. Hij zal weleens een film kijken. Een boek is een stap te ver. Maar veel tijd heeft hij niet.”

Kevin is niet de grote communicator, maar slaagt hij erin om affectie te tonen, en te zeggen dat hij jullie graag ziet?

“Dat is moeilijk voor hem. Hij blijft een koele kikker, hè. Ik denk dat hij dat koele cultiveert, als een vorm van zelfbescherming. Hij is al alleen sinds zijn veertiende. Dan loont het om je af te sluiten van je emotionele kant. Als je altijd je familie en vrienden mist, begint dat te wegen, ook op je prestaties. En dat wil hij niet.”

Ik begrijp dat van zijn kant. Maar voor jullie...

“...is dat moeilijker. (lachje) Vooral voor mijn vrouw: zo zijn vrouwen, hè. Het is haar zoon. Als ze ziet hoe andere zonen met hun moeders omgaan: dat is een beeld dat ze niet kent, en dat mist ze. Met Kevins zus is het net zo: die twee komen goed overeen – zij is de meter van zijn eerste kind – maar het is geen typische broer-zusrelatie. Op het moment dat die écht had moeten opbloeien, was Kevin weg. En eens binnenspringen om een kom soep te drinken en een boterham te eten, dat kan niet.”

Denk je dat je tijd zult kunnen recupereren na Kevins voetbalcarrière?

“Ik denk dat er dingen gaan terugkomen. Hij ziet ons graag, hè. Dat wéét ik.”

En nu: de Gouden Bal?

“Dat hangt in de lucht, maar het hangt van zoveel af. Als hij de Champions League wint, en het daarna goed doet op het EK... Maar voor hetzelfde geld wint Frankrijk het EK, met Mbappé als topscorer, en krijgt hij hem.”

Als je nu een contract voor Kevins neus legt – de keuze tussen de Champions League winnen of het EK – wat kiest hij dan?

“Dan tekent hij níét en probeert hij op eigen houtje beide te winnen. (lacht) Ook zonder die prijzen ben ik een blije vader. Kevin is gelukkig. Alles waar hij ooit van gedroomd heeft als klein manneke, heeft hij waargemaakt. Wat nog rest, is: de beste worden die hij kan zijn. Daarom niet de beste ter wereld, maar de beste Kevin De Bruyne. En als die twee samenvallen: zoveel te beter.”

Champions League: finale, VTM 2, zaterdag 29 mei, 21 uur