Begin jaren ‘80 is er nog sprake geen van De Spoed, de Hagar en de Konijnenpijp. De gebouwen van het Fort VI in Wilrijk zijn nog lege gangen en worden af en toe bezocht tijdens een doop door de studentenverenigingen van Campus Drie Eiken. Op dezelfde site staat een ander bakstenen gebouw. De biologen van de campus krijgen daar toegang toe, omdat ze zelf geen lokaal meer ter beschikking hebben. “Dat gebouw werd het Bio- en het Konijnenkot”, vertelt Luc De Bruyn, oud-student en preses van Fabiant.

“Voordat wij er waren, waren het lokalen van een volleybalclub, die werd gevraagd om de site te verlaten en was daar blijkbaar niet mee gediend. De club had alles meegenomen, tot zelfs het laminaat van de muren was er niet meer. Wij hebben toen heel dat lokaal gerenoveerd, muren gemetst, een podium gebouwd en waterleidingen aangelegd.”

Herwig Leirs, nu professor in de biologie en voorzitter van de Raad van Bestuur van de Universiteit Antwerpen, was schacht toen De Bruyn er preses was. “Alles gebeurde in het Biokot. We organiseerden er spaghettiavonden, cantussen, feestjes en bleven er zelfs eens slapen als we te veel gedronken hadden. Toen ik mijn doctoraat behaalde, vond de receptie voor de familie, vrienden en jury zelfs plaats in dat lokaal. Dan maakten we er een chique zaal van door doeken aan de muur te hangen.” In 1995 werd volgens De Bruyn het Konijnenkot gesloten vanwege de brandveiligheid en kwam de Konijnenpijp aan de overkant in de plaats. Ook zaal De Spoed en Hagar werden rond die tijd opgericht.

Studentikoze prijzen

Het grote voordeel van de lokalen was volgens (oud-)studenten vooral dat je er kon langsgaan voor een studentikoze prijs.“Men maalde er niet om als er eens iets kapot ging”, vertelt Barbara Hoekstra, een oud-studente die afstudeerde in 2005. “Daarnaast was het een locatie waarbij de studenten plezier zonder maken zonder toezicht, buren of doorgaand verkeer.”

Volgens Louis Toebosch, huidig student farmacie aan de Universiteit Antwerpen, was het een groot verschil met feesten in de stad. “In de Konijnenpijp kon je in een trui en vuile broek langsgaan, zonder dat er iemand je daarop beoordeelde”, zegt hij.

“In den Hagar zijt ge thuis”

“Ik heb alleen maar mooie herinneringen aan de KP (Konijnenpijp red.). Je kon daar alleen naartoe gaan, zonder vrienden en toch een fantastische avond beleven”, zegt Toebosch. “Het clublied van de Hagar is trouwens ‘In den Hagar zijt ge welkom, in den Hagar zijt ge thuis’ en dat was ook écht zo. Ik kon in die zalen alles even vergeten. Dat had natuurlijk ook te maken met het feit dat er daar weinig bereik was”, voegt hij er lachend aan toe.

Ook Bruno, oud-student van begin jaren negentig, vond het er een geweldige sfeer. “Voor ons is die plaats nostalgie”. Hij vond er trouwens zijn eerste vriendinnetje. Ook Barbara Hoekstra vond er de liefde. “Mijn man en ik zijn nog steeds getrouwd”, aldus de oud-vice-preses.

Hartverwarmende momenten

Wat bij de bezoekers vooral primeert zijn herinneringen aan een tijd vol plezier. Mateo Sierens, huidig preses van WINAK, de studentenclub die de Hagar uitbaat, denkt terug aan een moment van 2019. “Sinterklaas is voor WINAK altijd een speciale dag, aangezien de Goedheiligman ’s avonds langskomt op onze Sintercantus. Alleen klopte er dat jaar een speciale gast aan, een oud-WINAKker en hij was er niet zomaar. Hij kwam even langs om een foto te trekken met de Sint zodat hij deze aan zijn dochter kon laten zien. Dit hartverwarmende moment is ons natuurlijk allemaal bijgebleven.”

Ook Louis Toebosch heeft er leuke tijden beleefd. “Ik kan me goed herinneren dat ik met een vriend tijdens de feestweek, de week na de examens wanneer er dagelijks een evenement plaatsvindt, tussen de bomen bij de lokalen in een hangmatje ben blijven slapen. Dat zal ik nooit vergeten.”

De lokalen van het Fort VI blijven een plaats van nostalgie, een gevoel dat nog lang zal nazinderen bij de studenten. Barbara Hoekstra hoopt intussen dat er snel een alternatief komt, zodat ook de studenten die nu aan hun loopbaan beginnen mooie herinneringen kunnen maken. “Mensen, mentaliteit en wetgeving veranderen nu eenmaal. Studenten van nu hebben andere waarden dan wij en die van voor ons. Daar past misschien ook een andere of betere locatie bij.”