Jarenlang was het net niet voor Stefan Küng op grote afspraken. Ja, hij kroonde zich telkens tot nationaal kampioen tegen de klok in eigen land sinds 2017, maar pas in 2020 pakte hij zijn eerste Europese titel in het tijdrijden. Een paar weken later won hij ook zijn eerste medaille op het WK, brons, na Wout van Aert en Filippo Ganna in Imola. In de jongste Tour zat hij urenlang in de hotseat in de tijdrit in Laval, leek hij zegezeker, tot plots Tadej Pogacar kwam opzetten en nog 19 seconden onder de chrono van de Zwitser dook.

“Dat was een enorme ontgoocheling”, blikte hij op het jongste EK nog even terug, “alle namen die ik op mijn lijstje had staan waren al gepasseerd en ik bleef de snelste. Ik kon de zege ruiken. Ik reed naar mijn gevoel mijn beste tijdrit ooit en dan plots zoeft Tadej nog voorbij. En niet een beetje, maar met een groot verschil. Dat is frustrerend, want een tijdrit zelf is kort, maar er gaat een heel lange voorbereiding aan vooraf. Ik liet niets aan het toeval over, het materiaal werd getest, je steekt er uren en uren tijd in en dan wint toch iemand anders. Dat ben je niet alleen ontgoocheld, maar ook gefrustreerd, want ik had er alles aan gedaan om top te zijn. Ik was klaar op de dag zelf, ik reed een perfecte koers en toch won iemand anders. Dan denk je echt van: ‘f*ck, ik moet nog harder werken, ik moet nog beter zijn om te winnen’. Dat komt even hard aan. Ik had het gevoel dat ik aan het vliegen was, maar iemand anders vloog nog sneller.”

Frustratie overheerste dus in de Tour en daarna greep de Zwitser op de Spelen met een fractie van een seconde naast het brons. “Sinds een jaar doe ik altijd mee voor de winst op de grote afspraken, ben ik er altijd dicht bij, maar op de één of andere manier werd ik altijd nipt geklopt. De ene keer was het Tadej Pogacar, dan weer Wout of wie dan ook die in een topdag verkeerde. Het ging altijd om andere jongens. Op het EK versloeg ik een pak grote namen. Ik verleng mijn Europese titel. Dat doet enorm veel deugd. Mijn grote doel is om deze trui te ruilen voor een regenboogtrui. Deze titel geeft me een mentaal voordeel ten opzichte van de anderen.”

Mentaal heeft hij misschien een streepje voor, maar de Zwitser moet er wel rekening mee houden dat zondag tussen Knokke-Heist en Brugge ook enkele renners van de partij zijn die er in Trento niet bij waren zoals Rohan Dennis en Wout van Aert. Olympisch kampioen tegen de klok Primoz Roglic geeft dan weer verstek en zilveren medaille Tom Dumoulin mist het WK na een valpartij. 

“Ik besef dat er nog genoeg grote namen aan de start staan”, weet hij, “ik zal een topdag moeten hebben. Nu klop ik Ganna, maar het kan op het WK net zo goed opnieuw omgekeerd zijn. Het parcours moet me alleszins goed liggen en van de afstand moet ik geen schrik hebben Het is langer dan het EK, maar dat zou geen probleem mogen vormen. Met minder dan een medaille kan ik niet tevreden zijn. En liefst het goud dus.”