De lijst was eindeloos. Torino, Fulham, Valencia, Galatasaray, Besiktas en Wolverhampton deden Jason Denayer, zonder club sinds hij zijn overeenkomst bij Lyon niet wilde verlengen, een stevige aanbieding, maar telkens was er wel iets dat de verdediger tegenhield om zijn handtekening te zetten. Was hij voetbalmoe? Of gewoon te veeleisend? Feit is dat, áls Denayer naar het WK in Qatar wilde, hij dringend een nieuwe werkgever moest vinden. Dat heeft Roberto Martinez hem ook duidelijk ingepeperd vorige week.

Denayer heeft die boodschap van de bondscoach begrepen, maar het was niet zo dat hij eind september nog de clubs voor het uitkiezen had. In zijn entourage werd gehoopt dat zijn verrassende oproeping voor de nationale ploeg de interesse zou aanwakkeren. Dat viel echter tegen, tot ineens… Shabab Al Ahli zich meldde. Die club uit Dubai wordt gecoacht door Leonardo Jardim en is de nummer vijf in de competitie in de Verenigde Arabische Emiraten. Sportief geen topproject, maar het was tenminste iets, dus stemde Denayer toe. Hij stapte gisteren met zijn begeleider Jesse De Preter op het vliegtuig. Vandaag zijn de medische tests gepland, in principe wordt er nadien een akkoord gesloten. Denayer zou in de woestijn voor één seizoen tekenen.

Naar Qatar?

Op het eerste gezicht lijkt het misschien een keuze voor de centen. Volgens de omgeving van Denayer is dat niet het geval: naar verluidt kon hij evenveel verdienen in Europa. De reden dat de Brusselaar naar Dubai trekt, is dat hij absoluut een club nodig heeft om überhaupt kans te maken op een WK-selectie. De tijd tikt om ritme op te doen, Denayer heeft de laatste maanden amper gespeeld, nog langer talmen om ergens te tekenen kan hij zich niet permitteren.

Martinez, die in Denayer nog steeds een potentiële basisspeler op het WK ziet, heeft in elk geval zijn zegen gegeven voor deze transfer. Hij beseft dat Shabab Al Ahli niet de ideale optie is, maar het is beter dan zaalvoetballen en fitnessen in onze hoofdstad.

Voor de quizzers: Shabab Al Ahli is niet te verwarren met het Saudische Al Shabab. Daar waren onder anderen Michel Preud’homme en Emilio Ferrera actief als coach. Bij Shabab Al Ahli speelt geen enkele naam die een belletje doet rinkelen. Denayer wordt er ploegmaat van hoofdzakelijk lokale spelers en een handvol Brazilianen. Tenminste, als hij op het laatste moment zijn staart niet intrekt. Met Denayer weet je nooit.