Alsof iemand het zo voorzien had: het Britse kampioenschap indoor roeien – op statische roeimachines en dus op het droge – vindt vandaag plaats in het Lee Valley VeloPark in Londen. Op de plaats waar Bradley Wiggins op 8 juni 2015 het uurrecord in het wielrennen brak. Hij legde toen 54,526 km af, een inspanning die hij vergeleek “met het baren van een kind”.

Vandaag mag hij op de roeimachine stoppen na 2.000 meter, maar pijnlijk wordt het net zo goed. De inspanning is dezelfde als de individuele achtervolging op de fiets: doorlopend diep in de verzuring.

Het Britse kampioenschap is de eerste officiële roeicompetitie waarin Wiggins uitkomt, na ongeveer één jaar training. Wiggins begon met roeien na de Gentse Zesdaagse van vorig jaar, zijn laatste competitie als wielrenner. “Ik ben begonnen om gewoon fit te blijven”, vertelde hij in juni op een sponsorevent. “Maar ik haalde snel goede waardes en nu doe ik het professioneel, zeven dagen op zeven.”

Helemaal verrassend hoeft dat niet te zijn: In zijn biografie My Time schreef Wiggins in 2012 al: “Ik zou heel graag proberen om als roeier naar de Olympische Spelen te gaan, in de lichtgewicht vier of zo. Stel je voor dat ik ga en goud win.”

In zijn boek noemde Wiggins die droom nog “compleet onhaalbaar”, maar hij is nu toch een beetje om. Op het sponsorevent in juni vroeg hij zich luidop af of hij als roeier misschien geen zesde olympische medaille zou kunnen halen.

Het is ondertussen de vraag van één miljoen. Kan Tour-winnaar Wiggins ook wereldtop worden in het roeien? Er zijn redenen om aan te nemen van niet. Wiggins postte in maart een foto na een trainingsessie op de roeimachine. De monitor suggereerde dat hij één uur lang splits haalde van 1’49” per vijfhonderd meter. Een uitstekende prestatie, maar niet als de wereldtop de maatstaf is. “Ik haalde in mijn beste jaren een uur lang 1’37” per vijfhonderd meter”, zegt Tim Maeyens, olympisch finalist van Peking in de skiff. “Dan heeft Wiggins nog een eind te gaan.”

Technisch heel moeilijk

Website Cyclist.co.uk waagde zich deze week aan de moeilijke oefening om de wattages die Wiggins haalde op de fiets te vertalen naar de roeiboot. De vergelijkingen zullen niet helemaal wetenschappelijk valide zijn, maar gaven wel een indicatie van hoe ‘de motor’ van Wiggins zich verhoudt tot die van de beste roeiers. De conclusie is dan dat het er niet eens zo slecht uit ziet. Het technische verhaal: de geschatte prestatie van Wiggins op een individuele achtervolging – 520 watt gedurende vier kilometer – brengt hem boven de wereldtop in het lichtgewicht roeien en net onder de wereldtop bij de zwaardere jongens. Het wattage dat hij haalde in het WK tijdrijden in 2011 – 456 watt gedurende 55 minuten – geeft dezelfde conclusies.

De logica zegt dan dat Wiggins moet inzetten op het roeien voor lichtgewichten. Jongens onder de 72,5 kilogram zijn dat. In de Tour van 2012 woog Wiggins amper 69 kilo en dat was geen beletsel om de eerder vermeldde ‘monster-wattages’ te halen. Puur fysiologisch zou Wiggins zijn tegenstanders bij de lichtgewichten wegblazen.

En toch heeft Wiggins het afgelopen jaar precies het omgekeerde gedaan: in plaats van te diëten, heeft hij zichzelf omgeturnd tot Michelin-mannetje. De foto’s die Wiggins op Instagram postte, tonen dat hij vooral in zijn bovenlichaam een gigantische spiermassa heeft gewonnen. 93 kg weegt hij nu en hij zal naar eigen zeggen niet rusten voor hij 100 kg haalt. “Dan weeg ik 31 kilo meer dan in Tour”, laat hij weten.

De reden waarom Wiggins inzet op roeien bij de ‘zware jongens’, is heel simpel: techniek. Roeien is een heel technische sport. Op Wikipedia heeft ‘de anatomie van de roeislag’ niet voor niks een eigen pagina. ‘Ademhaling bij een slag’ is zelfs een apart hoofdstuk. “Het ziet er zo niet uit,” zegt Maeyens, “maar bij roeien komt heel veel techniek kijken. Om het simpel uit te leggen: bij een juiste slag lijkt het alsof de roeispaan stilstaat en de boot beweegt. Bij een slechte slag haal je de roeispaan gewoon door het water.”

Hoe minder mensen er in een boot zitten, hoe meer techniek de doorslag geeft. En dat is dus het probleem waar Wiggins voorstaat. In het lichtgewichtroeien is er alleen nog de ‘double sculls’ (twee roeiers). De ‘coxless four’ (vier roeiers) waar hij in zijn biografie zelf aan refereerde is door het IOC van het programma gehaald voor Tokio. “Als je alleen of met twee in een boot zit, moet je helemaal zelf je ritme maken”, zegt Maeyens. “Technisch is dat heel moeilijk.”

Spiervolume bijwinnen

Wiggins heeft op zijn 37ste amper drie jaar om zich technisch te volmaken. Dat is gewoon te kort dag. Vandaar de keuze voor plan B: vol inzetten op meer spieren, om zo toch mee te kunnen spelen bij de zware jongens. Want in het zwaargewichtroeien bestaat bijvoorbeeld de acht met stuurman, waarbij techniek veel minder een rol speelt. Als Wiggins al een olympische toekomst heeft, lijkt dat zijn meest logische bestemming. “Roeiers die laat in de sport komen,” zegt Maeyens, “komen vaak in die acht terecht. Je kan het ritme van de groep volgen en daarom is vooral kracht doorslaggevend. De acht heet niet voor niks de powerboot.”

Als Wiggins ooit in de powerboot terechtkomt, zal hij zelfs met zijn 1m90 bij de kleinere jongens behoren. En daarom moet hij nu dus blijven inzetten op maximale kracht. Blijven spieren winnen. “Wiggins moet nu het omgekeerde doen van wat hij als wielrenner deed”, zegt sportdiëtiste Stephanie Scheirlynck. “Hij moet spiervolume winnen door consequent meer energie op te nemen dan hij verbrandt. Dat klinkt eenvoudig, maar je moet het natuurlijk combineren met de juiste training. En consequent eiwitten opnemen – de bouwstoffen voor de spieren – kan ook lastig zijn. Vraag maar aan bodybuilders die vijf keer per dag kip met rijst eten, met nog een halve kilo platte kaas erbij. Wiggins heeft wel het juiste genetische materiaal. Hij is vermoedelijk – anders dan Chris Froome – een zogenaamd ‘mesomorf’ type. Zo iemand die bij wijze van spreken een sixpack heeft na tien sit-ups. Ik denk dat 69 kilo wegen voor hem een grotere krachttoer is geweest dan 93 kilo halen.”

De Britse indoorkampioenschappen kunnen al een indicatie geven of Wiggins ooit echt sterk genoeg wordt om mee te roeien met de top. Indoor roeien op machines heeft ook een zeer lage technische dimensie en speelt hem dus in de kaart. Wie het vandaag van nabij wil volgen: 6’20” wordt ingeschat als een zeer beloftevolle prestatie op de twee kilometer. “Dat zou mooi zijn”, zegt Maeyens. “Maar de wereldtop haalt 5’40” tot 5’50”. Als Wiggins naar de Spelen wil, moet hij daar naartoe.”