LEES OOK (+). Kevin De Bruyne verdeelt en heerst op dit EK ook dankzij zijn unieke band met Lukaku: “Bij Romme kan ik de bal altijd kwijt”

KDB en Big Rom startten ermee tijdens het WK 2014 in Brazilië. Op 1 juli 2014 had Romelu Lukaku in de verlengingen van de achtste finales tegen de VS net voor de 2-0 gezorgd op assist van De Bruyne. Toen maakten ze voor het eerst de handshake boven hun hoofden. Ze herhaalden het twee jaar later op het EK in Frankrijk, tijdens de 3-0-zege tegen Ierland. Lukaku scoorde toen tweemaal. In Rusland was het tafereel eveneens te zien tijdens het WK 2018 tijdens België – Tunesië. Net als in de EK-kwalificaties in 2019 tegen Schotland en maandag dus ook tegen Finland.

Aanvankelijk deed een gerucht de ronde dat het gouden duo de handshake had afgekeken van de NBA, maar De Bruyne zei in een interview in 2016 dat hij en Big Rom het gebaar gewoon zelf hebben verzonnen en dat het geen speciale betekenis heeft. “Het is niet de eerste keer dat we dat gebaar deden. In Engeland hebben we het ook verschillende keren gedaan. Het is gewoon wat wij onze handshake noemen. Het heeft geen specifieke betekenis.”

Het gouden duo vond elkaar tijdens hun gezamenlijke periode bij Chelsea. Ze kwamen elkaar daarna nog geregeld tegen in de catacomben van het Engelse voetbal en ook in de spelerstunnel durfden ze al eens uit te pakken met een speciale handshake. Zo bestaan er beelden vanuit de spelerstunnel voor de wedstrijd tussen Manchester City en Everton in 2016 waarop De twee Rode Duivels elkaar begroeten met dezelfde handshake als waarmee ze hun doelpunten geregeld samen vieren.

De Bruyne en Lukaku zijn lang niet de eersten die op het idee kwamen om met een handshake te vieren. Toeval wil zelfs dat hun handshake twintig jaar geleden al eens de ronde deed. In de zomer van 1998 vierden Franky Van der Elst en Elos Elonga Ekakia de zege van Club Brugge op het veld van Anderlecht op dezelfde manier als Lukaku en De Bruyne hun doelpunten voor België vieren. Alleen vierden Van der Elst en Ekakia gewoon de zege en geen specifiek doelpunt. De gelijkenis zou echter toeval zijn.

Het tafereel heeft ook wat weg van John Carlos die tijdens de Olympische Spelen van 1968 zijn vast in de lucht stak om te tonen dat hij tegen racisme is. Iets wat voetballers, waaronder de Rode Duivels tegenwoordig voor elke wedstrijd doen.