Kruisvaarders mengden zich met bevolking in het Oosten
Nieuw onderzoek toont dat kruisvaarders, die naar het Heilige Land trokken, ook relaties aangingen met de lokale bevolking.
De kruistochten: tijdens een periode van ongeveer twee eeuwen, trokken ridders uit Europa naar het Midden-Oosten. Hoewel we over hooggeplaatste edelen wel al wisten dat ze politieke huwelijken sloten met lokale adel, was er tot nu weinig bekend over wat het gewone volk deed. “Ook zij mengden zich met de bevolking”, zegt Marc Haber van het Wellcome Sanger-Instituut in Cambridge. “Hun zonen zouden later ook meehelpen in de strijd.”
Wetenschappers hebben daarvoor skeletten van kruisvaarders onderzocht. De beenderen dateren uit de 13de eeuw en zijn gevonden in een put niet ver van een kasteel in Sidon, dat vandaag in Libanon ligt. Toen behoorde de stad tot het koninkrijk van Jeruzalem.
Door de resten van negen mensen te onderzoeken, ontdekte het team dat niet iedereen uit Europa afkomstig was. Slechts drie van de negen skeletten kwamen uit Europa, vier wellicht uit Libanon. Het DNA van de andere twee toonde dat hun roots zowel in Europa als in het Oosten liggen. Mogelijk zijn zij dus nakomelingen van gemengde huwelijken. De wetenschappers uit onder meer het VK, Libanon en ons land publiceerden hun bevindingen in het American Journal of Human Genetics.
Voor historicus Jonathan Phillips (Universiteit Londen) toont het onderzoek dan ook dat de kruisvaarders zich niet afscheidden van de lokale bevolking. Eerdere geschreven bronnen gaven dat trouwens al aan. “Zij gebruikten zeker lokale christenen in hun legers”, zegt hij in The Guardian. Een ouderwetse theorie dat de kruisridders dat niet deden, is nu voor hem “steendood”.