Het intrigerende moorddrama ‘Anatomie d’une chute’ triomfeert op het filmfestival van Cannes

Nadat vrijdag al de prijzen in de Un Certain Regard-selectie werden uitgereikt - onze landgenoot Baloji won de New Voice award met zijn debuut Augure - werd zaterdagavond het palmares van de officiële competitie bekendgemaakt. De Zweedse regisseur Ruben Östlund, die vorig jaar zijn tweede Gouden Palm won met Triangle of Sadness, zat de jury voor. Hij mocht dus aankondigen wie hem dit jaar zou opvolgen. Dat werd de 44-jarige Franse Justine Triet, met haar vierde langspeelfilm Anatomie d’une chute.

De jury werd verwend met een competitie die veel uitschieters en weinig uitschuivers kende, maar koos resoluut voor dit rechtbankdrama over schrijfster Sandra (rol van Sandra Hüller) die verdacht wordt van de moord op haar man Samuel (Samuel Theis). Hij is uit het bovenste raam van hun Alpenchalet gevallen/gesprongen/geduwd. Advocaten en experten analyseren niet alleen zijn val, maar ook de duikvlucht die het huwelijk van Sandra en Samuel heeft genomen. Had Sandra redenen om haar man dood te wensen?

Tijdens het proces worden de meest pijnlijke details en conflicten uit hun relatie opgegraven, en dat voor de ogen (of vooral oren) van Sandra’s blinde zoon Milo, die in zijn hoofd de waarheid probeert te reconstrueren. Triet legt daarmee de complexiteit van het koppel bloot. Haat en liefde kunnen dicht bij elkaar liggen, en elke relatie is een mysterie voor wie er geen deel van uitmaakt.

Triet kaart ook subtiel seksisme aan: zou Sandra met evenveel argwaan bekeken worden als ze een man was? Haar persoonlijkheid - eerlijk, soms op het botte af, weinig geneigd tot pleasen - speelt in haar nadeel, terwijl dezelfde eigenschappen bij mannelijke kunstenaars net als een teken van karakter gezien zou worden.

Drie vrouwen

Met Justine Triet wint voor de tweede keer in drie jaar een vrouw de Gouden Palm. Julia Ducourneau, die dit jaar in de jury zetelde, won in 2021 zelf nog met Titane. Maar wie uitzoomt, ziet dat actrice Jane Fonda gelijk had toen ze, vlak voor de bekendmaking van de hoofdprijs, op het podium zei dat er nog een lange weg te gaan was. Triet is nog maar de derde vrouwelijke winnaar in de 76-jarige geschiedenis van het festival. Drie palmen zijn nog lang geen jungle.

The Zone of Interest, het ijzingwekkende huis-, tuin- en gaskamerdrama van Jonathan Glazer (Under the Skin), wierp zich tijdens het festival op als grote favoriet voor de Gouden Palm, maar moest het uiteindelijk stellen met de Grand Prix - de tweede prijs, die Lukas Dhont vorig jaar pakte met Close. Zo werd het helemaal het jaar van Sandra Hüller: de Duitse hoofdactrice uit Anatomie d’une chute speelt in The Zone of Interest met een huiveringwekkende banaliteit de echtgenote van Auschwitz-kampcommandant Rudolf Höss. Zij droomt van een paradijsje voor haar gezin, op luttele meters van de hel op aarde.

Er waren ook prijzen voor de Frans-Vietnamese regisseur Trần Anh Hùng (beste regie voor zijn culinair liefdesverhaal La Passion de Dodin Bouffant, met Juliette Binoche), de droogkomische Fin Aki Kaurismäki (Juryprijs voor Fallen Leaves), de Japanse scenarist Sakamoto Yugi (beste script voor Hirokazu Kore-eda’s ingenieuze pestdrama Monster), zijn landgenoot Kôji Yakusho (beste acteur in Wim Wenders’ Perfect Days), en de Turkse Merve Dizdar (beste actrice in About Dry Grasses van Nuri Bilge Ceylan).

Ontbrak nog op het palmares: Alice Rohrwacher. De Italiaanse had absoluut een prijs verdiend voor haar wonderlijke La Chimera. Josh O’Connor speelt een rouwende archeoloog/grafplunderaar die geleidelijk aan met andere ogen naar de wereld en het verleden begint te kijken. Rohrwacher, die in 2018 nog de scenarioprijs won met Lazzaro Felice, bewijst meer dan ooit dat ze een van de uniekste stemmen in het hedendaagse filmlandschap is. Maar daar kreeg ze van Östlund en co geen erkenning voor. De enige echte schoonheidsfout op een palmares waar voor de rest nauwelijks iets op aan te merken valt.

‘Anatomie d’une chute’ komt op 30 augustus in de bioscoop.