Daar is de gemengde ploegentijdrit weer: herkansing na gemiste (Belgische) start in 2019

De (klassieke) ploegentijdrit: you love it or you hate it. Als renner, als ploeg, als wielerliefhebber en blijkbaar ook als lid van de Internationale Wielerunie UCI.

De editie van 2018 was de laatste versie van het WK ploegentijdrijden voor commerciële merkenteams. 

Quick-Step Floors veroverde in Innsbruck een vierde wereldtitel, maar tot grote spijt van onder meer architect en bezieler Tom Steels werd het project geklasseerd.

De UCI wilde of kon het ploegenbelang namelijk niet meer verenigen met de nationale factor die een WK kenmerkt. 

De lege plaats op het WK-programma werd dan maar ingevuld door een nagelnieuw concept: de gemengde ploegentijdrit speelde in op het toegenomen belang van genderneutraliteit en de UCI wilde zijn paradepaardje ook zo snel mogelijk toevoegen aan het olympische programma, wat voorlopig nog niet gelukt is..

De term ploegentijdrit dekt echter niet de volledige lading, want de deelnemers vertegenwoordigen hun land.

3 mannen en 3 vrouwen worden door de bondscoaches afgevaardigd. Als de tweede man over de finish rijdt, mogen de vrouwen vertrekken. Hun tweede finisher bepaalt de eindtijd. 

De primeur was voor Yorkshire 2019. Nederland zette de ploegenestafette naar zijn hand, maar het deelnemersveld was niet om bij te duizelen.

Dat werd grotendeels verklaard door de programmatie van de UCI op het Britse WK. 

De WK-week werd op de eerste zondag afgetrapt met de relays, maar heel wat toppers (m/v) wilden hun individuele tijdrit van enkele dagen later niet hypothekeren.

Vorig jaar sneuvelde de discipline op het beperkte corona-WK in Imola, in Vlaanderen heeft de aflossing een opwaardering gekregen.

Het WK werd zondag namelijk ingeleid door de WK-tijdrit bij de mannen, maandag reden de vrouwen al. 

Dat betekent dat er meer ruimte is voor tijdrittoppers en die wissel heeft dus zeker een positieve invloed op de startlijst. 

Nederland verdedigt zijn titel. In Yorkshire snelde het zestal Koen Bouwman, Jos van Emden, Bauke Mollema, Lucinda Brand, Riejanne Markus en Amy Pieters naar het goud voor Duitsland en Groot-Brittannië.

Ons land kwam niet verder dan de 9e plaats. Jan Bakelants, Senne Leysen, Frederik Frison, Julie Van de Velde, Sofie De Vuyst en Valerie Demey werden geselecteerd.

De Belgische profs haalden hun neus op voor de pasgeborene en de ziekte van Frison trok al helemaal een streep door de kansen van het zestal. 

"Het moet nog wat groeien, maar deze discipline heeft wel iets", reageerde Bakelants na de babyborrel.

De figurantenrol van 2019 zou dit jaar ingewisseld moeten worden voor een hoofdrol. 

Wout van Aert en Remco Evenepoel focussen voluit op de wegrit van zondag, maar ons land plukt de vruchten van de nieuwe status als tijdritnatie.

Victor Campenaerts kan zich nog eens uitleven op zijn oude liefde, de tijdritfiets. Yves Lampaert is de Belgische kampioen in dit werk en Ben Hermans bewees een maandje geleden in de Poitou-Charentes met tijdritwinst dat hij ook in vorm is.

Ook onze nationale vrouwen kijken niet de andere kant op. Uithangborden Lotte Kopecky en Jolien D'hoore worden vergezeld door Shari Bossuyt.

"We hebben voor het eerst moed", weet José De Cauwer. "Het verwachtingspatroon ligt hoger dan bij de vorige WK's en EK's."

"Voor deze dag hebben we de beste renners geselecteerd. We hebben een sterk zestal. Top 5 kan zeker, maar een medaille... Je hebt een zestal kandidaten voor het podium."

Welke conclusies mogen we dan trekken over eventuele Belgische medaillekansen? De Belgen gaan resoluut voor eremetaal, maar de concurrentie is niet van de poes.

Italië veroverde onlangs nog de Europese titel en trekpaard Filippo Ganna is ook nu weer de aanvoerder. Hij krijgt het gezelschap van Matteo Sobrero, Edoardo Affini, Elisa Longo Borghini, Elena Cecchini en Marta Cavalli.

Titelverdediger Nederland rekent op dezelfde mannen als in 2019 en ook het vrouwentrio behoort tot de crème de la crème.

Kersvers wereldkampioene Ellen van Dijk en olympisch kampioene Annemiek van Vleuten worden bijgestaan door Riejanne Markus, goed voor goud in 2019 en de vervangster van Anna van der Breggen.

Ook Duitsland (met onder meer Tony Martin in zijn laatste wedstrijd), Denemarken (Mikkel Bjerg en Magnus Cort), de VS (Lawson Craddock, Neilson Powless, Brendan McNulty, Leah Thomas en Ruth Winder) en Zwitserland (Stefan Bissegger en de Europese kampioenen Stefan Küng en Marlen Reusser) beschikken over stevige papieren.

De Belgische selectie koerst woensdag met een aangepast shirt dat gendergelijkheid in de wielersport moet promoten.

"We streven naar nog meer gendergelijkheid in de wielersport", klinkt het bij
Belgian Cycling. "We hebben al een lange weg afgelegd op dit gebied, maar
zijn er ons van bewust dat er nog heel wat werk aan de winkel is."

"Historisch is het zo gegroeid dat meer jongens aan wielrennen doen, maar wij willen ook veel meer meisjes op de fiets. Met de veiling willen we de gendergelijkheid verder in de verf zetten."

De truitjes zullen geveild worden. De opbrengst gaat naar Plan International België, een organisatie die werk maakt van gelijke kansen voor meisjes en respect voor kinderrechten.

afstand: 44,50 kilometer
hoogteverschil: 129 meter
start eerste land in Knokke-Heist: 14 u
start laatste land in Knokke-Heist: 15.52 u
aankomst laatste land in Brugge: 16.45 u

Belgische deelnemers: Victor Campenaerts, Ben Hermans, Yves Lampaert, Shari Bossuyt, Jolien D'hoore en Lotte Kopecky

Live bij Sporza: vanaf 13.55 u op Eén en met livestream en tekstupdates op sporza.be en in onze app

Dit zegt de organisatie: Gemengde landenteams van 3 mannen en 3 vrouwen nemen het tegen mekaar op in een ploegentijdrit. 

In 2021 zullen de mannenteams van start gaan in Knokke-Heist en richting Brugge fietsen, over een gelijkaardig parcours als de individuele tijdritten.

Bij aankomst na 22,5 km in Brugge neemt het vrouwenteam over, voor een parcours van 22 km met passage aan de Damse Vaart en start en aankomst in Brugge. 

Extra informatie: De mannen zetten vanuit Knokke-Heist aan richting Dudzele en trekken dan zo snel mogelijk naar Brugge.

Daar springt het licht op groen voor de vrouwen, die nu wel door het stadscentrum glijden en via Damme het keerpunt in Dudzele bereiken. Na 44,5 kilometer kennen we de wereldkampioen in Brugge.