“Mijn vrouw is afkomstig van Koksijde en wij wilden absoluut terugkeren naar België”, aldus Vargas. “We zijn dan ook verheugd dat KVO ons deze kans aanbiedt. Dit is wat we op familiaal vlak wilden en op sportief vlak is dit ook een mooie uitdaging. KVO heeft een moeilijke periode achter de rug, maar wil met een nieuwe trainer en voorzitter een nieuw verhaal schrijven. Met Renato Neto haalde het al een goede middenvelder binnen, waar ik vroeger nog vaak tegen speelde. Fernando Canesin ken ik dan weer nog van bij Anderlecht. Hij vertelde me alleen maar positieve zaken over KVO. Het doet deugd om na al die jaren eindelijk terug te zijn in België.”

Vargas begon zijn carrière in 2006 bij FC Caracas en werd destijds in eigen land aanzien als een toptalent. In 2007 veroverde hij er met FC Caracas de landstitel en een seizoen later werd de sierlijke middenvelder verkozen tot ‘Speler van het Jaar’ in zijn vaderland. Dat wekte interesse van heel wat Europese ploegen, maar Club Brugge speelde het kortst op de bal en haalde Vargas in de zomer van 2008 naar het Jan Breydelstadion. Vargas liet er meteen mooie dingen zien en amper enkele maanden later moest Club al een lucratief bod van het Duitse Hertha Berlijn afwimpelen. De middenvelder veroverde er de harten van het Brugse publiek, maar werd al te vaak afgeremd door blessureleed. Een dispuut met het clubbestuur omtrent een contractverlenging duwde hem in 2011 in de richting van Anderlecht, dat 2,5 miljoen euro op tafel legde.

Ronald Vargas ondertekende destijds in het Astridpark een riant contract voor drie seizoenen, maar ook bij paars-wit moest hij meer dan hem lief was geblesseerd toekijken. Hij kon er tegen fors verminderde voorwaarden een contractverlenging tekenen, maar de Venezolaan bedankte daarvoor en vervolgens kon hij in de zomer van 2014 transfervrij vertrekken naar het Turkse Balikesirspor. Een jaar later volgde al een transfer naar AEK Athene, sinds 2017 kwam hij uit voor Newcastle Jets.