Pinksterzaterdag

Pinksteren viel vroeg in, dit jaar. Dominees werkten nog aan hun preek en musici oefenden de liturgie voor zondag; conferenties liepen rustig vol. En toen ineens hoorden twee miljard mensen het verlossende Woord van God, allemaal in hun eigen taal. Waar nodig met ondertiteling weliswaar. Maar de boodschap van Jezus Christus werd verkondigd, in een taal die iedereen kon begrijpen: vorsten en burgers, acteurs en topsporters, christenen en moslims, religieus en seculier. Hen allen werd het Hooglied van Salomo uitgelegd, niet als sentimentele poëzie voor een verliefd stel, maar als loflied op de opofferende liefde van God de Vader, bewezen in de dood van zijn Zoon Jezus Christus. Die liefde geeft moed om, ook na verdriet en desillusie, trouw te beloven. En in die liefde is kracht om ook maatschappelijke, zelfs mondiale verhoudingen te veranderen.

Zo kan de Geest dus werken: waar en wanneer je Hem niet verwacht. Want van tevoren was er reden genoeg om sceptisch te zijn over al die opgepompte aandacht voor een society-­romance. Harry: zesde in de lijn van troonopvolging op een eiland dat juist de brug heeft opgehaald. En Meghan, een Amerikaanse actrice. Wat hadden vijfduizend journalisten te zoeken bij dit chique privé-event op Windsor Castle?

Het was niet alleen de preek van Michael Curry, die deze particuliere trouwpartij optilde naar het niveau van een gemeenschapsviering waar gelovigen en niet-religieuzen hoop en moed konden verzamelen. Rangen en standen, kleuren en culturen communiceerden er met elkaar in een zorgvuldige, liefdevolle ceremonie. De legendarische stijfheid van de Britse royals en de vormvastheid van de anglicaanse liturgie bleken prima verenigbaar met de expressie van een blackgospelkoor en retoriek als van een opwekkingsprediker.

De huwelijkskronieken van het Britse koninklijk huis herinneren de wereld aan gruwelijk geweld. Harry’s oud-grootmoeder Victoria probeerde vrede in Europa te bereiken door haar kinderen strategisch te laten trouwen met Deense en Duitse, Griekse, Roemeense en Russische vorstenhuizen. Maar Victoria’s kleinkinderen, onder wie de Britse koning George V en keizer Wilhelm II van Duitsland, stonden een eeuw geleden tegenover elkaar in de bloedigste oorlog uit de geschiedenis.

Harry is nu een machteloze rijkeluiszoon, van kinds af geblesseerd door de scheiding van zijn ouders en het sterven van zijn moeder. En Meghan toonde de wereld een absente vader en een ontroerde Afro-Amerikaanse moeder. Dit was geen strategische verbinding; ze was ook niet als evangeliserend getuigenis gepland. Maar: niet door kracht of door geweld, maar door Gods Geest worden mensen bekeerd en de aarde vernieuwd.