Will Still begon aan zijn tijdperk als hoofdcoach van Beerschot met een verre busrit naar Eupen. En dat op een grijze januariavond. We kunnen ons als voetbalvolger wel een leukere pot voorstellen om te debuteren, maar de 28-jarige Still maalde er niet om. ‘Een verplaatsing naar Eupen, dat is toch mooier dan eentje naar de Verenigde Staten’, grapte de nieuwbakken Kielse coach voor de camera’s van Eleven.

Still had voor zijn eerste opdracht meteen enkele verrassingen in petto. De 3-5-2 van Hernan Losada werd ingeruild voor een 4-3-3, op het middenveld kreeg Coulibaly rust. Zo moest de Belgische Brit na de terugkeer van Sanusi uit schorsing nog niet meteen moeilijke knopen doorhakken. Voorin stond Noubissi voor het eerst sinds 26 september, thuis tegen Waasland-Beveren, nog eens in de basis, Suzuki en Sanyang verhuisden naar de flanken.

Droomstart

De start voor Still kon niet beter. Na amper 87 seconden hing het leer al tegen de touwen. Een schot van Halaimia werd geblokt en belandde met een gelukje voor de voeten van Noubissi, die het met een knappe volley wel mooi afmaakte. Een droomstart? Ja. Beginnersgeluk? Dat ook. Onder toeziend oog van een gretig en aandachtig coachende Still - die met veel korte krachttermen zijn spelers probeerde te instrueren - presenteerde er zich wel een enthousiast Beerschot Am Kehrweg, echt vlot liep het echter niet voor de Mannekes. Offensief te stroef, achterin niet doortastend genoeg.

Bij de eerste kans van de thuisploeg was het meteen raak. N’dri, een voortdurende gesel op rechts, botste eerst nog op Vanhamel, Prevljak kon de rebound helemaal vrij in het lege doel duwen. Halfweg de eerste helft hadden er al drie in het mandje kunnen liggen. Van den Buijs gooide zich onbevreesd in de baan van het schot van Ngoy, Vanhamel kwam in een één-op-één met Prevljak opnieuw als winnaar uit de bus. Het was de Brusselaar in de heenwedstrijd op het Kiel ook al een paar keer gelukt. De verdiende voorsprong voor rust kwam er toch. Na balverlies van Frans mocht N’Dri nog eens uitpakken met zijn favoriete beweging: naar binnen snijden en schieten. Vanhamel had geen verhaal op zijn verschroeiend schot.

Een paars-witte remonte zat er na de pauze nooit in. Was Eupen gewoon te sterk of was het toch nog wat wennen aan de nieuwe veldbezetting en de ideeën van de nieuwe coach? Offensief slaagde Beerschot er niet meer in om een vloeiende aanval in elkaar te knutselen, defensief werden de ruimtes te groot. Het was gewoon wachten op de 3-1. De Eupense goal was er dan wel een uit het boekje: perfecte voorzet van Adriano en Koch die aan de tweede paal de bal perfect met de borst meeneemt en overhoeks afwerkt. Als Halaimia de Braziliaan van Eupen niet zoveel tijd had gegeven, had het echter nooit zover moeten komen.

3-1 dus. Het had allemaal nog wat erger kunnen aflopen, maar Still en Beerschot werden zwaardere cijfers bespaard. De 4-1 van N’Dri werd afgekeurd voor buitenspel en de thuisploeg haalde daarna de voet van het gaspedaal. De bezoekers eindigden de wedstrijd nog met tien na een rode kaart voor een elleboogstoot van de ingevallen Brogno. Onnodig maar terecht.

Voorzitter Francis Vrancken grapte bij de voorstelling van Still nog dat zijn nieuwe coach net als bij Lierse met 21 op 21 mocht starten, die droom is na één wedstrijd al doorgeprikt. Het is zeker geen schande om te verliezen van een sterk Eupen (dat vrijdag nog met 2-0 won van Anderlecht), maar het is duidelijk dat Still dit Beerschot niet zomaar terug op de rails zal krijgen.