Geen talent? Zolang hij maar Schumacher heet

Sebastian Vettel wuifde het weg op de persconferentie in Suzuka, waar zondag de GP van Japan wordt verreden. "Nu of nooit? Welnee. Er zijn nog vijf koersen." Oké, een voorsprong van vijftig punten kan snel smelten. Maar dan heeft Vettel wel hulp van de elementen nodig. Zoals Lewis Hamilton die een paar keer uitvalt. En zie, net dat valt nu zo weinig voor. Slotsom: ook 2018 is weer voor Hamilton. In de paddock leeft het gevoel dat Vettel zijn momentum definitief kwijt is. Klaar voor een zachte landing richting pensioen.

Dat is slecht nieuws voor de formule 1. De sport leeft bij gratie van kijkdichtheid, gevoed door supersterren, halfgoden. Die zijn schaars. Vettel? Zie hierboven. Alonso? Straks is die weg. Ricciardo? Te vroeg. Verstappen? Heeft er alles voor, alleen nog niet de auto - Red Bull kan alleen oppikken wat Mercedes en Ferrari laten liggen.

Als er één ding is waarover de teambazen en topmensen van F1-eigenaar Liberty Media niet ruziën, dan is het wel het besef dat nieuw bloed nodig is. Een naam die ronkt. Er is er eentje die stilaan de juiste leeftijd nadert: Mick Schumacher, 19 jaar en zoon van Michael. Hij rijdt momenteel in de Europese F3. Logische stap is volgend seizoen in F2, misschien al met daarnaast een rol als derde man in F1, om in 2020 de grote stap te zetten. Chase Carey van Liberty Media, nieuwe sterke man sinds het vertrek van Ecclestone: "De naam Schumacher die terugkeert, het zou een mooi verhaal zijn." Klopt. En het zou de kassa doen rinkelen.

Plots ongenaakbaar in F3

Er is iets merkwaardigs aan de gang met de jonge Schumacher. In het karting kon hij kenners nooit overtuigen. Telkens weer klonk daar in koor: "Geen uitzonderlijk talent." Het veranderde niet toen hij overstapte naar racewagens; alleen zijn familienaam belette dat hij niet compleet anoniem door de F4 reed, en vorig jaar ook door zijn eerste seizoen F3 (twaalfde in de eindstand).

Zelfs dit seizoen leek de saus niet te pakken. Tot de meeting in Francorchamps: sindsdien won Mick Schumacher vijf van de zes races. Dat ook zijn teamgenoot plots grossiert in podiumplaatsen vinden waarnemers wel heel verdacht. Natuurlijk durft niemand luidop te insinueren, behalve Micks grootste concurrent in de Europese F3: de Brit Dan Ticktum. "Heel interessant hoe zijn auto plots ongenaakbaar is", zei hij. "Voor mij is dit een verloren strijd, want ik heet niet Schumacher."

Om de een of andere reden raken bekende namen er altijd. Damon Hill werd in F3000 (nu F2) naar huis gefietst door de Belg Eric van de Poele, maar werd wereldkampioen F1 terwijl Van de Poele met toerwagens moest gaan racen. Jacques Villeneuve bouwde zijn reputatie op winst in de Indy 500 en enige doodsverachting, maar werd door de paddock nooit erkend als supertalent: wereldkampioen F1 in 1997.

Achterklap

Wil 'het systeem' iemand in formule 1, dan lukt dat wel. Zo is er bij insiders een hardnekkige achterklap: dat jonge coureurs voor wie de rode loper wordt uitgerold, zoals ook zonen van gruwelijk rijke vaders, tussen de races altijd wel ergens in de wereld aan het trainen zijn met een racewagen. Misschien zelfs een oude F1-machine, zeggen kwatongen. Duizenden kilometers, opdat ze sneller progressie zouden maken dan leeftijdsgenoten zonder groot geld of andere belangen achter zich. Valt niet te bewijzen. Wel een feit: die bevoorrechte snaken kunnen in de opstapklassen altijd voor de beste teams gaan rijden, met de beste machines.

Natuurlijk brengt Mick Schumacher over een paar jaar de massa in vervoering als hij zijn eerste grand prix wint. Zowel bij Ferrari als bij Mercedes liet men al vallen dat er voor een Schumacher altijd plaats is. En wie van hen naast Mick grijpt, moet dan maar een jaartje of twee wachten. Want dan komt ene David Schumacher (16), zoon van Michaels broer Ralf, in F4. Loop wat rond in karting en je hoort waarnemers ook van David zeggen: "Geen toptalent." So what?