Ongelukkig Anderlecht gaat onderuit in Slowakije

De lokale bevolking had zich opgekleed voor de terugkeer naar Europa: broeken met legermotief aan, pinnenmutsen op. Ruim twee uur voor de aftrap zat de vurige spionkop al vol, de deejay koos voor hardrock. Als je niet kunt voetballen, moet je iets proberen.

Voorzitter Marc Coucke was er voor wat zijn Europees debuut bij Anderlecht moest worden. Hein Vanhaezebrouck had zijn trainingspak ingeruild voor een kostuum. Hij opteerde voor een sterke basiself, met Sven Kums, Francis Amuzu en toch zijn twee spitsen.

Ondanks de offensieve namen moest de pluim voor rust naar de organisatie gaan. Die stond uitstekend, zoals we het onder Vanhaezebrouck gewoon zijn. Sanneh en Vranjes zijn, los van hun hoge aankoopprijs, sowieso aanwinsten. Onklopbaar in duel.

Slecht veld

Gezien de omstandigheden - het strand van Knokke ligt minder woelig dan de grasmat van Trnava - en het afbreekvoetbal van de tegenstander kwam paars-wit logischerwijs moeilijk tot kansen. En als de Schotse ref dan ook nog eens weigert zijn job te doen...

Het had gewoon penalty moeten zijn, toen Dimata twee (weliswaar flauwe) handen van Oravec in zijn rug geduwd kreeg. Het mocht geen excuus zijn voor de spits om net voor de pauze onbeholpen over te koppen. Hij stond helemaal vrij en had tijd, hoor.

Het was misschien niet sprankelend, maar je had het idee dat dit wel goed zou komen. Er was controle, initiatief, een idee. De kansen en goals moesten volgen, toch?

Hoe langer de match duurde, hoe triester Spartak Trnava werd. Enkel schoppen. Bah.

Sven Kums, die een prima partij speelde, stuurde Musona in het straatje. Diens strakke voorzet kwam net niet goed terecht bij de naar de eerste paal gesprinte Landry Dimata. Kums scoorde punten. Binnen Anderlecht zijn er sommigen die hem overroepen vinden. Dat is zever: Kums brengt voetbal.

Een poginkje van spits Ivan Santini ging inmiddels naast. En aan de overzijde was er een grote mogelijkheid voor de thuisploeg. Het zou toch niet? De klokte tikte ongenadig voort.

Het onmogelijke

Anderlecht viel stilaan stil. Een balletje van Amuzu dwarrelde wel nog op de lat. Saief bracht dan weer ietwat schwung vanaf de linkerflank, maar Trnava bleef simpel overeind.

En dan gebeurde het onmogelijke: Trnava scoorde. Matej Oravec kon aan de tweede paal een heel hoge knal binnenknikken (1-0). Daar zag Anderlecht-doelman Thomas Didillon er niet goed uit.

Vanhaezebrouck dropte Gerkens en Makarenko tussen de lijnen. Dat zijn niet de mannen die het plots gaan forceren, maar er is nu eenmaal niks anders. Roeien met de riemen die er zijn.

In de extra tijd was er nog dat ene moment: Ognjen Vranjes besloot naast. De spionkop ging aan het dansen. Anderlecht zit weer wat dieper in de al diepe put.

Nochtans: het was niet echt slecht. Veel balbezit tijdens een verplaatsing. Het ontbrak evenwel aan efficiëntie, ook een keer achterin, en wat creativiteit om de muur te slopen. Straks zit die nagel zo diep in het houtblok dat we er niet meer op kunnen kloppen.

Zondag is er de competitietopper tegen Standard. Het wordt stilaan tijd om nog eens te winnen, want paars-wit volgt al op zes punten van leider Club Brugge. Zou Marc Coucke dit nog tof vinden?