De soepele dans van de Belgen zet door in de wedstrijd tegen Tunesië: 5-2
België danst vooralsnog als een veertje door het zonnige leven van het WK. Het toernooi is twee duels onderweg voor de Belgen en ze hebben nog geen noemenswaardige tegenstand ondervonden. Dat is prettig voor ze, met zeges tegen de zwakke broeders Panama (3-0) en Tunesië (5-2) in de achterzak, maar het avontuur in Rusland heeft ook wat ongewisse trekjes.
België bereikte zaterdag in Moskou de achtste finales, al is die status nog niet officieel omdat de wedstrijd Engeland – Panama pas zondag is. Maar met zes punten en een doelsaldo van 8-2, waarmee België voorlopig samen met Rusland de best scorende ploeg van het toernooi is, mag het elftal van bondscoach Roberto Martínez al gerust kijken naar de knock-outfase, naar een duel straks tegen een opponent uit groep H, met Senegal, Polen, Colombia en Japan.
De vraag is wel hoe sterk België is in defensief opzicht. Wat als straks, na de laatste groepswedstrijd tegen Engeland om de eerste plaats in groep G, de werkelijk sterke opponenten zich aandienen en een nederlaag meteen fataal is? Is België voldoende getest, met name in defensief opzicht, waar trainer Martínez koos voor slechts drie echte verdedigers: de oud-Ajacieden Alderweireld en Vertonghen, alsmede Boyata, die nog een seizoen bij FC Twente speelde. Tunesië, een van de mindere landen op het WK, liep af en toe gewoon tussen de linies door. Dat moet toch te denken geven.
België is optisch een heerlijk elftal, in aanvallend opzicht met name. Veel beweging, creativiteit, spelplezier, diepte. Romelu Lukaku scoorde weer twee keer, waardoor hij met Cristiano Ronaldo topschutter van het toernooi is voorlopig, met vier treffers. Het is een genot om aanvoerder Eden Hazard te aanschouwen, met zijn inventiviteit en dribbels de diepte in. Dries Mertens is speels en durft risico in zijn spel te leggen. Het is alleen vreemd dat Kevin De Bruyne als middenvelder redelijk anoniem meeloopt, al liet hij na rust een paar mooie staaltjes zien. De meest defensieve mannen op de vleugels, Meunier en Carrasco, zijn halve aanvallers. Ze bestrijken de hele flank.
Het is een aantrekkelijke ploeg, België. De Rode Duivels, voor de gelegenheid gekleed in het geel, overrompelden Tunesië in de beginfase en stonden na ruim een kwartier met 2-0 voor. Eerst door een strafschop van Hazard, die zelf was gevloerd. Mertens onderschepte de bal even later na een slechte aanname van Maaloul, dribbelde op zijn snelst richting doel, speelde Lukaku precies op tijd aan. De spits van Manchester United schoot in met links.
Na dat spectaculaire begin verviel de wedstrijd in een stroperig schouwspel van veel onderbrekingen door blessures, maar toen had Tunesië wel al gescoord, door een kopbal van de in Frankrijk geboren Dylan Bronn, na een vrije trap van spelmaker Khazri. België gaf het initiatief weg en kon zich gelukkig prijzen dat weer Lukaku in de blessuretijd van de eerste helft scoorde, met een fraai boogje over de vallende doelman Ben Mustapha, na een steekpassje van Meunier. Weer was Tunesië de bal simpel kwijtgeraakt.
Lukaku heeft nu vier keer gescoord. Boogje met links. Boogje met rechts. Schuiver met links. Kopbal. Na een uur werd hij gewisseld door Fellaini. Later, nadat Hazard al 4-1 had gemaakt na een schitterende pass van Alderweireld, kwam ook nog die andere spits, Batshuayi, met een bijzonder optreden. Hij zag een bal van de lijn gehaald, raakte de lat en stuitte na een volley op doelman Ben Mustapha. Net voordat het einde daar was, scoorde hij knap met links, op aangeven van een andere invaller, Tielemans. Waarna de beste Tunesiër, Khazri nog eens de kwetsbaarheid van de Belgische defensie aantoonde, in de tot nog toe meest doelpuntrijke wedstrijd van het WK: 5-2.