Duim omhoog: winnaar Girmay dwingt respect af bij Van der Poel

In de straten van Jesi, een stadje in het midden van Italië, niet ver van de Adriatische kust, won Girmay de tiende etappe in zijn eerste Giro d’Italia, na een man-tegen-mangevecht met Mathieu van der Poel.

De sprint was een kopie van de eerste etappe. Toen won Van der Poel en pakte daarmee de roze leiderstrui. Nu denderden de twee weer samen, met de rest op een paar fietslengtes afstand, op de streep af. Hun ploegen hadden een groot deel van de etappe op kop gereden om het op juist die sprint aan te laten komen tussen Girmay, met rugnummer 121, en Van der Poel, met 21.

De man uit de voormalige Italiaanse kolonie en het wielergekke Eritrea werd afgezet door ploeggenoot Pozzovivo, een van de drie ploeggenoten die Girmay nog bij zich had in de laatste kilometers. ‘Ik heb geen woorden voor wat de ploeg heeft gedaan vandaag.’ Van der Poel had al zijn Alpecin-adjudanten al verbruikt in de felle laatste klim op ruim acht kilometer van de finish. In de afdaling probeerde hij daarom tevergeefs in zijn eentje weg te komen.

Om mee te kunnen sprinten, moest de Nederlander op enkele honderden meters van de finish om Pozzovivo heen alvorens aan zijn duel met de vijf jaar jongere Girmay te beginnen. Hij kwam tot naast zijn uitdager, die een groot deel van de etappe in zijn wiel had gereden. Precies op het moment dat Van der Poel Girmay voorbij leek te gaan, hield de eerste op dertig meter van de streep de benen stil. Hij was op.

Duim en knuffel

Terwijl Girmay als eerste over de streep ging, stak Van der Poel drie keer zijn duim naar hem op. Na de Eritrese zege volgde nog een Nederlandse knuffel.

Girmay heeft het seizoen van zijn leven. Eerder won hij als eerste Afrikaan een wielerklassieker. Zonder veel kennis van het parcours en de uitdagingen die met name de kasseienstroken herbergen, won hij Gent-Wevelgem na een sprint van vier, met niet de minste renners.

Na die zege, zijn grootste doel tot dan toe, sprak Girmay vrijuit over zijn volgende dromen. Etappewinst in de Ronde van Frankrijk als eerste zwarte man, noemde hij. Maar hij legde vooral nadruk op het jaar 2025. ‘Dan is het WK wielrennen in Kigali, Rwanda. Daar wil ik wereldkampioen worden.’

Eerder deze Giro werd Girmay ook nog twee keer vijfde en twee keer vierde. Met al die ereplaatsen is hij een serieuze kandidaat voor de paarse puntentrui in Verona. Al gaf hij voor de etappe die hij won wel aan dat de benen pijn beginnen te doen en zijn eerste grote ronde ook mentaal het nodige van hem vraagt. ‘Ik heb toch liever klassiekers dan rittenkoersen.’

Dat hij ook ceremonieel nog wat te leren heeft, ondervond Girmay dinsdag op het podium in Jesi. Les één: nooit een champagne- of proseccofles van Jeroboam-formaat ontkurken als je erboven hangt. Girmay kreeg de kurk vol in het linkeroog en in plaats van met de pers te praten, werd hij ter controle afgevoerd naar het ziekenhuis.