Stan Muylle keek tóch naar de video’s van zijn stervende en overleden zus Sofie (27): ‘Nu blijf ik die beelden telkens opnieuw zien. Onmenselijk en grof’

Zaterdag 21 januari 2017. De telefoon van Daniël Muylle (64) rinkelt. Het is Sofie (27), zijn enige dochter. Vader Muylle hoort aan haar stem dat ze in de wolken is. Sofie is verliefd. En nog geen klein beetje. Op Wouter, een dertiger uit Brugge bij wie ze al na een week is ingetrokken. Vader Muylle hoort het aan alles wat zijn dochter zegt: ze ziet een toekomst met Wouter.

De volgende avond krijgt Daniël Muylle zijn dochter te zien. Op een foto van de politie. Of hij Sofie herkent? “Helaas wel.” Op de foto ligt Sofie met halfopen ogen en blauw verkleurd gezicht. Ze heeft een schaafwonde aan haar voorhoofd. Een wandelaar vond haar lichaam vlak na de middag op het strand van Knokke. Ze lag onder het houten buitenterras van restaurant Le P’tit Bedon. Haar witte blouse zat binnenstebuiten, haar panty was gescheurd en haar slip scheef getrokken.

De avond voordien waren Sofie Muylle en Wouter C. op stap geweest. Eerst naar Brugge. Maar omdat ze het daar saai vonden, stapten ze in een taxi naar Knokke. Het was al bijna vijf uur ’s ochtends toen ze daar arriveerden. In de Pianobar dronken ze elk twee whisky-cola’s. In Brugge hadden ze ook al enkele glazen op. Volgens Wouter struikelde Sofie over haar woorden. Plots zei ze dat ze een luchtje ging scheppen. Een half uur later was ze nog niet terug. Wouter ging haar zoeken. Hij liep rond het casino en schreeuwde haar naam. Hij belde haar ook op haar gsm. Geen antwoord. Wouter bleef uiteindelijk plakken in de Pianobar tot de bazin hem samen met het afval buiten borstelde. Om kwart voor tien ’s ochtends nam hij een taxi naar het station van Knokke. Onderweg keek hij in Sofies handtas, die ze achtergelaten had bij hem in het café. Haar portefeuille en gsm zaten er nog in. Wouter panikeerde. Sofie had niets bij zich. Hij belde de vader van Sofie en daarna de politie.

De speurders reconstrueerden de hele avond van het koppeltje. Ze vonden ook de taxichauffeur die hen naar Knokke reed. Amir herinnerde zich de rit nog goed. “Het meisje at onderweg een pita. Ze had duidelijk gedronken - alles uit haar broodje viel op de grond”, verklaarde hij. Volgens Amir konden de twee niet van elkaar blijven. “Ze waren happy”, vertelt hij. Naar zijn mening zelfs een beetje té happy. Het elkaar bepotelen ging zo ver dat Amir ermee had gedreigd hen uit zijn taxi te zetten.

Het politie-onderzoek bevestigde over de hele lijn de verklaringen van Wouter C. Hij belde de ochtend van haar verdwijning vijf keer naar haar gsm. Hij stuurde Sofie daarbij ook twee verwijtende sms’en. In West-Vlaams dialect maakte hij haar duidelijk dat ze voortaan haar plan kon trekken. “Jokerwijf”, noemde hij haar in zijn laatste sms.

**

Een camera met zicht op de plek waar Sofie Muylle werd gevonden, toont de politie een aantal eigenaardigheden. Vanaf 7 uur zien ze af en toe een fel licht op het strand. Nu eens een flits, de andere keer een lichtbundel. Een onbekende man loopt meerdere keren door het beeld. Met zijn voeten verplaatst hij zand. Het ene moment lijkt hij te telefoneren, het andere tegen zichzelf te praten. Meermaals verdwijnt hij uit beeld om terug te keren. De ene keer ijsberend, de andere keer joggend. Uren zijn intussen al verstreken sinds de verdwijning van Sofie. Een camera op de zeedijk filmt dezelfde man ook in de namiddag - wanneer de politie massaal ter plaatse is. Een rechercheur die de moord onderzoekt, kruist hem zelfs op de dijk. De politieman heeft er een eigenaardig gevoel bij en fotografeert hem stiekem: de man draagt een blauwe jas.

Uit het verdere onderzoek blijkt dat de man die rondhing op de plaats waar het lichaam van Sofie Muylle werd gevonden, dezelfde is als op de twee foto’s die de rechercheur maakte op de dijk.

Op 28 maart 2017 doen de speurders een ultieme oproep in het VTM-programma Faroek: wie is de man met de blauwe jas? Een naam blijft uit. De onderzoekers schakelen een versnelling hoger en proberen een lijst aan te maken van alle mensen die die nacht in Knokke waren. Ze vragen alle telefoniegegevens op, stellen lijsten op van tweedeverblijvers en gasten in hotels. Ze gaan ook na wie er die nacht aan het werk was in Knokke en wie gekend staat voor zeden-, geweld- en/of drugsfeiten. Op 6 juni rolt er een lijst met 350 namen uit de printer die in aanmerking komen voor de moord op Sofie Muylle. Onder hen Alexandru Caliniuc. Een Roemeen, geboren in 1994.

Op de lijst is hij een prioritaire verdachte. Omdat de politie hem na de moord vier keer controleerde. Twee keer omdat hij een felblauwe jas droeg - gelijkend op die van ‘de man met de blauwe jas’.

De politie controleert Alexandru Caliniuc al twee dagen na de moord op Sofie. De blauwe jas die hij draagt tijdens zijn bezoek aan een nachtwinkel valt een patrouille op. Nog eens twee dagen later wordt hij door een andere ploeg om dezelfde reden tegengehouden terwijl hij langs de Lippenslaan wandelt. De politiemensen stellen de Roemeen enkele vragen via Google Translate. Caliniuc zegt dat hij schilder is en verderop in de Koninginnelaan woont. Hij blijkt daar niet officieel ingeschreven. De politie gaat met hem naar ‘zijn’ adres. Hij woont er met drie andere Roemenen op de bovenste verdieping. Zij werken ook als schilder. De politie maakt enkele foto’s van Caliniuc, terwijl hij zijn blauwe jas draagt. Op de linkermouw zit een oranjekleurig embleem. De gezochte man met de blauwe jas heeft daar ook een gelijkaardig embleem, al is het volgens de beelden eerder een wit logo.

Nog geen week na de moord op Muylle wordt Caliniuc opnieuw gecontroleerd - nu op de schaatspiste. Volgens de uitbaters heeft hij er een maand eerder meisjes lastiggevallen. Vier weken later haalt de politie hem uit een auto die geparkeerd staat voor café Knokke Out. Iemand heeft de politie getipt over een valse taxichauffeur. Caliniuc is nerveus. Maar de agenten kunnen de melder niet vinden. De Roemeen mag beschikken.

Maar naarmate de dagen, weken en het onderzoek vorderen, beslissen de speurders Caliniuc nader te onderzoeken. Op zijn Facebook zien ze ondermeer foto’s waarop hij een muts draagt die ook de man met de blauwe jas op de beelden draagt. Ook zijn sportieve schoenen vertonen gelijkenissen. De politiemensen zien verder dat Caliniuc op 2 juni heeft ingecheckt in Suceava, waar zijn ouders wonen. Het laatste telefoontje van de man in België dateert van de avond van 3 april. De dag ervoor was er een heruitzending van het opsporingsprogramma Faroek. De politie ondervraagt Caliniuc’ huisgenoten. Die vallen allemaal uit de lucht. Ze weten niets over het vermoorde meisje Sofie Muylle. Volgens hen vertrok Caliniuc naar Roemenië ‘om een meisje te zoeken om mee te trouwen’. Alexandru Caliniuc wordt geseind. Op 26 juni laten de Roemenen weten dat ze hem hebben opgepakt.

Op 14 juli reist een Belgisch speurdersteam naar Boekarest. Bij hun eerste ontmoeting vertelt Caliniuc hen spontaan dat hij het meisje tussen donker en klaar vond op het strand tijdens een wandeling. Volgens hem lag ze aan de waterrand, had ze verwondingen en belde hij de politie niet omdat hij dan verdacht zou zijn. Naar eigen zeggen sleepte hij het slachtoffer enkel onder het staketsel. De politie vertelt hem - zoals het hoort - dat hij niet moet uitweiden over de feiten. Dat hij eerst mag overleggen met zijn advocaat in België.

**

Daags na Caliniuc’ uitlevering blijkt het bingo. Zijn DNA komt overeen met de spermavlekken op Sofies panty. Zijn DNA wordt verder ook nog teruggevonden op haar bloes en slip. De uitlezing van zijn gsm lukt aanvankelijk niet. Het toestel is stuk. “Gevallen tijdens een wandeling”, zegt Caliniuc. Experten krijgen de gsm uiteindelijk opnieuw aan de praat. Ze scrollen naar de foto’s die hij maakte op de dag dat Sofie Muylle dood werd teruggevonden. Om 8.13 uur maakte hij een foto van het staketsel waaronder ze lag. Vijf minuten later: een foto van Sofie onder het staketsel. Nog ’ns twee minuten later: een foto van Sofie voor het staketsel. Naast haar hoofd is een duidelijk sleepspoor in het zand te zien. Er volgen drie selfies met Sofie. Haar hoofd ligt steeds in een andere houding. Ze leeft daar nog.

Er volgen nog meer foto’s en voor het eerst botsen de speurders ook op een video van 52 seconden. Sofie ligt op het strand. Ze beweegt traag haar hoofd van links naar rechts. Op haar mond staat schuim. Ze ademt zwaar. Haar ogen zijn licht geopend. Caliniuc wandelt rond haar en zegt in het Roemeens dat hij haar zo heeft gevonden. “Het is verschrikkelijk. Kijk eens hoe ze eruit ziet. Ze is overal geslagen. Ze gaat dood.”

Hij bewaarde ook een tweede filmpje, dat meer dan drie minuten duurde. Sofie kreunt lichtjes. Hij filmt nu ook zijn schoenen, zijn blauwe broek en blauwe jas. Als een voetbalcommentator zegt hij dat hij haar hier heeft gelegd. “Ik kan niets anders doen. Ze kan niet geholpen worden.” Een laatste foto neemt hij om 10.28 uur, dat is dik twee uur na de eerste. Sofie ziet veel bleker - ze is vermoedelijk al overleden.

Daniël Muylle heeft die foto’s en video’s bekeken van zodra het kon. Stan Muylle heeft die boot zo lang mogelijk afgehouden. “Omdat ik wist dat het een erg grote impact zou hebben.” Het was slachtofferhulp die broer Muylle aanraadde om de beelden niet af te wachten tot op het proces zelf. “Dinsdag ben ik die absolute gruwel op een laptop gaan bekijken. Mijn advocaat Filip De Reuse en iemand van slachtofferhulp waren bij me. Ik had me voorgenomen om te doen alsof ik een jurylid was. Dat het slachtoffer niet mijn zus was. Maar eerlijk: ik blijf die beelden nu telkens opnieuw zien. Voor de dader was Sofie een gebruiksvoorwerp. Voor mij is die jonge vrouw op de grond mijn zusje. Sofietje. En dan ook nog eens zijn stem daarbij, zo koelbloedig. Ik vond het onmenselijk. Grof gewoon.”

De speurders vonden nog meer foto’s van onbekende naakte vrouwen op de gsm van Caliniuc. Hij maakte die stiekem onder de kleedhokjes van het zwembad in Knokke. Hij fotografeerde ook jonge vrouwen op de schaatspiste in Knokke.

Caliniuc past zijn verklaringen over Sofie Muylle meerdere keren aan. De selfies zag hij als “een bewijs van hun samenzijn”. In zijn herinneringen had hij seks met een dode. Na de feiten rookte hij een sigaret en ging hij naar de kerk met zijn broer. Daarna zette hij gewoon zijn leven verder. Volgens Caliniuc bracht hij Sofie Muylle niet om. “Anders had ik geen drie maanden gewacht om naar Roemenië te gaan.” De ene keer was hij naar eigen zeggen in paniek en versleepte hij haar van het water tot onder het staketsel. De andere keer verklaart hij dat hij onmiddellijk zin had in seks. “Het was gewoon curiositeit.”

“Hij is zijn verklaringen bijna onophoudelijk blijven veranderen”, zegt Stan Muylle. “Wat mag je nog geloven? In mijn gedachten heeft Sofietje die avond op het strand gelopen voor haar leven. Gelópen - voor hém! Is dat zo? Ik zou het graag weten. Ik zit daarmee. Maar hij zal het niet zeggen. Ik geloof maar weinig van wat hij vertelt. Volgens zijn versie is Sofie die nacht op dat duister strookje strand eerst op een gek gebotst, die haar afranselde en voor dood achterliet. Daarna is ze zogezegd een tweede gek tegengekomen - híj. Caliniuc. Komáán, twee zulke zotten op één nacht. Da’s gewoon ongeloofwaardig.”

De papa van Sofie Muylle zei op het einde van de reconstructie destijds - in het bijzijn van Caliniuc - tegen de speurders: “Na alles wat ik heb gehoord, kan ik maar één iets besluiten: hij heeft haar leven in handen gehad. Tot de laatste druppel bloed heeft ze het ondergaan. Hij heeft enkel aan zichzelf gedacht. Hij speelde met haar leven.” Caliniuc viel daarop theatraal op zijn knieën en zei ‘Sorry’. Het standpunt van Caliniuc en zijn advocaten is voor zover bekend ongewijzigd: ze geven de verkrachting toe, maar ontkennen de moord. Ze verwijzen daarvoor naar een expertenverslag, dat zegt dat Sofie Muylle het meest waarschijnlijk overleden is aan onderkoeling. “Eigenlijk steken ze de schuld daarmee op Sofie”, zegt Stan Muylle. “Volgens hun redenering had ze maar geen glas moeten drinken en had ze zich maar warmer moeten kleden. Dat maakt me enorm kwaad.”

**

Het gezin Muylle is allesbehalve gespaard gebleven. De moeder van Sofie Muylle stierf toen ze 39 was aan borstkanker. Sofie was op dat moment 6. Haar familie omschrijft haar niettemin als een gelukkig kind. Maar als Sofie triestig was, was het altijd om dezelfde reden: ze miste moederliefde. In haar puberteit werd het nog erger. Want toen ze 19 was, stierf haar broer Lowie. Verdronken. Vermoedelijk pleegde hij zelfmoord. Sofie heeft dat nooit willen aanvaarden of geloven. “Ik vraag me soms af: waarom maken wij dat allemaal mee”, zegt Stan Muylle. Hij vindt zichzelf een sterke beer. Maar aan alles zijn grenzen. De voorbije weken moest hij thuisblijven van zijn werk. Noodgedwongen. “Ik had werkelijk het gevoel dat ik rondliep met een té zware rugzak. Ik ben zodanig gefocust op het proces dat er niets meer bij kan.” Hij wil niet zeggen dat hij gekraakt is. “Dat gun ik de dader niet.”

Stan Muylle heeft zich voorgenomen dat hij na het proces zal proberen de gruwelbeelden te vervangen door de vele mooie herinneringen aan zijn zus. “Af en toe kijk ik naar filmpjes die Sofie tonen zoals ze écht was. Een vrolijke spring-in-het-veld. Een ‘genieterke’. Op één van die video’s glijdt ze in onze tuin op haar buik van een glijbaan met water. Hilarisch. Zo was Sofie. Ze wilde altijd plezier maken. Uitgaan was haar uitlaatklep. Het is extra tragisch dat ze die ene avond vertrokken is om plezier te maken en nooit meer is teruggekeerd.”

**

Caliniuc was een moederskindje - de jongste van zes. Zijn Roemeense ouders worden in het onderzoek omschreven als doodbrave mensen. Hij mecanicien, zij huisvrouw. Ze hebben niet genoeg geld om hun zoon te bezoeken in de gevangenis. Volgens Caliniuc kreeg hij wroeging toen hij terug bij hen in Roemenië was. “Ik was constant aan het denken aan wat er gebeurd was. Waarom heb ik haar niet geholpen?” Na de feiten ging hij prostituees bezoeken. “Ik was precies bezeten. Het was gelijk drinken: eens je de smaak te pakken hebt, kan je niet meer stoppen.” Nog volgens een verhoor van Caliniuc wil hij zo snel mogelijk vergeten wat er die nacht is gebeurd. “Ik wil naar de toekomst kijken.” Stan Muylle vindt dat tekenend. “Eerst neemt iemands leven af en dan dúrft hij openlijk spreken over zíjn toekomst - alsof er niets gebeurd is. In mijn ogen verdient hij geen toekomst meer.” Stan Muylle zwijgt lang en zegt dan: “Ik hoop dat mijn vader niet onderuit gaat op het proces. Hij zit momenteel diep. Hopelijk kan onze familie het proces dragen.”

Alexandru Caliniuc riskeert levenslang voor moord en verkrachting met foltering. Als de jury gelooft dat hij niets te maken heeft met haar dood - zoals hij beweert - dan hangt hem nog altijd 30 jaar cel boven het hoofd voor de verkrachting met foltering. Stan: “In mijn ogen is er maar één gepaste straf: levenslang. Al zou ik drie keer levenslang nog beter vinden.”

Enkele belangrijke data/tijdstippen

22 januari 2017, 4.49 uur: het laatste beeld van Sofie Muylle. Een camera aan het casino in Knokke filmt haar en Wouter. Ze zijn net aangekomen met een taxi

Iets na 5u zegt Sofie in de Pianobar dat ze een luchtje gaat scheppen

12u19: een wandelaar vindt het lichaam van Sofie Muylle onder het staketsel van een restaurant

21 februari 2017: de politie vraagt een eerste keer tips en doet voorzichtig een oproep naar ‘de man met de blauwe jas’

28 maart 2017: tweede en ultieme oproep in Faroek: wie weet wie de man met de blauwe jas is?

3 april 2017: Alexandru Caliniuc keert terug naar Roemenië

26 juni 2017: Roemenië laat weten dat ze Caliniuc hebben gearresteerd

14 juli 2017: overlevering van Caliniuc aan België

5 december 2018: reconstructie van de feiten op het strand in Knokke. Vader Muylle kijkt er de verdachte recht in de ogen.