Het probleem met datingshows keert ook bij ‘Uit de kleren’ terug

Let op waar u zich begeeft als u onbezonnen door Facebook en Twitter scrolt. Het is er bezaaid met gal van een bepaalde bevolkingsgroep die overal een mening over heeft, en die een kolossale drang voelt om die te delen met de rest van wereld.

Dat soort volk, te herkennen aan het brandend verlangen naar een Jonagold, prijst zich gelukkig met Uit de kleren, de nieuwe datingshow op VTM2 waarin wordt gedatet in ondergoed (en occasioneel met sokken van Koekiemonster aan). Ze zullen met veel zwier en in halve volzinnen vol dt-fouten neerschrijven hoe marginaal ze het concept vinden en hoe laag de deelnemers zijn gevallen door zich ervoor in te schrijven.

Over andermans keuze om uit de kleren te gaan in de zoektocht naar de liefde hebben u en ik niets te zeggen. Waarom anderen in een schietkraam plaatsen wanneer die iets missen in het leven – een verblindende fonkeling in de ogen – en een poging ondernemen om daar iets aan te veranderen? Het is niet omdat je op televisie vertelt dat je iets tekortkomt dat je wanhopig bent. Laat anderen je dat gevoel niet aanpraten.

Liefde is een basisrecht, alleen is de weg ernaartoe bij iedereen anders. Sommigen hebben de ware al gevonden nog voor hun eerste Bacardi Breezer, anderen doen er iets langer over. Als je zoekt, zoekt en zoekt maar niet vindt, bieden datingprogramma’s soms redding. Het probleem met datingshows is echter dat het helpen van mensen ten koste gaat van het entertainen van anderen. Dat is bij Uit de kleren niet anders.

Uit de kleren is, letterlijk en figuurlijk, een tv-show met weinig om het lijf. Net als bij Naked Attraction, Adam zkt. Eva en Love Island nodigt het programma uit tot nietszeggende en krampachtig gesprekken en overhaaste keuzes. Met camera’s op je neus jezelf proberen te zijn bij iemand die evenmin zichzelf kan zijn: er zijn betere omstandigheden voor een oprechte eerste kennismaking.

Elke aflevering moeten drie duo’s elkaar uitkleden, waarna ze verschillende opdrachten krijgen. Dean, die gevraagd naar de criteria van zijn ideale vrouw zei dat tanden belangrijk zijn, kreeg met de 22-jarige Athita iemand voor zich met tanden – dat zat dus al goed. Er werd hen vervolgens gevraagd met elkaar te praten, te knuffelen, elkaar in de ogen kijken en – als ze wilden – te kussen. Na een halfuur beslissen de duo’s of ze elkaar later nog eens willen zien.

Uit de kleren is niet meer dan een vleeskeuring – zowel voor de deelnemers als voor de kijker. Na dat halfuur en een handvol slechte vragen weet je of je iemand aantrekkelijk vindt, niet of er ook een emotionele klik is. Als kijker heb je nog minder bijgeleerd. Een datingshow die entertainend is noch mensen helpt in hun zoektocht naar de ware liefde: die zijn de ergste.

Uit de kleren, elke dinsdag op VTM2.