Soms valt er kop noch staart te krijgen aan wat Didier Lamkel Zé. Onzorgvuldig of plots kwaad, maar meestal onnavolgbaar en bij momenten subliem. Ook tegen Charleroi. Eerst ging ie netjes liggen voor de 2-2 van Refaelov, en nadien bediende Lamkel Zé Mbokani.

“De coach zei dat het een bekermatch kon worden”, opende Lamkel Zé, getooid in basketuitrusting, terwijl het gros van de spelers in het trainingspak van de club kwam aandraven. “Jammer genoeg begonnen we slecht, al dachten we niet aan een catastrofe. We hebben het hoofd niet laten hangen. Het geloof is er altijd geweest, zeker omdat op de Bosuil alles mogelijk is. Die 0-2 heeft ons zelfs wakker geschud, en nadien zijn we gaan duwen, met de hulp van die terechte rode kaart. We hebben het collectief gedaan en dus is Europa verdiend. Het kan lastig worden, maar het geloof is groot.”

De aanvaller weet nog niet of hij ook straks op de Bosuil te bewonderen zal zijn: “Mijn toekomst? We zien wel, want ik moet nog praten met D’Onofrio. Eerst rust en familie bezoeken in Kameroen. Om nadien nog sterker terug te komen, ja.”

Ook Bolat weet het niet

Antwerpdoelman Sinan Bolat speelde eens te meer sterk, maar kon achteraf zijn ontgoocheling niet verbergen. Veel werk had hij niet tegen Charleroi, Sinan Bolat. De Turkse Limburger leek wél op een zwarte zondag af te stevenen toen de Henegouwers. Maar alles kwam nog goed, al lijkt dat wat betreft zijn eigen toekomst niet voor morgen te zijn. Bolat ligt nog een jaar vast op de Bosuil, maar witte rook kwam er nog steeds niet: “Ik verdien wel wat respect”, dacht de Antwerpgoalie.

Maar eerst de match, die er geen leek te zullen worden voor Antwerp: “We begonnen te zwak, waardoor we snel op 0-2 kwamen. Verkeerde communicatie en bij dat tweede doelpunt had ik beter gekund. Maar we hadden voldoende tijd om nog terug te komen, en dat hebben we op fantastische wijze gedaan. We bewezen mentaal én fysiek sterk te staan. De zege was van tel, het was van moeten na zo’n lang en moeilijk seizoen, dat ons toch veel energie heeft gekost”, zuchtte Bolat, die het al snel over zijn toekomst had: “Ik heb genoeg gezegd, maar tot nog toe heb ik nog steeds niets gehoord of gelezen”, klonk Bolat ontgoocheld. “Het is aan het bestuur nu, terwijl ik andere zaken lees. Over andere doelmannen, ja. Ik heb liever dat de club eerlijk met me is en al dan niet een weg samen kiest. Nogmaals: ik heb mijn ding al geuit, ik was altijd duidelijk, maar nu is het aan hen. Ik kan niet meer doen, hé, en ik verdien die duidelijkheid wel. Maar Europa of de titel straks zou mooi zijn met Antwerp, want echt alles is hier aanwezig om hier iets moois neer te zetten. Kijk: toen ik hier tekende, wilde ik deze club helpen naar de top te komen. En ik denk dat ik mijn bijdrage heb geleverd. Als de club straks duidelijk is, is dat voor de beide partijen goed. Ik heb genoeg opties (de Turkse top en de Spaanse eersteklassers Leganes en Valladolid, red.), maar zonder duidelijkheid is het lastig. Ook mentaal heb ik nog geen beslissing genomen, want ik ben nog twee weken weg met de Turkse nationale ploeg.”