Stéphanie Huang, enige Belgische in Koningin Elisabethwedstrijd: "Voel warmte van publiek nog voor ik begin"

Stéphanie Huang (26) heeft zich als enige Belgische muzikante voor de halve finale van de Koningin Elisabethwedstrijd voor cello geplaatst. Deze week moet ze twee keer spelen, en daar tussenin had Clara De Decker van Klara en Canvas een interview met Stéphanie, die op koers lijkt te zitten om haar zus, violiste Sylvia Huang achterna te gaan. Sylvia was in 2019 een van de 12 finalisten in de wedstrijd; ze kreeg toen ook de publieksprijs.

“Olala.” Dat was de eerste reactie van Stéphanie Huang toen ze hoorde dat ze de enige Belgische kandidate zou zijn. “Ik heb dat omgezet in plezier,” vertelt ze. “De enige Belg zijn is een voordeel. Als je op de scène zit, voel je de band met het publiek, de warmte zelfs voor je begint te spelen. En daarna. Dat doet echt deugd, om je zo ondersteund te voelen.”

In haar eerste optreden in de halve finale speelde Stéphanie Huang het tweede Haydn-concerto voor cello en orkest. Je kan het op VRT NU  herbekijken en te herbeluisteren via deze link ; Stéphanie speelt vanaf 35'37").  

Hoe blikt ze terug op haar prestatie? "Je bent nooit helemaal tevreden - het kan altijd beter - maar ik ben vooral blij dat ik heb kunnen spelen. Ik heb geprobeerd er plezier in te hebben en niet te vergeten muziék te maken. Je amuseren is het belangrijkste. Voor zo’n wedstrijd bereid je heel veel voor; je speelt dezelfde noten gedurende vele maanden. Je moet vooral profiteren van de scène en muziek brengen.”

Het luistert nauw, in zo’n wedstrijd. Als Stéphanie de finale haalt, dan speelt ze het tweede celloconcerto van Antonin Dvorak, een klassieker die ook andere kandidaten ongetwijfeld zullen brengen. Hoe spring je er dan uit? “Ik wil een stukje van mijn persoonlijkheid bieden. Dat maakt het verschil, want iedereen speelt hier heel goed. Authentiek blijven, dat wil ik doen als ik in de finale raak. Ik wil mezelf aan het publiek en aan de muziek geven. ”

Stéphanie Huang, afkomstig uit Henegouwen, leerde al op haar vierde cello spelen van haar moeder, die zelf celliste is. “In het begin voelde dat wat als huiswerk maken. Pas later, als adolescent, begreep ik wat cello voor mij kan betekenen. Nu is de cello heel erg “mij”. De cello definieert mijn leven. Ik kan me niet inbeelden wat ik anders zou doen.”

Nu vervolmaakt Stéphanie Huang zich aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth in Waterloo. Er zijn nog halvefinalisten die daar studeren, zoals de Oekraïner Oleksiy Shadrin en de Fransman Florian Pons. Zijn ze concurrenten in deze wedstrijd? Stéphanie Huang: “Welnee, er is helemaal geen competitie. We zijn hyper-amis, dikke vrienden. We zijn als een familie, spelen samen, begeleiden elkaar. Dat is heerlijk.”

Aan zo’n topschool is het evident om je voor te bereiden op de KEW, vertelt Stéphanie Huang. “Ik heb er niet echt over nagedacht of ik zou meedoen of niet. Dat kwam vanzelf. Ik denk dat het het goede moment is; vijf jaar geleden (toen er voor de eerste keer een Koningin Elisabethwedstrijd voor cello was, red.) was ik nog niet klaar.”

Hoe bereidt ze zich eigenlijk voor? “De dagen voordien probeer ik gezond te leven, goed te slapen en te eten, wat te mediteren en net voor ik opga, herhaal ik allerlei positieve zinnen.”  Zes, zeven uur oefenen per dag is wel genoeg, vindt Huang. Ze gaat ook graag wandelen, ziet vrienden, én luistert niet alleen naar klassiek, maar ook naar techno en dark trap. 

Stéphanie Huang speelt op een heel bijzonder instrument, een cello uit 1742 gebouwd door Francesco Stradivarius, zoon van de beroemde vioolbouwer. Ze heeft het instrument sinds januari in bruikleen. “Die oude instrumenten hebben een eigen persoonlijkheid, die je moet leren kennen. Een cello met zo’n geschiedenis en zo’n klasse: dat is een grote verantwoordelijkheid. Ik ben verliefd op mijn instrument.”

Vrijdag speelt Stéphanie Huang het tweede deel van haar halve finale, en dan is het nagelbijtend wachten tot zaterdagnacht, om te horen of ze bij de laatste 12 is, net als haar zus in 2019. Dat zou betekenen dat ze volgende week in afzondering moet om een fonkelnieuw stuk in te studeren van de Duitse componist Jörg Widmann. Daar heeft ze toch wat schrik voor: “Het is nooit makkelijk om in een week tijd een hedendaags muziekstuk met orkest onder de knie te krijgen. Je moet de partituur eerst ontcijferen… “ 

De Koningin Elisabethwedstrijd duurt een volle maand, met vier rondes en dubbele programma’s, waaruit de jury kiest. “Een uniek parcours. Je moet enorm veel voorbereiden,” zegt Stéphanie Huang. Volhouden is de boodschap en “gezond leven zolang de wedstrijd duurt.” Het is een marathon of zoals de Oekraïnse cellist Oleksiy Shadrin zegt: “de Olympische Spelen voor muzikanten”.