Aan de ketting: Een stukje opfietsen met echtpaar Zwart

Op de gehele route van Ravenstein naar Zevenaar lijkt het alsof iedereen over een halve hectare tuin beschikt. Er zijn appelboomgaarden, rijen perenbomen, weides met paarden, kersen te koop en voortuinen vol bloemen. En daarbij komt de zon en een zacht windje. Overdaad!

Het begint ’s ochtends al goed wanneer ik even afstap bij Tuinvereniging Hof van West, langs de spoorlijn Wijchen-Oss. Twee vrienden antwoorden op de vraag: ‘Wat zijn jullie aan het doen?’ in rijm met ‘genieten van ons pensioen’. De een heeft net een emmer bessen geplukt en gaat zo jam maken. Of ik even wil proeven? Natuurlijk. Ook wat bramen? Kom maar door.

De bramenstruiken blijken een dubbele functie te hebben. ‘Ik heb ze vooral zodat die hooligans niet makkelijk bij mijn tuin kunnen.’ Die hooligans blijken jongeren te zijn die na een avondje stappen in Wijchen op de terugweg schuttingen en oogst vernielen. ‘Toen er nog iets verderop een asielzoekerscentrum zat, hadden we er nooit last van, omdat er ’s avonds toezicht was.’ Met een ‘tot kijk!’ nemen ze afscheid en fiets ik verder door Wijchen. Daarop volgt een stukje Nijmegen, waar tribunes van de Vierdaagse worden afgebroken en auto’s vol gezinnen en bagage in de rij staan voor de McDrive.

gevallen

Het liefste wat ik deze maandag wil, is een stukje opfietsen met een stel dat net als ik met fietstassen fietst. Maar ze zien er vaak uit alsof je ze niet moet storen. Ze praten ook niet veel tegen elkaar. Maar dan zijn daar Gré en Ap Zwart, aan de rand van Nijmegen. Ze schakelen tegelijk met mij naar een lichtere versnelling bij een hellinkje en stoppen bovenaan bij een knooppunt van het fietsnetwerk. Het echtpaar uit Velsen fietst stad en land af. Ze parkeren vaak de auto ergens in Nederland voor een rondje en ze verblijven meerdere keren per jaar drie dagen in een hotel om vanuit daar de buurt te verkennen. ‘Je bent een fietser of je bent het niet’, zegt meneer Zwart, die ook niet moet denken aan een elektrische fiets. ‘Daar zijn we nog niet aan toe, hoor.’ Meneer Zwart is 80, mevrouw Zwart 78.

De fiets is niet geheel ongevaarlijk, vertelt het stel. Een paar jaar geleden maakte mevrouw Zwart een nare val in het bos van Harderwijk. Ze lag meerdere dagen in het ziekenhuis en kan haar rechterarm niet meer helemaal strekken. ‘Maar dat hoeft toch niet op de fiets.’ Mochten ND-lezers deze zomer een dag vrij maken voor een fietstocht, dan adviseren ze de route rond het Brielse Meer. ‘Fietsen om een meer is prachtig, dat missen we in deze buurt wel.’

dieren voeren

Meren zijn er niet op de route, maar water wel degelijk. Via de Waalbrug verlaat ik Nijmegen en fiets ik over de dijk langs Lent richting Gendt. De Waal blijkt fotogenieke witte strandjes te bieden waar mensen in badkleding tussen wilde paarden liggen. Dat gaat meestal goed samen, maar niet altijd. Vorig jaar zomer zijn er twee paarden geslacht uit de kudde in natuurgebied De Gelderse Poort. Mensen die hen niet voerden, vielen ze aan, doordat andere mensen dat eerder wel deden. In Gendt wordt er handiger met dieren omgegaan. In de berm vlak voor het dorp zie ik iemand een veldboeket achterop zijn fiets binden. Die hangt straks bij hem thuis op zijn kop in de volière, vertelt de man als ik hem inhaal. ‘Dan hebben de vogels wat te doen. En er zitten veel vitaminen in het zaad van de Bijvoet en andere bloemen.’ Hij slaat rechtsaf de woonwijk in, ik fiets rechtdoor richting de supermarkt voor meer water, want ik mag nog een uurtje.

Er volgen nog een paar dorpen zoals Doornenburg, een pontje en een stoet caravans die achter trucks en trekkers naar huis worden gesleept. Terwijl ik dit tik op de Markt in Zevenaar komt er een jonge delegatie van Voetbalvereniging Foreholte uit Voorhout langs. De jongeren zijn op kamp en zijn bezig met de onvermijdelijke opdrachten-speurtocht. Een man op klompen wordt aangehouden. ‘Meneer meneer, mogen we met u op de foto?’ Hij vindt het prima. De tieners poseren met hun armen over elkaar of steken een duim op. ‘Bedankt meneer!’ ’s Goed jongens.’ En nu hopen dat dit later geen hooligans worden.

Ilona de Lange, redacteur kerk en religie

traject

Ravenstein – Zevenaar

44 km

totaal afgelegd: 608 km

diepste gedachte

Zou ik kunnen verhuizen naar een plek met als enige reden dat het er zo mooi is?

niet om aan te zien

Mannen van een zekere leeftijd met blote bast op de fiets.

uitspraak van de dag

‘Ik heb net bessen geplukt en ga zo jam maken.’

glimlach van de dag

Om een stel en hun keffertje onder een rode parasol op een privéstrandje aan de Waal.

? vandaag fietst: Willem Bouwman