De tenniswereld neemt al afscheid van de verliezende Murray, zelf is hij nog niet zo ver
De vraag hing al een paar dagen boven de wedstrijd van Andy Murray in de eerste ronde van Australian Open: zou het zijn laatste optreden zijn als proftennisser? Murray speelt met chronische pijn aan zijn heup. Hij verloor maandag in vijf sets (4-6, 4-6, 7-6, 7-6, 2-6) van Roberto Bautista Agut, maar van een definitief afscheid wilde hij niets weten. ‘Wie weet zien jullie me wel terug’, zei Murray strijdvaardig tegen het Australische publiek.
De compilatiefilm die na de wedstrijd volgde, deed misplaatst aan. Onder anderen Rafael Nadal, Novak Djokovic en Alexander Zverev waren door de organisatie van de Australian Open voor de camera gevraagd en bedankten Murray voor bewezen diensten. Alsof de carrière van de tweevoudig Wimbledonwinnaar voorbij was, zei Nadal: ‘Het is triest dat je zo’n beslissing moet nemen. Soms is het leven niet perfect. Ik wil je graag bedanken voor alles wat je voor onze sport hebt betekend.’
Murray bewees tegen Agut, de Spaanse nummer 24 van de wereld, dat hij zelfs met een haperende heup nog een taaie tennisser is. Na een 2-0-achterstand in sets trok Murray de stand weer gelijk door de volgende twee sets in een tiebreak te winnen. ‘Come on’, schreeuwde hij het na de gewonnen punten uit.
Met elke rally was zijn gezicht meer vertrokken van de pijn. Een staande ovatie volgde toen de grote Rolex-klok naast het veld de vier uur speeltijd aangaf. De vijfde set had Murray toen al zo goed als verloren, maar de bewondering voor het uithoudingsvermogen van de Schot was groot in de uitverkochte Melbourne Arena.
Een paar dagen eerder had hij het publiek voor zich gewonnen tijdens een emotionele persconferentie. Op de vraag hoe het met hem ging, antwoordde hij vrijdagavond met bibberende stem: ‘Not great.’ Na een lange stilte pakte hij zijn accreditatie op en liep weg, op zoek naar de beschutting van de backstage.
Lichaam is op
De pijn wordt hem steeds vaker te veel, zei hij toen hij even later weer aanschoof. Zelfs het aantrekken van zijn sokken doet pijn. Tennissen lukt nog wel, maar niet op het gewenste niveau. ‘Het is een worsteling. Al zo’n twintig maanden heb ik veel pijn. Ik bereik nog steeds een bepaald niveau, maar niet een niveau waarmee ik tevreden ben.’
Hij sprak de wens uit om afscheid te nemen op Wimbledon in juli. Daar behaalde hij zijn grootste successen. Hij won het grandslamtoernooi in 2013 en werd de eerste tennisser uit Groot-Brittannië in 77 jaar Wimbledon won. Hij won het toernooi in 2016 nogmaals. Dat jaar eindigde hij als de nummer één van de wereld.
Maar het lichaam is op na veertien jaar proftennis. ‘Ik kan me weer laten opereren, maar dat geeft ook geen zekerheid op herstel’, zei Murray, zich bewust van de fysieke schade die vijftien jaar toptennis kan achterlaten.
Geen vijanden buiten de baan
Murray won met drie grandslamtitels veel minder dan Roger Federer (twintig), Rafael Nadal (zeventien) en Novak Djokovic (veertien). Toch wordt hij vaak geschaard onder de Grote Vier, de verzamelnaam voor de dominante generatie die het afgelopen decennium het grootste deel van de grandslamtitels verdeelde. Hij wordt geroemd om zijn vechtlust en veelzijdigheid. In zijn prijzenkast hangen ook twee gouden medailles: gewonnen in Londen in 2012 en vier jaar later in Rio de Janeiro.
Murray is geliefd buiten de baan. ‘Andy heeft geen vijanden’, zei Roger Federer. In het compilatiefilmpje werd hij maandag ook bedankt voor zijn bijdrage aan het vrouwentennis. Murray was de afgelopen jaren een van de grootste voorvechters van gelijke rechten voor vrouwen in het tennis. Hij nam de Française Amelie Mauresmo aan als coach en sprak zich nadrukkelijk uit na homofobe uitspraken in het proftennis.
Of hij echt afscheid gaat nemen op Wimbledon? Ook dat lijkt ineens niet meer zeker. Op dit moment geeft hij zichzelf twee opties: of de komende vijf, zes maanden voorbereiden op een vaarwel op Wimbledon, of nog een operatie, waarvan de uitkomst ongewis is. Murray heeft de keuze nog niet gemaakt.