Op de ‘Nacht van de Polonaise’ in Oudenaarde had ik om middernacht een afspraak met de hekkensluiters van de avond… De Romeo’s interviewen wanneer de klok twaalf slaat… “’k Laat het gebeuren op dit late uur”, zeg maar… Gunther Levi was er die avond niet bij, maar zijn kompanen Davy Gilles en Chris Van Tongelen hadden genoeg vrolijke noten op hun zang voor drie…

 Jullie hebben recentelijk een gouden plaat gekregen.
Chris: Juist!  Dat waren we al bijna vergeten… (lacht)
Davy: Geweldig nieuws toch!

Gaan jullie nu ongelofelijk arrogant worden?
Chris: Absoluut!  En de prijs maal vier.  Nee tuurlijk niet, maar we zijn wel ongelofelijk blij.  10 000 stuks, dat is een pak tegenwoordig in Vlaanderen.  Ik heb die gouden plaat direct omhoog gehangen. 
Davy: Het is onze eerste gouden plaat en ik hoop niet meteen de laatste.

Komt er nog nieuw werk aan?
Chris: Ja, er komen nog allerlei nieuwe dingen aan.  Er komt terug een Nederlandstalig album tegen april, het voorjaar.  Maar, en da’s misschien wel een verrassing, er komt nog een live album uit tegen de feestdagen.  Binnen een maand ongeveer, we zijn dat nu aan het afwerken.  Compleet live, met heel het partygegeven. 

Hoort daar geen dvd bij?
Chris:  Nee, die gaan we volgend jaar doen.  Nu is het een live cd en volgend jaar, beloofd, een dvd, want er is heel veel vraag naar.

Jullie worden wel eens de jongere versie van De Toppers genoemd, of de knappere versie…
Chris:  Of de echtere versie.  Mensen zeggen heel vaak ‘hey, jullie zingen echt’.  Het straffe is, wij zijn al drie jaar eerder bezig dan De Toppers.  Wij hebben het zeker niet van hen afgekeken.  Pas op, ik zeg niet dat zij dat van ons gedaan hebben, hoor.  We zijn een andere versie…

Zij zingen wel voor 50 000 man…
Chris:  Dat is het verschil tussen een Hollander en een Vlaming.  Een Hollander zet zijn volk onmiddellijk op een piëdestal en een Vlaming moet er voor vechten. 

Zouden jullie ook niet graag eens een Sportpaleis vullen?
Davy:  Wij zouden dat zeker graag meemaken, maar de Ethias Arena in Hasselt is tot nu toe ook altijd heel fijn geweest.  Wie weet in de toekomst…

Jullie hebben een succesvol duet gedaan met Laura Lynn.  Met wie zouden jullie graag eens een mannelijk duet doen, een vierde Romeo zeg maar?
Chris:  Als het in de stijl moet zijn van wat we gedaan hebben met Laura Lynn, dan ga ik resoluut voor Willy Sommers.  Ik vind dat hij fantastische nummers gemaakt heeft in het verleden.  Ze leunen het best aan bij wat wij doen.  Feest!  ‘Laat de zon in je hart’, die stijl… Ik denk dat iedereen zo een nummer wilt maken.  Dat is geen schlager, dat is geen popmuziek, dat is gewoon populaire muziek.
Davy:  Ik kies ook voor Willy Sommers.  Dat is een hele sympathieke lieve mens.  Ik heb daar heel veel respect voor.  Die is echt bezig met zijn job en met zijn fans. 
Chris:  Fijne mens, fijne collega.
Davy:  Voor hem is nooit iets teveel.

Gunther Levi is er vandaag niet bij.  We zijn hier onder ons, vertel eens zijn slechte eigenschappen.
Davy:  Ik weet niet of dat een slechte eigenschap is, maar Gunther is een ‘je m’en fous’.  Die trekt zich nergens iets aan en ik ben daar eigenlijk wel een beetje jaloers op.  Hij heeft geen zorgen.

Hij komt altijd wat serieus over, naast jullie.
Chris:  Terwijl dat helemaal geen serieuze is!
Davy:  Mh, ik hoor dat wel vaker.

Hij heeft precies altijd een beetje een muur rond zich…
Chris:  Onzekerheid!
Davy:  Ik weet niet wat dat is.
Chris:  Hij noemt onzekerheid zelf een eigenschap van hem.

Jullie heten De Romeo’s… wie komt er op zo een naam?
Davy:  Wij!  Tijdens het eten…Chris en ik.  We speelden samen in de musical Romeo & Julia.  Ik speelde Romeo en hij speelde Tybalt, mijn rivaal in het stuk.  We hadden eerst het idee om onszelf De Freddy’s te noemen. 
Chris:  Ja, ’t is waar!  (lacht)  Jij ging Valère zijn, de Gunther ging Bob zijn en ik ging Roland zijn. 

Waarom is dat er gelukkig niet doorgekomen?
Davy:  Ja, we dachten dan toch gewoon De Romeo’s uit Romeo & Julia, dat klonk precies toch iets serieuzer. 
Chris:  Niet dat dat zo serieus is, maar toch serieuzer dan De Freddy’s.
Davy:  En met die knipoog naar Romeo & Julia. 
Chris:  Het is voor ons zo ook gemakkelijk te onthouden wanneer we juist begonnen zijn. (lacht)
Davy:  We zochten dan nog een derde persoon en kwamen al heel snel bij Gunther uit want wij speelden toen nog samen in Familie.  We gingen dan als De Romeo’s hier en daar eens op bedrijfsfeesten spelen.  Na een tweetal jaar wilden we dat commercialiseren en er ook mee naar festivals trekken, de feesttenten…  En nu doen we ongeveer 150 optredens per jaar.  Het is een feestje!

Zijn jullie thuis ook echte Romeo’s?
Davy:  Als je een Romeo in de zin van romantisch bekijkt… Ik ben wel een romanticus, ja.  Je moet het eigenlijk aan mijn vrouw vragen maar ik heb het toch een beetje in mij. 
Chris:  Davy is eigenlijk een homo…
Davy:  Wij zijn huisvaders, brave papa’s, wij zijn met ons gezin bezig thuis.
Chris:  Altijd zijn wij met ons gezin bezig.
Davy:  Wij hangen thuis de Romeo niet uit, dat is voor als we gaan werken.

Da’s jammer voor jullie vrouw.
Davy:  Och, af en toe zijn we in een romantische bui thuis en dan komt de Romeo naar boven…
Chris:  Elke avond als het licht uit is. (lacht)

Wie van jullie drie…
Chris:  De Gunther!

… is er het beste in bed?
Chris:  Oei nee, dat zal zeker niet de Gunther zijn. (lacht)
Davy:  Dat zal de Chris zijn.
Chris:  Davy wel, denk ik.
Davy:  Nee, ik denk dat ’t echt Chris is.
Chris:  Jij hebt al drie kinderen…  Ah ja, maar ik ook… (lacht)
Davy:  Ik denk dat ik het altijd heel romantisch wil inkaderen, en Chris is meer rock-’n-roll.
Chris:  Ja, da’s wel waar. 
Davy:  De Gunther ligt daar ergens tussenin, denk ik.
Chris:  Gunther spreekt daar ook niet over.  Weer die onzekerheid…
Davy:  Ik ben echt voor de romantiek…
Chris:  Ik niet, ik ga gewoon voor de seks.  Al die kaarsen en toestanden, nee.
Davy:  Ik wel, zo ben ik.
Chris:  Davy is echt de homo van onze groep, hoe hij aan drie kinderen geraakt is, dat snapt niemand. (lacht)

Oke, over naar serieuze zaken…  Zonvakantie of skiën?
Davy:  Zon, voor mij!
Chris:  Skiën in de zon.  Ik ben een ongelofelijke skiër, maar ik ben door de jaren heen een salonskiër geworden… Het moet goed weer zijn… Sneeuw, of regensneeuw, nee dan hoeft het niet voor mij.  Ik heb dat gehad.  Skiën in de zon, daar ga ik absoluut voor.

Liefde of lust?
Chris:  Beiden. Maar ik moet kiezen zeker?
Davy:  Vroeger was het bij mij lust.  Maar dat is veranderd in liefde, met ouder te worden, ik heb meer verstand gekregen.
Chris:  Er moet nog altijd lust zijn als er liefde is.  Ik ga voor lust!
Davy:  Bij mij overwint nu liefde. 
Chris:  Hij is weer daar met zijn liefde…(lacht)

Blond of bruin?
Davy:  Ik kies voor bruin.  Ik vind blond ook heel mooi, hoor, maar mijn verleden leert mij dat ik duidelijk op donkere vrouwen val.  Ik weet niet waarom.  Omdat ik daar uiteindelijk toch voor kies, ik zal het zo zeggen.  Het Oosterse spreekt mij wel aan. 
Chris:  Het Oosterse?  Wat zeg jij nu allemaal…
Davy:  Sasha heeft toch zo een beetje het Indische...  Maar ik vind blond dus ook heel mooi.
Chris:  Ik kies voor blond, ik vind dat pittig.

Ik doelde eigenlijk op bier, hoor…
Davy:  Ah, op bier? (lacht)
Chris:  Allez jong! (lacht) 
Davy:  Ah, donker dan.  Een donkere leffe.
Chris:  Ik blond.

Davy, een vraag voor jou:  De Romeo’s of solo?
Davy:  Ik doe ze allebei graag, maar qua ambiance kies ik toch voor De Romeo’s, absoluut, echt wel.  Want alleen… Pas op, ik doe het heel graag, maar je staat er wel alleen voor… Als ik echt moet kiezen en de zekerheid zou hebben dat ik met De Romeo’s altijd werk zou hebben, dan kies ik resoluut voor De Romeo’s.
Chris:  (zingt)  Want alleen is maar alleen…

Chris, en jij?  De Romeo’s of musical?
Chris:  De Romeo’s, daar moet ik zelfs niet over twijfelen.  Ik ben daarstraks nog eens naar een musical gaan kijken waar ik had kunnen instaan, en ik vond dat heel spijtig…  Maar nee, geen twijfel, De Romeo’s.
Davy:  Je kan het u niet voorstellen wat wij in die tien jaar al allemaal hebben meegemaakt… Chris:  Als wij ooit een boek schrijven, dat gelooft niemand.  Dus dat is fantastisch.
Davy:  Wij hebben samen zoveel beleefd, lief en leed gedeeld.  We hebben elkaar soms meer gezien dan onze eigen vrouw.
Chris:  Gelukkig misschien? (lacht)
Davy:  Dat is uniek.  Dat heeft mij ook verrijkt.  Je beseft dat niet als je ineens in een groepje gaat zingen.  Ik heb in heel die tijd wat tegenslagen gekend, maar ook hoogtepunten.  En dat maakt je rijker als persoon.  Als ik altijd alleen op het podium zou gestaan hebben, dan zou ik veel dingen gemist hebben.  Als er nu iemand anders aan het zingen is van ons drie, dan kunnen wij al eens om ons heen kijken, en wat je dan ziet…  (lacht)  Daar kan je van genieten…
Chris:  Dat doe ik dus allemaal niet, zo een dingen. (lacht)

Laatste vraag… Nooit meer muziek of nooit meer vrijen?
Davy:  Ja, dan nooit meer muziek, want ik kan dat vrijen ook niet laten.  Ik kan geen van beide missen, maar dan toch nooit meer muziek want ik denk dat ik vrijen heel mijn leven zal willen doen…  Maar muziek eigenlijk ook!  Oei, dat is een moeilijke vraag…
Chris:  Ik vind dat geen eerlijke vraag…  Nooit meer muziek tijdens het vrijen, voila!
Davy:  Nooit meer vrijen dan…

Ah, van gedacht veranderd?
Davy:  Nee, maar ik ga dat antwoorden, omdat de mensen dat niet van mij gaan verwachten… (lacht)
Chris:  Zouden we niet beter zeggen ‘nooit meer vrijen tijdens de muziek’, maar dat zal moeilijk worden zeker? (lacht)

Interview: Kim Wauters

Maandagavond kwam de crème de la crème van bekend Vlaanderen naar Gent afgezakt om de avant-première van Code 37 bij te wonen.  Zo ook Vermist-acteur Stan Van Samang.  Wat vond hij van de film?
‘Ik vond het goed en dat is vooral te danken aan het feit dat ik graag naar Code 37 kijk.  In mijn ogen was het eerder een aflevering ‘de luxe’.  Ik had het graag als seizoenseinde bij mij thuis gezien, zonder reclame weliswaar.  Was het wel nodig dat dit in de cinema kwam?  Ik vond dat trouwens van onze eerste aflevering van Vermist ook, hoor, ik vond dat geen film.  Ik vraag me af of je deze film goed kan volgen als je de serie niet kent.  Ik denk het niet eigenlijk.  Maar ik vond de film wel prima!’ 

Had je er graag zelf in gestaan?
‘(enthousiast) Ja!  Ik heb in Code 37 wel al een rol gespeeld, en daar was ik eens iets anders dan een flik.  Maar het leuke aan acteur zijn, is dat je morgen zomaar iemand anders kan zijn… Weet je… ik had eigenlijk graag een hoertje gespeeld in Code 37 (lacht).’ 

 Interview: Kim Wauters

Wie maandagavond in en rond de Kinepolis in Gent vertoefde, kon zien dat half bekend Vlaanderen naar de mooie stad was afgezakt om de avant-première van Code 37 bij te wonen.  De VMMa had heel wat geld en energie gestoken in een absolute showpremière.  Pers was massaal aanwezig en zelfs de aftrap van het gloednieuwe showbizzprogramma ‘Voor de show’ werd er gegeven.  Iedereen met naam en faam betrad de rode loper om met grote verwachtingen de film te gaan bekijken. 
Of de verwachtingen werden ingelost, laten we in het midden.  Is het niet eerder een dubbelaflevering van de serie zelf, in plaats van een echte langspeelfilm?  Kan je de film wel volgen als je de serie niet hebt gezien?
De meningen waren op de afterparty behoorlijk verdeeld.  BV’s verbroederden met een heerlijk hapje en veel drank om alles te bespreken.
Voor grote fans van de serie is het alvast een film om de duimen bij af te likken.  De ploeg van rechercheur Hannah Maes vuilbekt er weer op los, wat Michaël Pas zelfs tot een nieuwe uitdrukking heeft geïnspireerd.  ‘ Wat hebben we nu aan onze ballen hangen?’ zou hij graag volgend jaar in de Van Daele zien opgenomen worden.  In welke context deze uitdrukking dan wel werd gebruikt?
Ontdek het vanaf 26 oktober in de bioscoop.

Tekst: Kim Wauters

Een nieuw schlagerfeest werd zaterdagavond boven de doopvont gehouden… De allereerste ‘Nacht van de Polonaise’ in Oudenaarde kende een fijn succes!  Het publiek had duidelijk zin in een goeie portie schlagermuziek.  Iedereen liep er piekfijn uitgedost bij, allemaal de handjes opgewarmd om mee te klappen, en de benen getraind om zoveel mogelijk liedjes met een polonaise te begeleiden.  Een hele trits artiesten was uitgenodigd.
Nathalie Tané mocht de avond openen en was een fijne opwarmer. 
Vaste waarde in de showbizz, Luc Steeno, volgde haar op en zette het publiek meteen op stelten.  Geweldig hoe een hele zaal ‘Hij speelde accordeon’ meebrulde. 
Wie na 40 jaar nog altijd zijn publiek vlotjes inpalmt, is Willy Sommers. Eén noot en de zaal stond volledig op zijn kop.  Polonaise op z’n best van begin tot einde.
Tijd om even op adem te komen… Wendy Van Wanten deed haar best maar bracht vooral wat rust in het geheel.  Ze sloot af in opperbeste stemming, en de mannen waren meer dan tevreden!
De enige Nederlander van de avond hield zich kranig staande in het Vlaamse bonte gezelschap.  Dennie Christian is al jaren een topper bij onze Noorderburen en het is duidelijk waarom.  Hij kreeg iedereen zeer gemakkelijk mee.
De volgende in het polonaiserijtje was Jo Vally, toegeschreeuwd door zijn trouwe schare fans.  Ook ietwat rustiger maar goed.
Even later was het de beurt aan Swoop… Met grof geweld besprongen ze het podium en het publiek!  Ambiance pur sang, het publiek genoot.
‘Save the best for last’, zegt de Engelse uitdrukking en dat was ook op deze avond niet anders.  De Romeo’s gaven het beste van zichzelf en zelfs ietsje meer want ze waren voor de gelegenheid geen trio maar een duo.  Gunther Levi genoot van een welverdiende vakantie.  Een kleine leegte, zonder Gunther, maar met z’n twee kregen Chris Van Tongelen en Davy Gilles het publiek toch moeiteloos op de hand.
Een geslaagde eerste ‘Nacht van de Polonaise’?  Jawel, hoor, en daarom staan we nu al te popelen om de tweede editie van dichtbij mee te maken.  Afspraak op 20 oktober 2012!

 Tekst: Kim Wauters

Er hoeft niet altijd veel volk te zijn om veel ambiance te creëren.  Dat gold absoluut voor de optredens in zaal Nova in Machelen.  Afgelopen vrijdag stonden De Romeo’s en Michael Jackson Impersonator Christ’OF op het podium.  Het event was al eens verplaatst, de kaarten waren vrij duur, weinig reclame.  Een magere opkomst was het gevolg.
De optredende artiesten lieten dit echter geen seconde aan hun hart komen.  De Romeo’s staan bekend om hun eeuwig enthousiasme en dat was ook nu niet anders.  Ze kregen iedereen van het publiek zodanig mee dat het leek alsof ze optraden voor een bomvolle zaal.  De Romeo’s zijn voor elk wat wils maar vooral voor elk een feest.  De bomma op de tweede rij die plat ging voor een lach van Davy Gilles, de kindjes op de eerste rij die Gunther Levi adoreerden en een jonge vrouw op de derde rij die Chris Van Tongelen wel een knapperd vond.  We zagen het allemaal gebeuren en het blijft geweldig zalig hoe deze Romeo’s ambiance in de keet kunnen schoppen, hoe klein die keet ook is.
Een primeur werd gisteren ook op Vlaanderen losgelaten: Christ’OF, die als winnaar van My Name Is Michael de King of Pop kan imiteren als geen ander, trad op met zijn voet in het gips.  Hij scheurde 3 weken geleden zijn achillespees tijdens een optreden en moest onder het mes.  Er wachten hem 6 maanden revalidatie maar dat weerhield hem niet van optreden.  Christ’OF nam plaats op een barkruk en werd omringd door 4 dansers.  Zelf danste Christ’OF zo goed en zo kwaad mogelijk mee van op zijn stoel, het bovenlichaam deed het meeste werk.  En ja, dat gaf een erg leuk effect want een Michael Jackson in het gips, dat is toch uniek…  Wie toch kwam voor de moonwalk, bleef niet op zijn honger zitten.  Christ’OF had versterking meegebracht, in de vorm van de 12-jarige Dean.  En het moet gezegd, Dean is absoluut een groot talent dat staat te trappelen om ontdekt te worden.  Uiteraard willen we nog niet denken aan de dag dat onze Christ’OF met pensioen gaat, maar de opvolging is alvast verzekerd!

Afgelopen vrijdag ging ’25 jaar The Groovies’ in première in CC De Werf in Aalst.  The Groovies namen ons mee op een reis door het verleden, het heden en de toekomst. 
Het was een reis waar je van de ene verbazing in de andere viel.  We zagen topdansers, topchoreografieën, en prachtige kostuums bij elk lied.  The Groovies hebben de kracht dat zij met hun dans een verhaal kunnen vertellen waar je zo in wordt meegevoerd. 
Het ontbrak de show niet aan visual effects, wat een heel fijne extra is.  Een spin die reuzegroot op je afkomt, is daar een mooi voorbeeld van.
The Groovies die terug naar het verleden gingen werden in sommige liedjes versterkt met Groovies van vroeger.  Heel leuk om hen nog eens op een podium te zien.
Wanneer mensen na de pauze terug in de zaal sijpelden, werden we verwelkomd met pianomuziek die uiteindelijk naadloos overging in het begin van het echte tweede deel.  Het dansende liefdesspel tijdens tussen Michel Froget en Els Smekens was tijdens ‘I’ll Be Waiting’ ontroerend mooi. 
Een gekende sterkte van The Groovies is hun bewerking van Moulin Rouge, Broadway, Cotton Club en musicals.  We werden meegesleept in een heel andere wereld.  Absolute top!
Ja, er zaten ook schoonheidsfoutjes in de show.  Zij weten het, wij weten het, maar niemand maalt er om.  Als je zo een prachtig totaalspektakel neerzet, doet dat er niet toe. 

Talent
Dat The Groovies in de eerste plaats om een team gaat, stuk voor stuk topdansers en danseressen, die allemaal samen, als één groep hebben gewerkt om dit te realiseren, staat buiten kijf.  Maar toch kaarten we graag even aan dat naast Michel Froget en So You Think You Can Dance-winnares Els Smekens, er zeker nieuw toptalent staat te trappelen.  Iemand als Jeroen Geeraerts die zich elke seconde van de show geeft en elke beweging tot in de puntjes afwerkt, moeten we toch in het oog houden.  En als Aline Wouters, die in het huidig seizoen van So You Think You Can Dance een ticket naar Bootcamp kreeg, de live shows tot onze grote verbazing niet zou halen, dan weten we dat het alleszins niet aan haar kennis van het dansen of enthousiasme zal liggen.

Christ'OF
Het publiek gaf The Groovies na afloop een staande ovatie.  Een opmerkelijke gast in dat publiek was Christophe Lequesne.  Hij hoorde eigenlijk op het podium te staan om met zijn collega’s te dansen.  Maar de Michael Jackson Impersonator rukte vorige week zijn achillespees af tijdens de première van zijn show ‘My Vision’.  Christophe werd dinsdag geopereerd en er wacht hem maanden revalidatie.  De shows van ‘My Vision’ zijn ondertussen verplaatst naar half juni.

Wie meer info wil over The Groovies kan terecht op www.move4events.com.

 Tekst: Kim Wauters

Dat we De Romeo’s niet meteen aan veldrijden koppelen, is logisch.  De Romeo’s zijn steeds gehuld in mooie pakken, hebben hun haren netjes gekamd en zien er op hun best uit om de vrouwen te bekoren… Veldrijders kunnen helaas niet anders dan zich besmeuren met modder, een helm op hun hoofd voor de veiligheid en zweten maar… Dat zweten, hebben ze dan wel weer gemeen met De Romeo’s en volgens Chris Van Tongelen is optreden vergelijkbaar met sport.  Ik vraag de mannen, na hun optreden op de cyclocross in Erpe-Mere, om meer uitleg…

 Hier zien we topsporters aan het werk, hoe is het gesteld met jullie sportieve prestaties?
Chris: Wij hebben ooit eens in Nederland bij zo een Superprestigecross een toer gedaan… En chapeau voor die mannen want met mijn conditie was het dus heel slecht gesteld, laat dat duidelijk zijn.
Gunther: We hebben hem moeten reanimeren.
Chris: Bijna ja (lacht).

Doen jullie aan sport?
Davy: Ja, hoor, ik speel voetbal.  Elke week.
Chris: Heb jij al koeien in de wei zien fitnessen?  Nee he!  Dat is tegen de natuur… (lacht)  Maar ik ski wel in de winter.

Een heel jaar niets doen en dan onvoorbereid gaan skiën?
Chris: Weet je wel wat optreden met De Romeo’s is?  Sport!  Of misschien is dat toch een beetje anders... (lacht)
Gunther: Ik speel tennis...  Geregeld… Om niet te zeggen, elke dag (lacht).

Trekt cyclocross jullie aan?  Volgen jullie het een beetje?
In koor: Absoluut! 
Chris: Ik vind de sfeer rond het terrein geweldig.
Davy: De mensen komen ook meer voor het feest dat erbij hoort, dan voor de cross zelf.  Er komen duizenden mensen op af, ze gaan volledig uit de bol, blijven hangen tot ’s morgens vroeg.
Chris: Bij mij is dat pure nostalgie: ik ging als kindje met mijn papa altijd naar de cyclocross kijken.  Niet dat ik er uit mijn eigen nu naartoe ga, maar af en toe mogen wij eens optreden op een cyclocross en dat is altijd ongelofelijk plezant, het doet mij aan mijn jeugd denken.

Het is een gevaarlijke vraag, maar wie is jullie favoriet in het veldrijden?
Chris: Sven Nys!
Davy: Ja, Sven Nys.
Gunther: Roland Liboton. 
Chris: Die doet wel al 20 jaar niks meer he.
Gunther: Dat maakt toch niet uit, dat is mijn favoriet.  Ik heb hem daarstraks nog gezien, hij loopt hier ook rond.
Chris: Toen er van Sven Nys nog gaan sprake was, was hij natuurlijk wel absolute top.
Gunther: Dat is de beste veldrijder aller tijden.
Chris: De Eddy Merckx van het veldrijden, zeg maar.

Wie weet komen jullie De Romeo’s dus wel ’s tegen op één of andere cyclocross ergens te lande.

 Interview: Kim Wauters

Sinds Christophe Lequesne in 2010 de terechte winnaar van My Name Is Michael werd, geraakte zijn carrière als Michael Jackson Impersonator in een stroomversnelling.  Christ’OF werkte in opdracht van de programmamakers 17 wervelende ‘Tribute to The King’- concerten af en trad daardoor op voor bijna 50 000 toeschouwers. 
Anderhalf jaar later is de hype voorbij, maar Christ’OF staat er nog steeds.  Hij bokste, samen met topchoreograaf Michel Froget, een eigen show in elkaar met zijn visie op de liedjes van Michael.  Bijgestaan door een live band, onder leiding van Gert Meert, en een aantal professionele dansers, neemt Christ’OF je mee in een spektakel van muziek, licht en special effects. 
De energie straalt van het podium.  Christ’OF is duidelijk uit de schaduw getreden van zijn overwinning bij My Name Is Michael.  Christ’OF is nu zichzelf, die in de huid van Michael Jackson kruipt.  En net die dunne lijn tussen Christ’OF en Michael is zalig voelbaar gedurende de hele show.  Net wanneer we denken ‘Michael Jackson is alive’, wordt Christ’OF weer Christophe, met zijn verhaal en zijn gevoelens, en zijn versie van een liedje van Michael. 
Daarom is deze show ook aantrekkelijk voor iedereen: niet alleen Michael Jackson-fans kunnen hun hartje ophalen, maar ook liefhebbers van de sfeer van een theater, of show, komen aan hun trekken door het spektakel op zich, de dans, de dynamiek en de gevoeligheid.
Christ’OF eindigt met een zelfgemaakte song, uit de voetsporen van Michael gestapt, maar wel met zijn gevoel er in.
Het is verrassend om Christ’OF op deze manier aan het werk te zien dus wie graag nog in het publiek van My Vision wilt zitten, kan dit weekend terecht in CC De Werf in Aalst.  Latere data kan je altijd vinden op www.move4events.com.

 Meer info omtrent tickets voor 16-17-18 september 2011: www.ccdewerf.be

 Tekst: Kim Wauters

Met ’25 jaar Groovies’ lanceren ze nu een nieuwe theatershow, die vrijdag 23 september 2011 in première gaat.  In hun thuishaven Aalst zullen zij het verleden, het heden en de toekomst van The Groovies voor u illustreren.  Dat weekend wordt trouwens het laatste weekend dat we Patrick De Coninck aan het werk zullen zien op het podium, want dan neemt hij afscheid en geeft de dansfakkel over aan Michel Froget.  Voortaan zal Michel definitief de artistieke leiding nemen. 

Wie wil, kan ook in Cultureel Centrum De Werf een kijkje gaan nemen naar een tentoonstelling gewijd aan 25 jaar The Groovies.  Het is een dynamische voorstelling van enkele hoogtepunten en blikvangers van de voorbije jaren.

En het is nog niet gedaan met de strelingen voor het oog… Het weekend voordien, op 16-17-18 september zal Christ’OF, onze alom bekende Michael Jackson impersonator, aantreden met een gloednieuwe show in CC De Werf.  In ‘My Vision’ geeft Christ’OF zijn kijk op de nummers van de King Of Pop.  Aan de grote klassiekers wordt niet geraakt, maar sommige liedjes steekt hij in een verfrissend kleedje.  Christ’OF wordt Michael en blijft toch zichzelf.  Laat u verrassen…!

 Meer info: www.move4events.com en tickets via www.ccdewerf.be
‘My Vision’ by Christ’OF op 16-17-18 september 2011.
’25 jaar The Groovies’ op 23-24-25 september 2011.

Stan Van Samang viert dit jaar zijn 5-jarig bestaan als zanger: het dateert al van 2006 dat hij goud behaalde bij Steracteur Sterartiest.  En dat hij na 5 jaar nog steeds hot is, mag duidelijk wezen…

Al drie cd’s op je palmares… Vind je jezelf steeds evolueren?

‘Ja.  Voor mij is een plaat maken net als een foto nemen: het is een momentopname.  Moest ik nu aan een vierde plaat beginnen, zal die waarschijnlijk ook helemaal anders klinken omdat ik nu met andere dingen in mijn hoofd zit.’ 

Je spreekt hypothetisch over een vierde plaat.  Je bent er nog niet mee bezig?

‘Jawel, maar in mijn hoofd.  Ik zit nooit stil.  Ik speel ook graag gitaar, dus ik ben wel wat dingen aan het bricoleren.  Maar ik heb nog niet echt een datum dat het zou moeten klaar zijn.’

De platenmaatschappij jaagt jou niet op?

‘Nee, in maart is net nog mijn derde album uitgekomen, zodus…’

Het zou natuurlijk kunnen dat je een x aantal platen moet maken binnen 5 jaar?

‘Die heb ik gemaakt, dat zit oke.  Dat ik nu volledige vrijheid krijg, is veel gezegd, want ik denk dat er wel iemand aan mijn deur zal kloppen als ik binnen zes jaar geen nieuwe plaat heb gemaakt.  En eigenlijk misschien al binnen twee jaar (lacht).  Maar bon, er is dus niet echt een datum gepind.’

Je bent nu ook volop bezig met de opnames van Vermist, tussendoor moet je optreden… Niet te veel hooi op je vork aan het nemen?

‘Oei, zie ik er moe uit? (lacht)  Het is druk maar daar ben ik blij om.  Ik kan goed om met die drukte.   Ik ben blij dat ik Vermist kan doen omdat het iets is waar ik lang naar uitgekeken heb.  Ik heb lang gehoopt dat er een seizoen 3 kwam, en volgend jaar nemen we seizoen 4 op.  Het is een luxe dat je als acteur een jaar op voorhand weet dat je volgend jaar ook mag draaien.  En Vermist is dan nog een steengoede reeks waar ik ontzettend trots op ben, nog altijd.  Het is een eer dat ik er aan mag meewerken.’

Dit jaar vier je…

(onderbreekt) ‘Ja mezelf vieren, zeg, is dat eigenlijk niet wat gênant?’ (lacht)  Oei sorry, je hebt ongetwijfeld een vraag klaar…’ (lacht)

Uiteraard (lacht).  Je viert dit jaar 5 jaar Stan Van Samang.  Is er veel veranderd tegenover 5 jaar geleden? 

‘Ik doe nog altijd hetzelfde als wat ik zelfs 10 jaar geleden deed.  Alleen is dat nu een klein beetje anders.’

Op zich is er toch veel veranderd…

‘Maar ik voel dat niet altijd als ‘anders’ aan.   Er is veel gebeurd, dat wel.’

Nu moet je cd’s maken,  je moet veel meer optreden, je bent veel minder thuis, je wordt herkend, …

‘Maar dat is niet ‘moeten’, dat is ‘mogen’, dus dat is een totaal andere beleving.   Het zijn allemaal cadeaus die ik krijg.  Mogen optreden, mogen een plaat maken, mogen Vermist draaien.  En zoveel is er an sich niet veranderd.  Het gegeven is niet veranderd.  Akkoord, 7 jaar geleden was mijn beroep acteur en mijn hobby zanger, nu is dat anders.  Maar ik geniet er nu even hard van als ik toen deed, alleen is het op een andere schaal.  Maar ik denk niet dat ik daar zelf in veranderd ben.  Je leert natuurlijk veel dingen, door live te spelen, platen gemaakt te hebben, je leert daarvan en je doet daar mee verder.’

Het zijn er niet zoveel gegeven die nog 40 jaar op de planken kunnen staan… Jij noemt het jouw ‘ambitieus meerjarenplan’, maar stel dat het toch misloopt?  Zou je dingen gaan doen die je liever niet doet?  Ik zeg maar iets ‘spelen in Familie’, gesteld dat je dat niet graag zou doen?

‘Zeg nooit nooit.  Dan zou ik nooit aan Wittekerke begonnen zijn, moest ik op zo een dingen neerkijken. Het is trouwens compleet onterecht dat er op wordt neergekeken.  Het is dezelfde stiel: acteur zijn, is acteur zijn.’

Dus ze mogen jou bellen voor Familie?

‘Ja, maar ik zal zeggen dat ik geen tijd heb want ik ben Vermist aan het maken (lacht).  Ze mogen mij bellen voor eender wat en als het voor vijf afleveringen is, is dat goed, maar langer kan ik mij niet vrijmaken.  Ik kan ook geen oordeel vellen over Familie of Thuis want ik ken het niet, ik volg het niet.’

Een afsluitertje…

‘Nu al, allez?’ (lacht)

Heb je tijd voor vakantie?

‘Neen!  (lacht)  Goh ja… ik heb vier dagen in augustus.’

Je partner geeft les, dus zij is vooral thuis in de vakantie… net jouw drukste periode van het jaar.

‘Of zij is vooral op vakantie in de vakantie (lacht).’

Is het niet jammer dat jullie niet samen op reis kunnen in de zomer?

‘Dan gaan we wel in de winter, hoor.  Het is zo dat ik in de zomer liefst elke dag werk heb.  En ik kan niet alles willen.  Ik kan niet op congé gaan en werken tegelijk.  Ik vind het jammer… maar ergens ook niet, want ik ben blij dat ik mag gaan optreden.’ 

Geniet nog van de zomer dan!

Interview: Kim Wauters
Foto: Sabrina Wille