De avonturen van Arne, Karen en Wouter door Wales

24-07-2013
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 12:woensdag 24 juli SAFARI in Longleat Z-Engeland
Klik op de afbeelding om de link te volgen Papa in actie .... :D

24-07-2013 om 00:00 geschreven door Wouter


25-07-2013
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dag 13:donderdag 25 juli Hasting + Dover
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Dag 13:donderdag 25 juli


We hebben ons voor onze laatste nacht eens goed uitgeslapen!:D Nu op naar het zwembad hier in de camping!Maar ik(Karen) ben weer lomp geweest en heb met mijn vinger tussen de deur gezeten!:s ;) Maar deze keer ben ik niet bijna flauwgevallen maar het doet wel pijn!Maar goed, onze volgende bestemming:België. We hebben onze boot om 18u00  :D

25-07-2013 om 14:28 geschreven door Wouter


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE VAKANTIEFOTO !!!
Klik op de afbeelding om de link te volgen

DE VAKANTIEFOTO !

Met grote unanimiteit verkozen : De TOP van de CADRE IDRIS 

25-07-2013 om 14:44 geschreven door Wouter


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EINDBLOG !!!!!!!
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Wat we vonden over onze reis:


Karen:

Ik vond de reis leuk maar soms was het wel niet zo simpel als enig meisje!;)

Ik vond het héél leuk want er is hier mooie natuur en we hebben altijd ons huisje mee!En we hebben allemaal mooie souveniertjes gekocht!Het was hier echt leuk!Daag Engeland en Wales!!


Arne :

Ik vond het een supergroot avontuur zeker in het woud.De eerste keer waren we een beetje verdwaald,dat vond ik supertof want het begon ook donker te worden.Het huis in het safaripark was cool met die geest ik denk dat het vals was maar papa was niet zeker.Dat zijn de dingen die ik blijf herinneren maar ook nog veel meer,ik vond het dus supertof!!!!!!!!!!!!!!!


Wouter :


De reisformule


Een mobilhome is altijd ideaal om rond te trekken ! Steeds ergens anders geslapen behalve 1 keer niet. Zeker met 2 kids erbij is dit wel een luxe . In het begin was het wel soms stressy. Zo een mobilehomeding is heel breed en al te vaak zei ik tegen de kinderen : als we nu een tegenligger tegenkomen hebben we het zitten . De wegen zijn hier soms heeel smal met geen uitwijkmogelijkheden (ofwel hoog struikgewas ofwel stenen muren) En ja hoor , een paar keer hebben we het “zitten” gehad. Vooral bij die ene grote tractor was het echt mm werk . Gelukkig was Karen steeds de redder in nood , (“Karen ! Uitstappen !!” :D ) met haar haviksogen loodste ze me veilig doorheen de hindernissen. Arne was dan weer een uitstekend 2nd eye bij het links invoegen op een weg.


We hebben bijna altijd op een camping overnacht , zoals de meeste campers hier. Geen enkele slechte camping tegengekomen, steeds super qua ligging.


Mijn reisgenoten


Het was een genoegen en een plezier om met Karen en Arne deze reis mee te maken.

Arne hebben we "Arnobbit" genoemd. Van Arne de hobbit natuurlijk, en als je hem zou typeren denken we vooral aan Merijn en Pepijn. Een uitstekende navigator ook want op onze tochten wist hij perfect te zeggen waar we al geweest waren en welke richting we uit moesten, geen enkel detail vergetend ….

Karen : Zelfstandig,lief, wijs, glimlachend, mooi en daadkrachtig als ze is......

Toen we de waterval in Devil's Bridge bezocht hadden vertelden ze dat het wel mooi was maar te toeristisch. Toen ik vroeg waarom want uiteindelijk waren er nog geen 10 mensen daar, vertelden ze me dat de trappen rond de waterval te gemaakt waren …. Dan weet je als papa dat het goed zit ;-)


Wales :


Vriendelijke mensen en hun “Welsh “is totaal onverstaanbaar. ;-)

Toen we vertrokken , straks bijna 2 weken geleden , had ik nooit gedacht van zo een schitterende reis te maken. Hoogtepunten zijn er teveel om op te noemen.

De brute natuurkracht die van deze streek uitgaat is moelijk te beschrijven. Toen we wegreden van Wales, was het alsof ik wegreed van een magneet die me aantrok . En nu nog steeds , dicht bij Dover , voel ik de lokroep van de Rode Draak. Komen we ooit nog weer ?

Toen ik, samen met Arne en Karen , de laatste treden van Holyhead hijgend had afgewerkt (420 treden welteverstaan) begon een vrouwelijke plaatselijke jogster net deze trappen af te donderen. Op een vrij korte tijd stond ze terug boven en sprak ons aan. We vertelden ons reisverhaal en ze zei : “Je mag niet meer terugkomen, zo goed als dit jaar wordt het nooit meer want meestal regent het hier “ . Ik weet het toch zo nog niet …..!  ;-)

25-07-2013 om 14:44 geschreven door Wouter



>

Blog tegen de wet? Klik hier.
Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs