Als Resident Evil-fan van het eerste uur heb ik in het begin redelijke moeite gehad met deze titel, want deze is nu meer dan ooit gefocust op de actie in plaats van de survivalhorror, waarbij je een kamer in liep, je voetstappen door de ruimte echoden en er een Licker door het raam naar binnen sprong en je van schrik steken in je hart kreeg. Dit is actiescène met gameplay dat niet helemaal lekker uit de verf komt en ik nergens echt ben geschrokken. Maar als ik kijk naar het grote plaatje dat ontstaat na het uitspelen van de game, dan moet ik wel erkennen dat dit als een thirdperson actieshooter toch nog een redelijk coole en vooral grafisch goed ogende game is geworden.

Maar buiten het feit dat dit zesde deel op actie focust, slaat het ook goed de plank mis op andere fronten. Zo is er geen PAUZE KNOP, serieus Capcom je kan na al die jaren eindelijk in een Resident Evil-game lopen en schieten tegelijk en dan is er geen mogelijkheid meer om de game op pauze te zetten. Via select kan je een semipauze activeren, maar komen er vijanden aan, dan ben je alsnog de Sjaak. Aangezien elke hoofdstuk tussen de anderhalf en twee uur duurt, wil ik ook wel wat te drinken kunnen pakken of even me blaas legen zonder dat ik dood ga en vanaf een laatste checkpoint opnieuw moet beginnen. Daarnaast is de AI behoorlijk prak te noemen en werkt het coversysteem zo slecht dat ik er maar amper gebruik van maakte. Een ander ding wat mij persoonlijk irriteerde waren de shitload aan wagens die op je inrijden en ontploffende tankwagens. Dit gebeurt tijdens het spelen zo vaak dat het zijn bedoelde impact verliest.

Maar als je kijk naar wat de game wel goed doet, en dat is het verhaal rondom de Resident Evil-franchise afronden, en een ode te brengen aan de oudere delen. Daar is Capcom redelijk goed in geslaagd. Net als het geven van veertig uur gameplay voor de campagnes, en als je er echt voor gaat met de Achievements of de Trophies dan ben je waarschijnlijk een kleine tachtig tot negentig uur zoet met deze titel. Tel daarbij ook nog eens de bekende Mercenaries mode en de nieuwe Agent Hunt mode bij op, waarbij je als monster in iemand anders zijn game kan spelen, dan spreken we toch over een behoorlijk hoge replaywaarde. Maar uiteraard kan je het meeste plezier aan Resident Evil 6 beleven als je samen met een vriend of vriendin in co-op mode speelt, het is ook mogelijk om vreemden te laten joinen, maar daar ben ik persoonlijk nooit zo happig op. De manier waarop Capcom met deze game is omgegaan is gewaagde en zelfs hier en daar vernieuwend te noemen, maar slaat ook helaas de plank op bepaalde fronten gigantisch mis.

Borderlands 2 is alles wat je kent uit het origineel, maar dan zoals het hoort met een vervolg: groter, mooier en vooral beter. Dankzij alle loot die je tegenkomt zal je vele uren, dan niet weken, zoet zijn en de skills van je karakters uitbouwen is echt zo goed gedaan dat iedereen deze game op zijn unieke en eigen manier zal spelen. De enige minpunten die ik eigenlijk aan deze titel kon vinden was dat je als remi speler offline eigenlijk een vinger in je arie krijgt, want als je met vrienden online gaat spelen je niet alleen hele andere gameplay voorgeschoteld krijgt, maar ook hele unieke en vooral zeer krachtige wapens aan je neus voorbij ziet gaan. Als je dit nu vanuit een ander perspectief bekijkt, dan biedt Borderlands 2 je een hele uitdagende vier player co-op game.

Naast de hele mooie graphics en uitgebreide gameplay is het vooral de humor van de game, die zich zelfs bij vlagen totaal niet serieus neemt (zie alleen al deze lijst met enkele easter eggs), die dit een toptitel maakt. Zo is het grofgebekte robotje Clap Trap ook weer terug en deze heeft volgens Sir Hammerlock (één van de velen gestoorde karakters die je tegenkomt tijdens het spelen) ooit geprobeerd te connecten met een stroomgenerator, wat nogal... pervers is voor een robotje. Dat Borderlands 2 doorspekt is van de zwarte en soms puberale humor is niet zo heel erg vreemd, want niemand minder dan de 24-jarige Anthony Burch is verantwoordelijk voor het verhaal en de dialogen. Nu zal deze naam niet bij veel mensen een belletje doen rinkelen, maar wie bekend is met de website Destructiod heeft hem en zijn zus kunnen zien in de He Ash, Watcha Playing (HAWP) serie waarin messcherpe dialogen voorbijkomen.

Om een bijna drie pagina's groot verhaal kort te houden: Borderlands 2 heeft het origineel overtroffen en weet zijn grote fanbase wereldwijd meer dan tevreden te houden. Daarnaast is de variatie en de replaywaarde extreem hoog.