Arcil had een vriendje dat regelmatig aan de andere kant van het hek kwam kijken en 

dan renden ze gezellig heen en weer langs dat hek.

Het wordt tijd dat we eens achter die heerlijke kachel vandaan komen om onze wederwaardigheden te vertellen. 

Inmiddels 3 maanden geleden is de houtkachel geplaatst. Zodra de gelegenheid zich voordoet wordt er gestookt.

Gelukkig geeft de "lente" ons ruimschoots die gelegenheid. Heel even dachten we dat deze (in plaats van de kachel) 

roet in het eten ging gooien. Maar "gelukkig" heeft die zich, na een aantal bijna zomerse dagen, weer teruggetrokken, 

zodat we nog steeds heerlijk met onze nieuwste hobby bezig zijn. 

Arcil vindt het ook wel lekker, maar houdt het na een half uurtje toch voor gezien.

Zoals ieder jaar zijn de kale plekken in het gras weer ingezaaid en is alweer een voorzichtige groene waas zichtbaar. 

Voorlopig nog afgezet met gaas, zodat we nog heel even kunnen genieten van wat hoe een gazon er uit kan zien, 

voor zover dat überhaupt mogelijk is. Het is meer een grote lappendeken met verschillende soorten groen in verschillende hoogtes

met, voor de variatie, hier en daar wat klei.

 

Maar ondanks de lage temperaturen begint het voorjaar in de tuin op gang te komen.

De bomen en de haag zijn weer groen, de eerste kikker is gesignaleerd en de vogeltjes vliegen af en aan 

en fluiten van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.

Ook tijdens onze "doordeweekse"wandelingen merken we dat de natuur

zich niets aantrekt van gemeentelijk bezuinigingen en gewoon doorgaat met het gras te laten groeien.

De eenden wanen zich lekker veilig in het hoge gras aan de waterkant en zijn dan ook onaangenaam 

verrast als Arcil ze met een sprong de stuipen op het lijf jaagt. Niet alleen de eenden waren geschrokken. Ook het vrouwtje , 

die lag namelijk ineens op haar knieën in het gras. 

Ze heeft maar niet achter zich gekeken of er toeschouwers achter de ramen stonden, 

maar heeft zich met groene plekken op haar knieën zo snel mogelijk uit de voeten gemaakt.