Het was voor het eerst sinds erg lang nog eens koud, er waaide regelmatig een felle wind en daarbovenop kregen we zo nu en dan nog eens striemende regen over ons heen... Brrr!

Iedereen weet intussen wel wie we bedoelen: Sint en Piet!

Ondanks hun drukke agenda kwamen ze ook weer in hoogst eigen persoon bij ons op school langs. 

De kinderen moeten dus wel heel erg braaf zijn...  .

Sint en Piet konden wel niet zo lang blijven. 

Ook onze jongste schoolgenootjes zaten immers vol ongeduld op hen te wachten.

De aandachtige lezer zal ook al opgemerkt hebben dat we hier spreken over 'Piet'.

Inderdaad. De Sint stelde dit jaar duidelijk orde op zaken!

Vanaf heden wordt zijn beste vriend aangesproken met Piet.

Alle andere woorden die men voor deze voornaam wil plaatsen, laat men best achterwege.

Men moet Piet ook niet allerhande beroepen gaan toeschrijven. Hij is gewoon de beste vriend van de Sint.

Ze horen bij elkaar zoals Jommeke en Filiberke.

Dit keer hielden Piet en Sint ons echt aan het lijntje.

Iedereen dacht voor het eerst het paard van de Sint in het echt te mogen zien.

Maar Slecht Weer Vandaag was helaas ziek op woensdag 03 december.

De Sint reed dan maar te paard ... op een hobbelpaard!

Ze namen deel aan de traditionele bloemenhulde aan het monument voor de kerk.

Helaas staan op dit monument niet ALLE oorlogsslachtoffers van Appelterre - Eichem.

Voor zeven kinderen, die omkwamen bij de ontploffing van een obus, werd daarom op het kerkhof van de gemeente een gedenksteen onthuld. Deze onthulling kwam er net in het jaar dat het begin van de Groote Oorlog wordt herdacht.

Daarom kreeg dit gebeuren ook een plaats in twee grote dagbladen: Het Laatste Nieuws en Het Nieuwsblad.

Het artikel uit elke krant, vind je hieronder.

Een bijzonder aandenken aan een bijzondere Wapenstilstand...

We voegden ook een foto toe van de plaats waar bijna 100 jaar geleden dit drama zich voordeed en de kinderen het leven lieten.

tijdens de bloemenhulde door het stadsbestuur naar aanleiding van de herdenking van Wapenstilstand.

Om het echt milieuvriendelijk te houden, maakten we tijdens de 'Week van het Bos'

geen gebruik van een autocar om ons tot een nabijgelegen bos te laten brengen.

Neen, zeker niet! 

We trokken onze laarzen aan en gewapend met een kompas en een echt 'roadbook' 

trokken we op verkenning doorheen het eigen dorp. 

Het lezen van het roadbook verliep echt heel vlot.

Toch trapten we één keer in de val en zagen een kleine voetweg niet...

Onderweg hielden we af en toe halt bij een bijzondere boom of struik.

Ons einddoel waren de 'Dendermeersen'. 

We keken wel even raar op toen we twee kleine kuddes schapen 

van het ras 'Hebridean' zagen grazen in de weiden langs de Dender!

Een oude knotwilg vormde het keerpunt van de wandeling.