Basiliek St. Paulus buiten de muren in Rome. Deze is gebouwd op zijn graf, in opdracht van Keizer Constantijn. Ingewijd op 18 november 324. Eerst was er een kleine basiliek. Deze werd vervangen door een grotere zoals op deze foto.
Petrus en Paulus samen.
Petrus en Paulus.
Apostel Paulus en zijn brieven
Paulus en zijn brieven
18-07-2009
Het lijden van deze tijd weegt niet op tegen de heerlijkheid, die ons te wachten staat.
Het lijden van deze tijd weegt niet op tegen de heerlijkheid waarvan ons de openbaring te wachten staat. Zo schrijft Paulus in zijn brief aan de Romeinen. Godsheilplan wil niet alleen het heil van de mens, maar van heel de schepping. De mens heeft daar trouwens meer en meer zijn stempel op gedrukt en haar gaandeweg meer menselijk gemaakt. Op het einde der tijden zal God heel deze wereld van gedaante doen veranderen. De wereld lijdt onder de krachten van de zonde. Zij werken overal. Maar heel de mensheid wordt bezield door Christus. Zij betrekt daarbij heel de wereld en streeft zo naar haar eindvoltooiing. Haar hoop zal niet teleurgesteld worden. Ik ben er van overtuigd dat het lijden van deze tijd in geen verhouding staat tot de luister die ons in de toekomst zal worden geopenbaard. De schepping ziet er reikhalzend naar uit dat openbaar wordt wie Gods kinderen zijn. Want de schepping is ten prooi aan zinloosheid, niet uit eigen wil, maar door hem die haar daaraan heeft onderworpen. Maar ze heeft hoop gekregen, omdat ook de schepping zelf zal worden bevrijd uit de slavernij van de vergankelijkheid en zal delen in de vrijheid en luister die Gods kinderen geschonken wordt. Wij weten dat de hele schepping nog altijd in barensweeén zucht en lijdt. En dat niet alleen, ook wijzelf, die als voorschot de Geest hebben ontvangen, ook wij zuchten in onszelf in afwachting van de openbaring dat we kinderen van God zijn, de verlossing van ons menselijk bestaan. Het lijden van deze tijd weegt niet op tegen de heerlijkheid waarvan ons de openbaring te wachten staat. als we zo eens rondkijken zien we zelfs heel veel lijden mensen met kanker, waarvan de ver gevordere stadium niet mee te redden valt. Mensen die lijden aan aids, mensen die lijden aan de ziekte van altzheimer, waarin wij de vreselijke aftakeling vn de mens zien en ga zo maar door. De pijn van honger mooeten lijden, omdat er geen voedsel meer is en dagen niet meer kunnen eten. We vinden het allemaal verschrikkelijk. Je kunt je daar niet van afmaken met te zeggen: het lijden van deze tijd weegt niet op. Daar hebben deze mensen niets aan. Ze vragen eerder om hulp en steun Regellmatig deze mensen te bezoeken kan op dat moment de pijn verlichten. De hongerlijdenden. Ondanks de financieele crisis is er hulp nodig om de honger te bestrijden. Als de rijke landen daar zich er meer voor inzetten. Ook wij kunnen daar iets aan doen. Alle kleine beetjes helpen. Zoals we lezen in de acht zaligheden die Christus uitsprak: Ik had honger en ge gaf me te eten. Ik was ziek en ge hebt me bezocht. En zo zouden we ook kunnen zeggen, ik was dakloos en ge gaf mij onderdak. Ik had hulp nodig en ge gaf me die. Als we de acht zaligheden goed lezen en overdenken, dan kunnen we nog veel meer ontdekken wat Christus ons wil zeggen. En Paulus bedoelde ook niet toen hij schreef: het lijden van deze tijd weegt niet op--- , dat je er daarnaar kan verwijzen. Ook hij droeg zorg voor de zieken, de zwakken en de armen. Wat ge aan de minsten der mijnen hebt gedaan, dat hebt ge aan mij gedaan. Zegt de Heer. De zieken hebben onze steunodi. Al ga je ze alleen maar bezoeken. Het aanwezig zijn doet al veel goed. Heel de schepping lijd zegt paulus en zucht nog altijd in barensweeën en zucht. Denken we aan de vele aardbevingen en overstromingen dat zoveel leed veroorzaakt aan de mensen en de natuur. Maar ook de verwoestingen van de mens van de prachtige natuur, die God ons gegeven heeft. Ook daaraan hebben we de plicht, om de verwoestingen tegen te houden en te verminderen. De hele schepping lijdt, omdat de mens er verkeerd mee omgaat. Met Paulus willen we bidden, dat God ons wil vergeven voor alles wat we fout hebben gedaan.
In tegenwoordigheid van hoop wordt geloof geboren. In tegenwoordigheid van geloof wordt liefde een mogelijkheid en in de tegenwoordigheid van liefde gaan wonderen gebeuren. in zijn eerste brief aan de Korintiërs spreekt Paulus over de Liefde. Hierin zegt hij; alles wat we doen, hoe mooi het ook is, als dit niet uitgaat vanuit de liefde, dan baat het allemaal niets. Alles dient gedaan te worden vanuit de liefde. Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen- had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal. Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen- had ik de liefde niet, ik zou niets zijn. Al verkocht ik al mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn- had ik de liefde niet, het zou mij niet baten. Het is de liefde, zegt Paulus, van waaruit dit alles gedaan dient te worden. En dan noemt hij de deugden op die uit de liefde voortvloeien. De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en reken het kwaad niet aan. ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles verhardt ze. Alles vergaat en verdwijnt, maar de liefde niet, die blijft. Geloof, hoop en de liefde, de grootste daarvan is echter de liefde. Voor de oecumenische beweging van de 20ste en de 21ste eeuw is Paulus de Apstel van de eenheid en verzoening van Christus bij uitstek. Herlezing en herbezinning op de belangrijkste teksten van Paulus over de verzoening en eenheid in Christus, kunnen helpen om met vertrouwen en nieuwe energie de draad op te pakken en verder te gaan op de weg naar volledige kerkelijke gemeenschap. Echter dit kan alleen als we in onbaatzuchtige liefde, naar elkaar weten te luisteren zonder de redenatie wie de enige ware is. We zijn allemaal christenen, die de Heer willen volgen op zijn weg en dienen elkaar te respecteren en zodanig, zoals Christus bad, Vader, moge allen één zijn zoals Gij het zijt in mij en ik in u. Moge ze ook één zijn, opdat de wereld gelove, dat Gij Mij hebt gezonden. En luisteren we naar Zijn vermaning: Hebt elkander lief, zoals Ik u heb lief gehad. Keer u niet af van de ander, maar in Christus liefde heb elkander lief en helpt elkaar in alle omstandigheden, wat er ook gebeurt; dat is zeker de vermaning, die Paulus ons meegeeft. Elkaar niet in de steek laten, maar elkaar tot steun zijn.
Vervuld van ontzag voor de Heer, proberen we iedereen te overtuigen. God weet precies wie en wat we zijn; hopelijk weet u het ook wanneer u te rade gaat bij uw geweten. We bevelen onszelf niet opnieuw aan, maar geven u de mogelijkheid trots op ons te zijn, zodat u zich kunt verdedigen tegen wie zich op uiterlijke zaken laten voorstaan in plaats van op innerlijke. Zijn wij in extase, dan is het voor u. Wat ons drijft is de liefde voor Christus, omdat we er van overtuigd zijn dat één mens voor alle mensen is gestorven, waardoor alle mensenzijn gestorven, en dat Hij voor allen is gestorven opdat de levenden niet langer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem die voor de levenden is gestorven en is opgewekt. 2Korintiërs, 5:11-16 Het is dus goed, om regelmatig gewetensonderzoek te doen, om te weten wat en wie we zijn. Of wij inderdaad leven, zoals Christus het van ons vraagt. Worden ook wij gedreven dor de liefde voor Christus en leven en werken wij dan ook vanuit zijn liefde?Als wij merken in ons gewetensonderzoek, dat we fouten gemaakt hebben door o.a ons te richten op aardse zaken ten koste van anderen in plaats van ons te richten op het innerljke, wat het belangrijkste in ons leven is, namelijk ons laten bezielen door de liefde van Christus en van daaruit te leven, vraag Hem dan vergeving en beloof het dan beter te doen. Want Christus had alle mensen zo lief, dat hij voor ons allen gestorven is. Zo gaat Paulus verder vanaf vers 16. daarom beoordelen we vanaf nu niemand meer volgens de maatstaven van deze wereld, ook Christus niet, die we vroeger wel volgens die maatstaven beoordeelden. Daarom is iemand die één met Christus is, een nieuwe schepping. Het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen. Dit alles is het werk van God. Hij heeft ons door Christus met zich verzoend en ons de verkondiging daarover toevertrouwd. Het is God die door Christus de wereld met zich heeft verzoend: Hij heeft de wereld haar overtredingen niet aangerekend. En ons heeft hij de verkondiging van de verzoening toevertrouwd. Wij zijn gezanten van Christus, God doet ons zijn oproep Namens Christus vragen wij: laat u met God verzoenen. God heeft Hem die de zonde niet kende voor ons één gemaakt met de zonde, zodat wij door Hem rechtvaardig voor God konden worden. 2Kor. 5: 16-21 Christus heeft de zondenlast van ons allen op zich genomen En zichzelf opgeofferd voor ons, opdat deze zondenlast weggewist zou worden. en wij zo weer met God verzoend zouden worden. Wij weten van onszelf, dat we zondige mensen zijn, verzoenen we ons dan weer door Christus met God. Leef vanuit de liefde van Christus, die we ons eigen moeten maken. De liefde oordeelt en veroordeelt niet, kent geen haat, geen egoïsme. Ze is liefdevol voor iedereen, sociaalvoelend, vergevingsgezind, verzoenend. Het oude is voorbij, het nieuwe is gekomen. Laten ook wij ons verleden achter ons liggen en kijk niet om. Begin opnieuw. Kijk niet naar achteren, maar kijk naar voren, begeleid door de allesomvattende liefde van God in Jezus Christus.
Zijn wij ook zover, dat we met Paulus kunnen zeggen; leven voor mij is Christus. Ik durf er voor uit te komen, helaas ben ik nog niet zover. Het moet wel een streven zijn, om ooit te kunnen zeggen: mijn leven voor mij is Christus. kunnen zeggen: Zo doordrongen zijn van Christus, om te kunnen zeggen Met Paulus; Niet ik leef, maar Christus leeft door mij. We hebben daarvoor nog een lange weg te gaan. We dienen in ons leven er aan te werken. Er voor te zorgen, dat we de moed hebben, om openlijk te laten blijken, dat we in Hem geloven. Daar is zeker in onze tijd moed voor nodig. We hebben er kracht voor nodig om er openlijk voor uit tekomen. Of laten wij ons van afschrikken, door de gedachte; wat zal de omgeving er wel van zeggen, als ik dat doe. Paulus liet er zich niet van afschrikken en zeker niet door de vijandigheid om hem heen. Zoals ook Paulus zijn ook wij allen geroepen om van Hem te getuigen, niet aleen door woorden, maar door onze manier van leven. Ons gehele leven moet een getuigenis zijn van Jezus Christus. Maar hoe vaak komt het in ons leven voor, dat de mist van de twijfel ons overvalt en ons verlamt doet tasten in het duister. We hebben echt de Heilige Geest nodig, om ons te verlichten en ons opnieuw te bezielen. Van Taize is hier een prachtig lied van, dat veel gezongen wordt. Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft, vuur dat nooit meer dooft. Vuur dat nooit meer dooft. Het vuur van de Heilige Geest, dat ons opnieuw mag bezielen, waardoor de mist wegtrekt. dat ook ons leven hier op aarde in het geloof van de Zoon van God, die ons zozeer heeft liefgehad, dat Hij zich voor ons heeft prijsgegeven; ons zo moge bezielen, dat we er openlijk voor uit durven te komen; zodat niet wij meer leven, maar Christus door ons leeft. Vertrouwen we op de kracht van de Heilige Geest, die in ons woont, om in deemoed onze moed zullen tonen om te getuigen van Hem, die ons liefheeft en alle mensen lief heeft. de Heer is de Geest. De Geest geeft leven.
Leef naar de Geest; zegt Paulus. Paulus herinnert de Galaten eraan dat Pinksteren de dag is waarop de Geest ons heeft aangespoord alle zelfzucht te overwinnen. Hij wijst hen er op dat zij moeten streven naar een wereldwijde verbondenheid zonder zelfzucht. Een leven geleid door en volgens de Heilige Geest. Dat is niet alleen voor de Galaten bedoeld, maar voor ons allen. We moeten ons niet laten leiden door egoïsme, door zelfzucht, waaruit haat en jaloezie uit voorkomen, maar door liefde, onbaatzuchtigheid, vergevingsgezindheid en verzoening. Dat is leven naar de Geest. Broeders en zusters. Leeft naar de Geest, dan zult ge niet uitvoeren wat de zelfzucht dicteert. Wat de zelfzucht wil, strijdt met de Geest, en omgekeerd, het verlangen van de Geest komt in botsing met het egoïsme. Die twee liggen met elkaar overhoop zodat ge niet kunt doen wat ge zoudt willen doen. Maar als ge u door de Geest laat leiden, staat ge niet onder de wet. De uitingen van de zelfzucht zijn bekend genoeg: ontucht, onreinheid en losbandigheid, afgoderij en toverij, haat, tweespalt, afgunst, driftbuien en intriges, ruzies, partijschap en jaloersheden, drinkgelagen, uitspattingen en zo meer. Ik waarschuw u zoals ik al eerder gewaarschuwd heb: wie zich zo misdragen, zullen het koninkrijk van God nooit erven. De vrucht van de Geest daarentegen is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtheid en ingetogenheid. Met zulke dingen heeft geen wet iets te maken. En zij die bij Jezus Christus horen, hebben hun zelfzucht gekruisigd met haar hartstochten en begeerten. Daar wij leven door de Geest, willen we ook leven volgens de Geest. Een goed thema voor ons gewetensonderzoek, in hoever wij ons hieraan schuldig maken, aan de hebzucht en egoïsme met alles wat daaraan verbonden is. Laten ook wij ons zuiveren en ons inzetten om te leven vanuit de Heilige Geest en ons laten bezielen door de Geest, zodat wij alleen leven volgens de boodschap van Jezus, de boodschap van elkaar lief te hebben zoals Hij ons heeft liefgehad. Dat is ook het enige gebod wat Hij ons gegeven heeft, elkander beminnen zoals Jezus ons heeft lief gehad. Wie vanuit zijn liefde leeft, heeft verder geen wetten meer nodig. Want de liefde voor de Heer heeft vanzelfsprekend alles wat we horen te doen, verzameld. De liefde is onbaatzuchtig, sociaal voor de medemens, zorgzaam, vredelievend, vergevingsgezind voor allen en verzoenend. Dat is wat Paulus ons wil zeggen, leven door de Geest en leven volgens de Geest.
Terwijl Paulus een wandeling maakte door Athene was hij zeer verbaasd, maar ook werd hij verontwaardigd, dat er in Athene zoveel altaren met afgoden aanwezig waren maar plotseling ontdekte hij, dat er een altaar stond met het opschrift; aan de onbekende god. Zij waren namelijk zeer bevreesd, zo godsdienstig ze waren, dat ze misschien een god vergeten waren en dat deze verontwaardigd hen zou treffen met rampen. Hiervan maakte Paulus gretig gebruik van. We lezen in hoofdstuk 17 van de handelingen der Apostelen: Paulus richtte zich tot de leden van de Areopagus en zei: Atheners, ik heb gezien hoe buitengewoon godsdienstig u in ieder opzicht bent. Want toen ik in de stad rondliep en alles wat u vereert nauwlettend in ogenschouw nam, ontdekte ik ook een altaar met het opschrift: Aan de onbekende god." Wat u vereert zonder het te kennen, dat kom ik u verkondigen. De God die de wereld heeft gemaakt en alles wat er leeft, hij die over hemel en aarde heerst, woont niet in de door mensenhanden gemaakte tempels. Hij laat zich ook niet bedienen door mensenhanden alsof er nog iets is dat hij nodig heeft, hij die zelf aan iedereen leven en adem en al het andere schenkt. Met andere woorden, er is maar één God, die over alles heerst, de God van hemel en aarde, die alles schiep tot zijn meerdere eer en glorie en heeft de mensen niet nodig. Maar in zijn oneindige liefde wilde hij wel zijn liefde delen met de mensen, daarom dat hij ze schiep en leven en adem gaf en alles wat ze nodig hebben. Uit één mens heeft hij de hele mensheid gemaakt, die hij over de hele aarde heeft verspreid; voor elk volk heeft hij een tijdperk vastgesteld en heeft hij de grenzen van hun woongebied bepaald. Het was Gods bedoeling dat ze hem zouden zoeken en hem al tastend zouden kunnen vinden, aangezien hij van niemand van ons ver weg is. God is dus niet heel ver en heel hoog van ons vandaan, maar hij is heel dicht bij ons. Gebeurt dat ook niet bij ons, wanneer wij in grote problemen zijn, geloof twijfels ons overvallen, of door ernstige ziektes getroffen worden , dat wij gaan denken, waar is die God nou, die ons liefheeft. Het lijkt dan als of hij heel ver weg is. Maar zo is het niet, want juist dan is hij ons heel nabij en als we ons daar diep van bewust zijn, zullen wij zijn liefde voelen, want: In hem leven wij, bewegen wij en zijn wij. Of zoals ook enkele van uw eigen dichters hebben gezegd: "Uit hem komen ook wij voort." Maar als wij dan uit God voortkomen, mogen we niet denken dat het Goddelijke gelijk is aan een beeld van goud of zilver of steen, het werk van een ambachtsman, door mensen bedacht. Met andere woorden, Het godsbeeld is niet uit te drukken in door mensenhanden gemaakte beelden. De grootheid en heerlijheid en schoonheid van God kan onmogelijk door zijn schepselen in beelden of schilderijen gevat worden. Nee, dat is onmogelijk. Het enige is, dat wij een glimp hebben mogen zien in zijn Zoon, die op aarde kwam en Gods liefde voor ons liet zien. Zei hij niet tegen Filippus: "Wie Mij ziet, ziet ook deVader." En Paulus gaat verder. God slaat echter geen acht op de tijd waarin men hem niet kende, maar roept nu overal de mensen op om een nieuw leven te beginnen, want hij heeft bepaald dat er een dag komt waarop hij een rechtvaardig oordeel over de mensheid zal laten vellen door een man die hij voor dat doel heeft aangewezen. Het bewijs dat het om deze man gaat, heeft hij geleverd door hem uit de dood te doen opstaan. Toen ze hoorden van een opstanding van de doden dreven sommigen daar de spot mee, terwijl anderen zeiden: "daarover moet u ons een andere keer nog maar eens vertellen." Zo vertrok Paulus uit hun midden. Dat laatste kwamen de Atheners ongeloofwaardig over. Terwijl ze eerst vol aandacht naar hem luisterden, keerden ze zich af, toen Paulus over de opstanding van de doden sprak. toch waren er enkelen, die hem wel geloofden en hem volgden. De man, waarover Paulus sprak is dus onze Heer Jezus Christus, die voor ons zijn leven gaf, om ons uit de dood te redden, en zelf de derde dag uit de doden opstond. Laat het verleden achter je en begin opnieuw, volgend de weg van de Heer die ons voorgaat als de goede herder, die zorg voor ons heeft en ons nauwlettend in de gaten houd. Vrees niet, want ik ben altijd bij je, hoe moeilijk je het ook hebt, zegt hij tegen ons.
Paulus was vooral geroepen om onder de heidenen het het evangelie te verkondigen. Vele reizen heeft hij daartoe gemaakt in Klein-Azië en Griekenland.Vele christengemeenten heeft hij opgericht en eerde ontstane gemeenten bezocht hij. Hij was een vurige apostel geworden, om overal waar het kon Jezus Naam te verkondigen. Hij schrok nergens voor terug. Ondanks, dat er vele aanslagen op hem voorbereid werden. Gelukkig kwamen zijn leerlingen altijd op tijd er achter en waarschuwden hem dan. Maar tegelijkertijd ook zeer bezorgd voor alle in die tijd bestaande christengemeenten. De bezorgdheid van het terugvallen in de oude levensstijl, en het geloof in de Heer begon af te nemen. Naast het opnieuw bezoeken van de gemeenten, heeft hij ook vele brieven geschreven, waarin hij zijn bezorgdheid toonden. De goede christenen bemoedigden op hun levenstocht met de Heer. Maar ook vermanende brieven, als hij merkte, dat ze het niet meer zo nauw namen. Onstane ruzies probeerde te beslechten. En vooral steeds opnieuw weer wees op de boodschap van Christus, om in vrede en liefde met elkaar om te gaan en vooral ook vergevingsgezind te zijn voor elkaar, zoals ook Christus vergevingsgezind is voor alle mensen. Vele brieven van Paulus zijn ook zeer leerzaam voor ons. Ook in onze tijd is er een terugval van kerkgang en afname in het geloof te bespeuren. We maken ons daar zeer veel zorgen over. En toch, we moeten ons niet laten ontmoedigen hierdoor. Jezus waakt over zijn kerk. En na een tijd van terugval komt er ook weer een tijd van bloei. Want alleen de blijde boodschap van Jezus kan ons gelukkig maken.
Van Christenvervolger tot vurige apostel van Jezus.
Paulus de vurige christenvervolger werd de vurige apostel en getuige van Christus. In Damascus woonde een leerling die Ananias heette. In een visioen zei de Heer tegen hem: Ananias! Hij antwoordde: Ik luister, Heer. Daarop zei de Heer: Ga naar de Rechte Straat en vraag daar daar in het huis van Judas naar iemand die Saulus heet. Hij is aan het bidden, en hij heeft in een visioen gezien hoe een man die Ananias heet, binnenkomt en hem de handen oplegt om hem weer te laten zien. Ananias antwoordde: Heer, van veel kanten heb ik gehoord over deze man en overal het kwaad dat hij uw heiligen in Jeruzalem heeft aangedaan. Bovendien heeft hij toestemming van de hogepriesters om hier iedereen in de boeien te slaan. Maar de Heer zei: Ga, want hij is het instrument dat ik gekozen heb om mijn naam uit te dragen onder alle volken en heersers en onder al de Israëlieten. Ik zal hem tonen hoezeer hij moet lijden omwille van mijn naam. had. 9:vers 10-16 Hij die zoveel christenen heeft doen lijden, zal moeten ondervinden, hoeveel hij zal moeten lijden om Christus naam. Veel reizen heeft hij gemaakt, maar ook heeft veel hij moeten vluchten, daar er aanslagen op hem werden voorbereid. Tot het moment was aangebroken, dat hij gevangen werd genomen en naar Rome werd afgevoerd en daar in gevangenschap verbleef. Maar Paulus bleef er positief onder. Zo schreef hij in zijn tweede brief aan Timotheüs: Wat mij betreft,mijn bloed wordt weldra vergoten, het uur van mijn heengaan is nabij. Ik heb de goede strijd gestreden, de wedloop voleind, het geloof bewaard. Nu wacht mij de krans der gerechtigheid waarmee de Heer, de rechtvaardige Rechter mij zal belonen op de grote dag, en niet alleen aan mij maar allen die met liefde uitzien naar zijn komst. Maar de Heer heeft mij terzijde gestaan en mij kracht gegeven om mijn ambt als prediker van het evangelie ten einde toe te vervullen, zodat alle volken ervan horen. Zelfs in de gevangenissen, waarin hij opgesloten zat, bleef Paulus de naam van Jezus verkondigen aan iedereen, die op zijn weg kwam. In de vele brieven die hij schreef, spoorde hij iedereen aan trouw te blijven aan Christus leer, vermaande hij hen, die het niet serieus namen, troostte allen en prees hen, die zorgde dat het woord van de Heer verder verbreid werd. Paulus zag zijn lijden in gevangenschap in verbondenheid met het lijden van Christus En zijn naderende martelaarschap als een hoogtepunt daarvan. Het zal ten goede komen aan de verspreiding van het evangelie. Mogen wij in de geest van Paulus trouw blijven aan Hem, volharden in het geloof en aan de buitenwereld laten zien; Dat niet ik leef, maar Christus leeft in mij. En wij er van doordrongen zijn, wat Paulus schreef in zijn brief aan de Romeinen, hoofdstuk 8 vers 18 : Want ik ben er zeker van dat het lijden van deze tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid, die over ons geopenbaard zal worden. En dat ook wij met Paulus kunnen zeggen: Ik heb de goede strijd gestreden, de wedloop voleind, het geloof bewaard. Willen wij tenslotte bidden, dat het vuur van de jonge kerk, waarin de apostelen Petrus en Paulus hebben gepredikt, door hun bezieling opnieuw in ons allen mag worden aangewakkerd en ondanks de vele tegenslagen en vervolgingen in deze tijd, Jezus naam verspreidt mogen blijven worden onder alle volken der aarde.
Wie was Paulus? Paulus heette oorspronkelijk Saulus. Paulus was een Jood, en kwam uit de stam Benjamin(Filip.3:5).Ik werd besneden toen ik acht dagen oud was en behoor tot het volk van Israël, tot de stam van Benjamin.Hij werd in Tarsus in Cicilië((Hand.9:11;22:3) Hij is bekend als een van de felste christenvervolgers, totdat de Heer zelf ingreep, tijdens zijn reis naar Damascus met toestemming om ook daar de christenen gevangen te nemen. Toen hij onderweg was naar Damascus, werd hij plotseling omstraald door een licht uit de hemel . Hij viel op de grond en hoorde een stem zeggen: Saul, Saul, waarom vervolg je Mij? Hij vroeg, wie bent u. Heer? Het antwoord was: Ik ben Jezus, die je vervolgt. Maar sta nu op en ga de stad in, daar zal je gezegd worden wat je moet doen.(Handelingen 9:3-7) En zo kwam er een einde aan de vervolging van de christenen door Paulus Daarop zei de Heer tot Ananias: Ga naar de rechte straat en vraag daar in het huis van Judas naar iemand uit Tarsus die Saulus heet.--- Ik ben een Jood ,geboren in Tarsus in Cicilië, maar opgegroeid in deze stad.Paulus' vader had waarschijnlijk het Romeins burgerrecht in Tarsus gekregen, waardoor Paulus kon zeggen dat hij een geboren Romeins staatsburger was(Hand.22:28). De tribuun ging naar Paulus toe en vroeg: bent u werkelijk een Romeins burger? Jazeker antwoordde Paulus. De tribuun zei: ik heb een vermogen moeten betalen voor dat burgerrecht. Daarop zei Paulus: Ik ben als Romeins burger geboren.door dit feit overigens heeft Paulus zich uiteindelijk kunnen beroepen op de keizer, waardoor de boodschap van het evangelie tot in de hoogste regionen van het Keizerrijk verkondigd is. Het beroep dat Paulus uitoefende was dat van tentenmaker.( Hand.18:3)Paulus bracht hun een bezoek, en omdat ze hetzelfde ambacht uitoefenden als hij - ze waren leerbewerkers van beroep- trok hij bij hen in en ging bij hen werken. Paulus werd opgevoed als Farizeër, en heeft een opleiding gekregen van Gamaliël, destijds een schriftgeleerde van aanzien. Paulus was zeer radicaal en vervolgde de eerste Christenen In een toespraak tot het Sanhedrin zei Paulus het volgende Ter verdediging: Ik ben een Jood geboren in Tarsus in Cicilië, maar opgegroeid in deze stad. Ik heb als leerling aan de voeten van Gamaliël gezeten en ben strikt volgens de voorschriften van de wet van onze voorouders opgevoed Ik ben een vurig dienaar van God en u allen geeft blijk van hetzelfde. Ik heb de aanhangers van de weg tot de dood toe vervolgd. Mannen en vrouwen heb ik gevangen genomen en laten opsluiten. ( Handelingen 22: 3-5)
.jpg)