Ik heb eindelijk het antwoord gevonden op de grote vraag!
Hoe weet je of je volwassen bent of niet?
Wel, hier komt het antwoord:
...hou je klaar!...
ALS JE ZAAGT BEN JE VOLWASSEN. Het is echt waar! Kijk maar eens in je eigen omgeving: je ouders...zagen, grootouders...zagen nog meer, alle tantes en nonkels...zagen, leerkrachten...zagen! Er zit in mijn klas ook een meisje waarvan iedere leerkracht zegt dat ze zich zeer volwassen gedraagt... En ja inderdaad, dat meisje zaagt de hele tijd, zelfs over de kleinste dingen! Je hebt ook van die 'volwassen' mensen die echte levensgenieters zijn en niet zagen, zij worden dan meestal door de zagende generatie 'kinderachtig voor die leeftijd' genoemd. En bij deze is ook meteen het probleem opgelost hoe het komt dat we nog maar zo weinig bos op overschot hebben: DE HELE BEVOLKING ZAAGT!!!!
Er is een vraag die mij bezighoudt... Maar voor me iets bezighoudt moet er eerst iets gebeuren natuurlijk. Het was kermis in ons armoedig dorpje Berlare. Daar stond zo een octopus, met zo van die lange armen die naar omhoog en beneden gaan en met van die ronddraaiende bakskes aan. Wel, er was zo een arm afgebroken en die arme mensen zijn van drie meter hoogte gevallen! Ik was hier behoorlijk van geschokt, maar toen ik het aan mijn homo-vriend vertelde zei hij: 'Tja, karma...' Zou karma echt bestaan?
Bijvoorbeeld, als ik nu op zo'n klein, schattig puppyhondje zijn staart trap, zou er dan iemand diezelfde dag nog op mijn tenen trappen? Ik besloot het eens uit te proberen, maar ik ontdekte al snel dat ik het lef niet had. Want zo'n klein, schattig puppyhondje hoort meestal samen met zo'n oud vrouwtje. En die oude vrouwtjes kunnen gemeen uit de hoek komen als het om hun kleine, schattige puppyhondje gaat.
of...je kan beginnen nadenken... Bijvoorbeeld: een moordenaar, als hij iemand vermoord, zal hij dan ook ooit zelf wel doodgaan. Maar dat is misschien een foute redenering want iedereen gaat eens dood, maar niet iedereen is een moordenaar (behalve dan als het op spinnen of mieren aankomt).
Maar als ik verder nadenk, kan het hele karmagebeuren toch wel eens kloppen. Mijn vriendje nu bijvoorbeeld, is tot in het extreme jaloers. En hij behandelt me op net dezelfde manier als ik mijn eerste vriendje behandelde. Het absurde is dat ik toen veertien jaar was, en mijn vriende is er nu vijfentwintig. conclusie: dit kan niets anders zijn dan karma
