Prachtige einde van mn boek: een real life sprookje :-)
'No one can possess a sunset like the one we saw that evening', he went on. 'Just as no one can possess an afternoon of rain beating against the window, or the serenity of a sleeping child, or the magical moment when the waves break on the rocks. No one can possess the beautiful things of this earth, but we can know them and love them.'
Brida touched the flower. It seemed to her that it was the first flower she had seen in months. Spring had arrived.
'People give flowers as presents because flowers contain the true meaning of Love. Anyone who tries to possess a flower will have to watch its beauty fading. But if you simply look at the flower in a field, you will keep it forever, because the flower is part of the evening and the sunset and the smell of damp earth and the clouds on the horizon.'
Brida was looking at the flower. The magus took it from her and returned it to the forest. Brida's eyes filled with tears. She was proud of her soulmate.
'That is what the forest taught me. That you will never be mine, and that is why I will never lose you.'
Alweer 2 weken verder. Miljaar, wat gaat die tijd toch snel. Nog minder dan 3 weken. Spannend!!!
De laatste 2 weken was een mix van van alles en nog wa. Zoals Anso al gezegd heeft, chaos in het koppeke. Gelukkig hebben we dat er deze week kunnen uitschudden. Op donderdagavond hebben we een goed dansje geplaceerd en geproven van de sambuca. Alle ja, om eerlijk te zijn, het was iets meer dan proeven. We hebben de hele fles moeten kopen. In dit café kocht je de drank per fles. Goed gezien he. De Belgen kunnen nog iets leren van de Maltesen. De volgende dag op stage was vechten tegen de slaap, maar we hebben het doorstaan. Zoals je hoort hebben we hier zware tijden te doorstaan. Maar er wordt ook veel gelachen. Mijn supervisor op stage is zon jonge gast van 24 jaar. Hij kan geen moment serieus zijn, maakt constant grapjes, is mega energiek, zeker ADHD. Hij hield me wel wakker. Hij leert mij physio en ik leer hem Nederlands, of beter, Oostends. Hij vraagt me dan om de mooiste woorden te vertalen en dan roept hij dat door de gang tegen Jan en alleman. Tis echt cool en hij stelt me zo heel op mijn gemak. De best stage plaats die ik al gehad heb. Allhoewel dat ik de eerste week plukke zot kwam van die oudjes. Een assessment afnemen was een ramp. Mijn geduld werd serieus op de proef gesteld en kheb ontdekt dat ik er nie veel heb. En ik maar vragen stellen, op 10 verschillende manieren en zij mij maar nie verstaan. Ik dacht da mijn Engels slecht was, maar die van hun is nog slechter. Het ligt natuulijk niet aan hun gebrekkig Engels alleen. Velen van hen hebben dementie of andere verwardheden. Ik dan uitleggen en voordoen met handen en voeten wat ze moeten doen. Je zou me eens bezig moeten zien Nu soit, deze week was veel leuker en ik heb zelf behandelingen in elkaar mogen steken. Leuk hoor, beetje spelen met de bal Begin me goed in te leven, misschien zelfs een beetje te veel. De avonden waren druk druk druk. Werken voor school en assessmenten afwerken.
Vandaag besloten we om een goed plan uit te dokteren en een middelmaat te vinden tussen werken voor school en nog van de laatste weken te genieten van Malta. We willen nog zoveel doen en het einde begint te naderen. s Morgens zijn we met volle moed in de taken gevlogen en na de middag hebben we ons kunnen uitleven op de rotsen en in de winkelstraten. We wilden ons wa voorbereiden op onze thuiskomst en hebben iets gekocht om ons koppeke warm te houden. We hebben er een leuke boel van gemaakt. Twas precies een mode show.
De straatjes waren zo gezellig, vanaf 17 uur al donker en tegen 20 uur nog altijd in de blote armen. In de straten was het stilletjes en gezellig met de vele lampjes. We hadden zon momentje van, ooh, da gaak missen. En toch verlang ek naar het winterse sfeertje in Oostende. Gek he.
Toen we thuiskwamen, moe van het shoppen, maar zeer tevreden met onze aankopen, wou ik mij in de zetel ploffen. Jammer dat de zetel niet gemaakt is om in te ploffen, zelfs nie om in te zitten. Het zal nog 3 weken wachten en verlangen zijn. Net als zoveel andere dingen.
kGing 't eerst niet vertellen wegens te stom maar nu moet't er echt wel eens uit
Op mijn stage (waar'k al 2 weken ben) is er een verpleger en die lijkt als 2 druppels water op de vermenselijking (die'k al in mn hoofd heb van in den tijd dak de zondag nog vroeg opstond om gewapend met sandwich met choco naar Gertje en zn domme hond te kijken) van ANATOOL! kwou echt dak der ongegeneerd een foto van kon trekken. Zèlfs de leeftijd klopt Vandaag merkte'k dan ook dat ie ANTOON heet ~ komaan !!!! chance dak aan zombitis leed of hij ging't geweten hebben Tis misschien nog een idee voor mn laatste stagedag (volgende week vrijdag). De physio's verwachten toch sowieso iets moois vr aan hun wall of fame: "Antoon & Anatool: the confrontation" Alhoewel het toch wel niet leuk moet zijn om te zien dat je de lookalike bent van de slechterik, vb de boze heks uit sneeuwwitje of Cruella de Vil Stel je voor! Om het helemaal interessant te maken moet je je maar eens voorstellen wie of wat ooit de inspiratie van de tekenaar was! ···
Haha.. Gisteren uitgeweest onder het motto "foert wi..voor die laatste weken" .. dit leek weer een te impulsieve beslissing geweest te zijn, niet gisteren maar vandaag. Iemand vroeg nog bij het bestellen van de drank: are you sure you will do this? waarop ik werd gedwongen te antwoorden: dunno, are you always so sure about everything in life? hihi Zo iedere minuut tussen 8 en 10 vanochtend zei een slecht stemmetje in mn hoofd: 'komaaaan zeg gewoon daj je nie goe voelt en ga naar huis, wat is da nu zeg' waarop het goeie stemmetje 'zeg ansofiete of zeg k beter ansomiejte nie trunten é' en dan mama haar woorden toen k nog een échte puber was 'aj wilt uutgoan lik e grote moej de gevolgen der mo van dragen, uut je nest!' kHeb dan ook doorgezet om tenslotte om 10h te concluderen: **van stage lopen word je écht wel hard** (en het zorgt voor zekerheid in het leven: sambuca ìs echt wel verraderlijk..................maar hoe het zit met al die andere drankjes ) ···
*BONGÙ* Vandaag had'k mn 4e huisbezoek dus moet'k nu toch wel eens iets zeggen over 't interieur é! tWas telkens bij ouwe mensen, eighties-style
Tis niet te doen! But seriously! Ofwel kun je je voeten nergens plaatsen omdat't tjokkevol ligt, ofwel kun je er niet bewegen dus geen reden om je voeten te verplaatsen, ofwel DURF je er niet te bewegen omdat het er binnen als een museum is (maar dan 't genre museum waar bijv de luster zò mooi is dat je er plastiek rondhangt ) =voor de stadhuisjes.
Maar vandaag oh vandaag! kWas op't platteland bijna aan de andere kant van het eiland -Mgarr- en twas er zoooooo mooi, alles groen groen en rustig en geen chichi als in't stad... Van de buitenkant zag het huisje er al heel gezellig uit met een grooooooote poort als voordeur (maar geen tralala) enkel natuurlijke kleuren enzo, ewel een beetje à la la provence.. MAAR DAN, eenmaal de poort gepasseerd! kwist niet waar eerst kijken! zo ruim en zo knus tegelijk! Van deze keer waande ik mij GRiETjE in het Peperkoekenhuisje (zie foto)! Het mevrouwtje leeft er dan ook samen met haar broer, als échte Hansjes en Grietjes Gert-Jan zie je ons al bezig later whaaaaaaaaaahahahaa!?! De huizen zijn er gemaakt met van die dikke dikke muren en die grote dikke muren zie je aan de binnenkant ook. De trap in dezelfde stenen, de grond in van dat natuursteen, overal planten in't rond, houten balken aan het plafond, fraise-tafelkleedje op de eettafel, mini-deurtje om naar toilet en douche te gaan, minimicroscopische raampjes boven het koddige keukentje(met prachtig uitzicht op de ouwe gebouwen+cathedraal op de heuvel in het historische Mdina, omgeven door groene velden)..en tmadamtje had zelfs een trapje nodig om in haar reuzebed te klimmen (twas eigenlijk gewoon een klein madamtje). Als je daar oud kunt worden...en deze 2 kunnen het...prosit haffna!
Om jullie niet tè veel te doen wegkwijnen: het is hier na de hittevlaag weer patataweather (patata=maltees vr poep en je vat de clue wel)! Vannacht zijn Sofie en ik een paar keer wakkergeworden door het helse lawaai van de wind en het wegwaaien van stoelen op het dak... Nog nooit zo erg meegemaakt! Overdag ook donder en grijs en regen ... maar ZO'N ZALIGE WOLKEN!! kVoelde me dan ook efkes helemaal...........................................................thuis
Vanmorgen zijn we dus naar de bakker geweest, het was er een reuzegezellig feest! (er weerklinkt een Samsonhit in mn hoofd uit den tijd)
Na 9 weken in dit stadje te leven (9!!) na véél rondvraag hebben we dit weekend eindelijk instructies gekregen om de locatie van een verse warme bakker te vinden! Stoefen met under goe brood kunnen ze allemaal, maar het kunnen kopen is een ware maffia-activiteit
Tis gewoonweg achter de hoek van één blok verder dan de onze!! EN WIJ MAAR ZOEKEN!!
Nu..zo simpel was't dan ook niet te vinden! We konden het ruiken! we zagen allerlei mensen uit die richting komen met brood in hun handen! maar we konden het niet horen, voelen of proeven!
Eénmaal gearriveerd in de straat moesten we nog vragen waar het was! Toen gevraagd aan een ventje die daar liep, die wees in de richting van een huis 'aan de overkant',voilà daar ist. Wij zo eens goe kijken naar die huizen en maar NIET zien hé! er voorbij lopen... chance dat't ventje doorhad dat we 't eigenlijk nie door zouden hebben en achter ons liep om ons terug te halen en ons bijna met de neus in het deeg te duwen!!
tWas dus een underground bakker!! foto volgt zeker, maar tzit zo: je gaat gewoon een oudeoude garage binnen waar niet veel leven inzit, loopt door naar de achterkant van het huis, komt terecht bij 3 mannen die hun deeg zitten te zwieren en te bakken en te kneden en nog van die Maltese schwung, staat er tussen de rekken, vriendelijke ontvangst 'ahaaa wat mag het zijn', krijgt er een zak en de bakker zegt: pak maar, nadien zeg je hoeveel er in je zak zit, je betaalt en gaat weg.
Om helemaal in detail te treden: we hebben 12 kleine (veel te warm om vast te pakken dus levende vers) pistoletjes gekocht (à la de pannepotjes bij diemas boerenbrood) + 1 ftira voor uze Sofie en we lagen aan 1,30!! crazy! en zeggen dak nog speciaal geld had afgehaald vr de bakker... Allé de wonderen zijn Malta nog niet uit! da was mooie ontdekking 1 deze ochtend. Mooie ontdekking 2 was zelfs nog mooier maar tis een geheimpje van Anso-Fie hihi Deze hoort wel thuis in het rijtje: ontdekken na 7 weken dat onze kookplaat eigenlijk tòch goed werkt, ontdekken dat we gewoon internet op ons bed hebben op onze luie kont!
Tis dus duidelijk dat dat een bakker is voor locals! als je je boerenverstand gebruikt kun je toch wel een mooi besluitje vormen, isn't it?
Ik heb me gretig beziggehouden met onze blog te pimpen! Ik ben echt geen computerfanaat en heb een hekel aan PC pimpen, documenten te ordenen, op het icoontje 'virusscan uitvoeren' te klikken,... maar dit begin ik stiekem toch wel te enjoyen voor het slapengaan! kProbeerde als achtergrondmuziekje nog het nummer 'I wear my sunglasses at night' erop te pimpen wegens te hilarisch maar dit was een tè ambitieuze onderneming voor mij
Onze laatste stage-episode is deze week ingezet! Sofie & ik staan samen (maar op aparte afdelingen) in Zammit Clapp hospital! coole naam hé! tkrioelt er van de (soms toch wel veel te schattige en grappige) geriatrische patiënten. Tis een oud maar heel gezellig gebouw om in te werken een beetje op een heuvel: mega brede gangen, hoge plafonds ... alsof je in een kasteel rondwandelt en als je buitenkijkt zie je dan het zuiderse Maltalandschap, de zon, de vogeltjes,droommmmmm en dan voel ik mij natuurlijk het kinéprinsesje
Alle andere kiné's zijn ook nog jonge prinsen en prinsessen! Een heel levendige bendige: professioneel op het werkveld maar kiekens eerste klas tijdens de pauzes Dé anti burn out strategie hé, kwestie van het positief te benaderen
Ok, los daarvan moet'k wel besluiten dat we het enorm gigantisch druk (gehad) hebben! Chaos in ons hoofd, chaos op het werkveld, chaos met de bedoeling van onze stage, chaos met de communicatie naar univ België: één grote chaos! Ondertussen is alles allemaal veel duidelijker, terug rust gevonden in mijn hoofd na af en toe een stevige colère ( ) Zucht, stage in het buitenland is toch niet de makkelijkste manier hoor, ook al wordt het vaak als 'vakantie' gezien...
We werken aan onze opdrachten voor thuis op de stageplek, maar moeten ook aan de opdrachten van Malta voldoen: assessments doen/schrijven! Dit zijn natuurlijk geriatrische assessments dus helemaal andere benadering dan de musculoskeletal outpatients, dus de knop omdraaien was de boodschap! U-turn dus werk werk werk OeiOeiOei! Misschien zijn we zelf wel te Maltees aan't worden zodat onze stressdrempel verlaagt?! Neeneen no worries dit is bij mij niet zo! Als'k me dan 's avonds laat buiten zet met een goe glas wijn en goe gezelschap of als'k gewoon 2 minuten naar buiten kijk op't gemak dan besef'k: zalig.
Vorige week zat'k in het zonnetje op het dak terwijl m'n was aan het drogen was... Heerlijk moment! kHoorde *niets* voor zover een mens niets kan horen natuurlijk! geen auto's, geen kerkklokken, geen toeslaande deuren, geen Maltees temperament, geen vervelende muziek, geen getetter, geen hoorngeblaas van de schepen,... behalve het fascinerende geluid van zwermen vogels die voor mn neus een heuse airshow aan het performen waren! f.a.s.c.i.n.e.r.e.n.d kwou dak ook eens kon vliegen zoals die vogels! een vliegend kinéprinsesje zou'k me dan voelen, zwevend op het gewaai van de wind natuurlijk met een prachtige jurk in zijde die flappert in de wind maar tegelijk ook onzichtbaar ~ zodak de mensen kan observeren zonder tgevoel te hebben dak aan't gapen ben *hihi*
Vrijdag hadden we een hele dag "ward round" (=wekelijks): houdt in dat je met het volledige team (14 telde'k er: consultant, doctor, physio, nurse, pharmacist, speech therapist, social worker, occupational therapist,...) iedere patiënt een bezoekje brengt om erna tijdens de 'conference' iedereen te bespreken. Voor dat de rondes startten was er een nieuwe patiënt opgenomen die'k al onderzocht had: een fenomenaal persoonlijkheidje! kMoest constant lachen met em, ook als ie in 't Maltees begon was ie nog steeds zo grappig (vergelijk 't misschien met Firmin of oe noemt dien typ!?)! Nu, toen dat we nog maar 30sec met iedereen in zijn kamer gearriveerd waren stond iedereen daar al met een big smile! zelfs de professionaliteit van de consultant moest eraan geloven Op een gegeven moment stond die pt in't midden van de kamer, al de therapeuten in een cirkel errond en wij maar luisteren naar zn wilde verhalen uit de oorlog... tWas een foto waard! We moesten hem beloven dat we uitkijken naar volgende week..next episode of Joseph en his past
Iets over een avondje uit! Vrijdagavond was het Halloween en das ier blijkbaar wreed populair! We zijn in Simon's Pub beland waar het eigenlijk héél gezellig was, tzat vol, zelfs met een ondertussen al oude bekende: onze English teacher. Haar vriendinnen waren ook van de partij, ene was Zwitsers. Ze dacht zelfs dat wij Zwitsers waren gezien het 'gezang' in onze taal nog nie op gelet! blablabla...gezellige maltezers....Paceville...special drinks......blabla... heel verhaal waarop de logische reactie zou zijn: "haha typisch"! Eén ding is zeker: antwoorden op 'wat wil jij drinken' met "surprise me, whatever" is geen goeie strategie voor de morning after, maar wel een lekkere voor op't moment zelf én natuurlijk zeer cultureel aja!
Zaterdag heb'k bijgevolg niet meegemaakt, terwijl het buiten zo'n goeie 27graden in de zon was!! Vanmiddag beetje zonnen ter compensatie want tis weer ideaal weer!
Om af te sluiten kan'k zeggen dak beseft heb dak zoals een hekel aan mosselen, champignons, witte bonen,... ook een hekel heb aan een einddatum! kBen nu al aan't denken: hmm kmoet en kwil nog dit en dat en dat en dat doen Leuk om zoveel te willen doen, minder leuk om bepaalde dingen te moeten doen maar tminst leuke is tfeit dat die dingen moeten gedaan worden binnen een bepaalde tijdspanne. Doordat de moetjes tijd zullen vragen en de willetjes zeker nog meer tijd, zal er dan wel nog tijd genoeg zijn om 'niets' te doen, gewoon te 'zijn'?? 'Leven' in het zuiden, maar dan echt leven: tis iets voor mij
Ondertussen leef'k gewoon verder op het ritme van m'n eigen lichaamsmuziek
We hebben u het blijde nieuws te melden dat Malta op dit het warmste land van Europa is. Is dit geen schitterend nieuws? Eentje om trots op te zijn. Het weer in Oostende is helaas bitter koud. Regen, wind en storm. Trek u skipak dus maar aan.
But how will I know who my Soulmate is?" By taking risks. By risking failure, disappointment, disillusion, but never ceasing in your search for Love. As long as you keep looking, you will triumph in the end.
She was on the beach with her father, and he asked her to go and see what the temperature of the water was like. She was five years old and glad to be able to help. She went to the waters edge and dipped in a toe. I put my feet in and its cold, she told him. Her father picked her up and carried her down to the water again and, without any warning, threw her in. She was shocked at first, but then laughed out loud at the trick hed played. Hows the water? asked her father. Its lovely, she replied. Right, from now on, whenever you want to find out about something, plunge straight in. She had quickly forgotten this lesson. She may only have been twenty-one, but she had already abandoned as quickly as she had taken them up. She wasnt afraid of difficulties; what frightened her was being forced to choose one particular path. Choosing a path meant having to miss out on others. She had a whole life to live and she was always thinking that, in future, she might regret the choices she made now.
Even in that most important area of her life, love, she had failed to commit herself. After her first romantic disappointment, she had never again given herself entirely. She feared pain, loss and separation. These things were inevitable on the path of love, and the only way of avoiding them was by deciding not to take that path at all. In order not to suffer, you had to renounce love. It was like putting out your own eyes in order not to see bad things in life. Life is so complicated. You had to take risks, follow some paths and abandon others. No one could make a choice without feeling afraid. That was the law of life.
Nothing in the world is ever completely wrong, my dear, said her father, looking at the clock. Even a stopped clock is right twice a day.
Bongu! Beelden zeggen (soms) meer naar dan woorden, bij deze wil'k jullie niet meer horen klagen hé, hoewel het gene vetten geweest is de laatste tijd qua spectaculariteit. Bij deze beloven we jullie binnen een goeie week nieuwigheid. We zijn nl. onze Sicilië trip aan het plannen!
Rarara what's different?
Deze schattige dingen à volonté present...we hebben dan ook al een prachtige collectie aan zeekettingen gekocht
Op mijn (anso) vorige stageplaats was er een pracht van een kinesiste (Marcette) die zó begaan was met haar patiënten, ik keek er helemaal naar op! Patiënten voorrang op regels veel te grappig! Als iemand dan panikeerde voor iets stoms was haar slogan 'no worries no worries' wat echt veel effect had op mensen! kBen 't dan spontaan ook beginnen te gebruiken..tzijn zo'n magische woorden!
Dit lapje stof kom je dan ook af en toe tegen in souvenirwinkeltjes of op marktjes typisch voor hier hé: laid-back!
Sofie aan de anisette! drinken zou ze! daar ging mn geliefkoosd flesje in 1-2-3 maar no worries! kheb ondertussen al het goedkoopste drankwinkeltje gevonden hoor
AnSo aan de anisette
Nà al die anisette
Met Attya ~ komt van Libië
Sofie & Sean op haar bday ~ beetje coco
Sterren kijken?
een typische mama-foto
Isn't this cute? kheb nu natuurlijk geen foto van't café zelf mr twas wel cosy! straatkatten niet te doen (moest mn mémé hier zijn..ze zou slechtkomen! al die arme dutsen!)
's middags schieten de kanons hun ding! zicht op de three cities vanuit Valletta
11 oktober! lag anso in haar bikini aan deze zalige rotsjes..van chillen gesproken! Komiek! want we hebben zo'n maand geleden 2 weken echt af en toe heel slecht weer gehad (het meeste sinds zoveel jaren), en nu ist zo plots weer 24graden, moeten we de blazer af en toe weer aanzetten, crrrrrazy! maar wel leuk!
CoCoFie
CocoFie gaat ervoor! btw, ze was er NIET slecht van! heeft er ier eentje leren drinken? kZal maar niet zeggen dat ze de volgende dag op't werk ipv op de stoel NAAST de stoel ging zitten Haha.. wat een dag was dat! bij deze weten we waarom de doorsnee werkmens in de week geen verzetje doet.. Mijn begeleiders gingen er wel heel cool mee om: alles weglachen Had echt chance met mn begeleiders en alle mensen rond me in StLukes! Leuke tijden gehad daar!
Ben in de kelders van het oude ziekenhuis in Valletta geweest..heel interessant, over behandelingen en medische aanpak in de oorlogen
Spreekt voor zich (voor de nietweters: papa=Renaat)
Ooooh wat een zalige dag! van zaligheid gesproken! met deze boot hele dag rondgevaren: chillen op't dek met een wijntje in de ene hand een hapje in de andere, in een inham aanleggen voor nog meer wijn en hapjes en een snorkeltje in het helderblauwe water en grotten om te eindigen in de blue lagoon.. Had ik maar een boot en hadden wij maar zo'n mooie waters Btw: zoek anso.
Staaltje voorlopige begroeiing.
Kelders oude hospitaal.
Cactussen à volonté op dit eiland! lekker likeur!
Iuew! ook al lagen er daar geen lijken: het leek zo echt, brrr ! er was daar niemand toen'k die foto nam! ben dan maar snel teruggekeerd naar mama wi
4 malti MADAMS op de wandel! twas de moeite
Mama en papa aan de speed
Schaduw wolk in water!
Wat ik zag toen'k op de boot lag.... mmmmm
Moeder & dochter wat een grappig momentje!
Sliema ~ waar wij leven
Vader & dochter dat was nog grappiger!
Marsaxlokk! luzzi
oooh de bootman was gewoonweg onze Sander zijn lookalike! ..én toch n tikkeltje talkalike ook waaaant toen'k hem vertelde dat ie 2 druppels een maat van mij was zei hij: "jamaar, geef toe, mijn krulletjes zijn toch wel mooier zeker?!" met een big smile op zn face! Mooi!
Lampuki! hèt typische visje van malta..vóór we het opaten!
na bereiding.. LEKKER! al die vieskes seg lynn
onze nederige keuze aan drank
marktje in Valletta, een mini haagse markt
CocoFie en Sean ook nie meer al te nuchter
Mowawasdadde! een 'thick hot chocolat' kvroeg nog: 'kun je't drinken?' allemaal geen probleem...TARARA! blijkbaar houden maltezen dervan .. ik niet!
Beetje de plaatselijke jeugd steunen met hun initiatieven é ajaaaaa! ze vroegen aan alle talen om iets te doen/maken/schrijven over klimaat om dan 1 lange ketting in't stad te maken met die doekjes. Jaja tzien al diengn é
Ah zietekiriere! uze sofie en eur moat
twas e goedje!
maar wat een MOOIE ketting!!
honingproefsessie grappig feit: deze jongen kan zo maar gebrekkig engels hé (howja je moet gewoon geduld hebben als ie babbelt) maar hij kan zich soms zo opwinden in kleine dingen, wat een grappig resultaat oplevert Moet eigenlijk altijd zo lachen met em als ie babbelt! soms klopt 't totaal nie maar toch ist gewoon grappig. Hier wou hij me iets vertellen over honing en verschillende bloemen peisk
CocoFie duikt ook overal op é
Neen tis niet wat je denkt! vroeg me gewoon af wierook rookbaar is
Mijn lieftallige ouders arriveren in Malta. Wat zijn ze blij!!! En ik ook ;)
1ste ochtend, 1ste verkenning en 1ste fotoshoot in Sliema.
Na veel gevloek en gezoek naar een parkeerplaatsje in het centrum van Sliema hebben we dan meer besloten om de boot te nemen naar Valletta. In 1 2 3 waren we aan de overkant. Jammer van al die verloren tijd.
Een proevertje van de Maltese liqueur. Alsof Sofie dat nog niet geproven heeft....
Genieten van het uitzicht.
Eventjes poseren voor de foto. Smile!!! Dromerig en starend....
Vader en dochter.
Moeder en dochter.
GIGANTISCHE boot en sofietje
uze mama, op eur gemaksje int zonnetje
Diner for my birthday party in typische Maltees restaurant.
Nogmaal moeder en dochter
Say smille!!! en weer diezelfde lach.
Lazy Sofie
De lampoeki vis met staart, kop en al, of in't Engels Dophin fish. Gene paniek, dolfijntjes zijn het niet. Het was niet papa zijn vriend. Hij kon maar beter zijn kopje wegsteken.
Zou ze???
Bejagie!!!
Een woordje uitleg. Goed luisteren Sofie en Gilles.
Spannend he....
Geklungel om in het water te geraken. Wat wil je, zo'n zwaar gewicht die ik moet meesleuren. Maar moeilijk lukt ook.
Eindelijk in het water. Maar ik wou niet zinken. Dan maar extra gewichten in mijn zakken steken.
Nadien. Een beetje suf en aan het bekomen van het 45-minuten-durende-onder-water-leven.
Ooooohhh
Mmmm, Irisch coffee
Vismarktje
Even poseren
"Allé mama, toch nie weer een foto" Toch maar vluchtig eens lachen.
Op weg naar de blue grotto
Wandeling door het rustige stadje Mdina.
"How mama, haast je, de zon stekt in m'n ogen." Tis voor de bootjes he.
Nog meer bootjes, en mama
Mooi vu'tje
papa en sofie, starend naar de verkeerde kant.
Je kan er niet naast kijken.
Here we are again.
Family
Voor
En na
Mooie wandeling en mooi uitzicht
The blue lagoon in Comino. Je krijgt er geen genoeg van.
Lang geleden he. Jaja, onze Sofie had het druk de laatste 2 weken, druk in het bezoeken van dit eiland, en het is maar een schete groot. Kheb veel tijd doorgebracht met mijn bezoekers, (alle ja, eigenlijk al mijn tijd), maar je hoort me niet klagen. Ik deed het met plezier. Mijn taak bestond vooral in gids spelen en de weg wijzen. En zelfs daar slaagde ik niet in. 1 ding staat vast, op mij moet je niet rekenen voor de weg. Je komt alleen maar terecht in straatjes waar je niet in mag of je krijgt te maken met situaties als deze euh, kweet het nie. En dan denk ik de weg te weten, maar zit er weeral naast. Vrouwen en oriëntatie. Ik ben het grootste bewijs dat da niet samen gaat. Maar het is niet allen mijn schuld hoor. Die Maltesen hebben nog nooit gehoord van wegwijzers. De weg moet je hier maar ruiken. En met de auto rond tgolen is geen zon goed plan. Frustraties alom op de wegen.Kheb in deze 2 weken weer een stukje meer van Malta gezien. En nog meer van de Maltese keuken. We hebben op de bekende vismarkt een octopusje gekocht. Levende vers en dus zelf moeten bereiden. Gelukkig zag het er daarna veel beter uit. Anders ging ik dat achtpotig ding niet in mijn kelegat krijgen. Kheb gesnorkeld, voor de eerste maal. Had zodanig de smaak te pakken van de onderwaterwereld dat ik dan maar gegaan ben voor een echte diving, met alles erop en eraan. Drie kwartier onder water, zonder naar adem te snakken. Aja, want die heb je mee op je rug (flauwe mop, kweet het, ben wa moetjes). Gek hoor, en zo concentreren da je je moet doen. Da spel mag niet uit je mond want anders ben je de klojo. Twas wel de moeite en zeker voor herhaling vatbaar. We hebben ook nog historische stadje en meer bezocht, maar de cultuur zal ik jullie besparen. Het zal toch maar Chinees zijn. Kort samengevat. We hebben veel gedaan, gezien, gegeten en gedronken. Natuurlijk ook veel gelachen en genoten. Zoals het spreekwoord zegt, aan alle goede dingen komt een eind ;), of beter nog Mooie dingen duren niet lang. Maaaar .. zoals het ander spreekwoord zegt, na regen komt zonneschijn ;) ;).
Sofie heeft hier onlangs 2 vette ontdekkingen gedaan.Vette ontdekking nummer 1: Anso en Fie zijn toch 2 kiekens hoor. Wij maar klagen over ons kookfornuis die zo traag is en dat het uren duurt voor ons potje klaar is. Ja natuurlijk, als je het vuur op het laagste zet . Wij dachten, helemaal doordraaien die knop, want het zal wel van laag naar hoog gaan. Logisch toch? Maar nee, we zaten er ferm naast. En dat ontdekken we pas in de helft van ons verblijf. Beter laat dan nooit. Nu kunnen we koken als de besten!!!Vette ontdekking nummer 2. Anso en Fie hebben gratis internet in ons bedje. En dit is dan ook de enige plaats. We mogen onze laptop geen halve meter verplaatsen of we zijn onze verbinding kwijt. Lekker gezellig dus, om s avonds, als er bijvoorbeeld een onweer is losgebarsten, te chatten met het thuisfront.
Deze week was zowat een alles en niks week op stage. Aangezien ik maar 1 week in St Lukes sta kunnen ze mij geen patiënten geven en wordt het een weekje van observeren. In mijn termen, een weekje van niets doen dus. En zo is het ook. Ik heb zowel veel als niet veel gezien. Met 2 verschillende kines mee gevolgd, mastectomie patiënten gezien ( vrouwen na een borstamputatie), handrevalidatie en een dagje in the pool mee gevolgd. Veel verschillende patiënten, maar niet veel kine. Ultrason en nogmaal ultrason. Vanaf volgende week staan AnSo en ik in een ander ziekenhuis, Zammit Clapp genaamd. Klinkt sjiek he. We moeten daar werken aan interdisciplinaire projecten. We kijken er naar uit. Eindelijk werk om handen.
Ik was het bijna vergeten, my birthday party. Met zijn 6en hebben we een (of meerdere) aperitiefje(s) gedronken, met een pastizzitje, een chiptje en een nutje. AnSo heeft voor een mooi ingekleed flesje cava gezorgd. Mmmm lekker. Daarna zijn we afgezakt naar wat sterkers, shotjes Anisette liqueur. Sofie wou het wat rustig houden, want je weet nooit wat de drank doet met je ;). Maar het mocht niet wezen. Zuppen goaje. Je wordt maar 1 maal 21 op de 21ste in Malta. En dat op een nuchtere maag. Tijd dus om deze te vullen. We hebben het Italiaans restaurant piccolo padre bezocht. Met deze hebben we de avond moeten afsluiten, want de volgende morgen 6.45u, onze allergrootste vijand, de wekker. AnSo en Fie, met kleine oogjes, ons bed uit, met nog de nawerking van de vorige avond.En wat staat er op mijn keukentafel te wachten als Sofie thuiskomt na een zware stage dag? Een pakje!!! Kviel nogal niet redelijk uit de lucht. Mijn allerliefste vriendinnen hebben mij een verjaardagscadeautje opgestuurd. En niet zomaar een cadeau, een mega cool cadeau. Meisje, bij deze nogmaals een dikke vette merci.
Sicily, here we come!!!Een boottocht naar Sicily, een weekend Sicily en de beklimming van de Etna. Hier hebben ze nog nooit gehoord van een herfstvakantie, maar wij wel. Daarom gunnen we onszelf een weekendje Sicilië. We nemen de vrijdag congé, en misschien ook wel de maandag. Zouden we durven? Mmmm, valt nog af te wachten ..
Er is een weekje van niets doen gepasseerd! Geen stage niet vroeg opstaan geen verplichtingen of toch? Mn ouders wilden natuurlijk een beetje een gids in Malta dus hebk dat braafjes gedaan..véél cultuur opgedaan in combinatie met zon en regen! Veel bijgebabbeld, soms op de verkeerde plekken en momenten.
Korte anecdote: dag 1 zatk met mama achter de buschauffeur geplaceerd. Na zon 30à45min op de bus eindelijk gearriveerd op destination. Toen wij zoals iedere andere passagier wilden uitstappen riep de chauffeur ons na: meiskes, aaaal goed en wel daj zoveel te zeggen hebt, maar houd er rekening mee dat niet iedere chauffeur al dat getetter apprecieert é, chance dat t ik was, maar ik kreeg er op den duur bijna zoooon (maakt veel tralala gebaren) hoofd van. HAHAHAHA! Inderdaad er zitten soms vieze chauffeurs bij maarja, foert. Deze was een jonge gast en moest er nog mee lachen. kZat vandaag trouwens weer met hem op de bus, in werkkledij dus lekker incognito, maar kheb wel mn mond gehouden
Wat hebben we zoal gedaan? Apero, gegeten, cappucino, stadje, apero, gegeten, gegeten, apero, apero, slaapmutsje, dag boottocht in prachtige zon op ouwe houten boot met Sander lookalike als dienaar met duikje in baai fooood wineee blue lagoon snorkeltje, gegeten, apero, wandeling langs kliffen, bussen zitten, shoppen, gegeten, apero, uuuuhm chillen en nog zo van die cultuur dingen.
Nu benk weer half op de hoogte van het wel en wee thuis. Sommige dingen hadk liever niet geweten, andere dingen liever wel maar die weetk dus nog niet
Het gemis zit er wel wat in hoor heelheel eerlijk gezegd..maar dan het gemis van vriendjes en vriendinnetjes, de topfeestjes, lekker bier (hier zitk aan de anijslikeur en lekkere wijntjes maar ze zijn verdacht leep hoor!), de ellenlange bruine kroeg avonden, Gent city en al haar facetten, terrasjes, mn velo!, vrij denken en spreken, de onverwachtse marginale feestjes (hoewelk daarvoor nie ver moet lopen hier) en de supertripjes naar onze noorderburen natuurlijk
Wat misk niet? Het weer, sommige mentaliteiten, Belgische stage+verslagen+paperassen, de drukte, TV, trein, onnozelaars, de stressy people,
De dingen diek mis gecombineerd met de dingen diek hier de max vind, daar zou wel nog eens zaligheid uit voort kunnen komen!
Nu benk weer op een andere stageplek beland, mijn voorbereiding op kines zonder grenzen of Vietnam ofzo! J De amputees! Jawel! Mensen zijn hier zo sliekevet dat er een enorm hoge prevalentie van diabetes en dergelijke is waardoor ze wel eens een lichaamsdeel verliezen! Wees gewaarschuwd! Een geamputeerde teen, been, arm, bilaterale amputaties . Ze passeren allemaal de revue! De behandelruimte is behoorlijk oud en klein, maar het materiaal mag er wel zijn. De begeleiders zijn opnieuw toftoftof: een zotte, een klein grappig grut, een stoerebinkmaareigenlijknietzostoeralshijlijkt en een lieveke. Al in dat klein kotje gecombineerd met een lading patiënten: de sfeer mag er wel wezen. Die mensen voelen zich echt van de eerste minuut als lotgenoten..aparte humor wel
But seriously dat klein kotje drijft me wel crazy! kHeb ook geen enkel excuus om t te verlaten of tis om te pissen of te eten.. Gevolg? Mn eetpauze wordt mooi verlengd en mn waterverbruik stijgt ook weer wat, aja!
Malta-amputee-weetje: je kunt hier maar beter geen lichaamsdeel verliezen want de prothesen worden maar om de 2 maanden aangevoerd vanuit Engeland! Nadeel van eiland hé Wel zielig voor de patiënten die heel gemotiveerd zijn en dus snel vorderen en beseffen dat ze misschien al lang hadden kunnen lopen. Ook zielig voor de minder gemotiveerden wegens nog minder motivatie en verslechtering van algemene conditie! Ook zielig voor de therapeut uiteindelijk, willen en niet kunnen.
Zielige zaak zou je zo zeggen zzzzzzz
Wat hier bizar aanvoelt ist feit dat het ongekend zijn weggevallen is. t Is niet meer zo dak op straat kan rondlopen en dingen doen met t gedacht: ze kennen me hier toch niet. Niet dak zukke zotte toestanden int openbaar uitsteek natuurlijk en dat me dat überhaupt veel kan schelen, maar toch! Ben vandaag 3x geschrokken omdak mensen tegenkwam diek kende op plaatsen waardakt echt niet verwachtte. Wees gerust, het was gewoon op straat hoor t Voelt hier wel allemaal vertrouwd, maar geef me toch maar ergens tussen Nieuwpoort, Gent en Amsterdam
Sofie heeft de kamer ondertussen ook weer vergezeld dus getetter aan 100/u!
CiaoCiao Xx AnSo
Of nog eentje van op de bus vanochtend! Ik zat op een overvolle bus, temidden van de posh ladies. Op de rand van de bank vóór mij zat er een ZOTkiezige sprinkhaan, met van die veel te lange en te dikke poten, precies die van een kikker (haha tuurlijk nie maar tkwam aardig in de buurt n daarbij: kikkers zijn kiezig)!! Efkes geschrokken maar 'niets laten merken en het hoofd koel houden' was mn moto.. kHad't beest natuurlijk constant in de gaten en vreesde een oogsprong toen hij zn kiezige kop met veeltegrote kijkers naar mij draaide, maar kbleef rustig.. EN DAN! toen de bus stopte aan een halte en mensen de rayon in 't midden passeerden, nam er plots een kind met zn hand de bank voor mij vast, nèt naast die sprinkhaan........kzag 't natuurlijk aankomen....... da beest begon zn kiezige poten te verplaatsen, wat the ladies rondom me niet koud liet, waarop ze begonnen te panikeren en te gillen, show tot en met!!! ik kon nie meer van't lachen, maar da beest pakken: no way! toen een held van 70 het beest wilde pakken en buiten zetten , miste hij hem waarop het beest begon rond te springen.... hahahaha! wat een paniek wat een paniek! ik lag kreupel tegen dan! onze hero heeft em dan toch knn pakken en buitenzwieren uiteindelijk, en die vrouwtjes zijn er met de schrik vanaf gekomen, de seuten!
Een nieuwe week is aangebroken, ondertussen week 6.
Maandagochtend was er een welkomsthappening voor de Erasmussers opt univ. We waren echt met superveel, een groot auditorium vol (je weet dak niet kan schatten, maar pakt toch 200man). Met vóór mij Antwerpenaars, heel toevallig en achter mij een Leuvense die btw les krijgt van Gilbert in Leuven, komiek é, ze doet godsdienstwetenschappen, dus zit ier zéker op de goeie plek. tWas een goeie ontvangst maar veel blablabla dat wij al wisten aangezien we hier al 75% geïntegreerd zijn. kHeb wel weer mn ogen opengetrokken: opt laatste kwamen er 2 broeders (één heette broeder Jacob) de kapel enzo promoten, en over peace en a place for everyone, even if you do not believe, you should come once, blablablabla we want to give everyone a chance to believe. Die waren er lichtjes over maarja, dat zijn we al gewoon hé.
Tis nu ook Freshers week opt univ, voor de eerste jaartjes en erasmussers. Aan den entrée hangt er nu een heel groot spandoek: warm welcome to all the international students. Opt univ zelf krioelt het van allerlei standjes met vanalles en nog wat, ballonnetjes e.a. versieringen overal int rond..kortom: een gezellige boel daar!
Maandagavond was er een welkomstparty en drink voor de Erasmussers. Spijtiggenoeg iets te ver om maar een paar uurtjes te kunnen gaan aangezien we moesten werken s morgensvroeg + op een nieuwe dienst, dus that would have been rrrrisky. Anyway, vrijdag is er nog een welkomstparty opt univ zelf met afterparty in Paceville OE YEAH Im in!!
Ik sta nu op 1 van de 3 orthopaedic wards in Mater Dei, eindelijk moderniteit om me heen! Wat was dat die eerste dag, na een zware St-Lukes periode. Stel dat er 10 patiënten lagen (allemaal post-op met nieuwe heupen, knieën en van die zukke). kMoest nu gewoon observeren, mee graptjes maken want tis daar een heel leutige boel en af en toe eens een patiënt begeleiden. Mn begeleider is een jonge gast, naar mijn mening de schoonsten van de hoop, maar hij is wel serieus soms. Hij daagt me echt uit met interessante vragen, de prothesen worden heel uit de doeken gedaan en kmoet zelf aan de hand van de radiografie uitzoeken wat er met de patiënt aan de hand is. kHoud wel van raadseltjes dus tis gèèstig é. Tegen 10h30 waren we ongeveer klaar met onze patiënten. Daarna kwam er zelfs nog een physio van een andere ward ons helpen, maarja we waren al klaar. Dan maar tijd voor koffie en taart J en loaaaaads of gezever! kHeb heel tvroegere liefdesleven van mn supervisors moeten aanhoren, welke seksgoden de Maltese mannen wel niet zijn, zelfs als dien enen zn vrouw er dan kwam bijstaan nog een graptje: look anso, thats my wife, my first one ;-)Daarna zijn we met ons 3en naar de laatste ward geweest waar er wèl nog werk was. Wel gezellig uiteindelijk want iedereen (physios) helpt elkaar daar totdat alle ptn gedaan zijn, zodat ze samen kunnen breaken. Alsof k nog niet genoeg over liefde had gehoord, was de volgende patiënte ene die op psychiatrie thuishoorde. kGing er met Franco (mijn supervisor) binnen om haar te behandelen, maar ze wou niet uit haar bed komen. Dan geen behandeling. Nadien vroeg ze dan aan een andere physio wanneer Franco zou terugkomen want ze wou hem wel eens binnendraaien in haar bed
AiAIAi. Daarna pauze van 11h20 tot 12h45, tegen 13h15 waren we terug bij de ptn die nota bene allemaal sliepen want twas siesta. Alle lichten zijn dan ook uit op de afdeling behalve aan de balie. Dan maar een assessment samen met Sean gedaan (ttz: ik keek) en jupla naar huis.
Tis dus een groot verschil met St-Lukes out patients, zowel qua ritme teamwork sfeer equipment - tLigt ook vlak aant univ waardoor het mogelijk is om over de middag van t sfeertje in t univ te genieten, vooral met deze freshersweek, coolcool!
Ondertussen is mn 2e dag daar ook gepasseerd. Het bestond uit: te laat komen, als straf een total knee replacement zien, pauze tot 13h, 2 patiënten gedaan in orthopaedic ward, nog een unieftje geplaceerd en tòch helemaal tette richting huis.
De totale knieprothese was interessant, maar kheb t ondertussen wel gehad met die dingen. t Idee achter die operaties is uiteindelijk simpel, de uitvoering lijkt ook simpel en de iedere chirurg zeit ook al: Im just a carpenter. kWas eerlijkgezegd nie in the mood voor dit want kwas nog half aant slapen en khad honger.. daarmee weet jet ook allemaal hé ;-)
Wat me wel is opgevallen, is de beweging van mn mond onder het maskertje tijdens al die operaties tot nu toe. Zet daar een cameratje en je lacht je kapot! Chance dat die maskertjes nog redelijk groot zijn en het voor de mensen rondom je niet zo opvalt..of toch? J
De sfeer ginder is echt de max é! Als je daar nie graag werkt..dan weetk het ook nie meer hoor Ze leggen je goed op de rooster alst op patiënten aankomt, maar na die 10minuten op de grill ben je weer gewoon collegas onder elkaar. Voeg daar het feit dat daar 2 studentencollegas rondlopen ook nog eens aan toe, en je begrijpt dat t soms een lachwekkende boel kan zijn.
Om deze verkeerde redenen benk ook aant twijfelen om na mn week off terug naar de orthopaedic wards te gaan.. Well see!
Dag 3 ook achter de rug, twas hectisch jong! Heb ook een misverstandje gehad.. kZei "GoodMorning" tegen een patiënt, waarop deze begon te huilen. Oooooink. kHeb blijkbaar tverkeerde accent gebruikt want die patiënt begreep een kwetsend Maltees woord, kweet ook niet wat. Chance dat iemand anders het kon rechtzetten want mn Maltees is nu ook dadde nie (pakt 0,5%).
Voor de rest: tweekend komt eraan, vakantie komt eraan, ik kijk ernaar uit!
Efkes over 't weer: tis hier warm, soms heet, niet meer zo vochtig als in den beginne, af en toe een spetter maar overdag is dit nog altijd geen reden om een lang gemouwd truitje aan te doen. 's Avonds daarentegen kan dat wel handig zijn!
Het weekje zit er alweer op. Op stage zoals gewoonlijk. Ah nee, toch niet, er was al iets meer te doen. Maar natuurlijk niet om over naar huis te schrijven. Of misschien toch... Aangezien ik daar geen grote bergen moet verzetten en ze mij ook niet naar huis sturen met bergen werk heb ik dan maar het hef in eigen handen genomen. Ik heb zelf gevraagd naar een assessment, en dit is in goede aarden terecht gekomen. Een puntje bij voor Sofie. Heb veel bijgeleerd. Mijn supervisor is met mij bezig geweest. We hebben samen een assessment opgesteld en ze heeft mij veel informatie gegeven. Een assessment doen is iets te moeilijk en gedetailleerd als je je niet specialiseert in cardiorespiratoir. Dus dit heb ik niet moeten doen. En maar goed ook. Amai, ik heb zon voorbeeld gezien. Tis de moeite .
Vrijdag hebben ze mijn evaluatie formulier ingevuld. Ik heb een goeie score gekregen en goeie commentaren. Totaal onverwacht, maar heel leuk natuurlijk. Volgende week nog een paar dagen op de surgical ward en deel 1 van mijn stage zit erop. Dan 2 weken vakantie! Gilles komt voor 10 dagen en de oudjes voor 7 dagen. Ik kijk er al naar uit. Dat zal pas vakantie zijn en genieten. Dikke party
Deze week was ik op zoek achter een slaapplaatsje voor de toeristen. In onze straat is er een pub, Simons pub, en ik zag dat hij kamers verhuurt. Langs de buitenkant zagen ze er nog mooi uit (in vergelijking met sommige andere krotten hier). Zelfs met een terrasje erbij. Dus ik op een avond daar binnen stekken, om informatie te vragen. Na de kamers te hebben gezien, pico bello in orde, heeft hij mij een drankje aangeboden. Ik mooi bedankt zeggen want I have to get up early tomorrow. Daar trok hij zich niets van aan en gaf mij een wijntje. You look like a red wine girl zei hij, en hop, Sofie aan de drank. Twas een goedje en een zeer gezellige pub. Een mix van Maltees, Engels en Iers. Dat we daar niet eerder zijn binnen gesprongen. We passeren het enkele dag. Alsof een gratis wijntje nog niet goed genoeg is, kregen we er nog gratis hapjes bovenop.
Hij bood me zelfs een job aan. Zijn vaste werkster is op reis en hij had een helpende hand nodig voor de vrijdag en zaterdagavond. Ik moest eventjes twijfelen maar zag het hoe langer hoe meer zitten. Sofie achter de bar, hmmm, zou dat lukken? Het is een uitdaging.
De volgende dag belde hij mij op met nieuws over de kamers, goed nieuws by the way, en zei dat hij die helpende hand deze avond, een woensdagavond, al kon gebruiken. Ok, dan maar, lets have a try. Dus Sofie die avond achter de bar. Er was gelukkig niet veel volk, dus tijd genoeg om het in te oefenen. Viel niet mee. Al die verschillende biersoorten en mix van sterke dranken
Vrijdag en zaterdagavond was ik terug van de partij. Vrijdag drukker en zaterdag nog drukker. Zondag was het Simons zijn verjaardag, dus mocht ik nog hapjes en champagne rondbrengen voor de klanten. Ik had mijn handen vol, maar het was leuk. Ik verdien een centje bij, leer tappen en gratis proeven van al het lekker drank die Simon achter de bar staan heeft. Al mijn favorieten op een rijtje, mmmmm
Zaterdag was het regenachtig. Slechts een paar druppels, maar je zag praktisch niemand op straat zonder kanjers van paraplus en regenjackets. An en Sofietjes, stoer als ze zijn, zonder meer naar buiten. We voelden ons precies thuis. Er hing een gezellig sfeertje in de lucht en het was leuk om in de spetterende regen (geen stortbuien en rukwinden zoals in België) te gaan shoppen in Valleta. Langs de weg hebben we nog een cinematje meegepikt. Kwestie van ons helemaal thuis te voelen. We hebben veel gelachen en mee gezongen met Mama Mia.
Vandaag, zondag, was de zon terug van de partij. Een ritje met de bus naar een gezellig strandje. Langs de weg een glimp van een airshow meegepikt. Op de terugweg hebben we een uur en een half in de bus mogen vertoeven. De airshow zette heel Malta in rep en roer. Het was wat te zeggen, met diene airshow. Blijkbaar een grote gebeurtenis voor Malta.
Vandaag geen stage gehad. Er was een erasmus student orientation day in de universiteit. Eignelijk niet voor ons, want wij volgen geen lessen. Maar we dachten, eens zien wat Malta van erasmus studenten in de kuip heeft. En.... het is de moeite. Voor elk wat wils ;). Maar niet voor mij ;)
- tis hier nu 12u54, bijna goed en wel wakker en I see the rain come down while the sun is shinink het weer is dus niet zo denderend voor een zaterdag! Men verwacht slecht weer maar echt zon slecht weer dat t erna niet meer zo slecht kan zijn, snap je? Dus zit hier nu heel chill met een lekker muziekje op de oren (Bonobo) en voel me helemaal gelukkig -
The shinink en de swimmink: hoe de maltezers Engels praten. Gelukkig hadk een soft voice op en top Britse begeleidster(ze noemde me ssouwf) dus mn taal is in de positieve zin beïnvloed! kMoet zeggen dat t toch wel heel vlot gaat hoor, niet meer echt denken tijdens het spreken dus k kan zowat alles eruit floepen thats what I like nietwaar?!
De eerste stageperiode zit erop! Deze week bestond uit veel assessments uitvoeren en uitschrijven, altijd maar beter en beter zodak vrijdag een prachtexemplaar kon voorleggen.. kWas er wel content van! Hoeveel dak ook gevloekt heb op die assessments: tis echt de enige manier waarop je jezelf kan verplichten een patiënt optimaal te onderzoeken, diagnosticeren, bekritiseren, analyseren om een optimale behandeling als resultaat te bekomen. kHeb er superveel van bijgeleerd en kdurf bijna zeggen dak er meer van heb bijgeleerd dan dak in België zou gedaan hebben. Daar krijg je dan ook maar 30minuten per patiënt waardoor je als student niet de vrijheid hebt om zon volledig onderzoek met objectieve metingen etc uit te voeren. kWas gemiddeld toch wel een uur bezig hoor (eerste behandeling inbegrepen). De bedoeling was dak t in 45min zou kunnen, maar dat vraagt nòg meer ervaring, je had me soms moeten zien klungelen met de manier waarop zij gewoon zijn hun metingen uit te voeren...... Dus dat belooft voor de studentenraad alsk terugben, moehahahaaa hopelijk gedaan met dat eindelooslange patiëntenverslag waar je veel te lang mee bezig bent voor hetgeen je er maar van bijleert!
Mn evaluatie was ook prima, was aangenaam verrast! Was wel een serieuze bedoening: mn supervisor kwam samen met univ-gebonden kine om mij te verdedigen waar ik nota bene bij zat. Dan gingen ze over 4 bladzijden details, wat anders dan onze 4 punten attitude, communicatie, technieken en knowledge. Je kunt je voorstellen dak soms mn ogen opentrok. Je hoort dan dingen over jezelf waar je nooit eerder bij stilstond omdat zij nu eenmaal op dat soort dingen letten, grappig!
Was nu mn eerste MSS-stage. Was intensief, moest àlles herhalen maar it was worth the effort want kdoe het zo graaaaaaaag. Nu nog een weekje orthopaedic wards, een weekje vakantie(verwekkers komen) en dan amputees, handrevalidatie, whatever dak interessant vind dus kblijf MSSen oe yeah!
Genoeg over t werk! Nà het werk! Welja: siesta, chillen, boekje lezen (the kite runner van khaled hosseini veeltemooi-), rotsje zitten, terrasje doen s avonds, assessmentje schrijven, filmpje zien, à laise!
Gisterenavond ben k met Raili op stap geweest. Héél gezellig, niet het nightlife lik gewente maar echt nog eens het stevig gesprekken avondje met een goe drankje waarbij de tijd vliegt Vreemd om plots te beseffen dat je met iemand van t verre noorden quasi helemaal (om helemaal te besluiten moeten er nog veel meer van die avondjes komen natuurlijk ;)) op dezelfde wavelength zit, gippie! We zijn ook nog in de Rastabar beland, grappig hoor, iedereen happy happy happy een Jamaicaan heeft me dan ook naar huis gewandeld, no prob maar kwas wel op mn hoede wi, chance dak snel binnen was!
20h02. En vandaag tjonge tjonge wat een dag! tWas een ZALIGE dag maar zonder zon! Enkel regen (druppelval is een beter woord) zonder wind en je kon in je T-shirt lopen + de lucht voelde zo zuiver aan. tDeed me eigenlijk een beetje denken aan België maar itt daar wast zalig om buiten te zijn!
Duuuuus twas shopping+cinema afternoon! Mamma Mia! We waren quasi de enigen in de zaal dus lekker meegezongen en op de stoel zitten shaken, wat een ladies movie!
Vanavond belanden in we in Simons pub, tis Simon zn verjaardag dus ben benieuwd
Ow en kheb het anijsdrankje hier ook ontdekt hoor: sambuci overal! Eneeeuhm meia: the 'twisted nipple' is een superlekkere spirit kwestie van moves te transformeren naar drank
tWas inderdaad een beetje een raar weekend, een rare week, eentje om snel te vergeten!
Onder het mom "je moet alles eens meegemaakt hebben in het leven" ...
We werden door vrienden van hier meegenomen naar een verjaardagsfeestje, wat was dat! Kun je't je voorstellen; sofie en ik kwamen toe in een cafeetje, al mompelend: "tzal wel hier niet zijn zeker"... jawadde! we hebben daar heel de avond gezeten. tCafe zat vol met familie(jong maar vooral oud) van Sean. De tante aan het zingen, iedereen aan het klappen in de handen van op de stoel en maar eten en drinken en commeren! Met ons bendetje waren we zowat de jonge garde. Inderdaad, zoals Sofie zei: twas hoempapa tralala 'waar zijn die handen' alom!
We hebben ons dan maar in de Martini gesmeten, tevergeefs. Dan maar in de pastizzi: wrong choice for me. kHeb me verslikt (en neen kwas niet aan't tetteren) in de marsepein die op de taart lag, neem ongeveer een vierkante centimeter stukje want kwas aan't proeven. Het snoodaardje van een stukje is op onverklaarbare wijze in de luchtpijp terecht gekomen, waarna anso dacht 'oeioei'. Seconden leken plots minuten! Rondom me zag'k in slow motion enkele blikken a la: what the f*ck is happening maar geen aanstalten tot bewegen.. Het eruit hoesten ging niet, hoe hard'k ook probeerde.. Ademen ging eerst nog n beetje, tot het maltese snoodluiaardje besloot zich daar te nestelen.
Wat er op dat moment door mn hoofd ging: je wil het niet weten! Wat er rond me gebeurde: ik weet het niet meer. kWeet enkel dat Sofie en Attya er als de kippen bij waren, me langs alle kanten schudden, klopten, aanmoedigden te hoesten....tot bloedworsthoofd anso niet meer kon happen naar lucht, waarop Sofie my hero op spectaculaire wijze haar Heimlich-manoeuvres heeft toegepast! Een eerste poging zonder effect, een tweede krachtigen alsof er een leven vanaf hangde met effect! hoest kuch kuch verschot beef traantjes alom was er toch efkes niet goed van en Sofie duidelijk ook niet!
Daarna was de avond mooi geweest! Nog meegereden met iemand die de kanten van Sliema uitging, een halve dodenrit jong, die rijden hier als anderhalve zotten!! kutavondje dus.
Moraal van het verhaal: "pluk de dag as if you were going to verslik you in 't eerste dat je mond binnenkomt!" Veel van die snoodaardstukje komen de eerste dagen mijn mond niet meer binnen en neen, ook niet mijn lievelingsanijssjieklitjes!
En by the way...voor al wie er nog aan zou twijfelen: zwemmen aan zee waar sofie redder staat > tis een aanrader!!
Heb net 5 dagen stage op de afdeling cardio erop zitten. Amai, wat was dat. Geen klop moeten doen. Ze hadden praktisch geen patiënten, dus ook geen werk. ongeveer 2 patiënten in de ochtend en 1 in de namiddag. Meestal dan nog dezelfde patiënt. En wat hield de behandeling in? Niemendalle. We stonden meestal met 4 therapeuten rond 1 patiënt. En maar babbelen int Maltees. Ergernis allom. In de namiddag lieten ze me dikwijls vroeger gaan omdat er geen werk was. Jammer dat ik telkens tot 14u moet wachten op de bus.
Wat wel heel leerrijk was, was de operatie die ik mocht bijwonen. Ik heb een hartoperatie gezien die bestond uit 3 overbruggingen (CABG). 4u heb ik op hetzelfde tegeltje gestaan, op een halve meter van het hele gebeuren. Heb dus alles goed gezien. Misschien wel iets te goed. De eerste momenten waren toch wel choquerend. Ze snijden je pols en je lies open om een stukje van je slagader (A radialis) en ader (V. femoralis) weg te snijden. Ze branden die eerst los van aders en al de rest waar het aan vasthangt en nijpen er onder andere ook nietjes in. Het bloed spatte eruit. Nie normaal. Ik dacht, amai, das hier niet voor gevoelige kijkers. Maar dan begon het pas. De borstkas werd opengesneden en gebrand. Da was pas een shock. De borstkas wordt dan opengezet en gehouden met een soort van ijzeren krik waar je aan moet draaien en tussen beide uiteinden plaatsen. Twas precies een autoband die ze aan t opkrikken waren. En toen zag je het. Het hartje, zwemmend in een vloeistof, dat later veranderde in een bloedbad. Het hartzakje werd verwijderd. Het hart werd stilgelegd en de A. radialis en V. femoralis werden net voor de vertopte hartslagaders vastgenaaid. De 3de overbrugging was met de A. subclavia. Die bevindt zich dicht bij het hart dus die overbrugging kon rechtstreeks gemaakt worden. De 3 uiteinden werden aan de aorta vastgenaaid. Het bloed kon weer stromen en het hartje klopte terug. Gelukkig! Heb nog nooit zo veel bloed zien stromen. Heel de operatie door werd er bloed weggezogen. Dit werd opgevangen in een netwerk van buisjes om dan opnieuw het bloed in het lichaam van de patiënt te brengen. Stel je voor dat al dat bloed verloren gaat. De patiënt zou er nog slechter aan toe zijn. Kwas helemaal van de kaart na de operatie. Mijn tong plakte tegen me keel en mijn benen waren aan t trillen. En dan nog de weg terug zien te vinden in dat labyrint
Om 14.30u hadden we onze Engelse les. Onze teacher was een hele toffe vrolijke madame, maar de leerstof, dat kon beter. Veel hebben we niet bijgeleerd. Gelukkig is dit achter de rug en hebben we bij deze onze studiepunten verdiend.
Het weer wist niet wat het wouw. Zon, wind, wolken of een spatje regen? Dan maar van alles een beetje?
Het was dus een raar weekje. Maar dat zijn we snel vergeten, door ons een te laten verwennen met een lekker etentje en een zot dansje. Het werd een lange, zware nacht, met een terug weg door de regen, die dan ook zijn sporen naliet de volgende dag. Het weer wist nog altijd niet wat het wouw dus dit was een goed excuus om lekker binnen te blijven en te luieren.
Zaterdagavond heeft een Maltese student ons meegenomen naar een verjaardagsfeestje van de moeder van zijn vriend. Wat was dat? Hoempapa muziek vanuit de jaren stilletjes. Ik zat precies in het rusthuis waar mama werkt. We hebben weeral gratis martini's gekregen, maar hebben ons rustig gehouden. Ook geproven van de typisch pastizzitjes en taartjes. Voor Anso een ervaring die haar altijd zal bijblijven. Vraag er maar naar.
En nu, op naar volgende week, met hopelijk iets maar patiënten en opnieuw stralende zon.
kGing 't eerst niet vertellen wegens te stom maar nu moet't er echt wel eens uit
Vandaag merkte'k dan ook dat ie ANTOON heet ~ komaan !!!! chance dak aan zombitis leed of hij ging't geweten hebben 
(en het zorgt voor zekerheid in het leven: sambuca ìs echt wel verraderlijk..................maar hoe het zit met al die andere drankjes 
Gert-Jan zie je ons al bezig later whaaaaaaaaaahahahaa!?! De huizen zijn er gemaakt met van die dikke dikke muren en die grote dikke muren zie je aan de binnenkant ook. De trap in dezelfde stenen, de grond in van dat natuursteen, overal planten in't rond, houten balken aan het plafond, fraise-tafelkleedje op de eettafel, mini-deurtje om naar toilet en douche te gaan, minimicroscopische raampjes boven het koddige keukentje(met prachtig uitzicht op de ouwe gebouwen+cathedraal op de heuvel in het historische Mdina, omgeven door groene velden)..en tmadamtje had zelfs een trapje nodig om in haar reuzebed te klimmen (twas eigenlijk gewoon een klein madamtje). Als je daar oud kunt worden...en deze 2 kunnen het...prosit haffna!
) Zucht, stage in het buitenland is toch niet de makkelijkste manier hoor, ook al wordt het vaak als 'vakantie' gezien... 
niet meer kon happen naar lucht, waarop Sofie my hero op spectaculaire wijze haar Heimlich-manoeuvres heeft toegepast! Een eerste poging zonder effect, een tweede krachtigen alsof er een leven vanaf hangde 
was er toch efkes niet goed van en Sofie duidelijk ook niet! 
