Vrijdag, laatste werkdag, maar het was best een drukke dag vandaag. We waren de hele dag in de school voor weeskinderen. In de voormiddag hadden we een soort gastrol in een klas voor 15 à 16-jarigen tijdens hun Engelse les. Dit was best leuk en eens iets anders.
Om half 12 is het al middageten. Echt veel honger hadden we echter nog niet. Gezien we pas om 10u in de school moesten zijn, hadden we het s morgens ook wat rustiger aan gedaan. Dus vrij laat ontbeten. Na het middageten, gaan de kinderen en de leerkrachten slapen. Maar wij niet en de volgende les start pas terug om 14u. Dus dit is wel een erg lange pauze als je maar gewoon moet wachten Dit was iets minder.
Maar in de namiddag hadden we (onverwacht) 2 klassen, één om 2u en een om 3u. Buiten alle verwachtingen om ging dit vrij vlot. De lessen waren succesvol! Voor het eerst in deze 2 weken had ik ook in deze school een goede en succesvolle dag. Al maar goed, want ik vertrok vanmorgen al met wat tegenzin, gezien de voorbije lessen altijd zo moeilijk gingen. Maar we boeken dus vooruitgang!!
Na deze enorm drukke dag in de school, waren we toch wel blij dat de dag om was en dat we naar huis konden. Echter thuis aangekomen, was het hier niet veel rustiger. We hadden vandaag het internationale dinner. Er kwamen een 20-tal mensen. Ieder kookte iets voor 1 à 2 personen of bracht iets te drinken mee. Het was een hele heisa. Natuurlijk, als Belg zijnde, maakte ik onze Belgische Frietjes! Eén van de Vietnamese vrijwilligers ging ook frietjes maken, maar dan op zn Vietnamees. Ipv in olie, bakken (frituren) zij deze in boter!! Jawel, boter. Het rookt best lekker, ze proefden wel zeer vet, maar van smaak waren ze best goed.
Zo had iedereen wel iets bij, en was er vanalles wat. Het was best een succes.
Na het eten, ging het feestje van start. Eerst beneden, met wat babbelen en dansen en zingen. Maar gezien het hier zo warm was, zijn we naar ons dakterras getrokken. Echt een geweldige plaats. Niet alleen s avonds, maar ook overdag. Rustig in de schaduw of het zonnetje genieten van het weer. En s avonds is het er een pak koeler dan binnen en heb je dat zacht briesje zalig!
Er werd best veel gedanst en natuurlijk Karaoke op de laptop. In Vietnam mag karaoke toch niet ontbreken op een feestje!!
Gezien het uitgangsleven hier ietwat anders verloopt dan wat wij in België gewoon zijn, liep het feestje al vrij vroeg ten einde. De grote groep vertrok tussen 10 en 11pm. Wat ik persoonlijk niet erg vond. Zo kon ik toch nog op een redelijk uur naar mn bed. Morgen hebben we namelijk een weekend-trip 2-daagse gepland naar Halong Bay! Het wordt geweldig!! Maar we moeten om 7u s morgens al vertrekken dus Truste x
Vandaag, donderdag, niet veel speciaals gebeurd. In de voormiddag hebben we de voorbereiding gedaan voor onze les van deze namiddag. 's Middags jawel, naar't restaurant. Namiddag naar de school voor straatkinderen, waar ik een geweldige tijd heb altijd, ook vandaag weer. Deze kids zijn echt super !!! Ik kwam binnen en Anh (één van de residentiële), maakte meteen een zonnetje van mij En tijdens de Engelse les, waar we werkwoorden inoefenden (nu: zijn - to be) gaf Tai (de broer van Anh) als voorbeeld: Ans is beautiful aha... mijn dag kon niet meer stuk... Verder ben ik met één van de Vietnamese vrijwilligers al materiaal gaan kopen voor het opkomende Art Festival, waar wij ook aan gaan meewerken. Beloofd heel interessant en leuk te worden. Normaal was het vanavond mijn beurt om te koken, we hadden onze 'shoppinglist' reeds doorgegeven, maar Mr. Son wou weer naar het restaurant. Blijkbaar hebben we hier de komende dagen zowel middag- als avondeten. Dit zou zo zijn tot Mr. Son een Vietnamese vrijwilliger kan vinden die hier komt koken en afwassen. Jongens jongens... nu ga ik best graag op restaurant... maar 2 x dag is toch wel wat teveel van't goeie hoor... Enfin... na het avondeten hebben een planning opgemaakt voor't weekend... We gaan naar Halong Bay !!! Jippie !!! Een 2-daagse trip, 'k kijk er geweldig hard naar uit! Thuis nog wat, jawel: Karaoke gezongen en nu bedtijd. Truste en tot snel x
En zoals beloofd... nog wat foto's ivm de embryo... Op één van de foto's ook een vrouw, die met de weegschaal en harslagmeter e.d. over straat loopt... tegen een klein prijsje, kan je ff snel laten checken, moet je niet telkens op (duur) doktersbezoek ... En ik als zonnetje, met mijn designer
Ben nog vergeten te zeggen dat ik maandag een vergadering heb gehad met de directrice van de school voor weeskinderen ivm de besteding van de ingezamelde gelden. Uit deze vergadering is gekomen dat de school voornamelijk eten nodig heeft en op de tweede plaats kleding en maandverband voor de jonge meisjes. Na een telling kan ik voor het bedrag van 913 voor 2 maanden in ontbijt voorzien. Aangezien het om een 164 leerlingen gaat. Een grove budgettering voor de school voor straatkinderen bracht ons op een voorlopige 350. Woensdag hebben we een vergadering gehad om al een beetje een zicht te krijgen op het budget, de besteding en de verdeling. De coördinatrice hier vond mijn initiatief zo geweldig (en dan vooral ook de manier waarop het gebeurde) dat ze aan de andere internationale vrijwilligers gevraagd heeft om 'het woord' te verspreiden aan hun achterban, familie- en kennissenkring, om zo nog meer beschikbaar budget in kas te krijgen. Dit ook omdat ik aangaf dat de inzameling van grote betekenis betekenis kan zijn voor de straatkinderen maar dat het voor de school voor weeskinderen precies van weinig betekenis is, gezien het hier ook om zoveel leerlingen gaat. Het idee is dus om het budget te vergroten en ook meer voor de school voor weeskinderen te kunnen betekenen met de hulp van alle internationale vrijwilligers hier. Woensdag was opnieuw wat frustrerend naar het lesgeven toe, want opnieuw kregen we van weer iemand anders te horen dat de kinderen deze leerstof al kenden. Ik begin dit grondig beu te worden hoor. Daarom had ik gevraagd aan de Vietnamese vrijwilligers om eens een overzicht te maken van wat de kinderen al wel en wat ze al niet kenden. Nu dachten we effectief iets in handen te hebben om mee van start te gaan. Blijkt achteraf deze lijst geen waarde te hebben, gezien ze het bij de kinderen navraag gedaan hebben en niet bij de leerkrachten. De kinderen kennen reeds enorm veel woorden maar kunnen ze niet gebruiken. Dus is dit een beetje de nieuwe aanpak van de lessen. Geen woordenschat, maar vervoeging van werkwoorden en zinsbouw. Eindelijk wat duidelijkheid. 's Avonds kookte onze Thaise vrijwilligerster. Maar toen Mr. Son binnen kwam, keek hij verbaasd. Want hij had een overeenkomst gemaakt met het restaurant hier vlakbij, dat we daar al onze maaltijden zouden hebben. Euh, wij wisten daar niets van... Goh seg, voor een keer leek ons dat wel leuk, maar elke keer. Mr. Son heeft het niet zo graag dat de internationale vrijwilligers koken, want hij eet liever zijn oude vertrouwde Vietnamese kostje. Maar thuis koken is een pak goedkoper en gezonder, vinden wij. Dus ok, voor vandaag, gezien het dan toch al klaar was, aten we thuis. Mr Son en Aless (de Co) zouden het er later nog wel eens over hebben. Maar morgen, donderdag, is het mijn beurt om te koken... 'k ben eens benieuwd. 'k Ben precies veel benieuwd hier
Sinds ons 'pompbak-incident' zondag hebben we best wat problemen gehad met het water. Gisteren (maandag) hadden we afwisselend wel water, geen water, wel water, geen warm water, ... enz... Nu dinsdagmorgen leken de problemen van de baan. De toiletten spoelden weer door (was wel nodig ook na een avond en 'n nacht zonder doorspoelen, wanneer je met een 10 tot 12 personen in één huis leeft... ), de vroege vogels (waaronder ikzelf, wat achteraf mijn geluk bleek te zijn) konden douchen, ... Nu we in 2 teams zijn opgedeeld, had slechts 1 team les in de voormiddag en het andere team pas in de namiddag. Dus team 2 (waaronder ik) konden iets langer blijven liggen. Maar tegen een uur of half 9 's morgens... geen water meer, niet warm, niet koud, gewoon niets meer. Dus niet douchen, geen tanden poetsen, niet naar toilet gaan, niet koken,... Eigenlijk niet leefbaar, zeker niet met zo'n grote groep. En je hebt hier minstens 1 douche per dag echt nodig. Er waren al mensen die gisteren, maandag, owv de water-problemen, ook niet hadden kunnen douchen. Dus een snelle oplossing was nodig. Na even aandringen was de 'director' van de organisatie bereid de huisbazin te bellen om te komen kijken en het nodige te doen. Hij wou eerst alles zelf oplossen, 'n nieuwe boiler kopen, ... Maar we wisten niet eens waar het probleem zat, dus... De huisbazin heeft hier bijna de hele voormiddag rond gelopen, met 2 handlangers, die sleutelden aan de leidingen en op zoek gingen naar het probleem. Dus 's middags maar naar 'n naburig 'restaurantje'. Tussen aanhalingstekens omdat het niet te vergelijken valt met een restaurant bij ons. Maar voor 15000dong pp (een 60eurocent) heb je hier al een bord vol. En het eten viel best mee. Achteraf hoorden we, dat de 'director' blijkbaar ook een handje wilde toesteken. Hij klom op het dak om een kijkje te gaan nemen bij de watertank. Maar om zijn kleren niet vuil te maken, had hij zijn broek uit gedaan. Nu even later, hoort men beneden iemand om hulp roepen. Eens op het dak aangekomen, troffen ze Mr. Son (de director) aan in zijn ondergoed. Hij geraakte op zichzelf niet van het dak. Ik kan u verzekeren. Dit moet een hilarische situatie geweest zijn. Toen wij in de late namiddag, vooravond terug kwamen van het lesgeven, leken de problemen van de baan. Maar het zou nog een 24 uur duren eer we terug water konden gebruiken, gezien de tank terug gevuld moest worden. Dus gingen we in de buurt op zoek naar een mogelijkheid om te douchen. Bij de buren konden we een tobbe warm water krijgen. Zodat diegenen die er gisteren ook al overschoten, zich toch wat konden verfrissen en dan voor het avondeten, opnieuw naar dat 'restaurant'. Naar toilet gaan ging gelukkig al terug. 's Avonds gingen we normaal naar de 'Waterpuppets' in het centrum van Hanoi. Helaas, hoorden we in de vooravond, konden we geen tickets meer bemachtigen. Dus ook deze plannen vielen in het water. In plaats daarvan zijn we met de hele groep naar Bia Hoi (een soort café welke meer weg heeft van een grote open voetbalkantine) hier vlakbij. Eén van de Engelse vrijwilligers en Mr. Son (die voor de eerste keer mee ging) bleken goed in form en wel een glaasje te lusten. Er zijn meerdere flesjes (25 of 33cl) genseuveld, en iedereen moest meedoen nadien. Aan de hand van allerlei drinkspelletjes gingen de shotjes er vlotjes door. Tegen een uur of 11 terug richting ons huisje, enkele slechts wat tipsy (ik oa) andersen best dronken...
Een nieuwe week... nieuwe vrijwilligers, dus aanpassing van het werkschema. Het wordt rustiger deze week, gezien er momenteel zoveel vrijwilligers zijn, moeten we elk (op vrijdag na) altijd maar een halve dag lesgeven. Dus elke dag de voor- of namiddag 'vrij'. Tussen aanhalingstekens omdat we nu deze tijd kunnen gebruiken om de lessen voor te bereiden ipv de avonden, wat wel leuk is. Spijtig is wel, dat deze week Michelle en ik, mijn kamergenote waarmee ik de voorbije week heb doorgebracht, opgesplits zijn, omdat we hier het langst zijn en zo al wat ervaring kunnen overbrengen op de nieuwe vrijwilligers. Maar tis maar voor een week dus... Vandaag waren we in de school voor straatkinderen. Een beetje mijn favoriet omdat het kleinschalig is en elk kind individueel aandacht kan geven en kan bereiken. Ook de lessen verlopen veel aangenamer gezien het om een kleinere groep gaat. Vandaag hadden we kleurprenten voorzien, gezien we het over kleuren hadden. Dit vonden ze geweldig! De les was zeker een succes! 's Middag heb ik één van de Vietnamese vrijwilligers aangesproken om het eens concreter te hebben over de besteding van het budget dat voor handen heb. Nadien hebben nog even samen gezeten met één van de leerkrachten. Dit gaf ons een duidelijker beeld over wat de school concreet nodig heeft. Tot hiertoe staat er op lijstje van de school voor straatkinderen: - een waterfilter: wat nu kunnen de kinderen niet drinken gedurende de dag, gezien ze geen proper wat hebben - een waterkoker, of toch iets waarmee ze een grotere hoeveelheid water kunnen verwarmen voor in de winter - medicatie: gezien de organisatie die hier voordien in voorzagen, dit niet meer doen, hebben ze dit eigenlijk niet meer - zeep, shampoo, wasgerief: hebben de kinderen blijkbaar niet echt, men zei ons dat ze in de rivier sprongen om zich te wassen... - een radio/CD-speler: altijd handig op een school en degene die ze hadden is stuk - tandpasta/tandenborstels: blijkbaar poetsen de kinderen hun tanden niet, ook diegenen die naar huis gaan niet, dus als we dit kunnen voorzien is de school ook bereid dit na ons vertrek verder te ondersteunen - kleding en jassen voor verschillende leeftijdsgroepen - eten: de leerkrachten zouden ons ergens deze week een lijst bezorgen met datgene wat men kan gebruiken en kan bewaren (een vriezer wou men niet, gezien hier elke dag vers materiaal te verkrijgen is op de marktjes) - knutselgerief: momenteel hebben de kinderen niet echt de kans zich creatief uit te drukken, gezien er gewoon geen materiaal voor handen is Dan had ik verder nog het idee iets extra te voorzien voor de kinderen die woonden in de school, die 's middags en/of 's avonds geen huis, geen familie hebben om naartoe te gaan, om het daar voor hen iets huiselijker te maken, zoals een speelgoedje of een knuffeltje of dergelijke, want dit hebben ze ook niet... Zo hebben jullie ook al een idee wat er te gebeuren staat met het ingezamelde geld... Verder op de dag is er niet veel spannends gebeurd. Oh... we hebben een huisdier op onze kamer, een hagedis... Truste x
Foto 1: alles kan je op straat laten doen, zoals hier je haar laten knippen en je laten scheren, ook mogelijk een manicure of pedicure, ... Foto 2: overal op de stoep kan je je bij een standje zetten voor een hapje of een drankje Foto 3: één van de superlieve kindjes van de school voor straatkinderen, dit meisje woont in de school
En tijdens de Engelse les, waar we werkwoorden inoefenden (nu: zijn - to be) gaf Tai (de broer van Anh) als voorbeeld: Ans is beautiful 
aha... mijn dag kon niet meer stuk...
), de vroege vogels (waaronder ikzelf, wat achteraf mijn geluk bleek te zijn) konden douchen, ... Nu we in 2 teams zijn opgedeeld, had slechts 1 team les in de voormiddag en het andere team pas in de namiddag. Dus team 2 (waaronder ik) konden iets langer blijven liggen. Maar tegen een uur of half 9 's morgens... geen water meer, niet warm, niet koud, gewoon niets meer. Dus niet douchen, geen tanden poetsen, niet naar toilet gaan, niet koken,... Eigenlijk niet leefbaar, zeker niet met zo'n grote groep. En je hebt hier minstens 1 douche per dag echt nodig.
