Op een of andere manier heb ik dit moment al drie dagen uitgesteld, maar er is geen ontkomen aan.We zijn terug thuis.
Vrijdag nog een hele dag gewinkeld en gegeten (ik ben 3 keer gaan eten op Central Market), op jacht naar souvenirs, en lekker genieten Na een onvergetelijke avond bij Penfolds samen met Gabsi en Wilco ( het menu is hier opgebouwd in functie van de wijnen, en niet omgekeerd, ...) hebben we onze laatste Ozzie Night gemijmerd en nog een beetje geslapen. Zaterdagmorgen richting Adelaide Airport, afscheid nemen van onze dierbaren, van dit wondermooie land, zijn geweldige mensen,... Het valt heel zwaar!!
Onze vlucht naar Singapore was, alweer met de zeer gewaardeerde steun van de firma Janssens, heel aangenaam. Ook al was het met een airbus (nee, niet de nieuwe!!) ipv de bijna vertrouwde Boeing 747. Dan enkele uurtjes Singapore Airport. Whaw! Een luchthaven ter grootte van een gemiddelde Belgische gemeente. Natuurlijk nog snel een Aziatische schotel, some shopping, alweer mijmeren, en dan gelukkig terug mijn vriendje Boeing in. Den ouwe Pol gaf mij slaap en toen waren we opeens in Frankfurt. Opgepikt door lieve vrienden, thuis door familie, en gelukkig weer samen met Ra, onze trol.
En nu stromen de gedachten en beelden al drie dagen door mijn, of beter, ons hoofd. Iedereen vraagt 'wat vond je het mooist?' Alles mannekes, alles! De koala die boven de weg van zijn eucalyptusblad geniet, de schelpen en de wind op Bell's beach, de ruige kalkkust, de hartelijke Zuidafrikaanse buschauffeur in Adelaide, de Jacobs Creek Winery, de wombat in Adelaide Zoo, de universele smeltkroes van Central Market, een picknic in onze camper terwijl het regent op Kangaroo Island, de onvergankelijkheid van Uluru, de Rock Wallaby, mijn vriendje Possum, de douche in Mission Beach, de reuzepaling in Cardwell, Het samen ontdekken en genieten, het snorkelen tussen de sepia's van Bowen, de strandwandelingen, onze camper, de barbies, het machtige strand van Cape Hillsborough, onze hartelijke kapitein Splash, een Moreton Bay Bug grillen, je haasten om voor donker van de weg af te zijn, genieten van het laatste streepje zon, winkelen en niet weten wat je koopt, verbaasd zijn omdat je hier zo gewenst bent, genieten van een 'burger' met barbecuesauce en beetroot, samen zeeziek zijn, magisch zwemmen met een zeeschildpad, een hele dag rijden en dan emu's, kamelen, kangoeroe's zien...En proberen een internetverbinding te vinden, bloggen, reacties lezen, ..
Ik hoop dat jullie een beetje plezier aan onze blog gehad hebben. Wij waren in elk geval altijd heel benieuwd om nieuws van het thuisfront te krijgen en onze avonturen met anderen te kunnen delen. Bij deze dank aan iedereen die met ons meegereisd is. See ya later!!
jo en nouk
ps.
- in 10-12 weken kan je onze tour per camper doen - apollo campers krijgt een michelin ster van ons, - thrifty car rentals is o.i.even gevaarlijk als een box jelly fish - red centre kan je op één dag doen (uluru en olga's) - het direcht bijboeken van binnenlandse vluchten bij Quantas is een aanrader - rijd niet meer dan 400 km per dag - Australie is 'camping country', goede, verzorgde campings - ... Have a safe trip Mate!
het is nu donderdagavond en we zijn terug in Adelaide aangekomen. Morgen nog de laatste inkopen doen en koffers pakken om zaterdag op het vliegtuig te stappen, terug naar huis. We hebben wel nog een paar indrukwekkende dagen achter de rug. Maandag hebben we onze, dit keer knalgele, Hyundai Getz opgepikt en zijn de outback ingetrokken. Na een dikke 500 km zijn we in Broken Hill aangekomen. Onderweg de nodige emoe's zien lopen. Dit zijn duidelijk woestijndieren die niet veel nodig hebben. Rond Alice Springs was het leeg maar hier is het zo mogelijk nog leger.. We zijn nog doorgereden naar Silverton, een spookstadje dat in veel films heeft meegespeeld. Heel bijzonder om te zien. En de Mad Max Auto stond nog voor het hotel geparkeerd. Het hele Silverton Hotel was erg leuk gedaan. En daar, ongelofelijk, wilde kamelen langs de kant van de weg!!! We hebben de hele tour in Red Centre uitgekeken naar kamelen en hier zijn ze dan !!! We hebben goed geslapen na een rustige maaltijd en zijn de volgende ochtend op bezoek geweest bij de Flying Doctors. De echte, wel te verstaan. Indrukwekkend om te zien hoe dit werkt en hoe goed dit werkt. Eén vliegtuig was weg voor de 'dayclinic' en het andere stond klaar voor noodgevallen.
Daarna door, weer richting de bewoonde wereld. We hebben deze keer net geen 300 km gereden met maar één roadhouse onderweg. Daar hebben we dan ook maar even wat gedronken en Johan heeft ook de intussen klassieke hamburger goed laten smaken. We zijn in Loxton gestopt aan de oevers van de Murray rivier. Hier was verder niet zo heel veel te beleven, het stadje was niet zo heel groot. Maar het hotel was heel goed en flink druk. Dit was ook het enige in de stad dus iedereen die wat wou eten, drinken (of gokken, want dat kunnen ze hier ook heel goed ) moest hier zijn. Op tijd naar bed om de volgende ochtend richting Victor Harbour te gaan. De walvissen zijn in de buurt dus misschien zien we er één ..
Ook dit was een heel mooie rit, door de fruitstreek. Druiven,appels, het deed heel europees aan op de eucalyptusbomen na. Een beetje English country side tot Vicor Harbour. Daar hebben we een mooie wandeling gemaakt over Granite Island. Geen walvis gespot. Wel met de paardentram terug naar het vasteland, geweldig.. Maar de kans dat ze even langs komen omdat wij er zijn is natuurlijk klein. We hebben wel ingeschreven op de puinguin wandeling 's avonds en dat was ook fantastisch. We zijn overdag langs misschien 20 nesten gelopen zonder het te weten en het zijn heel grappige beestjes. Ze zijn de hele dag weg om eten te zoeken, tot 40 kilometer uit de kust, en komen na zonsondergang terug. Ze maken ook heel verrassend geluid, nooit geweten dat puinguins lawaai maakten.
Donderdag terug richting Adelaide door de Adelaide Hill's. We hebben een pitstop ingelast in Hahndorf, oudste Duitse stadje in Australië. Het leek een beetje op Monschau, veel winkeltjes en bierhausen, bratwurst, sauerkraut en augurken. Maar dan net anders. Heel leuk om te zien. Daarna auto teruggebracht en het pakken is begonnen.
We gaan er nog een goede vrijdag van maken en dan zaterdag is het al om. Het is aan de ene kant een heel lange reis geweest maar het is ook erg snel gegaan. We hebben heel veel gezien, heel veel gedaan en het is prachtig geweest. Australië is een mooi, gastvrij en bijzonder land. Ik kan het iedereen aanraden. De natuur is prachtig, de mensen ook. De diversiteit en de contrasten verrassend en mooi. Maar ik ben nu, op de laatste dag, ook heel blij dat we naar huis gaan. En dat we iedereen kunnen terug zien. En onze Ra kunnen ophalen.
Heel veel lieve groetjes en bedankt aan al onze trouwe lezers. Ook dat was heel fijn. Anouk en Jo
't Is ondertussen alweer efkes geleden, dus hier weer een teken van leven.
Na ons puke-avontuur op Lady Musgrave hebben we besloten het terug wat droger te houden, dus richting Brisbane! We zijn na een lange, maar mooie dag rijden, gestopt in Caloundra, een badstad even ten noorden van BB, en hebben besloten daar te blijven. Meer bepaald op de camping aan Dicky Beach. Heel relaxed, heerlijke beelden van een ruwe zee (niet meer beschermd door het rif), surfers van alle leeftijden, en vooral het 'Queensland'-gevoel. Thongs, a Smile, and the Spirit! Wandelen in de baai, een beetje vissen, een terrasje,... Een mooie pastanight, alleen in het restaurant, want er is de wereldschokkende footballgame tussen Queensland en New South Wales, State of Origin. ( geen mens, geen auto, niks te zien,..) Het leeft nog echt.
Donderdagavond hebben we pas echt afscheid genomen. En in stijl! We zijn bij De Indier gaan eten. Alles wat ik ooit over de Indische keuken gezegd heb neem ik bij deze terug. Een totaal kleuren, geuren en smakenpallet, gepresenteerd door een enthousiaste chef die juist 4 maand geleden uit Londen is overgekomen. Jippykayee, *** !
Queensland heeft gewonnen!!!
En dan de pijn. Campertje afgeleverd in Brisbane. Niet het beste moment van ons avontuur. We waren al een beetje zigeuners geworden. Routine bij het opstaan, camper nakijken, alles bijvullen, 'we gaan naar huis' als we terug naar de camper gingen,... Yeah, it grows on ya,...Queensland nam op zijn eigen, typische manier afscheid van ons, een strak blauwe lucht, brandende zon met 28 graden, en een onvergetelijke zonsondergang vanuit het vliegtuig. Yep, alweer gevlogen, en alweer overleefd. Zelfs op Friday 13 th !! Met dank aan Quantas Airlines en Janssens Pharmaceutica. Veilig en tevreden geland in Adelaide. Miljaard, het is hier koud! Maar gelukkig lieve mensen om het terug warm te maken. Jaja, je hebt je voeten nog niet goed op de grond gezet en Gabsi en Wilco zorgen voor een verderzetting van onze Aziereis in Australie. Pekingeend en zijn stir-fry zoals je ze maar op enkele plaatsen ter wereld kan eten,...( zonder woorden)
En dan, het derde wijngebied van South Australia, Mc Laren Vale. Heel mooi! Dit lijkt echt op Bourgogne. De wijnranken groeien tegen de hellingen op, weinig eucalyptusbomen, minder Duits en eerder Frans aandoende uitzichten. In tegenstelling tot 6 weken geleden is hier alles nu groen. Het is herfst, en vooral, het heeft geregend, de grote droogte lijkt voorbij. Vanavond zijn we Vietnamees gaan eten. Gabsi en Wilco hebben er zowat een erezaak van gemaakt om nog andere Aziatische restaurants te vinden. Ongelofelijk! Ik heb een 'Steamboat' gegeten. Zoek het maar op, want ik krijg het niet uitgelegd. Ook weer een heel lekkere keuken met veel bouillon en groenten.
Sinds gisteren volgen we ook de walvissenlijn. In de 'Great Bight' komen ze nu voortdurend voorbijgezwommen, maar dat ligt hiet zo'n 1000 km vandaan. Aan de zuidkust worden ze sinds woensdag gezien. We hebben besloten om geduldig te wachten en ondertussen toch nog even de echte 'outback' te proeven en vertrekken maandagmorgen oostwaarts naar Broken Hill, langs 400km absoluut niets, gaan daar de uitvalsbasis van 'the Royal Flying Doctors Service' te bezoeken, om dan zuidwaarts naar Mildura te gaan en uiteindelijk door te steken naar Victor Harbour, in de hoop nog een Southern Right Whale te zien. Duim met ons mee mannekes,
vele groetjes,
jo en nouk
ps. in Western Australia liggen de mooiste riffen van Australie, komen de dolfijnen van Monkey Mia met je zwemmen, staan de grootste bomen ter wereld en kom je nog minder mensen tegen. Elk einde van een reis is het begin van een nieuwe, of niet?
Eergisteren zijn we naar Great Keppel eiland gevaren, dit godverlaten oord ligt maar op zo'n 8 km uit de kust en is terecht beroemd om z'n mooie koraalriffen. Dus, snorkelmateriaal huren en dan op naar het mooiste rif. Dat bleek een hele bushwalk en werd met momenten eerder alpinisme. Dus, rechtsomkeer en vanuit een veiliger plek dan naar wat verder zwemmen. No worries!!
Je gaat het niet geloven, maar ik heb pijlstaartroggen op een rijtje zien liggen in het zand en naast een reusachtige zeeschildpad gezwommen, een bijna mystieke ervaring!!! Je zwemt er door scholen van misschien wel duizenden vis, en je ziet ze er in alle vormen en kleuren. Een bijzonder moment...
En dan zijn we naar de geboorteplaats van Australie afgezakt, the Town of 1770. Je raadt het al, hier is Captain Cook in het jaar, jawel, 1770 aan land gegaan. Mercikes, de Cook!! Hier valt op zich niet veel te beleven, wel mooi landschap en strand. Vandaag zijn we op het rif geweest. Allebie zo zeeziek als maar kan. But, that adds to the experience, as Aussies say. Toch een hele ervaring. Een mantarog gezien, opnieuw zeeschildpadden en natuurlijk heel veel vissen en koraal. Speciaal voor Ilse: Nemo blijkt tijdelijk verhuisd te zijn, maar we hebben met zijn zwart-blauw gestreepte broer ( jawel,zijn broer!) gepraat en deze doet je heel veel groetjes!!
Voila, we gaan weer verder zuidwaarts, naar waar weten we nog niet, we zien wel,....
Jawel, we leven nog, en zitten nu in Yeppoon, zo'n 400 km ten zuiden van Mackay ! Op dit moment is het hier donderdagmorgen, zo ongeveer 9 uur, koffie gedronken, en nu dus internetten. Je gaat het niet geloven, maar hier op de camping hebben ze prima 'wireless internet' voor een spotprijs. Zalig! Dus snel bijbenen want we hebben ondertussen alweer veel gedaan en gezien.
Zondagmorgen regende het op Cape Hillsborough, dus inpakken en wegwezen. Vlak voor het vertrek hebben we nog een grijze kangoeroe( die zowat naast me ging zitten) en een zwangere wallabie gezien. Geweldig! Anouk ook helemaal blij, want weer een paar kiekjes voor de 'wildlife documentaire' Overal regen, dus terug naar het noorden, naar Airlie Beach. Dit toeristisch stadje is de uitvalsbasis voor het rif en de withsunday eilanden groep. Mooi weer en weinig volk, het had niet beter gekund! De camping lag wat buiten de stad, en dus lekker rustig. Cruise en snorkeltrip geboekt, en dan eten ( samen met mijn vriendje 'possum'), tokkie tokkie doen, en dan Varen!!
Eerst naar Whitehavenbeach, een knalwit strand van 5 km lang, bushwalk ( met een echte varaan!!), en dan zon, zee en strand. Je ziet hier de hondshaaitjes tot 2-3 meter van het strand jagen. Whaw! Dit is een aanrader. Een woelige lunch op de boot, onderweg naar Mantaray Bay, een kleine baai aan Hook Island waar we dan zijn gaan snorkelen. Fantastisch! Koraal en vissen in alle vormen en kleuren. Een heel unieke ervaring.Onze kapitein 'Splash' is dan teruggekoerst langs Hayman Island ( waar je voor 4000 dollar per nacht kan slaapjes doen!!), spaghettitje eten ( met vriendje possum) en dan crashen. Een Zalige dag.
'sMorgens alweer vroeg op, emailadressen uitwisselen met nieuwe duitse vrienden,weerbericht zoeken, en dan het binnenland in naar Eungella National Park. Alweer tropisch regenwoud. Enorm, prachtige landschappen en uitzichten. Veel schildpadden gezien, en misschien één vogelbekdier ( hierover bestaat nog geen consensus,...). Snel terug naar beneden en voor donker de vallei in, want dit is één van de steilste hellingen die ik al gereden heb. Geslapen op een transitcamping in Mirani of zo iets, waar ik een tropische groene kikker heb kunnen vastleggen voor het nageslacht. En alweer een heel contente vrouw!!
Gisteren hebben we vooral gereden. We zitten nu ter hoogte van de Kreeftskeerkring. Het was een schitterende rit. Op een verdwaald Roadhouse na, gewoon niks, niks, niks,....Eerst nog tropische vegetatie en suikerriet, daarna savanne.
Zo stilaan beginnen we ook Queenslanders te worden. We lopen al twee weken op slippers, gisteren heb ik om 10u30 am een hamburger met rauwe wortelen, rode biet, friet en BBQ-saus gegeten ( nog lekker ook!), XXXX - lager gedronken (daar word je niet zat van, wegens 3grad. alcohol), en 's avonds eten we Barbie, de nationale culinaire uitspatting. En we beginnen simultaan 'No worries' te zeggen, tot groot jolijt van de Aussies. We moeten zeker nog terugkomen, want wat ga ik dit land missen!!
Voila, jullie zijn weer op de hoogte van onze avonturen. Vandaag gaan we een beetje 'chillen', een wandelingetje maken, of zo. No worries, matie... Morgen gaan we terug varen, en wat duiken op Great Keppel Island. En als alles goed zit gaan we volgende week echt naar het Great Barrier Reef, het gaat nog lukken!!
Byebye, have a good day,
jo, en natuurlijk nouk, maar die is nu 'de was doen',....
Hier een snelle update van het loze vissertje. Ik heb daarjuist een patat van een 'mud crab' gevangen, vergelijkbaar met de gewone zeekrab bij ons. Alleen groter. Afgekookt en leeggehaald, morgen krabsalade op de picnic richting Eungella National Park!! Ook dit is weer een heel bijzonder plaatjse op onze aardkloot. Stevige bushwalk gedaan, vooral spinnen ontweken en uitgekeken voor overstekende slangen. Cape Hillsbourough, voor zij die de Grote Reis willen doen. Mangrove, enorm strand, weinig volk, degelijke camping.
Morgen gaan we het binnenland in, weer op zoek naar rare beesten, vogelbekdier en zo. Eungella is het langste overblijvend regenwoud van Oz.
Daarna terug omhoog, duiken op een rif, en als alles goed gaat daarna weer zuidwaarts via een stukje outback naar Rockhampton.
Er is niet heel veel 'grand luxe' in het Cape Hillsborough Resort, maar hun internet werkt prima dus de foto's staan er op en ik kan weer een berichtje op de blog zetten terwijl Johan nog eens gaat proberen een vis te vangen op het strand.
We zijn intussen weer een stukje opgeschoven langs de Bruce Highway. We hadden niet heel veel zin om het weekend in Airly Beach door te brengen, omdat naast het normale feestgedruis ook nog een boatshow was gepland en de rust dan ver te zoeken zou zijn. We rijden in de loop van de week nog even terug om te cruisen naar de Withsunday Islands.
Het weer doet dit weekend ook niet wat er van werd verwacht. De locals blijven het heel vervelend vinden, maar wij zijn wel meer gewend. Rond Brisbane zijn er zelfs stormwaarschuwingen, zandzakken en overstromingen dus we blijven nog even hier in de buurt. Het is dit weekend wel beter wandel- dan duik- en snorkelweer. Die arme mensen die nu een fijne zeiltocht hebben geboekt langs een tropisch eiland, ....
Cape Hillsborough is een natuurpark aan de kust waar de kangoeroe's tot op het strand komen en het is hier heerlijk wandelen. Wel een behoorlijke klim vanochtend maar het uitzicht was prachtig. In de zon waarschijnlijk nog veel weidser en blauwer maar nu ook meer dan prima. Alleen waren de schildpadden nu niet te zien. Morgen rijden we naar Eungella Natural Park op zoek naar de Platypus, bij ons beter bekend als het vogelbekdier. De natuur is hier echt overweldigend, en voor een beestenspotter als ik het einde. Mijn dag is weer goed want ik heb fijn gewandeld en daarnaast een prima foto kunnen maken van de kookabarra (wereldberoemde vogel hier in de streek en nationaal symbool) en weer een ander soort wallaby,s. Gisteren ook nog een echte kangoeroe gezien, maar die hupte het bos alweer in tegen de tijd dat ik de camera had gepakt. Dus die blijft nog op het to-do lijstje staan.
tot zover de stand van zaken, heel veel groetjes, Anouk
Doordat er hier een Indische dweep het onmogelijk heeft gemaakt foto's te uploaden vanuit zijn internetcafé, zullen jullie een paar daagjes moeten wachten op de volgende serie,
Eergisteren zijn we uit het mooie Cardwell vertrokken wegens bewolkt en regen, en geen vooruitzichten op minder bewolkt. Wel hebben er nog een mooie wandeling in de zon kunnen maken doorheen het mangrovewoud. Heel indrukwekkend maar met momenten ook heel akelig. Het lijkt wel of er elk moment een krokodil uit de modder kan schieten of een slan uit de boom kan vallen. Op de heenweg hebben we wel de legendarische Cassuary gezien, pa met twee jongen. Helaas hebben we alleen een foto van de kleine, Pa was te snel voor ons en uitstappen was er niet bij...They kick hard, ya know ...
Bye, bey Cardwell en op weg naar Townsville en Magnetic Island. Per toeval reden we ook nog langs de 'natste' plaats van heel Australie, Tully, home of the giant Welly ( beter bekend als gummibot, laars voor de Hollanders) En dit ook in de gietende regen. Er is een foto van .... Onderweg merk je dat we de echte natte tropen verlaten en wordt het regenwoud vervangen door suikerriet, bush en zelfs heel dorre stukken. Nu komen we in de 'droge' tropen, dachten we. Aangekomen in Townsville, werden we allebei onaangenaam verrast door de drukte, gebrek aan verkeersborden en een algemeen - bah een stad - gevoel. Dus hebben we heel snel besloten om gewoon door te rijden richting Noorden.
Omdat rijden na schemering niet verantwoord is, hebben we in Ayr geslapen. Hier is een heel goede passantencamping, by the way. De volgende ochtend zijn we verder doorgereden naar Bowen. Dit is een 'kleiner' stadje aan de kust, vooral bekend bij de Australiers zelf met alleen een kleine vermelding in de Lonely Planet. Op aanraden van een Australisch oudje zijn we in Horseshoe Bay Resort beland. Dit is een van de weinige plaatsen waar je vanaf het strand een echt koraalrif kan zien. Het ligt zo'n dertig meter in zee. Unf*cking believable!!!! Dus 's avonds bij de Barbie Morton Bay Bugs eten en snorkel plannen maken.
Vanmorgen wolken weg, snel naar de look out en daarna snel naar de camping madam om snorkelbril en flippers te halen. Alle queenslanders verklaren je gek dat je gaat zwemmen, want het is winter en het waait. Maar mannekes, dit is een echte aanrader!! Een jongensdroom die waar wordt. Met twee duikjes van een uur heb ik meer vissen gezien dan ik had durven dromen. Een sting ray, een andere rood blauw gespikkelde rog, zeebrasems, zeebaarzen, papagaaibekvis, koraal, anemonen,... Te veel om op te noemen. Morgen op naar het rif.
Ik (anouk) heb ook een kleine poging gewaagd, heb me vooral verslikt en moet na jaren vooral eerst wennen aan gewoon zwemmen in zee. Tegen de tijd dat ik door had hoe dat met dat snorkelding werkte, was ik al moe gezwommen en ben maar gewoon weer in de zon gaat zittenmet mijn boekje ... Morgen tweede poging.
Update van de wildlife-spotter : De cassuary met jongen, een heel grote en enge gele spin, gekko, de wilde turkey, frog mouth uil, wilde pauwen (pauwen slapen in een boom, dat wist ik niet) en de onvergetelijke Possem.
Een korte update tussendoor. Want bij het nalezen van het Red Centre verslag toch nog het een en ander vergeten. De vliegen bij voorbeeld... Gelukkig was het nu winter en waren er eigenlijk 'geen vliegen'.... Maar het waren er nog steeds genoeg en hoe vaak iemand je ook verteld hoe vervelend ze zijn en dat zo'n petje met netje echt nodig is, pas als je het live hebt meegemaakt, snap je het echt. Maar die aanvulling komt nog... Net als de koffie bestel avonturen. want een kop koffie bestellen is hier ook een vak apart.
We zijn afgelopen woensdag goed in Cairns aangekomen en hadden een prima hotel. Met een Belgische receptionist (uit Opwijk of all places) die hier voor een jaar kwam werken. Donderdag hebben we de Camper opgehaald en zijn na een wandeling door Cairns op pad gegaan. Kuranda National Park zal vast heel mooi zijn, maar was iets te toeristisch naar onze zin. Dus we zijn verder gereden richting Atherton Tablelands. Hier zijn we door koffie-, thee- en bananenplantages gereden , die de stukken tropisch regenwoud afwisselden. Bij Lake Tinaroo geslapen, waar het 's nachts is begonnen met regenen en de hele vrijdag hebben we door de regen gereden, de waterval-toer doen. De locals zeiden over het bezichtigen van de watervallen in de regen : it adds tot the experience... Zo kan je het ook bekijken natuurlijk! Wel is het zo dat we nu weten dat regenwoud niet zo maar zo groen is en dat daar veeeeel water voor nodig is. End aar komt ook de naam 'regenwoeud' dus vandaan. We hebben dan maar besloten om naar de kust te rijden, want daar is het weer meestal beter. Hier is dat anders en ook in Mission Beach bleef het regenen. Het was er wel heel mooi, regenwoud tot op het strand. Cassuary reservaat, dus heel voorzichtig rijden. Jammer genoeg hebben we er geen gezien. (voor wie meer wil weten, even googelen) Maar deze loopvogels kunnen ook heel agressief zijn, dus misschien toch niet zo erg. Wel hebben we veel vleermuizen/vliegende honden gezien 's nachts bij het strand. Want rond 10.00 is het dan toch gestopt met regenen en zijn we nog even op het strand gaan lopen.
Ik ga nu stoppen en mijn wederhelft ophalen. Die is namelijk gaan vissen op de pier. Er is al een reuze paling gevangen (en vrijgelaten) dus ik ga zo eens kijken hoe het er nu voor staat. Straks of morgen ga ik verder met mijn verslag.
Voor Hilde, ik ben nog steeds niet aan het roken en het gaat eigenlijk heel goed... Beter dan ooit gedacht.
