Dag beste bloggertjes,

Zozo, wat was me dat weer! Bijna alles zit me tegen behalve met hoe het nu zit met die foto's die ik heb gevonden op de zolder maar daar vertel ik nu zo dadelijk wel meer over. Eerste het slechte nieuws. Kuifje is van het straat en niet door mij. Maar gelukkig heb ik nog niet veel tijd gehad om er over te piekeren. Maar eerlijk gezegd zag ik hem toch niet meer echt zitten. Zeker niet nadat ik de ware aard van de Raf heb leren kennen. Waaauw, wat een mysterieuze en toffe jongen is me dat! Maar sjoekes, we dwalen af! Dus vorige week donderdag begon het. Het was een gewone lesdag. Maar na de middag begon het weer. Tijdens de les van Meneer Soeur Sourire. Telkens wanneer hij me aankeek verloor hij de draad. Om de één of andere reden werd hij telkens zeer zenuwachtig. Als uitvlucht gaf hij moon en fatima een dikke uitbrander. Goh wat was me dat. Na deze les heb ik dus gezegd tegen men klasgenootjes dat ik me niet goed voelde en dat ik even op het ziekenkamertje ging liggen. Natuurlijk ging ik niet naar het ziekenkamertje want ik rook stront aan de knikker. Stiekem ben ik Meneer Soeur Sourire beginnen achtervolgen. Toen ik hoorde dat hij met iemand op weg was naar het ziekenkamertje om zaken te bespreken ben ik ze dus gevolgd. Toen ze daar aankwamen lag er al iemand op het ziekenkamertje, een zekere Jasper Wuyts. Tijdens dat ze deze jongen buitensmeten ben ik binnengeglipt en heb ik me onder het bed verstopt. Toen ik de andere stem hoorde herkende ik meteen zijn vrouw, mevrouw Xavier. Hier hoorde ik ze spreken over een moord. Over hoe zij haar emoties niet onder controle had. Als volgt zei hij dat hij er spijt van heeft wat hij haar heeft aangedaan en dat ze het samen geheim zullen houden. En toen viel alles samen! Meneer Soeur Sourire heeft zijn vrouw met mijn moeder bedrogen! En uit woede heeft zijn vrouw mijn moeder vermoord! Na een emotioneel gesprek verlieten ze de kamer. Daarna heb ik me ziek gemeld en ben ik meteen naar huis gegaan om dit te bloggen. Wat moet ik nu doen. Ik weet wat er gebeurd is maar ik kan het niet bewijzen! En verdomme, het is bijna weekend en er gaat een feestje zijn en de Raf zal er ongetwijfeld ook wel zijn dus dat mag ik zeker niet missen! En de maandag daarop hebben we excursie met Meneer Soeur Sourire in de Condroz. Goh wat gaat met dat allemaal worden. Maar sjoekes, 'k moet gaan eten!

Ciaokes, xoxoxooxox Anoeshka

Deze week was me er eentje, ik dacht dat ik de test dansen met Kuifje zou kunnen doen. Jammer genoeg was hij ziek en moest ik het doen met Sexyboy69, volkomen tegen mijn goesting en teleurgesteld natuurlijk, al moet ik wel zeggen dat zijn haar er nu beter bij ligt. Vandaag was het een leuke dag, ik heb goed gelachen tijdens de studie van meneer , iedereen was zijn Fysica aan het nalezen en toen kwam Beer met de vraag van wat de eenheid van massa is, ik zei al lachend KG en dacht dat dit een grap was en toen had ik door dat hij bloedserieus was, 6^de jaar wetenschappen wiskunde op zijn best dacht ik bij mezelf. Ik heb me voor genomen om de date met Kuifje uit te stellen want ik wil eerst weten wat het geheim was waarvoor mij mama is vermoord. Nu dat ik er over begin , bij mijn laatste bezoek aan mijn opa heeft hij mij gezegd dat er een doos vol met spullen van mijn mama boven op de zolder ligt. Daar zouden misschien antwoorden op mijn vragen in zitten, dacht ik , dus ging ik wanneer ik thuis kwam direct naar zolder met een zaklamp in de ene hand en in de andere hand een zak chips omdat ik het avond eten al had geskipt en wel een hele koe bij wijze van spreken kan eten. Na een uur en half zoeken door oude foto’s , documenten, kleren en het vinden van een kunstgebit, wou ik het bijna opgeven tot ik helemaal van onder in de doos een bruine enveloppe vind met een foto in. Als bliksem bij heldere hemel, zag ik mijn mama samen met meneer Soeur Sourire en mevrouw Xavier op de foto staan.
Zijn zij die gene die mijn mama hebben vermoord ? Wat zou hun geheim dan zijn ? ….

Maar dat zijn zorgen voor morgen, ik ben te moe op het moment.
xoxo, vermoeide Anoeshka  

Liefste dagboek,

Ik ben net terug van de Italië reis en ik ben helemaal uitgeput! Nog nooit in mijn leven heb ik zo veel moeten wandelen, sommige mensen hadden hier geen moeite mee maar ik wel, tenzij ik die wandeling in de winkelstraten van Rome mag doen natuurlijk. Maar spijtig genoeg is shoppen er niet veel van gekomen, ik ben wel eens een kijkje gaan nemen bij de echte Dolce & Gabanna, ik heb er maar niks gekocht, de kans dat zoiets gepikt wordt uit ons hotel is veel te groot.  Niet dat er te klagen valt over de hotels, behalve dat in Rome, dat was daar zo klein! Ik kon mijn koffer zelfs niet openleggen in onze kamer, en dat lag niet enkel aan het feit dat ik een gigantische koffer bij had. Ik heb mezelf op deze reis een beetje kunnen afleiden van al die problemen thuis, ik heb naar opa in de gevangenis wel een kaartje gestuurd, zodat hij weet dat ik nog aan hem denk. Oma had mij gevraagd het zonnetje terug mee naar belgie te nemen, dat is mij niet gelukt want het weer is niet super goed meegevallen, in Rome en in Pompeii heeft het kei hard gegoten, maar in venetië was het wel stralend weer. Volgens mij ben ik zelfs een klein beetje gebruind, alhoewel mijn neus vooral verbrand is. Over branden gesproken, het vuur voor Kuifje is toch nog niet gedoofd hoor, er waren wel veel toffe jongens in mijn groep, en we mogen die Italianen ook niet vergeten natuurlijk maar toch heb ik hem gemist.  Misschien moet eens dapper zijn en vragen of hij iets wilt gaan drinken of zo. Ik ga eens overleggen met Dora en Janneke want daar heb ik veel mee gebabbeld in Italië en die zullen wel raad weten. Nu dat ik terug thuis ben zit ik weer middenin de miserie, ik weet nog steeds niet wat er met opa zal gebeuren en ondertussen begint hij meer en meer in het nieuws te komen. Mijn klasgenootjes zijn wel super lief en steunen mij kei hard. Ik heb nu zelfs een beetje meer vertrouwen gekregen om zelf op speurtocht te gaan, ik heb zelfs een groot bord gemaakt met alle aanwijzingen op, ik heb het wel verstopt achter mijn kleren in mijn kleerkast, ik wil niet dat oma zich zorgen maakt. Ze vond het wel vreemd dat ik opeens zelf mijn was wilde wegleggen, maar ja hoe minder werk ze moet doen hoe blijer ze is. Tot nu toe hangt er niet veel op het bord, het belangrijkste is dat krantenartikel over mijn mama. Ik stel mezelf zoveel vragen; wie heeft het op ons gemunt en waarom? En wat is die persoon nog aan het plannen? Hij zal wel niet gelukkig zijn dat opa opgepakt is, of misschien juist wel?

Gohh bloggertjes, ik weet het allemaal zo goed niet meer. Eigenlijk ben ik blij dat school terug begint, nu kan ik mijn gedachten tijdens de dag tenminste op iets anders richten.

Maar soit, ik zal mij maar eens voorbereiden op een nieuwe week school.
Xoxo Anoeshka

Liefste dagboek,

Ik blijf maar denken aan dat geheim. Wat zou dat nu toch kunnen zijn? Ik speelde nog eens het gesprek met opa af in men hoofd en achteraf gezien kan je wat informatie uit hetgeen wat opa zei afleiden. De dader moet opa, en ons dus weten wonen aangezien hij brieven stuurde. Maar als hij weet waar wij wonen kan hij mij nog altijd vinden en pijn doen terwijl ik helemaal niets van de dader afweet, buiten het feit dat hij wel wat ouder is dan mij heb ik geen flauw idee van zijn uiterlijk. Wie weet zie ik hem wekelijks, is het een leerkracht van op school, een politieagent of misschien zelfs de meestal onvriendelijke mevrouw van de het karoke, van de broodjeszaak om de hoek van het school, ik weet echt niets. Ik zoek het waarschijnlijk wat te ver en eigenlijk is het best dat ik hier niet over nadenk want het bezorgt me enkel kippenvel, maar ondertussen zit opa nog wel in de gevangenis.

Wat mijn weekend betreft, was het wel een knaller! Vrijdagavond ben ik de voetbal op groot scherm gaan zien in Jh Jokot samen met enkele vrienden zoals Vladimir. Maar de avond kon zeker niet meer stuk toen ik zag dat Kuifje daar ook zat! Ik bloosde en stelde me hem voor zonder t-shirt, met zijn sixpack, jaja ik weet dat hij er heen heeft ik heb het gezien! Niet in het echt natuurlijk maar op een foto op facebook, Ik begon te blozen. Naar het schijnt Is Fatima ook even in jh jokot geweest om een flyer op te komen hangen voor een evenement van haar jeugdbeweging maar dat heb ik gemist want mijn aandacht ging teveel uit naar Kuifje. Met de voetbal was Belgie gewonnen, dat betekende een gratis vat met als gevolg veel zatte mensen, ook mijn droomprinss was een beetje zatjes en Vladimir was ook niet meer nuchter. Ik durfde echter niet op Kuifje afstappen en ben maar doorgegaan naar huis want ik was wel wat moe. Zaterdag heb ik een heel rustige dag gehad en heb een filmpje gekeken.  Savends ben ik nog eens naar het jokot gegaan en Vladimir was er toen ook weer, ook Lola was van de partij en ik vond dat ze een lelijke muts op had maar dat durfde ik haar niet vlakaf zeggen . Het was een gezellige avond en is wel wat laat of beter gezegd vroeg uitgevallen. Om half 6 was ik pas thuis. Wat zondag betreft was het ook een rustige dag, ik ben in de namiddag naar Josje gegaan om wat bij te praten en we hebben samen een filmpje gezien waarbij ik wel in slaap ben gevallen. Gisteren, maandag hebben we met de klas geschenkjes aan elkaar gegeven voor het vak van mevrouw Wolverine. Het was wel tof en iedereen heeft wel iets gekregen waarmee hij kon lachen of blij mee was. Bijvoorbeeld Janneke die een fles Ice tea had gekregen. Vandaag is het dinsdag, en dat betekent dat ik morgen vertrek naar Italië! Ik kijk er wel naar uit, het gaat echt leuk worden! Maar Ik weet wel niet of ik met 1 koffer ga toekomen want  met dit weer  weet je nooit eh, zo wisselvallig. Misschien zien we wel de nieuwe paus. Hopelijk kom ik wat gebruind terug maar ik vrees ervoor. Maar soit, ik ben er eens mee weg

Arrivederci! Xoxo anoushka

Hallo liefste dagboek,

Het is nu zondagmorgen en hier zit ik dan met een reusachtige kater en twee dafalgans. Het was gisteren screw you maar dat is een beetje uit de hand gelopen. Ik ben in de drank gevlogen om al mijn miserie te vergeten. Oké, ik weet het, niet het beste idee ooit maar wat moest ik anders doen?

Het begon allemaal zaterdagmorgen. Eerst ging ik met oma naar het ziekenhuis waar ik eindelijk van mijn plaaster verlost werd. Ik moest wel nog een steunverband aandoen maar dat was echt het minste. Daarna gingen we naar het shoppingscenter om een kleedje te kopen want ik had besloten dat ik vanavond mijn kans ging wagen bij Kuifje. Ik moest er dus piekfijn uit zien. Nadat ik het perfecte kleedje had gevonden met natuurlijk bijpassende schoenen ging ik alleen naar de gevangenis omdat oma nog boodschappen moest doen. Toen de politieagent naar mij toe kwam en zei dat ik even moest wachten, wist ik meteen dat er iets niet klopte. Hij zei dat opa nog iemand anders op bezoek had maar wie kon dat nu in godsnaam zijn? Na een kwartiertje was het mijn beurt en meteen begon ik al mijn vragen op hem af te schieten maar hij zei dat hij me niet kon vertellen wie er zonet bij hem op bezoek was geweest. Na lang aandringen wou hij me wel de waarheid vertellen over de moorden maar alleen op voorwaarde dat ik niets tegen oma of wie dan ook zou zeggen. Meteen stemde ik in en toen begon hij zijn relaas.

Toen jou mama 8 maanden van jou zwanger was, kreeg ze plots dreigende telefoontjes en briefjes van een onbekende man. Ze at niet meer en sliep niet meer en dus had ik al snel door dat er iets mis was. Toen ze van jou beviel en een paar dagen in het ziekenhuis verbleef, ben ik in haar huis op zoek gegaan naar de aanleiding voor haar vreemd gedrag. Ik vond de dreigbrieven en heb je moeder er toen mee geconfronteerd. Ze vertelde me dat de onbekende man wou voorkomen dat hun geheim uitlekte. Wat hun geheim was, heb ik nooit geweten. In ieder geval, op de een of andere manier is die man erachter gekomen dat ik iets van de dreigbrieven afwist. Vraag me niet hoe maar niet veel later werd je mama vermoord. Ik heb mezelf altijd de schuld gegeven van haar dood. Toen volgde er een verschrikkelijke tijd maar tegelijk dacht ik dat het nu alleen maar bergop kon gaan. Niet dus, 3 maanden later begonnen de dreigbrieven maar deze keer aan mij gericht. De onbekende man was er van overtuigd dat ik zijn geheim wist en dwong me verschrikkelijke dingen te doen. Hij gebruikte jou om mij te chanteren zodat ik zou doen wat hij wilde. Ik was radeloos, jij was mijn enige kleindochter en dus deed ik wat hij wou. Maar ik zweer het anoushka, ik heb dit nooit gewild.

Een lange stilte volgde. Het duurde even voordat alles tot mij doordrong. Daar zaten we dan, hand in hand, beide met tranen in onze ogen. We hebben daar nog zeker 10 minuten zo gezeten tot de politieagent zei dat het bezoekuur om was.

Op automatische piloot ben ik naar huis gefietst en om 11uur maakte ik mij klaar om naar screw you te vertrekken. Vanaf ik op screw you ben aangekomen, is alles één groot zwart gat. En hier zit ik nu en het enige waaraan ik kan denken is DAT GEHEIM waarvoor mijn moeder en zo veel andere vrouwen voor zijn gestorven.

Kusjes, radeloze anoushka.

Toen ik vanmorgen wakker werd, dacht ik ‘yes, het is donderdag’ en donderdag betekent L.O. En L.O. betekent dan weer dansen met Kuifje! Maar toen ik uit mijn raam naar buiten keek, dacht ik weer aan de uitspraak van Elastigirl. Als het goed weer ging zijn, gingen we hordelopen. Was dat toch wel het geval zeker! Aan de andere kant was ik ook wel blij dat het eindelijk eens wat beter weer was. Dat zonnetje had ik toch wel gemist! Ik profiteerde ervan om mijn nieuwe ballerina’s en zomerjas boven te halen. Op de radio hoorde ik echter dat het volgende week weer ging sneeuwen! Net toen ik dacht dat het koude weer eindelijk gedaan was. Voor het tijd voor L.O. was, hadden we nog test van chemie. Ik had nogal veel stress, want ik had al van de andere klas gehoord dat ze heel moeilijk was. Maar eigenlijk viel ze best mee. Toen dat achter de rug was, begonnen we aan het hordelopen in het park. Ik dacht net eindelijk de techniek onder de knie te hebben, toen ik met mijn voet achter een horde bleef haken. Ik viel languit op de grond en voelde een pijnscheut in mijn enkel. En nu zit ik hier dan, met mijn voet in de gips. Gedaan met nieuwe ballerina’s showen en al zeker gedaan met dansen met Kuifje! Maar dat is bijzaak want ik ben ook net terug van de gevangenis. Het was fijn om opa nog eens te zien, al ben ik wel nogal verward buitengekomen. Eerst hadden we het gewoon over school en over oma maar toen kon ik het niet meer aan en confronteerde hem met de ontdekking in onze tuin. Tot mijn verrassing begon hij zachtjes te huilen. Ik wist niet of het toegelaten was om gevangenen een knuffel te geven maar ik deed het toch. Toen begon hij met horten en stoten zijn uitleg. Het was allemaal een ongeluk en hij wou niet dat iemand het ontdekte. Het was allemaal in opdracht van iemand anders, maar wie kon hij niet vertellen. Als hij dat vertelde, zou hij binnen de week dood zijn, zei hij. Daar schrok ik wel erg van. Mijn opa verwikkeld in zo’n criminele zaken? Ik kan het nog altijd niet geloven, maar de feiten liegen niet. Gisteren deelde de politie-inspecteur, die hier al dagen komt en gaat, mee dat er DNA van opa gevonden was op het lichaam. Hij zei ook dat het lijk onlangs verplaatst was, dus de politie vermoedde dat opa het lichaam eerst op een andere plaats had opgegraven en daarna hier in de tuin terug begraven. Was dat dan de reden waarom we zo plotseling verhuisden? Toen ik in de gevangenis afscheid van hem nam, stopte hij vlug een papiertje in mijn hand. Het was een krantenartikel over een moord op een jonge vrouw, maar het was niet de vrouw die ze in de tuin hebben gevonden, ze leek eerder op mij. Ik geloofde mijn ogen niet! Maar toen las ik het onderschrift bij de foto de naam van mijn moeder! Wat was dit? Nu wil ik echt slapen want ik heb superveel koppijn van te wenen. Ik weet echt niet meer wat ik er allemaal van moet denken. Dit weekend kan ik alleszins mijn zinnen al verzetten. Marie heeft me uitgenodigd voor haar verjaardagsfeestje vrijdag en zaterdag is het screw you. Ik heb hoop dat dat wat helpt!

Xoxo, Anoushka

Deze ochtend werd ik wakker door mijn wekker en had ik als een roosje geslapen. Dat mocht ook wel eens, want met heel dat gedoe met opa was dat al eventjes geleden. Ik was goed gezind  en had zin in de schooldag, want vandaag stond rock and roll op het programma met L.O. Maar eerst nog een uurtje Engels over Hamlet, die helemaal out of balance was. Daarna kregen we tijdens godsdienst nog een boeiende presentatie van Fatima, Jos, Freddy en SexyBoy69. Mijn aandacht was niet op SexyBoy69 gericht, want ik had de laatste tijd zijn ware aard leren kennen. Die jongen komt echt wel vaak te laat aan op school, of komt zelfs gewone hele dagen niet! Dit is duidelijk te zien aan de lijst in zijn agenda, met excuses zoals ‘de auto startte niet meer’, ‘het sneeuwde’,...  belachelijk! Genoeg over SexyBoy69 dus. De laatste tijd had ik mijn oog op iemand anders laten vallen, namelijk op Kuifje. Hij komt tenminste wel naar school. Alleen heb ik ontdekt dat hij een vriendin heeft, dat is natuurlijk wel een minpunt... Na dit lesuur dromen, was het eindelijk zover: rock and roll! Met verschillende klassen kwamen we samen in de grote sportzaal. We mochten zelf een danspartner kiezen, en natuurlijk had ik al een bepaalde voorkeur. Ik ging voorzichtig naar Kuifje toe en vroeg hem of hij mijn danspartner wou zijn. Hij zei dat het oke was, en mijn hart maakte een sprongetje. We kregen eerst de basisstap aangeleerd, die we dan bijna een heel liedje lang oefenden. Nadat iedereen dit onder de knie had, gingen we verder met een aantal draaien. Dit was al wat moeilijker, maar voor Kuifje was er geen probleem, want hij had dit al een keer gedaan. Het klikte goed tussen ons, en dit was echt de moment om hem beter te leren kennen. Ik had de tijd van mijn leven, maar dit uurtje vloog jammer genoeg voorbij. Het lesuur nadien deden we een voorbereiding op hordelopen, maar ik zat natuurlijk met mijn gedachten ergens anders. Ik kijk echt al uit naar volgende week! De rest van de dag verliep zoals anders. ’s Middags gingen we zoals gewoonlijk iets drinken in den Hollywood, en het was uitkijken naar de bel van kwart voor vier. Toen ik thuis kwam, trof ik oma helemaal in shock aan in de zetel. De politie had in de voormiddag het huis onderzocht, en in de achtertuin hadden ze het lijk van een van de vermiste meisjes gevonden. Ze hadden opa hiermee geconfronteerd, en hij was helemaal van de kaart. Hij stamelde dat hij dit allemaal niet gewild heeft en dat het allemaal in opdracht was van iemand . Het zal dus afwachten zijn tot binnen twee dagen, dan mogen we opa gaan bezoeken in de gevangenis, want nu zijn ze druk bezig met hem te ondervragen en te zoeken naar de andere vermiste meisjes die misschien begraven zijn in onze tuin. Het is hier dus echt een gekkenhuis, maar toch voel ik me een gelukkig meisje. Ik weet zeker dat ik deze nacht, ondanks alles, terug goed zal slapen en dromen van Kuifje!

Xoxo, Anoeshka met vlinders in haar buik

 Dag liefste bloggertjes,

Wat liep  mijn wekker deze ochtend vroeg af, waarom moest de vakantie nu al gedaan zijn. Nu ja, vakantie, veel heb ik er niet aan gehad door al die eindwerken, en als dat allemaal nog niet genoeg was, is mijn opa ook nog altijd niet vrij. Al heb ik hem wel mogen gaan bezoeken in de gevangenis. Ik wilde hem eigelijk vanalles vragen over de geheime gang en het boekje, want ik dacht zo, nu hij hier toch zit kan hij maar beter eerlijk zijn. Maar uiteindelijk durfde ik niet, omdat oma erbij was en ik haar niet wilde kwetsen, ze zit namelijk al een hele week te blijten omdat ze er rostvast van overtuigd is dat opa er niets mee te maken heeft. Al ben ik er toch niet zo zeker van. Pff, waarom moet het leven soms toch zo moeilijk zijn?  Maar goed, het school is terug bezig, dus heb ik terug wat afleiding, allé ja, dat is toch wat ik dacht. Want, toen ik op school aankwam bekeek iedereen we nogal vreemd en ik de klas werd ik bestormd met vragen over opa. Fijn, iedereen weet dacht ik dus. Nu ja, na mijn verhaal te hebben gedaan was het voor de rest eigenlijk een heel normale schooldag. En aangezien, ik ’s avonds geen huiswerk had ben ik terug op onderzoek uitgetrokken. Ik ben dus naar de laatste deur gegaan en heb hem met vanalles proberen open te doen: de sleutels van oma, opa, ik heb het zelfs geprobeerd met een speldje. Ik dacht wat ze in de films kunnen, dat kan ik ook, niet dus! Ik ben dus maar wat in het huis gaan rondzoeken. En jullie raden het nooit, ik heb de sleutels gevonden in een sok onder de matras, Maar dat is niet het enige. In de klaarkast van opa heb ik ook, tv-schermen gevonden, met daarop beelden vanuit de geheime gang. Misschien heeft opa mij in de geheime gang gezien? Het zou allezins verklaren waarom er ineens een slot op de deur hangt.  Maar ja, geen paniek dacht ik, opa zit voorlopig toch nog even in de gevangenis. Ik liep dus snel naar de deur, en opende hem. Ik ben terug in de spullen beginnen rondneuzen en heb toen in een kaft allemaal krantenartikels gevonden van onopgeloste moorden. De vrouwen waren allemaal tussen de 20 en 30 jaar oud. En opdat moment schoten me er een heleboel vragen te binnen. Is opa toch een moordenaar en zijn al die vrouwen in het boekje mogelijke slachtoffers? En heeft opa bij zijn laatste moord toch sporen nagelaten, en is hij nu door de mand gevallen? Maar de meest belangrijke vraag: Waarom zou opa die vrouwen willen vermoorden?

Veel liefs, speurneus Anoeshka

Hier zit ik dan met mijn arm in de plaaster samen met mijn opa naar Het Beste van Got talent te kijken. Mijn oma was ondertussen aan het dweilen omdat opa met zijn vuile laarzen door het huis heeft zitten lopen. Nadat er bij Het Beste van Got talent iemand van het podium was gevallen ging de bel. Er stonden 2 politiemannen voor de deur. Ze namen opa mee naar het politiebureau. Waarom ze hem meenamen wilden ze niet vertellen. Ik en oma wouden graag mee naar het politiebureau gaan, maar we mochten niet. Ik heb dan tot 4u zitten wachten tot opa zou thuis komen, al een geluk moest ik morgen niet naar school aangezien het Krokusvakantie is, maar opa was niet thuisgekomen vannacht. Dus ging ik ’s morgens heel vroeg naar het politiebureau om te horen waar men lieve opa van werd beschuldigd.

“Sorry juffrouwtje, meneer Janssens mag geen bezoek ontvangen tot het onderzoek is afgerond.”

Ik werd heel boos omdat ik men opa niet mocht zien en vroeg waarvan hij beschuldigd wordt. “Hij wordt er van beschuldigd een jonge vrouw van 23 jaar te hebben vermoord.”

Ik schrok me rot. Mijn arme, lieve opa beschuldigd van moord?! Dat kan toch niet waar zijn!?

Door heel die toestand was ik vergeten dat Carmen en Freddy zouden langskomen om verder te werken aan ons eindwerk. Ik startte men PC op maar dat stomme ding deed er nu wel heel lang over om op te starten. Ooit smijt ik dat rotding toch eens buiten zenne.

Toen hij eindelijk was opgestart, hoorden we een heel raar geluid van beneden komen. Freddy vroeg wat het was maar ik kon er geen antwoord op geven dus gingen we samen eens een kijkje nemen. We verschoven de kast en deden het deurtje open en kwamen weer in de vieze gang terecht. “Wat is dat hier allemaal?” vroeg Freddy. Ik begon het verhaal dan te vertellen. Nadat ik heel men verhaal had verteld kwamen we bij de grote ijzeren deur terecht en daar waren de 10 deuren weer. We openden allemaal om de beurt een deur tot we er 9 hadden geopend. Achter deze deuren was er niets te zien. Alleen wat boeken of spulletjes van vroeger. De 10^de deur ging echter niet open. Hij zat op slot, maar er was nergens een sleutel te vinden. Toen we terug boven waren belden de ouders van Carmen en Freddy dat ze naar huis moesten gaan en ik moest mijn oma gaan helpen met het eten. Nu weet ik nog niet wat er achter de deur zit maar hopelijk kom ik dat snel te weten en hopelijk komt opa snel vrij en was het gewoon een vergissing. Fingers crossed

Xoxo Anoeshka