You did know what you were doing when you said I sexually assaulted you. You knew it would break me fully. I'm the person who gets raped every time she dates someone. If it wasn't rape, I sexually assaulted you. If it wasn't that well I won't have a 'normal' relationship. My traumas always have some kind of influence. I'm so done. Maybe it's just me. Maybe I'm asking for it. When will it end?

All these bad thoughts I'm having is making me insane. I don't see the beauty of life anymore. I'm trying to find the enjoyment back but it's so hard. I need to trust in love and life in general again. It's hard though with these demons he gave me. I'm not good enough. I'm gonna get hurt again. I'm gonna get raped again. What does it matter anymore. I've been through it all. Therapy, bad thoughts, getting raped over and over again. I'm so done with it all. When will it end?

I know when it will end. It will end when I finally get over all of this. When I finally know that it's not me but them. When I finally meet someone who's worth my time and won't hurt me. Right now I don't even trust people at all. I don't even trust myself with these demons surrounding me. It will end eventually. I have to learn to live with that but it will end eventually.

We zijn een half jaar later nu en het zindert nog steeds in zijn hoofd. Na tal van ruzies bleef ik aan zijn zijde. Ookal gaan de alarmbellen luidkeels af, ik ging ervoor. Ik geloofde in ons. Opeens begon hij te vertellen dat hij geen vertrouwen in mij had. Het had allemaal met die ene dronken nacht te maken. Ik weet dat hij het moeilijk had omdat ik door ben gegaan terwijl hij drie keer of meer zei dat hij niet wilde. Ik kon het niet verstaan dus deed door. 

Plots belt hij vandaag dat ik hem heb aangerand. Hij wilt niets meer met mij te maken hebben. Zijn psycholoog staat aan zijn kant en geeft hem gelijk. Ik sta aan de kant met een mond vol tanden met geluid dat uit mijn mond komt. Er vormen zinnen maar hij geeft geen gehoor. "Dit is waar het eindigd. Je hebt me aangerand! Ik kan niet meer praten met jou! Je toont geen greintje empathie!" Mocht empathie zo makkelijk zijn had je het ook kunnen doen toen ik hoorde dat ik nog langer thuis zit. Dat ik wegkwijn. Ik sukkel verder weg in een depressie.

Misschien is dit wel het beste voor iedereen. Het ging toch niet meer. Volgens mij is het geen aanranding want je deed zelf jouw kledij uit. Ik had die keus niet. Die werd telkens voor mij gemaakt. Ik ben er kapot van dat iemand dit van mij kan denken. Ik wou dat je het in mijn gezicht kon zeggen maar het was maar aan de telefoon. Denk na maar ik geef je geen derde kans meer. Het is nu genoeg geweest. Ik herleef wel weer in het vrijgezelle leven. Wees eerlijk met jezelf, alleen zo ga je het redden in deze wereld. Zet de flikken maar op mij, wie weet ontmoet ik mijn Joker wel.

Nu ben ik bang dat er nog slachtoffers gaan vallen ten gevolge van jouw narcisme. J. is therapie gaan volgen. Hij was echt geschrokken van zijn daden. Toch kon ik het hem niet vergeven terwijl ik dat bij jou continue deed. Alleen zag ik het bij J. aankomen en bij jou totaal niet. Ik zou J. ook nooit kunnen aangeven. Wat moeten zijn familie en vrienden wel niet denken? Dat was hetzelfde wat door mij heen ging toen met jou. Bij beiden was ik in shock. Alleen ben ik bij J. direct gaan werken. Bij jou had ik geen werk dus ook geen afleiding. Ik was één met mijn gedachten. Elke dag zag ik het voor mij. Elke keer als iemand in mij zat, zag ik O. boven mij. Het was griezelig. Ik leerde iemand kennen die een beetje op hem leek en ik viel voor hem. Ik zag O. continue voor mij.

Ik begrijp niet waarom je niet kan nadenken over jouw gedrag. Over wat de gevolgen kunnen zijn. Je denkt enkel aan jezelf. Jij wou wraak. Jij wou mijn lichaam voor jou alleen. Ik mag nog blij zijn dat ik het na kan vertellen. Een klacht zou inderdaad terecht zijn. Alleen kunnen ze na vijf jaar niets meer doen volgens mij. Zo lang probeer je mij al terug te winnen. Je neemt geen 'nee' aan en dat is zeer duidelijk te merken. Elke keer weer. Nu is dat gelukkig gedaan. Het werd tijd dat ik je uit mijn leven zette. Geblokkeerd voor gans het leven. Tot we elkaar weer zien. Dan neem jij mij weer vast maar jouw narcistische plannen hebben geen effect meer op mij. Wees toch maar een beetje dankbaar in het leven. Het kon héél anders gelopen zijn.

Juist op dat moment. Juist toen hij stuurde dat het kinderachtig en naïef is om te trouwen, stuurde Jens mij. Zijn bericht heeft schade aangericht. Het bleef niet bij deze twee woorden. Hij koos er meer. Die zijn vervlogen. Ik weet dat hij niets geeft om religies maar hij had kunnen kiezen om het met meer respect te brengen. Aan de andere kant weet ik nu hoe hij erover denkt. Ik begon na te denken. Heel plots na alle andere alarmen die al afgingen. Toen stuurde Jens mij plots met de vraag of er wat scheelde. Terwijl hij me maar dieper en dieper in het vragenrondje bleef sturen. Jens vroeg zelfs om te bellen. Dus deden we dat. Jens deed mij lachen. Terwijl hij het zelfs goed vindt dat ik mij nu vragen stel. Is dit wel oké?

Normaal ben ik weg als zo'n dingen gebeuren. Ik begrijp nog steeds niet waarom hij dit zou zeggen. Toch niet op zo'n manier en zeker niet tegen mij. Ik ben blij dat hij het deed. Nu denk ik tenminste na. Nee geheimen zeg ik hem echt niet. Daar heeft hij mijn vertrouwen al geschonden. Geen idee of het een goed idee is dat ik hem een tweede kans geef. Ik zie hem graag maar het moet van twee kanten komen. Hij doet amper moeite. Ik kom steeds naar hem door zijn weekendplannen. Ik wil hem begrijpen maar weet dat zijn dagen met mij bijna ten einde zijn. Maak er het beste van. Geniet van de laatste momenten. Het is moeilijk na die woorden. Hij heeft zich er al voor verontschuldigd. Het doet nog steeds pijn. Ik vind dat ik anders stuur naar hem. Hij heeft dat sowieso niet door. Het is handig maar ook weer niet. Ik wil er continue over praten. Hij niet. Dat is oké natuurlijk. Het hoeft niet steeds. Ik wou dat het na een week uit mijn systeem was. We zijn natuurlijk nog steeds Annita.

De dagen worden korter. Besef het, alsjeblieft. Ik blijf niet voor eeuwig. Je wilt dat ik verander. Je wilt dat ik beter word. Dat ik terug zou studeren. Ookal heb ik mijn droomjob al. Al de alarmen zijn aan het afgaan. Ik zie je graag. Laat het ophouden. Ik wil niet meer gekwetst worden. Dat gebeurt klaarblijkelijk gemakkelijk wanneer je je open stelt. Het is niks verkeerd hoor. Het is misschien gewoon niet de juiste. Ik wil dat je uit je fouten leert leren. Helaas vergeet je gewoon dat je ze gemaakt hebt. Het kwam nochtans uit jouw mond hoor. Jouw dagen zijn geteld.

Toch kwam hij niet binnen met zijn sleutel. Pas twee dagen later kwam hij langs. Hij zei zelfs niks over die gebeurtenis. We keken film. Ik had hoop. Misschien komt het nog goed. Ik maakte het uit met hem puur omdat het niet werkte. Ik had nog gevoelens. Het werd best laat en de dag erna moest ik enorm vroeg op om te gaan werken. Het gebeurde omstreeks 4 à 5 uur 's nachts. Je voelde je machteloos. Was dit dan echt de beste optie? Je fluisterde in mijn oor: "Ik weet dat je het wilt." Hoe vuil kan je zijn? Ik probeerde uit mijn bed te rollen terwijl ik riep. Jij legde continue jouw hand op mijn mond. Tevergeefs, mijn huisgenoot was niet thuis. Van alle dagen dat hij niet thuis was, koos hij deze. Deze nacht had ik echt iemand nodig. Uiteindelijk stond het geluk half aan mijn kant. Geen idee hoelang het duurde. Het was trekken en duwen. Mijn knie in zijn buik stampen. Mijn voeten met kracht in zijn been stampen. Ik was zo uitgeput. Ik begon te hyperventileren. Toen realiseerde hij zich pas wat hij deed. Dit is blijvend. Dit blijft in mijn hoofd. Zelfs wat je zei die nacht kan ik niet vergeten. Mijn wekker ging af. Ik was op mijn werk niet in mijn normale doen. Gelukkig was het toch nog een drukke dag. Het gaat nooit meer gebeuren zei ik toen ik 20 was. Drie jaar later gebeurde het terug. Dankje om mijn hoop weg te nemen. Dankje om mij hieraan terug te doen herinneren.

Je voelde je schuldig. Je voelde je slecht. Je deed het omdat je jou zo machteloos voelde. Je deed het. Het deed pijn. Het vergde veel van mij. Misschien zelfs teveel. Elke keer als ik je terug vertrouw en bij jou slaap, gebeurt het weer. Vaak in mijn hoofd. Soms helaas ook echt. Toch ben je mijn beste vriend. Bij O. was het ook zo. Ik zag hem zo graag. Hij voelde zich echter niet schuldig. Totaal niet zelfs. Het contact werd uiteindelijk verbroken. Ik wou mijn relatie redden. Uiteindelijk ging het ook kapot. Ik vind het echt erg dat je me 's nachts neemt alsof ik het niet ga weten. Ik draai me om en de volgende ochtend doe je alsof er niets is gebeurd. Er is genoeg gebeurd. Ik heb genoeg geleden. Wij moesten al lang afscheid genomen hebben van elkaar. Ondertussen heeft S. er niks meer mee te maken. Dank u voor de nachtmerries. Dank u voor de moeilijke relaties. Wat O. heeft gedaan, deed jij nog erger. Toch kom ik nog steeds enorm goed overeen met je. Het zal wel ooit stoppen. Ooit kan ik iemand terug vertrouwen. Jij gaat nooit verder geraken als je zo blijft. Ik heb diep gezeten, dit kon er nog wel bij.

Ik wil dat ik jou dit kan vertellen. Niet in geuren en kleuren maar gewoon kan zeggen dat J. mijn ex is. Dat hij dit heeft gedaan terwijl hij wist wat O. heeft gedaan. Ik durf haast niet te slapen naast iemand. Waarom weer ik? Ik ben al een half jaar op overlevingsmodus. Eigenlijk al een jaar door het ganse proces van mijn gezin. Waarvoor dank ouders. Op een dag komt de ware langs en maakt het allemaal niets meer uit. Bij hem voel ik mij veilig. Het voelt juist. Dat is de dag dat ik dit verhaal ga moeten vertellen. Dat jij hoogstwaarschijnlijk uit mijn leven verbannen wordt. Ook na alles wat je deed voor mij. Het wordt een dag dat ik terug instort en hoop dat het niet weer gebeurt. Ik hoop dat het nu mag stoppen. Het is genoeg geweest.

It's so unreal. The way it makes me feel. They arrested me. All those lies all this time. I can't help it I was born this way. It's in my blood. It's just another excuse. Our family is crazy and so out of this world. I never wanted to live. I never really thought of it as a happy thing. You should be happy to be alive they say. I've seen things in my life that can't be unseen. I'm productive when I'm depressed only because I've got to do what I've got to do. All this mess is messing with my head. I'm not alright when I put on my smile. It's just another mask I produced. Can't you see that? I'm done. I know I have a few good people in my family but I just can't seem to handle that right now. I'll be happy when this ends.

It's so unreal. Will it ever end? No more police ringing the door? No more do this, do that? No more you're guilty just say it. The damage has been done. I guess my bridges burned down. I've held on to them but I've got to let them go. I can't do this anymore. The last weeks broke me. I'm broken. Are you happy? You clearly want me to go. I'm the problem. I just tried. I've tried my best to give you a good home. I don't want you to know what I've been trough. I don't want you to see it everyday. I don't want it to happen to you. So much hell in my head. It defeats me. Is there something good inside of me?

And then you realise, the only good thing inside of me is when I breath. Just a pure breath. Sometimes a bit smelly but I don't care anymore. I'm already dead inside. I never figured all the light inside of me could be so easily gone. It's done within a second. Is this what you wanted? No more contact? I feel so unreal for months now. I hope this changes through time. Will you still be my little brother? I like you. I just want to see you grow up. Not as their production but your own. You'll find yourself but for now I've got to find myself. The me that's been buried for eight years now. The me that wants to be buried has to find the light again. This depression is way worse than my first one. I lost it all back than. Now I lose what I love the most. My brother. Just never kill my hope. Hope for it to become okay again.

Wij kennen elkaar al 12 jaar. Lang genoeg om te weten wat je niet moet doen bij mij. Hij wist dat echter niet en dat was dan ook het einde. Ik zeg nooit wat er is maar als je maar even naar mijn blik kijkt weet je dat je mag rennen. Het rijke component irriteerde me echter nog meer. Vooral omdat hij ermee te koop liep. Nu heb ik iemand die alles van mij weet. Of toch bijna alles. Moet ik mijn verkrachting echt uitleggen? Er zijn wel leukere dingen om over te praten.

Toch moet ik het zeggen. Ik worstel daar nog mee. Dat en Jens natuurlijk. Hij zou nog aan mensen hebben gevraagd naar mij. Waarom zelfs? Houdt hij toch nog van mij? Is hij nieuwsgierig? Wilt hij dat ik oké ben? Dit kan hij makkelijk ook gewoon aan mij vragen. Hij weet dat ik tegen hem niet kan liegen. Kom op vijf jaar kennis. Nu is het 12 jaar en ik hoop dat ik dat niet kwijtspeel. Normaal gebeurt dat niet. Onze band is te geweldig. Onze passie is onwaarschijnlijk. Wij twee is sowieso voor altijd. Hoewel ik hoop dat mijn ex echt oké is. Dit is natuurlijk nooit leuk om te horen.

Laat niks je afschrikken in je leven. Luister niet naar anderen. Luister vooral naar jouw hart en wat jij zelf wil. Ik wist dat hij mijn leven ging veranderen op een dag. Maar kon het nog niet aan. Was er niet klaar voor. Nu ga ik ervoor en ben gelukkiger dan ooit tevoren. Wij gaan samen door het leven. Elk zijn eigen pad en een liefdespad waar we zoveel mogelijk zaken delen. Natuurlijk vooral het romantische aspect. Ik kijk naar jou en ik weet dat dit lang gaat duren. Voor minder dan 'voor altijd' ga ik niet. Afstand is maar iets klein uiteindelijk. De liefde verbindt het, omarm het. Leef het. Adem het. Neem het vast en koester het zolang je het kan!

Is it too late for us to just try? Boy you got me at hello, my feelings never faded. Five years are gone. Two years are trough. Do you really want that to happen? You want to be friends but you blocked me on Facebook. You're a liar and I've always know that. I just thought it might change over time. Well it didn't. I still love you though. Your eyes, your smile... I loved everything about you. I love everything about us. Tell me, is it really over?

It's definetly over. You don't deserve me. Not now, not tomorrow, never! You played me like a baseball. Four months have you been lying straight to my face. What does it all mean now? Why did you do that? Why did I let you do that? How could you? You used me like a toy. You think I have a lot of boys inside me but hun that's not even true. I made two mistakes. Two big mistakes. A guy and a girl. I'm sorry for everything. I always was. But right now I'm broken. I'm torn inside. You knew I was raped. I hope you know that's true. I love you and only you.

If you want to shout at me, do it. If you want to hate me, do it. I never played with you like you did with me. I love you. Boy you make me crazy in love. You always did. But what's five years? I have feelings for you for five years. They don't just go away and you know that. Just hold me in your arms. I want to change this thing. We gotta make this through. This can't be happening. Not us.

After two weeks I know it's best to let you go. Let the thoughts go. I gotta move on. With you or without you, I don't even care at this point. You've done enough to let me go. I'm done feeling stupid. Just done having feelings for you while there might be someone deserving my love. I wish I could rewind everything and change the past but we might never be meant to be. It sucks to have two years gone to waste. No, I won't go back to my rapist ex-boyfriend. I'm trough with that. People make mistakes but should you punish them so hard so they wouldn't even be able to sleep properly? Altough I think I kinda deserve everything, the only thing I want is you. Just us

I loved so many things about you. Now you broke everything between us. Everything I ever loved is gone. Gone because you are blinded by her. I wish I could just be happy about it. Wish I could do my work just like I would normally do. Apparently I can't. Just because of you and your love for her. It's strange how you ended this. One call or message would be so fantastic. Had to find out the hard way. At the end we had a great time while we were friends before you were together. Never forget who put you two together just like I'll never forget that mistake. I regret every single minute of it.

Your promises while you were single are all lies to my right now. You always said you are so truthfull. Well I guess not. You said no one would come between us. If you had a girl and she would do that, there would be a break-up. I guess you meant us. I miss you. I miss the way we talked before you met her. Can't forget the way we were. Can't forget what you asked me on wednesday. Can't forget what you said. It'd be ridiculous that we would end because of that. You were planning this all along. You were a great friend. Past tense because it's in the past. Don't know if you'll come back. Honestly I don't think you'll ever come back. You have her so your world is complete. Don't come crying to me when you break-up. You did it again now. Just worse than previously. I even wonder why I fell in love with you. These feelings will haunt me for the rest of my life. These questions will never go away.

I stand in a corner. Just watching life pass by. All those people I can't trust. I don't want to make friends anymore. I lose them all. I want what's best for you can't you see? I loved you more as a friend. You'll never know that. I'm broken by your decision. Can't eat, can't study. The only thing I do, is thinking about you. I know I should stop doing that. I have to stand tall but it's hard. You threw nine years away. That's not nothing. But it's your decision, I have to accept that. Even though it's hard.

Woensdag zag ik haar nog. Ik kwam mijn spullen ophalen. Puur omdat het niet goed ging tussen ons. Had die spullen echt niet nodig. Je zei zelfs dat het goed was dat ik ze kwam halen omdat jouw vriendin er geen probleem van zou maken. Dat meisje interesseert mij echt niet. Na haar dreigberichten en dreigtelefoon, heb ik mijn oordeel geveld over haar. Ik mis jou. Ik mis hoe je was voor je met haar was. Mensen veranderen is zever. Zij heeft je in haar macht. Je bent gemakkelijk vatbaar en ik was er voor jou. Mocht ik ooit met jou samen kunnen geweest zijn, had ik voor jou door het vuur gegaan. Want je verdiende dat. Tot nu. Als je oorlog wilt kan je dat krijgen. Jouw manier van te breken met mij, staat mij echt niet aan. Het is laf. Woensdag nog een redelijk oké gesprek en nu dit? Ik snap jouw laffe manier echt niet. Het is gemakkelijk natuurlijk maar dat zegt niets. Je kiest voor haar en dan moet ik maar plaats ruimen. Oké, mij ben je kwijt.

Je wou nog mee naar Hollywood Undead. Het is duidelijk dat je veranderd bent. Veranderd voor haar. Gewoon uit schrik om haar kwijt te zijn. Duidelijk geen schrik voor mij kwijt te kunnen zijn. Ik die zoveel voor je deed. Ik die zoveel voor jou zou doen. Ik wou je helpen. Veel plezier nog met je controlerende vriendin. Kom niet wenen als het uit is. Je brak met mij op een moment dat ik je nodig had. Het was laf, net zoals jij. Woensdag nog zeggen dat het belachelijk zou zijn als de vriendschap hierdoor zou doven. Wat heb je nu gedaan denk je? Liefde en haat ligt dicht bij elkaar. Wat ik ooit heb gevoeld voor je, sterft rustig. Rustig met mij mee.