Velen onder jullie zullen wellicht
over de storm Sandy gehoord hebben. Vrijdag 26/10/2012 werd er al veel over de
storm gesproken, toen ik naar de`grocery store` (warenhuis) ging , viel het op dat er
veel volk was en dat de mensen met volle karren naar buiten kwam, het meeste
wat opviel dat ze veel water mee hadden.
Hoe komt het?
Door de storm kunnen de leidingen verstopt raken en kan het zijn dat het
leidingswater (drinkwater) verweven raakt
in het water van de afvoerbuizen van het sanitair , wat er dan kan gebeuren
moet ik waarschijnlijk niet verder uitleggen zeker?Gelukkig is het zover niet
gekomen.
Wat staat er ons te wachten?
We hebben de raad gekregen om genoeg voorraad te halen, alles wat buiten
staat, binnen te zetten en rustig te blijven. Zondag kregen we dan bericht dat
er geen school was en de meesten niet moeten gaan werken. Maandag heeft heel de
dag geregend en rond 16 u werd het erger met veel wind. Rond 22 u is de
electriciteit uitgevallen en zijn we met zijn allen met kaarslicht en de
`pillelucht` gaan slapen. Na 10 minuten stonden de kindjes al bij ons,
uiteraard mogen jullie bij ons slapen en aan leuke dingen denken. Dinsdagmorgen
was het koud in huis, een uitgebreid ontbijt genomen en tegen 11 u in de
voormiddag hadden we terug electriciteit.
Was het erg? Al bij al niet, nee. Maar op sommige plaatsen was het schrijnend
en dachten we toch, het is maar best dat het niet langs hier is overgekomen.
Woensdag 31 oktober was het dan zover, Halloween!
Je
hoort er veel over en nu mogen wij dit van dichtbij meemaken. En ja het is
waar, ze gaan er in op en doe dit met volle overgave. Enkele weken ervoor
hadden we ons huis al versierd en nu was het zover. In Julie haar school was er
een parade, heel leuk om te zien en s avonds hadden we met enkele buren afgesproken
om `trick and treat` te gaan doen. Hier gaan de papa s mee en blijven de mama s
thuis om snoepjes af te geven aan de kindjes. Dimi vertelde dat tijdens zijne
tocht, enkele samen zaten in een garage, elk met hun pot snoep en hun aperitiefje!
Tja, dat moet je mij geen 2 x vertellen, volgend jaar zit ik ook in mijn
garage, hopelijk vind ik dan buurvrouw die mij wil vergezellen met onze
aperitief!
Zaterdag 3 november mochten we dan naar een Halloween feestje bij een collega
van Dimi. Het is een feestje met `pot luck`, iedereen brengt iets mee om te eten.
Ik had pasta met zalm gemaakt. Njammie!
Zaterdag 10 november hebben we
meegedaan aan een wandeltocht ten voordele van hartpatienten, vriendin van
Julie, Daniella, haar papa zit in de organisatie en heeft ons uitgenodigd, was
een heel goed initiatief. Daarna zijn we met hun familie mee gaan lunchen en
hebben we nog naar hun huis geweest om `rockband` te spelen op de playstation,
het was een leuke dag!
Nu kijken we vol spanning uit naar
Thanksgiving! We zijn uitgenodigd bij de familie `Slud`, Lorraine en Mike
hebben 3 kinderen: Amanda,Ashley en Justin. Blijkbaar is dit een dag waar ze dankbaar zijn en niets anders doen dan eten en drinken, dat beloofd!
Tja, niet te geloven, maar vandaag is het 3 maanden geleden toen
we hier aankwamen, amai wat gaat de tijd snel!
Laatst schreef ik over de start van hun eerste schooldag, wel ik
kan jullie verzekeren de 1 e dag was zeer emotioneel, spannend, leerrijk maar
bovenal voor de gasten blijkbaar plezant. Met een klein hartje en heel veel
moed zijn ze beiden met de bus naar hun nieuwe school gegaan. Zonder enige
bagage van vrienden of kennis van de taal zijn ze de dag goed doorgesparteld!
Julie kwam thuis met een `big smile` en had al vriendinnekes gemaakt, wat voor
haar heel belangrijk is.
Viktor kwam thuis met zijn verhaal hoe verschillend het wel is, hij heeft 7
lestijden per dag, 7 andere leerkrachten, verschillende klaslokalen maar bovenal `hij zag het zitten`!
We moeten toegeven de eerste weken was het wennen, de kinderen die op
verschillende tijdstippen vertrekken , als ze thuis komen helpen met hun
huiswerk waar we kunnen, in het begin waren ze toch een uur tot een uur en een
half zoet ermee maar nu ... . Ze komen thuis, eerst wat ontspanning en een
fruitsalade eten, ah ja k heb daar nu allemaal de tijd voor, en dan 20 minuten
tot een half uur hun huiswerk. Het moet
gezegd worden, we zijn super trots op onze kids!
Wat we hier vooral missen, is goed en lekker brood! Maar daar
hebben we een oplossing voor gevonden, van mijn schoonmoeder(merci Frieda),
hebben we haar broodmachine mee, en hebben we bloem vanuit Belgie laten
komen (merci Patrice) en kunnen we nu lekker Belgisch brood eten! Njammie
Uiteraard raakt de bloem op en hebben we hier toch proberen te zoeken naar
goeie bloem om brood te bakken, en dat is gelukt! Eigenlijk moet ik hier nog
aan toevoegen dat mijn ventje zorgt dat we brood hebben ...
Na 3 maanden zijn onze gasten het al goed gewoon, mijn ventje was
het al wat gewoon, diegene die nog moet wennen da benne kik! Eigenlijk niet
evident in die zin, van voltijds te gaan werken en nu thuis zijn, k hoor al
vele zeggen, amai dat is toch een luxe en inderdaad het is een echte luxe en k
ben wel heel content maar toch ik ben dat niet gewoon.Pas op ik heb soms tijd
tekort op een dag: de kindjes, mijn huishouden, gaan briskwalken, de sociale
contacten onderhouden, ik beken tja k ben een frequenter gebruiker van facebook
de laatste tijd, vandaar nog geen nieuws op de blog, wat bleek dat er toch nog
vraag was naar de blog, vandaar
Maar alles begint op zijn plooi te vallen en zijn routine te
krijgen. Mijn ventje zijn werk, de kindjes hun school, hun vriendschappen die
op gang komen. Viktor heeft al bij zijn vriend Justin mogen gaan slapen, en we
zijn al enkele keren bij Daniella(vriendin van Julie) bij haar thuis geweest.
En ik mag niet vergeten te vermelden `the Malls` (schoppingcentra)begin ik ook
al goed te kennen, tegen dat er bezoek komt dat ik jullie goed kan rondleiden,
he?
Morgen start mijn eerste dag als `volunteer`(vrijwilliger) in Julie haar klas,
ik moet jullie niet vertellen zeker dat ik hier enorm naar uitkijk, zeker?
Oh ja, we zijn al in de ban van Halloween, volgende week woensdag
is er parade in de school van Julie, s `avonds doen we in de wijk onze toer en
de zaterdag is er een Halloween feestje bij een collega van Dimi waar we alvast
naar uitkijken!
Vandaag is het 4 weken dat we hier toegekomen zijn, er is al het
een en ander veranderd maar het blijft een zoektocht en het blijft aanpassen
hoor. Maar we moeten ons 6 maanden tot een 1 jaar de tijd geven, de een heeft
meer tijd nodig dan de andere.
Wat is er al gebeurd? De 1 e zondag zijn we naar de zoo geweest in Washington, dit is hier gratis. Is best een groot en aangenaam dierenpark. Was een warme en aangename dag.
Intussen zijn we lid van onze community en kunnen we zoveel we
willen gaan zwemmen, waar we uiteraard gebruik van maken, toch bijna dagelijks.
Het zwembad sluit op 3 september en Viktor heeft de opmerking gemaakt laten we
er optimaal gebruik van maken, na 3 september kunnen we dan nog steden en zo
gaan bezoeken. En gelijk heeft hij!
De kinderen zijn intussen ingeschreven in hun school, zij starten
op maandag 27 augustus. Ik ben al nerveus in hun plaats. Deze week hebben ze de
kans om hun klas te gaan bezoeken en kennis te maken met hun leerkracht. Van
Viktor is dit een hele voormiddag voor alle nieuwe leerlingen een rondleiding
te geven, we vroegen mogen we meekomen, kwestie van te vertalen en zo. Is niet
nodig zeggen ze, alles komt in orde. Hij heeft 7 lestijden in 1 dag, start om
7.55 u met de eerste les en heeft gedaan om 2.40 in de namiddag. Ook moest hij
een extra vak kiezen, een instrument spelen bij een band of een orkest of
zangles of Art ( verschillende vakken van computerles tot knutselen tot
kookles) Zowieso wist ik al hij zal voor gitaar kiezen, maar blijkbaar kan je
geen gitaar of piano les volgen! Natuurlijk was zijn 2 e keuze drummen! Dus
Viktor zal leren drummen, k ben benieuwd.
Julie is sedert deze week geinterresseerd om wat Engels te leren. In het begin
zei ze: ik wil dat niet, ik kan dat niet! Nu we gaan wandelen met Bella (de
hond van de buren)zeg ik haar enkele woorden in het Engels en probeert ze die
toch na te zeggen, dus dat is al positief he?
Julie haar school start om 9.15 u en zij heeft gedaan om 3.15 u in de namiddag.
Daar gaat het iets gemoedelijker aan toe, we mogen nog meegaan voor de 1 e
schooldag, toch moet ze op de 1e dag mee op de bus en mogen wij de
bus volgen. Ik hou jullie op de hoogte!
Ook hebben we de kans gekregen om met Koen en Iris( Koen is een
collega van Dimi) mee te gaan zeilen met hen. Dat was in de baai van Annapolis.
Was heel leuk, ook warm en best wel vermoeiend maar wel een toffe ervaring,
hopelijk mogen we nog eens meegaan met hen.
Dimitri gaat werken en neemt af en toe een dag verlof, voor dit jaar heeft hij
al enkele weken verlof genomen om naar Belgie te komen. Zo gaan we ook dit jaar
hier echt niet meer op verlof, want eigenlijk zijn we op verlof! Uiteraard gaan
we nog wel eens een weekend erop uit want er is hier heel veel te zien.
Het is vandaag de laatste dag dat Bella bij ons verblijft,
eigenlijk jammer , was wel leuk met een hondje in huis.
Na het ledigen van de wagen hebben we kennis gemaakt met
onze overbuurvrouw. Een knappe en vriendelijke dame, Lucia , een Italiaanse
Amerikaanse die gehuwd is met een Griek.
Dimi vertelde al dat ze op reis vertrokken naar Griekenland en had hij
voorgesteld om naar hun hondje ` Bella` te kijken. Bij deze was de toon gezet bij
onze ontmoeting dat Bella meer dan welkom is. En zo logeert Bella voor een 3
tal weken bij ons.
Dinsdag 24/07/2012 zijn we gaan zwemmen met Koen, Kjell en
Iris in hun community. Iedere wijk heeft zijn eigen community waar je kan
zwemmen, fietsen, basket spelen, ... . Wij moeten nog informeren hoe we bij ons
kunnen lid worden.
s `Avonds onze eerste warme maaltijd: aardapellen, kippefilet met appelmoes
voor de kindjes, wij salade. Het heeft gesmaakt maar ik kan jullie verzekeren
het is een zoektocht hoor.
Woensdag was Dimi thuis en wilden we de kinderen gaan
inschrijven in hun school, wat bleek ze moeten eerst ingschreven worden via een
internationale organisatie , dus weer extra administratie, hun geboortecertificaat
in het Engels! Waar gaan we dat nu weer halen, vrijdag eens tot bij die
organisatie rijden wie weet gaan we daar iets meer te weten komen.
Vandaag was een` off day`, Julie heeft last van haar maag en
diarree, een goed middagdutje doet wonderen. Ik heb geprobeerd om buiten te
liggen maar bij een 39 ° was dit maar van korte duur.
Dus werd het een middagdutje binnen. Nu
Bella bij ons verblijft moeten we naar buiten voor haar `toerke`.
Wie zich het best aanpast is Viktor, de buurjongens zijn langsgekomen om op de
Wii te spelen, hij praat daar Engels tegen en vraagt af en toe om een woord te
vertalen, hij doet het maar he! Ik ben echt fier op hem.
Wat mezelf betreft, heb ik het gevoel alsof we op vakantie zijn. Ik besef het nog niet zo goed, ik denk nog veel aan thuis. Ik denk ook
nog heel veel aan jullie daar.
Nu was het afwachten hoe de gasten gaan reageren op hun
nieuwe huis en zeker hun kamer! Dimitri heeft zijn uiterste best gedaan om
alles in orde te zetten, de bedden waren opgemaakt, het meeste lag al in de
kasten. De kinderen waren zeer positief en hadden ogen tekort om alles te
ontdekken.
Na een frisse douche werden we verwacht bij Koen en Iris om
te gaan eten. Voor aperitief een mojito! Dat was een goeie starter en daarne
een ` home made hamburger`.
De volgende ochtend waren we vroeg wakker , ale ik als
laatsteen was Julie al mee met haar
papa voor ontbijt, dat ging in de goede richting! Na het ontbijt gingen we
schoppen, eerst gerief voor in de badkamer, de kinderen mochten elk een
douchegordijn kiezen, wat genoten ze ervan om gerief te kiezen om elk hun eigen
badkamer op te fleuren. Daarna ging het richting Ikea , ja ja dat hebben ze
hier ook. Daar een boekenkast voor Viktor ` s strips en voor Julie een kastje
voor al haar persoonlijke spullen. Daarna ging het richting ` the Giant` een
groot warenhuis en mocht elk iets kiezen van koekjes en uiteraard nog andere
etenswaren.
Op zondag 22 juli 2012 was het zover, de Hugelierkes vertrokken
naar hun nieuwe (t) huis in de States!
Voor het zover was zijn er nog enkele afscheidsfeestjes aan
vooraf gegaan.
Eerst hadden we het afscheidsfeestje van de voetbal op zondag 29 januari 2012.
Dimitri ging niets vermoedend naar een babyborrel van mijn werk (weliswaar met veel
tegenzin want het was het wereldkampioenschap veldrijden). Tot zijn verbazing
stonden de spelers van Zwegem Sport hem op te wachten. Wat uiteraard een
geslaagd feest werd! Bij deze nog eens een dikke merci aan Lieven, Mario,
Pieter, Bjorn en al diegenen die eraan mee gewerkt hebben.
Nog geen week later gingen we met onze beste vrienden`zogezegd` gaan
uiteten. Maar zaterdag 4 februari was geen gewone rustige avond, het was een
avond vol verrassingen: ` A Surprise Party`, iedereen was er, familie,
vrienden, collega `s , ...
Bedankt aan iedereen die eraan meegewerkt heeft, ik had dit echt niet verwacht
en voor de 2 x op rij vloeiden er weer tranen. Zowel van blijdschap maar ook
van verdriet dat we jullie toch wel gaan missen.
Op 29 februari 2012 vertrok Dimitri voor de 1 e keer alleen
naar ons nieuw huis. Het was even wennen zonder vent in huis en eens de baas
mogen zijn. Uiteraard hebben we hem gemist.
Gelukkig hebben we hulp gekregen van mijn moeke , familie en vrienden ,nog eens
merci! Want alleen met 2 kinderen en nog eens full time gaan werken dat is niet
evident. Chapeau voor diegenen die er alle dagen alleen voor staan, ik heb
grote bewondering voor hen.
Dimi kwam na 12 weken eindelijk terug, een kleine 2 weken.
Amai die zijn voorbijgevlogen: de verhuis, enkele voorbereidingen voor ons
vertrek, nog eens salut gaan zeggen, ... Na 2 weken , snik snik mijn ventje
terug weg en nu nog een kleine 6 weken bij mijn moeke wonen, waarvoor een grote
dank!
Die 6 weken gingen rap waren ook zeer vermoeiend, nog eens
uitvoerig afscheid gaan nemen, zeker de laatste week was zwaar. Ook afscheid nemen van mijn werk en collega `s
was zwaar, alhoewel ik daar maar een kleine 2 jaar heb gewerkt, heb ik toch met
enkele een goeie band opgebouwd. Nog eens bedankt voor de leuke samenwerking.
Zondagochtend, 22 juli 2012 , de 1 e warme dag in Belgie na
lange tijd, zal een dag zijn die nog lang zal nazinderen. Afscheid nemen van je
dierbaren op de militaire luchthaven in Melsbroek, met het idee van hen een
lange tijd niet te zien is toch even slikken hoor. Het was emotioneel en zwaar.
Als je naar het vliegtuig stapt en je dochter weent en zegt `ik wil niet mee`
is potverdorie lastig! Ze zei een half uur niets en keek boos naar ons.
Gelukkig ontdooide ze rap en kwam haar humor weer naar boven.
Na een vlucht van meer dan 8 uur arriveerden we in de militaire luchthaven in
Andrews. Bleek dan nog eens dat we niet uit het vliegtuig mochten omdat de
president moest vertrekken. We werden direct geconfronteerd met het protocol
van Amerika!
Vandaag was het afscheidsfeest van Frans, de collega die in pensioen gaat en Dimi zal vervangen in maart. Tevens was dit ook een mooie afsluiter van ons bezoek. Alle collega's en hun vrouwen waren samen, dat is hier zo, de partners worden mee gevraagd bij een gelegenheid. Het was een gezellige bedoening! Niettemin zijn we zeer blij om terug naar huis te gaan, onze kindjes hebben we enorm gemist! Ook al weten we dat ze in goede handen zijn, toch is 14 dagen lang. Bij deze een dikke merci aan Moetje, Nessje, Tine, Steffie en Evelien voor de goede zorgen voor de kids. Wat ook wel leuk is maar na een tijdje tegenvalt is op hotel logeren. Het is wel leuk dat je kamer iedere dag gepoetst is, je bed zo keurig opgemaakt is en je telkens ontbijt krijgt in buffetvorm, toch kijk ik er al naar uit om een goeie 'stuute met choco' te eten met een tas 'goeie' melk! Morgen is onze vlucht om 16 u vanuit Washington en hopen veilig aan te komen om 9 u zondagochtend. Tevens wil ik iedereen ook bedanken die iets op de blog heeft geschreven, blijf zo verder doen ,dat is super om van hieruit jullie berichten te lezen, thanks!
PS Op de foto zie je mijn ventje, Robin, Olivier met zijn vrouw Tinne
Het is nu officieel, het contract voor het huis is getekend! We huren een huis in Amerika, wie had dat ooit gedacht? Voor diegene die op bezoek komen of eens willen kijken via google, hierbij het adres: 11409,Royal View Court, Nort Potomac at Maryland. We hebben vernomen dat onze buren, 3 kindjes hebben: 9; 11 en 13 jaar , dus dat komt ook al goed uit. We hebben ook gezien dat er in de buurt een paarden manege is, wat voor ons Julie super zal zijn. Viktor zal hier uiteraard "soccer" kunnen spelen. Blijkbaar is dat wel niet echt in competitie, niettemin zal hij nog andere sporten kunnen uitkiezen. De kinderen worden naar school gebracht van die typische Amerikaanse, gele autobussen. Het zal nog een hele opdracht zijn om alles in orde te brengen om naar hier te verhuizen. Dimitri zal op zijn eentje vanaf 1 maart naar hier komen, nu weet ik al dat hij goed zal opgevangen worden door zijn nieuwe collega's. Ergens in juli kom ik dan met Viktor en Julie achter, hopelijk zal mijn ventje dan alles in orde gebracht hebben, haha
Washington DC is amazing! Zondag zijn we Washington DC gaan verkennen, het is groot en mooi. We hebben niet alles kunnen doen, dat zal voor de volgende keer zijn. Wat hebben we gezien: The Old Post Office, The White House, Martin Lurther King, ... Het witte huis staat toch nog ver voor het publiek, je hebt wel zoiets van 'is het dat nu'? Maar toch is het overweldigend om daar te staan.
Brussel heeft het huis goedgekeurd, nog het contract tekenen en dan is het allemaal officieel aan het worden.
Uiteraard is dit met gemengde gevoelens, we gaan het hier ook goed en toch anders hebben en hopelijk terugkeren met een rijkere ervaring. Aan de andere kant laten we onze familie, vrienden en collega's achter. Maar we komen terug
De collega 's van Dimitri zijn zeer gastvrij, we hebben al iedere avond bij iemand mogen gaan eten. Het eten zelf valt hier ook goed mee, inderdaad er zijn heel veel hamburger en pizza zaken, maar je kan hier ook lekker en gezond eten. Gisteren zijn we in de ' Cheesecake Factory ' gaan eten. Daar heb ik scampi's met groenten en rijst gegeten, zeer lekker en daarna uiteraard een 'chocolat cheese cake' Jamie