Vandaag een samenvatting van dag 4 en 5, dag 4 is er niet zoveel gebeurd.

Natuurlijk ben ik begonnen met het ontbijt, met pannenkoekjes… Gezien mijn schouders behoorlijk verbrand waren geraakt was het geen dag voor te zonnen maar een dagje voor museum dus. Eerst even een plannetje gehaald bij het receptiemeisje zodat ik niet weer verloren zou lopen. Zij raadde aan om met de tram te gaan omdat het redelijk ver weg was. Maar och, ik zit hier met verlof, hoef niet te werken, kuisen, wassen, koken, heb alle tijd van de wereld. Dus lekker op het gemaksje stappen naar het museum, dat is gewoon de tramspoor volgen waarvan er maar één is.

Onderweg word ik natuurlijk verleid om de kledingwinkeltjes binnen te stappen. Lucky me vind ik er een heel schoon zwart tshirt, lekker ruimvallend zodat ik nog veel kan eten J

Een boel leuke kleedjes die ik helaas niet over mijn schouders getrokken kreeg, zo enorm smal, geen idee hoe ze dat zelf voor elkaar krijgen.

Na een fijne wandeling langs de winkels, en over de boulevard langs de zee kom ik bij het museum van Antalya aan. Een museum zoals velen, met stenen uit de prehistory tot hoe de mensen in heden leven. Prachtige grote beelden van de mythische Goden, prachtige vloeren en kleden. Gezien is het toch al weer een tijdje geleden was dat ik in een museum was geweest was het een leuke uitstap. Op de terugweg even geluncht langs de zee, een lekkere mixed grill met brood en frietjes en rijst en salade, weer pure verwennerij.

Weer verder terug gelopen, onderweg een schone grote sjaal gekocht voor over mijn verbrande schouders te draperen, heerlijk voelt het aan, en als het wat koud wordt gooi ik hem helemaal open en dan verwarmd het lekker.

Het was tijd geworden voor een bezoekje aan het internet café, op weg daar naartoe kwam ik de twee dames tegen van het hotel die me uitnodigden om even samen iets te gaan drinken. Het is verlof en we hebben alle tijd van de wereld. Daarna ook nog even een theetje gedronken bij Ali en dan naar het hotel, ik vond het genoeg geweest. Op weg terug lekker een flesje Raki gekocht en wat water, drinkt zo heerlijk fris weg. Kon ik lekker drinken tijdens het kijken naar eurovisie songfestival. Maar ja, na het diner had ik het een half uur volgehouden en ik lag al diep in slaap :-/

Dus ja, erg spannend was het allemaal niet.

Morrend de volgende ochtend weer opgestaan, het blijft elke keer een hel, vakantie of geen vakantie. Gelukkig maken de pannenkoekjes veel goed. Na het ontbijt mijn kaft met studiemateriaal gepakt en naar het park gewandeld om daar lekker op een bankje te gaan studeren. Examens komen al veel te dichtbij. Ik heb het er een half uurtje uitgehouden, banken zijn toch best wel hard aan je poep. En gezien er in het hotel bij het zwembad heerlijke ligbedden met dikke kussen liggen vond ik het toch een beter idee om me daar naar te leggen met de kaft. Ik heb daar braaf tot kwart na twaalf liggen studeren. Mijn buik begon te rammelen dus hup, kaft naar kamer en op weg naar een broodje doner kebab waar ik enorme goesting in had. Geen hoog culinair gehalte maar soms o zo lekker. Daarna was het weer op jacht gaan naar nog een sjaaltje. Kom ik toch langs een schoenenwinkel die mij gewoon naar binnenriep! Prachtige rode pumps stonden daar, met open teen en hoge hak, precies wat ik graag wilde vinden. En of dat nog niet alles was, ze zaten me als gegoten en lopen als pantoffeltjes. Ik heb ze dus niet meer uitgedaan en ze zitten nu nog heerlijk aan mijn voeten. Ze mochten alleen even uit tijdens mijn zwemmen en douchen.

Het werd ook nog even tijd om een glaasje Turkse thee te gaan drinken bij een winkeltje hier een 50 meter verder. De mens had me op de eerste dag laten beloven dat te komen doen. Hij keek steeds zo triestig wanneer ik zei dat ik geen tijd had, na mezelf even psychisch te hebben voorbereid ging ik dan maar, en de Turkse thee is toch wel lekker…

Tijdens het thee drinken heb ik me als een toerist laten verleiden om een aankoop te doen. Wel een heel leuk tapijtje met kamelen om tegen de muur te hangen, zal vast prachtig staan thuis. De mens was zo blij, liep daar te dansen door zijn winkeltje en mij vast te pakken om een zoen op mijn wang te geven. En hij stonk verschrikkelijk naar de drank. Na de thee was het dus snel tijd voor af te bollen. Terug in het hotel even een sprong in het zwembad, een kwartier later werd alles nat door een lekkere hevige onweersbui.

De regen komt nu nog uit de hemel, heb dus net een berichtje gestuurd naar Ali dat we beter de bbc voor morgen plannen. Dan houden we het alleen op de muziek.

Dat was het dan weer voor even.

Wordt natuurlijk weer vervolgd….

26-05-2008 om 09:22 geschreven door annemieke  

Maar eerst weer terug naar dag 2.

Het is voorspelbaar, het eten was gisterenavond weer geweldig. Verschillende salades op mijn bord geschept, bruine bonen, groene bonen, asperges, tomaat, komkommer. Hoofdmaaltijd rijst met groentemix van aubergine, courgette, tomaten en wat nog meer…

Daarna was ik zoals afgesproken naar Ali gewandeld. We hebben daar gezellig een flesje wijn soldaat gemaakt en gebabbeld. Het is wel ongelofelijk hoe graag die mens aan aanraken doet, let wel, verder dan mijn hand komt hij niet. Ik moest hem regelmatig toch even laten ophouden. Ook had ik een verlaat verjaardagscadeau gekregen, een mooie Perzische kussensloop. Was wel vriendelijk. Nadat de wijn gedronken was ben ik maar weer opgestaan voor naar huis te gaan voordat er ongemakkelijke situaties zouden ontstaan. Ik ben wel vertrokken met een afspraak voor zondag, deze zou eerst maandag zijn maar we hebben het een dag teruggezet omdat ik dinsdag zeer vroeg moet opstaan. Wanneer hij zondag op tijd terug is van tapijten leveren is het plan om eerst een barbecue te doen in zijn tuin om dan vervolgens van life muziek te gaan genieten ergens in het dorp. We zullen gaan zien.

Weer terug in het hotel haalde ik een tijdschrift uit het plastic wat ik eerder die dag in een kiosk had gekocht. Eigenlijk was ik op zoek naar een Turkse Elle, voor te zien hoe de mode hier weerspiegeld wordt. Een Elle was er niet dus had ik een ander tijdschrift gekozen met een dame op de cover, geheel in het Turks dus totaal onbegrijpelijk voor mij.

Groot was mijn verrassing toen ik na wat bladeren doorkreeg dat het hier niet om een modetijdschrift ging. Bij een confronterende close up van een dame begreep ik dat het hier om een mannenblad ging. Die mens in de kiosk had me wel eens mogen proberen waarschuwen.

Allee, en dan was het bedtijd.

En toen werd het vrijdag.

Veel te vroeg ging mijn wekker om 8 uur af, veel te vroeg voor een vakantie. Wel hetzelfde ritme vasthoudend als thuis, de wekker drie maal laten afgaan, dan met dichte ogen nog naar het toilet en dan hup onder de douche. Badjas aan en dan langzaam op bed tijdens het nieuws op tv wakker proberen worden.

Ik hoopte hard dat er weer van die lekkere pannenkoekjes zouden zijn net als gisteren, en die waren er. Het was weer een heerlijk ontbijtje met verder ook nog tomaten salade, komkommer en omelet met groenen en aardappelen. Errugh lekker weer.

Het plan was om dan met een leesboekje en puzzelboekje naar het strand te gaan. Het is op een niet te groot privé strand waar je voor 4 euro een hele dag gebruik van kan maken, met ligbed en parasol.  Fijn ontspannen was dat, in het zonnetje, het geknabbel van het water. Het water had een goede temperatuur, net niet te koud, goed voor af te koelen. Het windje deed het ook niet al te warm maken daar, dat zal dan ook wel de reden geweest zijn dat ik toch nog verbrand ben geraakt. En ik had me de ganse ochtend zo braaf ingesmeerd. In 2,5 uur werd het toch funest. Op weg terug naar het restaurant heb ik dan twee sjaaltjes gekocht om over de verbrande schouders te draperen, die mogen even uit de zon blijven. In het hotel de delen even flink met after sun ingesmeerd en ik was weer klaar om een hapje eten te gaan zoeken.

Het oude centrum uit was ik al naar rechts geweest en rechtdoor, vandaag was het de beurt aan linksaf. Daar ging weer een heel andere wereld open, niet zo toeristisch als de andere kant. Ik vond er een gezellig straatje met eettentjes waar ik een lekkere lunch met een flinke pint bestelde. Tevreden en genietend zat ik daar te eten.

De eerste drie dagen zijn al helemaal goed, ik ben niet ziek geworden, ik verveel me ook niet, geen heimwee. Gezien het de eerste keer is dat ik alleen met vakantie ben vraag ik mezelf regelmatig of ik me niet zielig voel of alleen, niks van alles, het is helemaal perfect en ontspannen.

Op het moment dat ik wilde afrekenen voor mijn lunch werd me nog een thee aangeboden. Fijn om weer even een gewoon klapje te kunnen doen met een man zonder dat hij opdringerig werd, dat maakte het weer even goed na weer een hoop ambetanterikken.

De wandeling ging weer voort en ik kwam langs leuke winkeltjes die mij genazen van mijn shopuele frustratie. Tijdens de wandeling nog een leuk bloesje en een dringend nodige korte short gekocht. 

Op weg naar het internetcafé eerst nog een opfrissende douche genomen in het hotel en een halve liter bier gekocht voor aan de computer. Na een uurtje even een kopje thee gedronken in de winkel van Ali. Mijn bovenlijf zag er uit al een gebraden kalkoen die ik probeerde te bedekken met een groot T-shirt. Ali had de tip dat ik de verbrande delen met yoghurt moest gaan insmeren, dus na de thee was het hup naar de winkel voor een potje te gaan halen. Toen ik met mijn zakje terug kwam aanlopen bij het hotel wisten ze aan de hand van een rode vlek boven mijn shirt te raden wat er in dat zakje zat.

Vijf minuten later zat ik daar dan, in het bad, mezelf ondergesmeerd met yoghurt. Ik vond mezelf niet echt lekker ruiken maar moet wel zeggen dat het heerlijk koel aanvoelde. Als het goed was zou het de brand uit mijn lichaam trekken zodat het niet verder mijn lichaam zou inbranden. Na 20 minuten spoelde ik alles weer fris af en voelde me geen opgediende kalkoen meer.

Het brandende gevoel was inderdaad weg maar het voelde toch niet fijn om weer een shirt aan te hebben. Ik ben dan maar even snel gaan eten, ik hoef zeker niet te vertellen dat het weer heeeeeeeeerlijk was. Na het eten hup terug naar mijn kamer, alle gordijnen naar beneden, airco aan en kleding uit. Dat krijg je ervan als je te lang in de zon hebt gezeten, dan moet je op straf in de kamer blijven.

Ik hou me dan maar bezig met mijn reisverslag bijschrijven en wat televisie kijken. Voor morgen zal ik beter ook maar niet teveel in de zon komen, dat lijkt me dan een goede dag worden voor wat musea te gaan bezoeken…

24-05-2008 om 17:04 geschreven door annemieke  

Maar eerst nog even terug naar dag 1.

Na het stoppen met schrijven gisteren heb ik eerst nog even een uurtje geslapen voor het diner. Het diner zelf was zo overvloedig, een buffet vol groenten en olijven en salades, keuze uit gegrild vlees, rijst, frieten, aardappeltjes, fruit. Teveel om op te noemen en niet te beschrijven hoe lekker. Het uitzicht vanaf mijn tafel werd op een bepaald moment iets minder toen zich daar een koppel neerzette. De man zat met zijn rug naar mij toe, hij was erg groot in lengte en breedte. Het was spijtig dat ik mijn fotocamera op dat moment niet bij had, ik had anders een mooie foto kunnen toevoegen van de bilspleet van meneer….

Na het eten was het toch wel genoeg geweest voor de dag. Terug op de kamer had ik nog even met mijn neus in mijn studiemateriaal gezeten en daarna als een roosje geslapen.

Om 9 uur ’s ochtends de volgende dag werd het aanschuiven voor het ontbijt (is 8 uur onze tijd, toch wel erg vroeg voor de vakantie :-/)

Nogmaals een herhaling, het eten was weer voortreffelijk, er was keuze uit allerlei soorten beleg, fruit, brood, pannenkoekjes waar ik geen genoeg van kon krijgen, omelet met aardappeltjes en nog iets waarvan ik niet wist wat het was. Gekookt eitje, heeeeerlijk. In het voorbij gaan had ik ook nog een glas vers geperst appelsiensap meegepakt (a 3 euro bleek), morgen dus maar appelsiensap uit kan. Prijs van het drinken valt me hier overal toch wel tegen.

Na het ontbijt ben ik naar de stad gewandeld voor Turkse valuta uit de muur te halen. De grap van gisteren met ruime omrekening naar euro’s wil ik in het vervolg voorkomen. Met het geld op zak heb ik ook nog een poging gedaan wat leuke kleding te vinden en kopen. Een combinatie van of verkeerde stofjes, of verkeerde kleuren, of vervelend personeel, of te duur , en eigenlijk te warm om te passen maakte me lichtelijk shopueel gefrustreerd. Niet te vergeten het feit dat ik absoluut niet in een maatje L paste! Nog niet lang bekomen van het feit dat ik thuis al ben moeten overgaan naar een maatje L heb ik hier een XXL nodig, een mens zou van minder al in een depressie raken.

Maar enfin, ik beslis maar dat het geen vakantie van shoppen zal worden maar van eten en drinken, ook niet slecht toch? Zolang het maar niet uitmond tot een maatje XL thuis…

Erg opgewarmd kwam ik terug in het hotel waar ik mijn bikini had aangetrokken en mijn kaft met studiemateriaal had opgepakt. Na even een verfrissende duik in het zwembad te hebben genomen heb ik toch flink een 1,5 uur gestudeerd, ik benne trots op mezelf!

De tijd vliegt voorbij en het is alweer 1 uur. Ik stap weer in mijn kleding om in de stad een leuk plekje op te zoeken voor de lunch.

Maar first even naar mijn kamer om mijn usb stick te halen. Terwijl ik nog even bezig was kwam Benjamin aan mijn deur kloppen. Benjamin is één van de medewerkers van het hotel. Hij kwam even de koelkast controleren. Na controle vraag hij of hij even een klapje mag doen. Vriendelijk als ik ben stem ik toe. Na een paar beleefde vragen waar ik vandaan kom en hoe lang ik blijf mocht ik horen dat hij gisteren electriciteit voelde toen hij mij en mijn bagage naar mijn kamer bracht. Ik antwoord dat er geen elektriciteit is en dat hij niet raar moet doen. Vervolgens vraagt hij of hij me mag kussen. Iets minder vriendelijk heb ik hem mijn kamer uitgestuurd.

Terug naar het onderwerk lunch. Een vrouw kan het zo in haar hoofd hebben om dat ene speciale eettentje te vinden wat uiteindelijk maar niet wil lukken. Dus dat bleef stappen en stappen en kwam ik zowaar in een écht winkelcentrum terecht. Daar heb ik nog 3 leuke hemdjes gekocht die hier wel zeker noodzakelijk zijn. Een short zou ik ook nog moeten vinden, de enige die ik thuis had paste me niet meer. Ligt het aan het wasmiddel of de wasmachine?

Er valt een beslissing bij mezelf om terug te gaan en iets bij de haven te gaan eten. Ik had genoeg gekregen van de drukte en het verkeer en het lawaai van bouwwerkzaamheden. Helemaal geen idee waar ik in godsnaam was bleef ik maar lopen in alle richtingen op zoek naar een aanknopingspunt. Mijn boekje Nederlands-Turks lag nog in mijn koffer te wachten meegenomen te worden. De mensen op straat spreken er amper Engels en ik kreeg mijn weg niet gevonden, hopeloos verloren gelopen dat ik was. Maar zie, ook Antalya kent taxi’s. Met het kaartje van mijn hotel in de hand ben ik in een tien minuten weer terug waar ik de weg ken. Op weg naar de haven hou ik mijn ogen open naar een leuk plekje voor te eten. Die vind ik in één van de oude straatjes. Bij een prachtig restaurant met een tuin. Ik loop het stille restaurant binnen met prachtige houten vloer, houten deuren, kasten, een stille serene stilte.

Dan kom ik aan in de tuin. De prijzen zijn hier mooi schappelijk. Zeg 1,75 euro voor een half liter bier. Ik heb daar ook weer zo verschrikkelijk lekker gegeten. Simpele Turkse gehaktballetjes met rijst gemengd met tomaatjes en champignons. Daarnaast een heerlijke tomaten, uien salade. Voor het eten had ik nog een bordje met heel kleine tomaatjes gekregen. Zo enorm zoet en lekker. Volop genietend van het eten en complimenterend naar de gastvrouw krijg ik te horen dat het eten van haar boerderij afkomt. Naast de boerderij heeft ze nog meer huizen en nog meer poezen. In de tuin mocht ik al van het gezelschap genieten van één van de twee. Ik kwam ook weer ouderwets onder de haren te zitten. In één van haar huizen had de dame nog 14 poezen zitten. Ik kan merken dat de mensen hier wel poezenliefhebbers zijn. Er lopen hier de nodige zwerfpoezen rond, ik zie ze vriendelijk geaaid worden door de bevolking. Op meerdere plekken zie je ook eten voor ze uitgestrooid liggen.

Ik zat daar in ieder geval lekker te genieten van de rust in de tuin. Nog een beetje puzzelen en een dagtochtje uitgezocht voor door te geven aan de reisbegeleiding.

Ik had er graag nog langer gezeten maar moest helaas terug naar het hotel voor mijn dagtocht te boeken. Weer goed opgewarmd eerst nog even de kleren uit en een sprong in het water. Langs het zwembad raakte ik in gesprek met twee oudere dames. Zij zijn hier gezellig twee weken op verlof. Volop geplande dagtrips ook. Van hen kreeg ik te horen dat de dagtocht die ik had uitgekozen niet aan te raden was. Dit was een bezoek aan een typisch Turks dorpje, een school en een moskee. Een rondleiding in een huis gebeurde door een moderne jonge vrouw uit de stad en niet een echte dorpsbewoner. Nu kunnen we van een oude dorpsbewoner niet verwachten dat zij Engels kan spreken, maar het zou wel leuk geweest zijn als die aanwezig was geweest. Over de inbegrepen lunch kon uiteraard niet geklaagd worden.

Het is dus een boeking voor een andere dagtrip geworden. Deze gaat komende dinsdag plaatsvinden. Het gaat zijn naar de Romeinse stad Perge en de watervallen van Kursunlu en ook het Amfitheater van Aspendos. Inclusief lunch! Dit zou een echte aanrader zijn. We zullen dus zien.

Na dit te hebben kortgesloten ben ik gewandeld naar een internetcafé om de thuisblijvers op de hoogte te stellen en mijn verhaal op de blog te zetten.

Dan ga ik het hier nu weer bij laten. Direct voor het eten even naar Thuis kijken, tot blijde verrassing kwam ik er vanochtend achter dat ik op mijn tv hier één kan ontvangen. Hoef ik het seizoenseinde niet te missen JJJ Een mens blijft z’n gewoontes houden hè…

We zitten hier een uur later dus na de aflevering ben ik op een schone tijd voor het eten.

Na het eten staat mijn afspraak voor een wijntje te drinken met Ali. Met duidelijke woorden géén henky penky!!

Saluut en tot morgen

23-05-2008 om 17:00 geschreven door annemieke  

amai, het gaat nu bangelijk dichtbij komen, nog 17 dagen waarvan er nog 9 gewerkt moeten worden. Hoog tijd om aan een planning te gaan beginnen.

Maar eerst…hoe is het weer in Antalya..tomtomtom, 25° full sun. Die gaat in ieder geval goed.

Planning dag 1, die begint frustrerend vroeg in Mol . Mijn allerliefste vriendin gaat mij vroeg naar Zavetem brengen, op voorwaarde dat ik bij haar slaap en zij me niet eerst nog eens moet komen ophalen. Het positieve aan haar eis is dat ik er in ieder geval voor kan zorgen dat ze op tijd uit bed is. Heb namelijk altijd enorm last van verlatingsangst in de zin dat mijn vervoer al vertrokken is zonder mij, die komen vooral tijdens mijn nachtrust langs waarin ze me enge avonturen laten beleven op weg naar het halen van de bestemming. Het vliegtuig vertrekt om 6 uur in de ochtend, inchecken zal om 4 uur moeten gebeuren. Ik laat het nog voor later om precies uit te rekenen welk uur er opgestaan moet worden, dat kan ik psychisch nog niet aan… Pff, dan wordt het een paar uurtjes verveeld wachten en hopen dat er geen vertragingen optreden. Eenmaal in het vliegtuig wordt het leuk, als we allemaal in onze zetel zitten en het sein voor vertrek wordt gegeven. De kriebels die in je buik onstaan wanneer het vliegtuig rustig over de baan gaat taxiën en dan plots gas gaat geven en we sneller en sneller gaan en dan de lucht ingetrokken worden. Heerlijk is dat moment. Ik ga hopen dat ik aan het raam mag zitten en lekker naar buiten kan turen hoe alles kleiner wordt. Tijdens de reis zal ik me maar voorzien van wat puzzelboekjes en wat voor te lezen. Ook meteen maar even duimen dat ik prettig gezelschap naast me krijg te zitten, een leuke vrijgezelle meneer bijvoorbeeld en geen krijsende kinderen

Aan het einde van de rit gaan we weer van kriebels in de buik genieten bij het landen. Tegen de tijd dat we op de grond staan en de bagage hebben moet de buik denk ik nodig gevuld worden. Hopelijk kan ik al een eerste lekker Turks hapje bemachtigen daar. Ondertussen wordt het braaf uitzien en wachten voor de ophaaldienst van het hotel. Tijdens die rit hoop ik al verlekkerd naar alle plekjes te kunnen zien die ik kan gaan bezoeken. Tip voor mezelf, zorg voor een papier en pen om deze eventueel te kunnen noteren.

Natuurlijk ga ik heel hartelijk ontvangen worden in het hotel waar een heel vriendelijk mens mij helpt mijn bagage naar mijn kamer te brengen. Ik probeer ondertussen mijn mond dicht te houden om te voorkomen dat ik ga kwijlen van al het moois dat ik zie.

Eenmaal op de kamer doe ik een vreugdedansje en loop al het moois even na, ramen worden opengegooid, kleren worden uitgegooid en koffers worden uitgepakt. O ja, we gooien onszelf ook even op het bed om te testen of deze wel lekker ligt. Voor de zekerheid kan ik denk ik beter ook mijn eigen kussen meenemen, die mis ik altijd enorm wanneer ik ergens anders slaap. Na het opfrissen in de badkamer met bubbelbad trek ik frisse zomerkleding aan en maak mezelf toonbaar. De eerste dag is het niet te hard van stapel lopen, we hebben er al vele uren opzitten en beginnen eerst even met lekker luieren in het hotel, onder het genot van een wijntje, of 2…….

Na een uurtje of twee wordt het dan wel tijd om de neus buiten het hotel te steken en een verkenningswandelingetje te doen. Er moet dan ook nog wel even ergens een klein hapje gegeten worden anders is ik al doodgehongerd eer het diner klaarstaat. Verder is het eigenlijk een beetje kennismaken met de mensen rond en in het hotel. Een beetje zonnen een beetje zwemmen, vooral even relaxen bij dag één, vanaf dag twee gaat het echte werk beginnen….

Maar laat me voor die planning nog maar even nadenken…..

03-05-2008 om 16:53 geschreven door annemieke  

Het is weer “weekend”, nog 10 werkdagen en het is verlof. De overige 11 dagen zijn bijzaak, weekend en feestdagen zijn geen straf om doorheen te geraken, hoeven dus niet in de telling worden meegenomen. Zaak is nu een goede voorbereiding. Controle op het voltage in het hotel van verblijf is gedaan, de laptop mag mee op vakantie en hoeft niet dus niet worden achtergelaten, een mens zou van minder al heimwee krijgen. Komende zeven dagen gaan we proberen een “werk”schema maken voor wat te bezichtigen, wanneer te winkelen, eten, drinken en nog meer winkelen en nog lekkerder eten en drinken. Planning is enkel nodig voor de prévakantiestress te verminderen, ons kenne ons dat er toch niets van opgevolgd gaat worden.. Omdat het ook al weer enkele jaartjes geleden is dat ik gevlogen heb moet ik ook nog eens zien hoe groot de grootste handbagage mag zijn, is belangrijk detail voor de terugreis.

Het weer moet ook gevolgd worden, vandaag 24° met enkele wolken. Dat is al beter dan de 18° met onweerswolken van gisteren. Mijn positieve vibes  voor beter weer hebben al wat geholpen. De streek heeft in ieder geval nog 21 dagen de tijd om goed zomerweer te kweken. Voor die tijd zal ik ook maar beter een zonnebankkuurtje gaan volgen. Een dagje terrassen afgelopen zondag heeft me een schoon rood decolleté opgeleverd en dito armen, enige voordeel is dat ik het op die plekken lekker warm heb. En laatst maar niet minst, proberen niet te veel snoep in mijn mond te steken om toch wat deftig in bikini te kunnen verschijnen….

Maar na een dag zeer hard werken mag ik nu toch nog wel een wijntje inschenken met een hapje om het af te leren…

29-04-2008 om 22:02 geschreven door annemieke  

25-04-2008 om 00:00 geschreven door annemieke  

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005 om 16:32 geschreven door annemieke