Jua mensen tis zo al een tijdje geleden datk nog iets op mn blog eb geplaatst.. Tmoet ny altyd slecht nieuws zyn eah maar kben byna 1jaar & 9maanden samen met myn vriendje.. Ik vind als ke elkaar echt graag ziet dat je overal door raakt!!
29 april 2013 is een dag die ik nooit zal vergeten.. Mijn pepe zat al een aantal maanden in het rusthuis samen met mijn oma.. (Die helemaal dement is) die maandag was ik over de middag op weg naar de pittabar, toen ik een telefoontje van mijn mama kreeg.. Met slecht nieuws.. Mijn pepe was overleden aan een infectie.. Hoe & waarom hem snap ik nog steeds niet.. Het ongeloof die er dan door je heen gaat.. We hebben hem zaterdg laten cremeren, hoewel het nu zo definitief is, geloof ik het nog steeds niet.. Hij was mijn maatje.. Mijn maatje die ze hebben afgenomen.. Je weet pas wie je misg ls die persoon er niet meer is.. Het is de eerste keer dat ik iemnd in mijn leven aan de dood verlies.. Het is hard.. & ik mis hem zo ontzettend.. :( R.I.P :(
Dit is dus mijn beste vriendin! Ze is er altijd wanneer ik ze nodig heb.. Ook wanneer ik niet het aangenaamste gezelschap ben.. Ze was er ook toen ik in een zware periode zat, dus dat verdient een pluim, vind je niet? Zo weet je wie je echte vrienden zijn.. & geloof me; deze meid heeft exht wel bewezen dat ze mijn beste vriendin is! Op deze foto ziet gedus dat we onozel aant doen waren in een winkel.. Zoals elke beste vrienden wel eens doen.. (;
ik heb een foto toegevoegd waarbij je me ziet muurklimmen..
daar zie je dat ik aan mijn ene been een drukkous draag..
Die draag ik niet voor niets..
Ik was 15 en reed op vrijdag 10juni2011 op mijn dode gemakken naar huis, tot ik op een 'T' kruispunt kwam. Ik stond naast een vrachtwagen. ik begon te panikeren en reed achteruit. ik had niet gezien dat er geen auto's meer afkwamen en de vrachtwagen reed naar rechts en bleef aan mijn fiets haperen en ben ik op de grond beland.. de vrachtwagen reed 3keer over mijn been.. met het gevolg: 5weken ziekenhuis, 5operaties (waarvan nog een 6e in de grote vakantie van 2013),7maanden revalidatie om terug te leren stappen, een litteken over mijn hele been en het trauma dat zoiets achterlaat..
Als je een shortje wil dragen staren de mensen de hele tijd.. en wil je ze zo graag een mep verkopen zodat ze zouden stoppen.. Om eerlijk te zijn verlang ik niet naar de dag waarop ik die kous niet meer hoef te dragen.. want dan zien ze het 'echte' litteken..
Ik weet dat ik er mij niet voor hoef te schamen, dat heeft m'n vriendje me doen inzien, maar toch, het blijft hard..
dus als je ooit iemand tegenkomt met een groot litteken of eender wat dan ook.. denk er dan aan dat het voor die persoon niet gemakklijk moet zijn om er zomaar voluit mee op straat te lopen.. Hoe zou jij je voelen als jij zoiets hebt en de mensen de hele tijd naar je zouden staren..?
Waarom heb ik deze blog aangemaakt? Ik heb deze blog aangemaakt, omdat ik alles liever van mij afschrijf.. dus de komende uren zal ik misschien veel posten.. zodat je een klein beetje weet hoe ik in elkaar zit.. Het zijn vooral zeer persoonlijke dingen, waar ik zo met ouderen, en vooral met mijn eigen ouders niet kan over praten.. Via deze blog bereik ik misschien niets.., maar ik heb het van me af kunnen schrijven, en kunnen delen met mensen die misschien hetzelfde ervaren als mij, of ervaren hebben..
dusja, tot de volgende dan maar, en ik hou je zeker niet tegen om op blog berichten te reageren. integendeel
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Annelies, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Anneliiesz.
Ik ben een vrouw en woon in Waregem (Belgie) en mijn beroep is vakantiejob in Woon-ZorgCentrum.
Ik ben geboren op 28/07/1995 en ben nu dus 29 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: /.
