Ik kan het niet ontkennen. De zee, het strand en alles wat erbij hoort, ik hou er wel van. De warme zonnestralen die mijn met zonnebrandolie gesmeerde huid verwarmen, niets voelt beter dan dit moment van oprecht genot. Maar, niettemin dit moment van pure extase, heb ik toch een paar bemerkingen over het reilen en zeilen op het strand. Er bestaan tegenwoordig verschillende soorten mannen. En jongens. En een mengeling van beide. Eerst en vooral zijn er die bruingebakken mannen die denken dat ze in Baywatch paraderen. Met hun veel te nauwe string, die bovendien nog eens hun geslacht extra accentueert, lopen ze al wuivend naar de ondertussen bruingebakken vrouwen. Ze denken dat de wereld aan hun voeten ligt. Dat ze met hun voorafgaande training biceps-triceps veel te betekenen hebben. Maar, dit is natuurlijk pure schijn. In werkelijkheid, daarmee bedoel ik buiten een straal van vier kilometer, uiteraard gemeten vanaf het strand, zijn ze één hoopje miezerigheid. Ze zitten uren in hun thuis-geïnstalleerde fitnesszaal alle kracht die ze bezitten, te etaleren. In feite, zonder er veel woorden aan vuil te maken, zijn ze op zoek naar bevestiging. Bevestiging die ze trachten te ontfutselen uit de oogwenken van de wijfjes. Plaats twee schrijf ik toe aan de ijscoman. Hoewel die helemaal niet te vergelijken valt met het bodybuilder type, vermeld ik hem toch uit respect. Bewondering voor een jonge kerel die zijn geld tracht te verdienen aan de hand van een stomme ijskar, die met zijn lompe zandbestendige wielen maar nauwelijks het zand meester kan. Hij roept, met weliswaar luide stem, zijn ziel uit zijn lijf. Zijn enige doel is om zijn overheerlijke ijsjes aan de man te brengen. Uitgeput door de zware fysieke arbeid komt hij dan s avonds thuis en kan hij geen pap meer zeggen. Goed gewerkt ijscoman. Op plaats drie staan de surftypes. Met hun goddelijk lichaam, afgetraind tot op de laatste spier, bewegen ze zich voort als een vis in ondiep water. Hun -meestal lange haar beweegt op de weerkaatsing van het water. De golven hebben zo hun nut. Hoe ze op die plank staan en daarna hun kunsten laten zien op die toch wel moeilijke golven, het vraagt toch enige beheersing. Een uitdaging. Een mentale en fysieke beproeving die toch heel wat van hun energie en concentratie vraagt. Ze leven voor hun plank. Wel, ik moet zeggen, die jongens staan me wel aan. Hun knappe gezichtje en hun speciaal -om-het- vrouwelijk- publiek- te- bekoren stunts op het water. Het is me wat. Zal ik afsluiten met de meest genante verschijning? Wel, dat zijn volgens mij de bierbuiken. Die oude, maar ook jonge mannen, die met een helemaal niet zo modieuze pet op, hun luie kont in het zand zetten. En ze blijven daar zitten. Ze rollen zich op. Laten zich helemaal gaan. Met hun met bierblikjes gevulde frigobox komen ze de middag rond. De hele middag liggen ze onder die parasol met een blikje naast hen. Hoe interessant kan een mens toch zijn. De vetrollen rollen er zo van. Hun ogen vallen bijna uit hun oogkassen telkens er een vamp passeert. Hun kleine penis, die naar ik schat nog geen tien centimeter lang is in erectie, kunnen ze niet meer tegenhouden. Dan komt hij uit hun door de zon verkleurde zwembroek eens piepen. Met moeite ziet hij iets. Het golvende mensenvlees verspert hem immers de weg tot ultieme stijfheid. Weg zijn de vrouwen. En weg is hij. Mannen, ze denken ons te kunnen doorgronden. Wat ze niet weten is dat wij een vat vol intelligentie zijn. Misschien binnen een halve eeuw, zal dan de strandman een man zijn of zal hij uiteindelijk het onderspit mogen delven?
Hete zomers (dit was een proefopdracht - Herman Brusselmans)
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Ik ben Annelies Puype
Ik ben een vrouw en woon in Diksmuide (België) en mijn beroep is student.
Ik ben geboren op 08/02/1991 en ben nu dus 34 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, film, dans.
Ik heb dit hier aangemaakt gewoon om mezelf 'ns op de proef te stellen en te weten te komen wat mensen vinden van mijn s
Beoordeel dit blog
Hallo iedereen, aangezien het de eerste keer is dat ik in aanraking kom met de wereld van de blog, ben ik ietwat zenuwachtig. Ik schrijf al redelijk lang. Als jong meisje vroeger schreef ik kleine gedichtjes, je kent het wel, rijmen om te rijmen. Maar, ik groeide op en al gauw merkte ik dat ik altijd naar boeken greep. Ik verslond boeken en begon zelf ook kortverhalen te schrijven. Nu ben ik zeventien en ben ik nog altijd verslaafd aan boeken. Taal op zich vind ik iets interessants. Je kunt er zoveel in kwijt. Hoe meer ik las, hoe meer ik de neiging had om mijn gedachten op papier te zetten. Vanuit het één groeide dus het ander. Ik begon te schrijven. Ik heb nu reeds een paar goed gelukte kortverhalen af, heb meegedaan met de Junior Journalistenwedstrijd 2008 en eindigde als eerste uit de regio Diksmuide. En, ik ben niet van plan te stoppen. Op school dit jaar had ik heel wat schrijfopdrachten te verwerken en natuurlijk was ik daar altijd voor te vinden. Zo moesten we dit jaar iets schrijven in de stijl van Herman Brusselmans. Eenmaal aan mijn opstel begonnen, vond ik de grove taal waarmee Brusselmans schrijft, hoe raar het ook moge klinken, interessant. Ik kon me helemaal laten gaan en heb nog twee opstellen in die aard geschreven. Mijn bedoeling van deze blog is vooral mezelf beter leren kennen op taalkundig gebied en hopelijk groei ik er ook in. Maar, dit kan niet zonder reacties van buitenaf. Ik zou het ontzettend fijn vinden moesten jullie commentaar geven. Zo weet ik waar ik sta en zal ik rekening kunnen houden met jullie bevindingen. Ik hoop dat jullie veel leesplezier zullen hebben, en ... tot de volgende blog?
