Als je me een persoonlijke mail wilt sturen, mag dat altijd...
van_bouwelannelies@hotmail.com
Beoordeel dit blog
Jabula goes ZA
26-02-2010
Eerste ervaring met Bloemfontein...
woensdag 24 februari 2010 -
Hallo iedereen
Hoe gaat het met jullie? Alles in orde ginder?
Ik zal jullie nog eens wat vertellen over mijn avonturen, en hou jullie al maar vast, want dit is echt een avontuur dat ik nooit meer wil meemaken
Waar was ik gebleven? Zondag 21 februari ben ik dus naar de township van Windhoek geweest, Katutura genaamd (Katutura = the place where we dont want to live). Dit was een iets minder goede township-tour, maar het was wel interessant. In de namiddag moest ik mijn bus nemen, dus ik heb toen wat fotos op mijn blog en op FB gezet, en rond 18u hebben ze me naar de bus gebracht
Maandag 22 februari de ergste ervaring in ZA kwam ik heel vroeg aan in Upington, ZA. Het was 7u, en ik wilde eigenlijk naar een backpackers gaan. Ik vroeg een (oudere) man of hij wist waar het was, en toen zei hij me dat hij me er naartoe ging brengen. Hij heeft me er naartoe gebracht, en toen ik daar aankwam, zei de vrouw van de backpackers dat ze geen plaats meer had. Dan heeft ze me naar een ander hotel gebracht, maar dat was iets te duur, en na wat rondbellen en nadenken, zei ze me dat ik ook een taxi-busje naar Kimberley zou kunnen nemen.(De eerste bus die naar Bloemfontein ging, reed pas op donderdag). Dan heb ik maar besloten op zon taxi-busje te nemen. (Normaal nemen blanke mensen dit busje niet, en zeker geen niet-Zuid Afrikaanse blanken). Het kostte niet veel. Ik heb dan aan het wachten geweest , want het busje zou pas vertrekken om 11u (het was 9u ofzo), dus heb ik daar gezeten, maar na een tijdje voelde ik me niet zo op mijn gemak (veel drinkende en zatte mensen), dus ben ik al in het busje gaan zitten. Al maar goed dat ik daarin ben gaan zitten, want nog geen 10 minuten later zag ik een groepje mensen drugs innemen enzo (naast de plaats waar ik zat). Na nog even wachten, is het busje dan toch vertrokken, en ongeveer 4u later was ik in Kimberley. In Kimberley aangekomen moest ik nog eens 1,5u wachten vooraleer het busje naar Bloemfontein vertrok. Al maar goed dat er een paar lieve (zwarte) vrouwen waren, die me hebben geëntertaind en me hebben geholpen om een veilige trip te hebben. Toen ik in Bloemfontein aangekomen was, was het al donker aant worden. Ik had in Upington naar de Universiteit gebeld, om te zeggen dat ik rond 6u zou aankomen in Bloem, maar ik zou hun nog eens bellen als ik in Kimberley zou vertrekken. Toen ik dus in Kimberley was, heb ik dus proberen te bellen, maar niemand nam meer op Stiekem hoopte ik dat er iemand zou zijn die me zou komen ophalen, maar er was niemand. De buurt waar ik trouwens aankwam in Bloem leek alles behalve veilig . De taxichauffeur (van het busje) heeft me naar een hotel gebracht, en ik was zo moe, dat we voorbij een hotel reden dat er goed uit zag, dus ik zei hem dat ik hier eens ging horen naar de prijs. De prijs was OK, en ik was zo moe, dat ik geen zin meer had om nog verder te zoeken naar een bed. Ik ben dus naar het hotel gegaan, en het koste voor 1 nacht 240 rand. Ik had nog maar 150 rand bij me, dus ik zei aan de receptie dat ik nog naar de bank moest om geld af te halen. Dan heb ik iemand gevraagd om met me mee te gaan naar de bank . Toen ik aan de bank kwam, wilde geen enkele automaat werken. Dan ben ik zelfs naar een andere bank geweest, en zelfs daar kon ik geen geld afhalen. Toen begon ik een beetje te panikeren, en ik begon te denken dat mss mijn bankkaart was gekopieerd ofzo (in Windhoek). Ik ben dan terug naar het hotel gegaan (het was ondertussen al 20u ofzo), en ik heb toen de receptioniste gezegd dat ik de overige 90 rand de volgende dag wel zou betalen (ik heb ook gezegd dat er iemand me de volgende dag komt halen, en dat ik al mijn gegevens kan achter laten, zodat ik kon laten zien dat ik toch zou betalen), maar de receptioniste weigerde. Ze wilde al het geld die nacht hebben. Dus ik ben nog eens naar de bank geweest, om nog eens te proberen, maar het lukte natuurlijk nog niet Dan ben ik terug naar het hotel gegaan, en heb ik de receptioniste gesmeekt om me een kamer te geven. Maar ze bleef weigeren. Dan heb ik haar ook een paar keer gevraagd of ze een goedkopere plaats wist om te verblijven, maar ze zei dat het 150 rand was, en de taxi zou ook nog eens 50 rand kosten, dus dan zou ik het ook niet kunnen betalen. Ik werd gewoonweg hopeloos. Ik heb berichtjes naar Belgie gestuurd, om me te bellen, maar ik denk dat die niet zijn aangekomen. Dan heb ik ook naar Laura gebeld (zij woont voor 1 jaar in Johannesburg). Ik had gewoon nood om een bekende stem te horen. Na een tijdje werd ik zo hopeloos en radeloos dat ik de receptioniste (die zich niet veel aantrok van mijn situatie) heb gevraagd of ik mss zelfs gewoon in de wcs op de grond mocht slapen, tot 6u s morgens ofzo Zo hopeloos was ik. Ineens zei ze me Give me your money and I give you a key. Ik kreeg ineens toch een kamer, maar ik moest er wel uit om 6u. Amaai, ik begon te wenen van vreugde. Ik kreeg een bed aangeboden. Het was ondertussen al na 22u. Dan heb ik me snel gedoucht, en ben ik in bed gekropen, want ik was veel te moe (ik had de nacht daarvoor ook al in de bus doorgebracht ).
Dinsdag 23 februari ben ik dus s morgens om 6u in de hal van het hotel gaan zitten. Ik heb een paar keer terug naar de unief proberen te bellen, en om 7.30u pakte ze eindelijk terug op. Ik heb hun gezegd waar ik was, en nog geen 10 minuten later waren ze er al om me op te pikken. Toen kreeg ik een hele preek van Dawn (het hoofd van de internationalisering). Ze zei dat het 1 van de gevaarlijkste buurten van Bloem was, waar ik had geslapen (later hoorde ik ook dat het hotel berucht was voor mensenhandel .). En ze zei dat ik daar nooit meer mocht komen .Natuurlijk ga ik daar niet meer naar toe. Ik ben er nog steeds niet goed van, en het is nu al woensdagavond . Swat, dus dinsdag heb ik mijn kamer in het appartement gekregen, en een andere vrouw, Dernile, heeft me heel goed opgevangen. Ze heeft me een beetje gekalmeerd, en ze heeft me ook gezegd dat ik me niet te veel hoef aan te trekken van die Dawn. Wat ook heel bizar was zei ze, dat Dawn nooit mijn ZA gsmnummer nooit heeft opgeschreven. Want ik had een mail gestuurd en haar mijn ZA nummer gegeven, maar ze heeft me dus nooit gebeld. Dernile heeft me dus zo hard geholpen (ze wordt trouwens gek van die Dawn, die tegen iedereen roept en zaagt). Dernile heeft me alles laten zien, ze heeft me een beetje geld gegeven, ze heeft me eten gegeven (want ik had in 2 dagen amper nog iets gegeten) en later ben ik naar haar kantoor gegaan en ik mocht op haar computer om te kijken of er geld van mijn rekening was (ik had nog 2rand = 0,2 euro). Er was geen geld van mijn rekening, dus na een tijdje met haar te hebben gebabbeld enzo, heeft een Nederlandse jongen me vergezeld naar de ATM (= bankautomaat). Het was zo spannend, maar ineens kreeg ik toch geld Waarschijnlijk waren de bankautomaten de dag daarvoor allemaal plat of leeg. Schijnt dat het hier wel meer keer gebeurd dat je geen geld kan afhalen, maar toch vind ik het bizar (ik heb gisteren meer dan 5 automaten geprobeerd, in 2 verschillende banken ). Swat, het was dus een pak van mijn hart Ik had terug wat geld!
Woensdag 24 februari heb ik het heel rustig gehouden. Deze nacht heeft het zo hard aan het donderen en bliksemen geweest, dat ik dikwijls ben wakker geworden. Het regent nog steeds (leve het regenseizoen) en het heeft bijna de hele dag geregend. Ik heb de hele dag in mijn kamer doorgebracht, met een filmpje te kijken, en alles al op te schrijven over mijn ervaringen over de townships (voor mijn thesis).
Zo, ik hoop dat dit genoeg leesvoer is voor een paar dagen Morgen(donderdag) komt Kimberley aan (het meisje met wie ik de kamer deel), en dan ga ik ook al eens een kijkje nemen op mijn stageplaats. Vrijdag ga ik nog een rondleiding krijgen door de stad (en uitleg over de plaatsen waar ik niet moet komen JJ maar dat weet ik nu al wel :p).
Ik hoop dat ik dit verhaal snel kan posten op mijn blog, want nu schrijf ik het maar op in een word-document op mijn lappie
Vele groetjes van de avontuurlijke Jabulile
1 ding kan ik jullie wel zeggen, altijd positief blijven, al ben je soms radeloos en hopeloos. Alles komt altijd goed J
P.S. Nu is alles zeer goed met mij... Ik zit in mijn appartement, ik begin de stad een beetje te kennen, ik heb andere Belgen ontmoet... en de zon schijnt.. Alles is hier super nu. Hopelijk heb ik volgende week internet... :)
Ik had dus gisteren alles mooi op mijn blog geschreven, maar blijkbaar heb ik het niet op mijn blog gezet. Dus ik heb een half uur aant schrijven geweest voor niets... Typisch.
Waar was ik gebleven? Op 8 februari ben ik vertrokken met onze truck naar de grens met ZA en Namibie. Het was een hele dag rijden, en we hebben onze kampplaats opgesteld vlak bij de Orange River. Dit is dus de grens met ZA en Namibie. De volgende dag zijn we dan de grens overgestoken, en dat verliep heel vlot. Het was alleen veel te warm. Deze 2 dagen hebben we over de 50 graden Celcius gehad, ik heb 5 keer op 1 dag een douche genomen, maar uiteindelijk haalt het toch niet veel uit, want eens je uit je douche bent, dan zweet je toch terug. ´s Avonds kwamen we dus aan op onze kampplaats aan de Fish River Canyon, en rond 17u zijn we naar de Canyon gegaan, waar we hebben gewandeld, en hebben gewacht tot de sunset. Toen we aan´t wandelen waren, moesten we wel opletten voor slangen, schorpioenen, ... .
De dag nadien zijn we van de Fish River Canyon naar Sesriem gereden. Het was een lange tocht, en onderweg hebben we al wat game gezien (zebras, springbok, impala, oryx,...). In Sesriem was het ook al zo warm. We hebben diner gehad bij het kampvuur, en na nog wat babbelen zag ik ineens een soort hond in het donker lopen... Jaja, hyena´s bij het kamp. Later zagen we ook nog jakhalzen bij de tenten lopen (al maar goed dat die beesten schrik hebben van mensen).
De volgende dag zijn we om 5u al vertrokken naar de duinen. Daar zijn we de beroemde Duin 45 opgelopen (onze voetstappen waren de eerste), en dan hebben we gewacht tot de zon opkwam. Het was echt supermooi. Toen we de duin zijn afgelopen, stond breakfast al op ons te wachten, spek met eieren. Na een heerlijk ontbijt zijn we verder gereden naar Sossusvlei waar we met een Bushman (een blanke) de woestijn zijn ingetrokken. Die heeft ons vele dingen geleerd over de woestijn, en hij heeft ons echt verwonderd over hoeveel leven er eigenlijk is in een woestijn. Hij heeft ons ook de dode vallei laten zien, hier staan resten van bomen. Deze bomen zijn al 6000 tot 9000 jaar dood. De man had precies voeten van een aap, want hij loopt altijd op blote voeten, ook als het zand 80°C warm is...
Na ons avontuur in de woestijn zijn we richting Walvisbaai en Swakopmund gereden. We zijn nog in het dorpje Solitaire gestopt, waar ze heerlijke apfelstrudel maken. Daar hebben we dan ook ontbeten en dan doorgereden naar Walvisbaai (door het Namib Naukunft NP). In Walvisbaai hebben we geluncht bij de flamingokolonies, en daarna zijn we doorgereden naar Swakopmund. Daar konden we kiezen tussen heel veel activiteiten voor de volgende dag. Ik heb dus gekozen voor een townshiptour, en het was echt geweldig. We hebben een heel belangrijke vrouw ontmoet, we zijn naar een kruidenvrouw geweest, we hebben heel veel kinderen achter ons aan gehad, en na dit alles zijn we iets gaan drinken in een typische bar, en hadden we een typisch Afrikaanse maaltijd (pap, spinazi, wormen... de wormen waren echt heerlijk moet ik zeggen. Het is alleen de gedachte, maar voor de rest waren ze echt goed :)).
De volgende dag hebben we het toeristische dorp van Swakopmund verlaten (eindelijk, want hier liepen alleen maar Duitsers rond), en dan zijn we naar Twyfelfontein gereden. Hier zijn heel oude rotsingraveringen gevonden. Het was een soort communicatiemiddel voor de bushmannen, en ook een middel om hun kinderen te onderwijzen...
Na een dagje in Twyfelfontein, zijn we doorgereden naar Etosha NP. We hebben gekampeerd voor 2 nachten in dit Game Reserve. We hebben een paar Game Drives gedaan, maar we hebben niet heel veel gezien omdat het regenseizoen is en dan is alles vrij dicht begroeid. ´s Nachts kwamen de honingdassen ons een beetje lastigvallen rond onze tenten.( Deze beesten zijn trouwens gewoonweg ZOT. Ze vallen leeuwen aan (maar verliezen toch), en als een giftige slang hun bijt, dan doden ze eerst de slang, dan slapen ze 6 uren, en dan worden ze weer wakker en eten ze de slang op... Ze kieperde ook alle vuilbakken op de grond, zelfs toen er 3 superzware stenen oplagen... gekke beesten..)
De safari's waren dus geen groot succes, maar het was wel heel fijn. Daarna zijn we doorgereden naar Waterberg NP. Daar was het super. Het is een heel groot plateau van 1 berg. We zijn naar de top van de berg gewandeld en dan had je een supermooi en ver uitzicht op de omgeving. ´s Avonds zaten we weer aan het kampvuur met zijn allen (en iemand die gitaar speelt), en dan ben ik eventjes weg gegaan, op de weg gaan liggen, en naar de sterren gekeken. Heerlijk... Dit is gewoonweg puur genieten van het leven...
De volgende dag zijn we vroeg vertrokken naar Windhoek, waar we rond de middag aankwamen, en dan ben ik met een paar mensen het centrum al gaan verkennen. Het was echt veel te warm in het centrum, maar ik heb wel de meeste dingen gezien in de stad (en er zijn niet zo heel veel toeristische bezienswaardigheden...) ´s Avonds zijn we met de hele groep nog gaan eten in Joe´s Beerhouse. Daar heb ik een brochette gegeten met allerlei soorten vlees (struisvogel, krokodil, kudu, zebra)... Heerlijk...
Ik ben dus nadien nog 2,5 dagen in Windhoek gebleven. Ik heb nog een dag met Julia (een Duits meisje dat ik al in Cape Town op een tour heb leren kennen) door Windhoek getrokken, we zijn in't park gaan zitten... want daar is het tenminste een beetje koeler...
Zo, nu zit ik nog in Windhoek voor de laatste uren, en rond 18u vertrekt mijn bus naar Upington, ZA. Ik heb nog geen bus naar Bloemfontein, dus het wordt nog een grote verrassing wat ik ga doen in Upington...
Hou jullie goed allemaal... Ik ben aan´t genieten van het leven. En ik zeg je... time is flying...
Jaja, ik zit nog eens op internet... Maar niet meer voor lang.
Later zal ik mijn verhaal wel eens doen. Ik zit nu in Windhoek voor nog 3 dagen, en dan ga ik terug naar ZA. Namibie is echt een supermooi land, en later zal ik ook wel foto's op internet zetten. Eerst wil ik nog een beetje verder genieten en dan zal ik me eens een dagje achter de computer zetten.
Wat ik zoal heb gedaan.... - township, duin 45, de dode valei, wormen gegeten, jakhalzen en hyena's bij onze tenten, mooie sterrenhemels, ... en superwarm weer --> dus al een kleurtje...
Ik moet alweer door. Ik vertel jullie later alles...
Gisteren ben ik de Tafelberg opgeklommen. Het was steil, maar ik ben zo blij dat ik het gedaan heb... De hele dag bijna heb ik erop gezeten en genoten van het lekkere warme weer... Zelfs op de Tafelberg was er weinig tot geen wind...
Vandaag heb ik een tour gemaakt naar Kaap de Goede Hoop. Ik heb pinguins gezien, robben, heb gefietst en heb gewandeld... Dan nog wat verbrand. Ik heb ook een meisje ontmoet dat met me mee gaat op de reis naar Namibie... Morgen ga ik met haar naar Robbeneiland...
Dit was kort, maar ik ga nog verder genieten van de zon... Hou jullie goed daar in het koude Belgie, en zeker niet jaloers worden :) moehahahha...
Ik ben dus veilig aangekomen in ZA, en ik ben nu zelfs al in Kaapstad.
Maandag (1/2) ben ik dus aangekomen in Johannesburg om 4u 's morgens en
ineens kwam Laura op me afgelopen.. Wat was het leuk om haar nog eens
te zien... Dan ben ik naar haar thuis in Jo'burg gegaan, waar ik kennis
heb gemaakt met haar hele familie. Het zijn echt lieve mensen... Laura
moest naar school, dus ik heb wat geslapen tot ze terug thuis was. Dan
hebben we de 'black taxi' ( dit is een collectieve taxi die alleen de
zwarten normaal gezien nemen) genomen naar de shopping mall. Daar heb ik eerst wat geld afgehaald, een adapter en een busticket naar Cape Town gekocht en wat rondgewandeld... Een gsmnummer kan ik (nog) niet aanvragen omdat nu alles geregistreerd moet worden... en ik heb nog geen 'proof of residence'... Swat, 's avonds hebben we lekker gegeten (pap, kip, groenten, ...) Typisch afrikaans... Ik heb zelfs al een paar woorden Zulu geleerd... 's Avonds heb ik ook nog de mama van Laura (Mum Mary) geinterviewd over het leven en vooral het toerisme in Soweto...Zij heeft daar bijna heel haar leven gewoond en het is een interessant, maar ook wel confronterend gesprek geweest over armoede, en vooral de apartheid, die nog helemaal niet over is. Ik voelde zelfs de boosheid nog in de stem van Mary...
De volgende dag ben ik gaan wandelen in de wijk waar Laura (haar Zulunaam is Sandile) woont. De zon scheen heerlijk en ik heb me ook in het gras gezet om een boek te lezen... Na een half uur was ik al mooi rood... Zallliiiiig, die zon... :) I enjoy it a lot :). In de namiddag kwam mijn taxi aan om naar het busstation te rijden. Het busstation is gelegen in het centrum van Jo'burg. We waren er bijna en toen werd mijn taxi gestopt door de politie en ik moest uitstappen (jaja, in het midden van de weg), om te laten zien wat er allemaal in mijn rugzak zat.. Het was ff spannend, maar alles is in orde gekomen, en dan heb ik de bus naar Cape Town genomen (20 uren in de bus).
Vandaag is het woensdag en ik ben rond de middag in Kaapstad toegekomen. Ik ben met al mijn hebben en houwen naar de Tourist Information gewandeld voor wat meer informatie, en dan naar de Long Street Backpackers. Daar ga ik de volgende dagen logeren, tot ik vertrek naar Namibie. Ik heb al een Belgische jongen ontmoet, en we gaan morgen de Tafelberg beklimmen :) We zullen zien wat dat geeft...
Zo, dit is het voor nu. Ik wil Kaapstad wat gaan ontdekken... ( En genieten van de zon natuurlijk)
Besho
Jabulile (Dit is mijn echte naam in Zulu... Jabula betekent het gevoel 'happy')
