Soweto, the most friendly city in whole SA...

Donderdag 10 juni ben ik vroeg opgestaan, want ik moest de bus nemen naar Johannesburg. Ik heb bijna de hele tijd in de file gestaan, maar ik kwam toch nog op tijd aan in het busstation. Daar kwam de chauffeur van de Soweto Backpackers me ophalen. Rond de middag kwam ik aan in de backpackers. De tenten stonden nog niet recht, dus ik heb me dan maar binnen geamuseerd. Na een lekkere douche en wat babbelen met andere gasten in de backpackers, ben ik rond 15u vertrokken naar het Orlando Stadium. Ik ben alleen naar het stadium gewandeld, wat ongeveer 20 min was. De mensen in Soweto zijn super vriendelijk. Ik heb nog nooit zoveel vriendelijke mensen gezien hier in ZA. Het is gewoon ‘amazing’.
Toen ik bij het stadium aankwam, was er al superveel volk. En de bussen met mensen bleven maar komen. Ik was het stadium al binnengegaan, en daar heb ik gewacht op Vutlhari en haar vriend. Vutlhari is een collega van in Bloemfontein, een gekke meid, maar super leuk!
Het concert was echt super! Ineens verscheen Desmond Tutu op het podium, maar de artiesten waren ook super! Er heerste een heel leuke sfeer, en er was veel volk. Shakira vond ik misschien nog het minste van al, omdat zij voornamelijk show kan verkopen. Maar toch was het een spetterend feest, de hele avond lang (en dat voor € 45).
Na het concert was het zo druk dat we zelfs het stadium niet uitgeraakte. We hebben zeker een half uur aangeschoven, en toen ik er eindelijk buiten was, was het een massastoom van mensen die de shuttle bussen wilde nemen naar het centrum van Jo’burg. Natuurlijk waren er zoveel mensen, dat de bussen zelfs niet konden doorrijden.
Ikzelf ben naar de achterkant van het stadium gewandeld, waar de chauffeur van de backpackers me kwam ophalen. Die heeft me dan terug in de backpackers afgezet. In de backpackers aangekomen, heb ik eerst alles in mijn tent gezet, en dan ben ik nog eventjes bij de security mannen blijven zitten (bij het vuur, want het was superkoud).

De volgende morgen was ik al vrij vroeg wakker (van de koud). In de voormiddag heb ik voornamelijk aan mijn thesis proberen te werken (veel info verzamelen dus). In de namiddag was er de openingswedstrijd (ZA-Mexico). Ik heb deze wedstrijd gekeken op het grote scherm bij de backpackers. De backpackers had een eigen fanpark gemaakt, waar vele buren ook naartoe kwamen om voetbal te kijken. Het was een groot feest! Zeker toen Bafana Bafana de eerste goal maakte in de World Cup. In de 2^e helft van de wedstrijd viel ineens de stroom uit. Dus werden de iPhones en de radio boven gehaald, om de match toch maar te blijven volgen. Ik ben dan maar bij het vuur gaan zitten, en ik hoorde de uitslag daarna wel.
Diner had ik ook in de backpackers. Want het dichtstbijzijnde restaurant was vrij ver weg. Maar het was altijd heel gezellig. Zeker omdat de backpackers nu vol zat met internationale mensen, en heel veel voetbalfans.

De volgende dag (zaterdag 12 juni) ben ik om 10u begonnen aan de fietstoer die de backpackers ook organiseert. Voordat we vertrokken moesten we eventjes wachten op de cameraploeg. Het was een cameraploeg van ‘SA Tourism’. Zij gaan een promotiefilmpje maken voor Zuid-Afrika (20 things to do in 10 days) , en ze gaan het lanceren na de FIFA Wereldbeker. Het promotiefilmpje wordt op hun website gezet, maar wordt ook uitgezonden op BBC, CNN, … en nog meerdere grotere kanalen over de hele wereld.
De fietstocht was geweldig en het was een interessante en andere manier van het bezoeken van een township. We zijn eerst naar de armste buurten van Soweto gegaan. Daar waren vele hostels van vroeger (waar de mannen die in de mijnen werkte woonden). Nu wonen heel veel arme mensen in deze kleine hostels, soms met hele families. Iedereen leeft er op straat, de wegen zijn niet verhard, … maar toch is iedereen heel vriendelijk. We zijn een plaatselijke bar binnengegaan, waar we het zelfgebrouwde bier hebben geproefd. Daarna zijn we verder door de straten (soms modderwegen) gefietst, en hebben we ook nog koeienhoofd gegeten. Daarna zijn we verder door Soweto gereden, kwamen we vele vriendelijke (maar ook drinkende) mensen (voornamelijk mannen) tegen. Iedereen begroet je daar in Soweto, het is gewoon geweldig. En dat had ik zeker niet gedacht dat iedereen zo vriendelijk is tegen blanke mensen (mss omdat ze weten dat we van ‘overseas’ zijn). Onze tocht ging verder naar de Hector Pieterson-memorial, naar het Nelson Mandela huis, het huis van Desmond Tutu, en dan een heuven, ‘Koppies’ genaamd. Daar had je een heerlijk zicht op een groot deel van Soweto. De fietstoer eindigde in de late namiddag, en toen ik terug in de backpackers kwam, zaten er weer veel mensen aan de TV om voetbal te kijken. Ik ben dan bij hun gaan zitten, want de sfeer is toch wel geweldig.
Die avond heb ik met een ‘rapper’ aan het babbelen geweest. Hij had zelfs zijn eigen productiehuis. Hij had zelfs al samengewerkt met artiesten die SA awards hebben gewonnen. Hij was nu ook van plan om een eigen groepje op te starten.
Ook heb ik die avond met een ex-crimineel gebabbeld. Hij begon me te vertellen over zijn verleden (dat hij vroeger auto’s stal in Soweto, dat hij vroeger er in het rond schoot, …), maar dit is veranderd nadat hij 8jaar in de gevangenis had gezeten. Hij zei me dat het zijn denken helemaal heeft veranderd, en nu is hij voetbal trainer van kinderen die in de buurt van de backpackers wonen. Hij kent nog wel altijd de echte criminelen van Soweto, maar hij wil niet meer één van hun zijn. Hij ziet zijn verleden als gedaan, en hij heeft een nieuwe start genomen in zijn leven. 

Zondag 13 juni was een zeer leuke dag. ’s Morgens vroeg kwam de mama van Laura (Zandile) me ophalen. Laura was er natuurlijk ook bij! Het was geweldig om haar nog eens te zien, maar het leek wel of ik haar de dag daarvoor ook had gezien. We zijn dan naar de Grace Bible Church gereden, waar we 2u kerkdienst hebben gevolgd. We waren 2 van de weinige blanken in de kerk, maar dat kon ons niet veel schelen. We zongen en dansten mee met de mensen (en in deze kerk blaast men zelfs op hun vuvuzela’s). Vele mensen dragen hun gele T-shirt van Bafana Bafana, vele ZA-vlaggen, … . Na 2 uur dansen en zingen (en soms ook wat luisteren)zijn we met de auto vertrokken richting Klipsdorp in Soweto. Daar heeft de moeder van Laura me nog een memorial laten zien. Dan zijn we verder gereden naar de andere kant van Soweto, waar we een zieke vriendin van de gastmoeder van Laura zijn gaan bezoeken. Ik verschiet er nog altijd van hoe veilig en hoe proper Soweto eigenlijk is. De infrastructuur en de wegen zijn er zelfs soms beter dan in het centrum van Johannesburg. Na het bezoek zijn we gaan lunchen in één van de malls van Soweto. Nadien zijn we met de auto naar een fanpark gereden (Thokoza Park), en daar hebben we nog een namiddag gezeten. We hebben de match van 16u gekeken. Het fanpark was super! Je verwacht helemaal niet zo een mooi park in Soweto, maar nu weet ik dat ze in Soweto niets tekort komen. Rond 19u hebben ze me terug afgezet in de backpackers, en dan heb ik nog een hele avond met de lokale bevolking aan het babbelen geweest (met een gast die vroeger in de straten woonde, die niet meer wist wat hij moest doen. Hij is toen Afrikaanse spulletjes gaan verkopen op de straten, en hij heeft samen met Lebo de backpackers in Soweto opgestart).

De volgende morgen was het al maandag. Die dag ben ik ’s morgens naar de Maponya Mall vertrokken. Ik was aan het wandelen (alleen!) door Soweto, via het huis van Mandela, op de highway, naar de mall. Toen ik op de grote baan aan het wandelen was, kwam er een politieauto aan. Zij vroegen me waar ik naartoe wandelde, en toen zeiden ze dat ik moest instappen. Zij hebben me naar de mall gebracht, want hun was opgelegd dat ze moesten zorgen dat de toeristen niets overkwam (maar dit ook alleen maar voor de Wereldbeker).
De Mall was zeker 3 keer zo groot als de grootste mall in Bloemfontein. De mall was supermodern, en bijna alle winkels die je maar kon inbeelden waren daar aanwezig.
Toen ik de mall uitstapte en zocht voor de juiste uitgang om terug te gaan naar de backpackers, was er een andere politiewagen. Zij vroegen me of ik een auto had om naar de backpackers te gaan, maar ik vertelde hun dat ik ging wandelen. Natuurlijk ‘mocht’ dat niet van hun, en dan heb ik weer gratis vervoer gekregen (tot aan het huis van Mandela). In die buurt heb ik eerst nog wat souvenirtjes gekocht, en dan ben ik uiteindelijk naar de backpackers gewandeld. In de late namiddag kwam ik daar aan, en er was weer voetbal bezig. De meeste mensen kende ik ondertussen al, dus ik heb me nog goed geamuseerd, mijn laatste avond in Soweto. Ik heb nog wat Zulu woorden bijgeleerd, ik heb wat aan het dansen geweest (rond het vuur weliswaar), … .

Dinsdag om 10u moest ik dan vertrekken richting luchthaven. Ik ga Soweto heel erg hard missen. Ik heb in heel ZA nog geen mensen geweten die zo vriendelijk waren als in Soweto. Ik had nog nooit in ZA geslapen in een open veld (dus niet achter een muur of tralies ofzo). Ik sliep gewoon in een tent, in een open veld, vlakbij de spoorlijn. Daar voelde ik me eindelijk een beetje vrij!

Op de luchthaven aangekomen, ging alles normaal. In Jo’burg heb ik zelfs niet moeten wachten, ik kon het vliegtuig gewoon instappen. In Abu Dhabi heb ik nog even op mijn computer gezeten (internet is gratis in de luchthaven van Abu Dhabi).

Woensdag 18 juni kwam ik ’s morgens in Brussel aan. Ons vake was daar… met een verrassing…. Berdine J Dat was een grote verrassing, dat had ik natuurlijk helemaal niet verwacht.

Zo, mijn trip naar ZA zit er weeral op. Vrijdag moest ik nog naar school, en nu moet ik beginnen werken aan mijn thesis…
Ik ga ZA wel heel erg missen. Ik heb superleuke mensen leren kennen (van overal in ZA). Ik heb heel veel bijgeleerd, ik heb heel veel gezien.
Ik heb gelukkig niets meegemaakt in ZA, maar op mijn werk zeiden ze ook al: “Annelies, je hebt gewoon een goede engelbewaarder”. Wie nog nooit in ZA is geweest, zeker een aanrader (en laat je niet afschrikken door alle ‘slechte’ verhalen. (Als er iets met je gebeurt, dan ben je gewoon op de verkeerde moment op de verkeerde plaats en dan heb je gewoon pech.)

Groetjes

Annelies

20-06-2010 om 11:56 geschreven door Jabula  

De laatste dagen in ZA

De laatste dag (5 juni) in Bloemfontein was nog een drukke dag. In de voormiddag ben ik met de collega’s van Kimberly gaan karten. De karretjes zijn echt wel oud, en zijn alleen maar van ijzer. Maar het was wel heel tof, en mijn groepje was het snelste.
Na het karten heb ik mijn valies weer gemaakt. Nu heb ik ook vele dingen achtergelaten al in Bloemfontein, want alles zou ik niet meekrijgen. Na het maken van mijn valies, ben ik Libe (de vrouw van Tanzania) nog gaan bezoeken. Daarna ben ik me  snel gaan douchen, en dan heb ik Nicolette gebeld, die me is komen ophalen, en dan heb ik bij haar thuis nog een heerlijke braai gehad. Ik heb de typische melktaart gegeten, en nog wat Afrikaans proberen te babbelen met haar. De avond was echt geslaagd, en ik ga haar echt missen.

Zondag zijn we ’s morgens heel vroeg vertrokken met al mijn spullen naar het busstation. Onze bus had weeral vertraging, en om 7u konden we eindelijk vertrekken. We kwamen pas aan in Pretoria rond 14u, en dan moesten we nog met de taxi naar de backpackers. De backpackers was heel nice, en het lag in een heel leuke en veilige plaats. In de backpackers zaten vele Argentijnen en Mexicanen. Voornamelijk ook mannen, want de meeste zijn hier voor de Wereldbeker. Ik heb dus weer veel Spaans aan het babbelen geweest. Het oefenstadium van Argentinië lag nog geen blok verwijderd van de backpackers. We hebben onze avond dus gewoon doorgebracht in de backpackers en ik heb leuke gesprekken gehad met Mexicanen die in Mexico-City wonen.
De volgende dag hebben we voor de eerste keer in 3 weken nog eens uitgeslapen (tot 8u30). Dan zijn we eerst naar het Voortrekkermonument in Pretoria geweest, en in de namiddag zijn we naar Lesedi Cultural Village gegaan. Dit is echt niets voor mij. Het is te gemaakt voor mij. Het diner na de dansshow was wel geweldig. Er was struisvogel, krokodil, … en nog een heel dessertenbuffet ook. Geweldig gewoonweg.
Dinsdag 8 juni zijn we naar de ‘Cradle of Humankind’ gegaan. Eerst naar de grotten van Sterkfontein, waar ze een heel skelet hebben gevonden van onze voorouders, maar ze zijn het nog steeds aan het onderzoeken. Dan zijn we ook nog naar Mafopeng geweest, wat meer een wetenschapmuseum is.
Nadien zijn we ook nog naar de Union Buildings (het parlement) van Pretoria gegaan. Daar konden we natuurlijk niet binnen, maar van buitenaf is het ook de moeite waard om te zien. Daarna zijn we heel de ‘church street’ gewandeld, en dan zijn we nog eventjes naar de Hatfield Plaza mall gegaan en daarna terug naar de backpackers.
De volgende dag moesten we vroeg opstaan, want om 8u kwamen ze ons ophalen voor een tour naar Pilanesberg Game Reserve. Onze gids is gewoon geweldig (hij is ook een gids bij GAP Adventures). We hebben vrij veel beesten gezien. Het was echt een superleuke dag. Ook waren ze delen van het park aan het verbranden, waarom weet ik niet.

10 juni heb ik ’s morgens de bus genomen naar Johannesburg. Daar kwam iemand me ophalen en die bracht me naar de backpackers in Soweto (Lebo’s Soweto Backpackers).  Daar heb ik even gezeten, en rond 15u ben ik naar het Orlando Stadium gewandeld (jaja, dit deel van Soweto is echt wel veilig). Het was een 20min. wandelen. De mensen zijn supervriendelijk als je hier door de township wandelt, en ze groeten je ook allemaal. Om 16u kwam ook Vutlhari aan in het stadium, en na een tijdje vonden we elkaar. Het concert begon pas echt rond 19u, maar daarvoor was er ook al genoeg sfeer. Het was echt super. Er was veel Afrikaanse muziek, en het was echt pakkende muziek soms. Dan besef je pas dat je in het echte Afrika bent. Afrika is een geweldig continent! Het is gewoon fantastisch om hier te zijn en het is zo kleurrijk. De mensheid is hier ontstaan, en daar is Afrika nog altijd heel fier op. De optredens waren allemaal geweldig. Het is echt geweldig om tussen zoveel mensen te zijn.
Na het concert was het superdruk. De bussen konden niet door, en de mensen liepen als een zotte bende rond. Ik ben naar de achterkant van het stadium gewandeld, en daar was mijn chauffeur om mij op te pikken. Dan is hij met mij naar de backpackers gereden.

Zo, dit is het voor nu. Vandaag is de Big Day, de kick-off game. Ik ga nu naar het fanpark hier aan de backpackers, en dan zal ik de eerste wedstrijd (ZA-Mexico) hier kijken.

Groetjes

Jabulile

11-06-2010 om 13:18 geschreven door Jabula  

Na Durban – nog maar 3 weken werken….

Na het lange weekendje Durban viel het toch wel weer tegen om te moeten gaan werken. Maar al bij al viel alles nog heel goed mee.
Ik ben vanaf deze week (17 mei) bij een internationale consultant, Nicolette, gaan zitten. Zij is 24 jaar, en werkt al 3 jaar bij Astra Travel. Zij is echt heel leuk om mee te werken. Ze heeft me al heel veel geleerd over de internationale kant van het bedrijf (vluchten naar Europa, Azië, …, accommodatie in niet-Zuid-Afrika landen, visums (wat is me dat allemaal, bah), … .

Woensdag 19 mei dacht ik dat het weer een gewone werkdag was. Ik kwam op het kantoor aan, en ineens vroegen ze me of ik zin had in een massage. Natuurlijk! De dochter van de kantoormanager moest nog iemand hebben die haar ‘assistente’ kon zijn voor haar examen. Zij studeert voor kinesist. Dus dat was geweldig. Ze hebben me om 10u naar de universiteit gebracht, en daar lag ik dan (met nog 8 andere mensen). Het was echt heerlijk om een massage te krijgen, en zo’n aanbieding krijg je natuurlijk niet elke dag.

De rest van de week verliep gewoontjes. Elke dag ben ik bijna gaan fitnessen. Zaterdag 22 mei (de tijd vliegt echt wel veel te snel voorbij), zijnik en Kimberly gaan brunchen (voor €2). Daarna zijn we naar de Mimosa Mall gegaan (een andere mall niet heel ver van waar we zitten). Ik had nog een cadeaubon gekregen (toen ik in de universiteit de studenten moest gaan evalueren) van € 50 voor in die mall te winkelen. Ik heb 4 boeken gekocht die me wel van pas kunnen komen voor mijn thesis. Wat een cadeaubon toch niet allemaal kan doen. Daarna zijn we van de zon gaan genieten, op het eilandje in de Waterfront Mall. ’s Avonds zijn we nog eens gaan eten in het Avanti Restaurant. Zondag was een gewone, zonnige dag. We zijn eerst inkopen gaan doen voor de week, en dan zijn we weer op het eiland gaan zitten in de Waterfront Mall. Daar hebben we heerlijk in de zon gezeten, en rond 4 uur begon het kouder te worden. Dan zijn we maar naar de fitness gegaan.

De volgende week is ook weer gewoon verlopen. Ik ben elke dag naar de fitness gegaan. Woensdag zijn we nog eens een dessert gaan eten in de Primi Piatti (applecrumble met ijs…. mmm).
Donderdag zijn we eerst gaan fitnessen, dan zijn we nog eens een visschotel gaan eten in de Ocean’s Basket, en daarna zijn we naar de avant-premiere van Sex and the City 2 gaan kijken. Het is een zalige film, maar soms gaat het er toch een beetje over…
Vrijdag was ook weer een gewone dag. Al moest er op kantoor al een beetje gepakt worden. Als ik het nog niet verteld had… Astra Travel gaat verhuizen. Van 1 groot kantoor naar 3 kantoren. 2 kantoren in 2 verschillende shopping centra en 1 huis. Dus het was inpakken geblazen op vrijdag.

Zaterdag 29 mei was een heerlijke dag. Om 8u30 had ik een afspraak met de kapper. Toen ik thuiskwam, vroeg Kimberly of ik meeging naar een soort braderij van de kerk van een collega van haar. Ze zijn ons komen ophalen, en dan hebben we eventjes op die braderij rondgehangen. Er was voornamelijk veel eten. De winst gaat dan naar de kerk.
Daarna ben ik 1 uurtje thuis geweest (wassen, lezen) en om 13u had ik afgesproken met Vutlhari, een collega van mij (een gekke, leuke meid). Met haar en een vriendin van haar heb ik een lokaal busje genomen naar ‘downtown’. Daar hebben we rondgewandeld (ik was er niet meer geweest sinds mijn eerste ervaring met Bloemfontein). Ik ben ook terug langs het hotel gewandeld waar ik heb verbleven. We zijn steeds dieper en dieper in downtown geweest, en het was heel interessant. Ik was de enige blanke die daar rondliep, maar dat kon me niet veel schelen. Dan zijn we naar de taxi-stop gewandeld, waar een een ‘4+1’ genomen hebben (4 passagiers + 1 driver). Dan zijn we naar de township gereden. We zijn uitgestapt bij een plaatselijke slagerij. Daar kan je vlees kopen, en dan braaien ze het vlees voor jou. De slagerij had stoelen en tafels daar staan. We waren aan het wachten op ons vlees, en ondertussen waren ze leuke muziek aan het draaien. Vele mannen staan daar te drinken bij hun auto’s. Toen ons vlees klaar was, hebben we nog pap gaan halen (gemaakt van maismeel), en dan hebben we met zijn 3 uit een gezamenlijk bord gegeten met onze handen. Lekker Afrikaans.
Rond 16u kwam de vriend van Vutlhari ons halen, en dan zijn we naar het casino van Bloem gereden om de finale van de rugby te kijken. Ik was nog niet in het casino geweest, en het was er echt mooi en chique. Rond 19u was de rugby match gedaan, en dan hebben ze me terug naar huis gebracht.
Nog geen half uur later stond Nicolette (een andere collega waar ik heel goed mee kan opschieten. Ze is zelf nog net geen 25), is me dan komen ophalen, en dan ben ik naar haar thuis geweest. Bij haar thuis hebben we gebraaid. Het was echt heerlijk. Ze heeft me nog vele dingen geleerd over Zuid-Afrika en over de Afrikaanse cultuur. Dan heb ik ook nog typische alcohol van hier geproefd. Ik was terug thuis rond 3u ’s morgens.

De laatste zondag in Bloem ben ik nog eens mee naar de kerk geweest. Toen we terugwaren, moesten we beginnen inpakken. We moesten verhuizen uit ons appartement, naar een huis, waar ook Nederlanders wonen. Ons (oud) appartement hadden ze nodig om aan toeristen door te verhuren ofzo.
Ik heb proberen in te pakken, maar ik vrees dat ik veel te veel heb. Ik ga vele dingen hier laten, en ik hoop dat ze op de goede plaats terecht komen, of dat het op zijn minst nog gebruikt wordt.
Na onze verhuis zijn we nog gaan fitnessen en toen ben ik wel vroeg gaan slapen, want ik had een heerlijk druk weekend achter de rug.

De week van 31 mei heb ik me een beetje verloren gevoeld op het werk. Het hele kantoor is verhuisd in 1 week tijd. Het was soms echt chaos, maar uiteindelijk heb ik me mijn laatste week op het werk nog heel goed geamuseerd. Woensdag ben ik nog cocktails gaan drinken met een paar collega’s, donderdag zijn we nog gaan eten in de Primi Piatti. Vrijdag ben ik naar de bibliotheek van de UFS (University of the Free State) gewandeld, en daar heb ik nog wat informatie gaan halen voor mijn thesis. Ze hebben zelfs speciaal voor mij artikels in het archief van de bib gaan zoeken. Ik heb me aan een tafel gezet in de bib, en ik heb er zeker 3 uur gezeten om notities te nemen, en titels van artikels en boeken neer te schrijven (ik kon niet op een computer, want ik het geen studenten log-in in de UFS). Daarna ben ik naar de Mimosa Mall gewandeld waar ik al een paar mensen van het kantoor ben gaan uitwuiven. Dan hebben ze me naar het huis gebracht waar bijna iedereen was. Daar heb ik ook afscheid genomen van iedereen. Ze hadden voor mij nog een taart gekocht, en dan heeft iedereen een stukje taart gegeten. Ze hebben me ook nog een rugzak van Astra Travel gegeven met daarin: een ZA vlag, een kaartje en Zakumi (de mascotte van de wereldbeker, die ik zelf ook wilde kopen). Rond 15u30 hebben ze met mij nog eventjes gestopt aan het oude kantoor, waar ik van de mensen die daar nog zaten nog afscheid kon nemen. Dan hebben ze me thuis afgezet want om 16u gingen ze foto’s trekken van de Internationale studenten in hun gele, groene, … kleuren (de kleuren van Bafana Bafana).
Daarna ben ik nog gaan fitnessen, en ik heb nog vrij lang staan babbelen met Lester. Lester werkt in de fitness, maar is een beetje gek ;).
Die avond heb ik nog soep gemaakt voor mezelf (de rest was gaan eten in de fast food). En dan was er een feestje bij ons thuis van een Duits meisje dat maandag terug naar huis vertrekt.

Zo, dit is het voor nu. De volgende keer zal ik waarschijnlijk in Pretoria of in JNB zijn.

Groetjes

Jabulile

04-06-2010 om 20:31 geschreven door Jabula  

Bijlagen:
Durban.pptx (422.4 KB)   

Bijlagen:
Moemoe en Vava.pptx (6.3 MB)   

Durban

Woensdagavond zijn we met 2 uur vertraging (01u30)naar het busstation gewandeld en nadat ik mijn ticket voor Pretoria-Johannesburg had gekocht, was de bus er en vertrokken we richting Durban. We zijn pas aangekomen in Durban rond 12u ’s middags. De zon scheen heerlijk, het was lekker warm. We hebben eerst een taxi genomen naar Bluff (een buitenwijk van Durban). Daar was onze backpackers gelegen (Ansteys Beach backpackers). Het was ongeveer een 15 à 20 minuten van het centrum van Durban. In de backpackers aangekomen, werden we heel vriendelijk ontvangen. We kregen een dorm, alleen voor onszelf. Omdat het niet meer echt de moeite was om naar Durban te gaan, zijn we in Bluff gebleven. We zijn op het strand gaan wandelen (en het was echt zalig weer). Er was ook ergens een soort ‘swim pool’ gemaakt, gevuld met zeewater, en als het hoogtij was, dan kwamen de golven in het zwembad. Ik ben dan ook maar in dat zwembad gesprongen, en het was heerlijk warm water. Daarna zijn we eventjes op het strand gaan zitten en nog iets gaan drinken in een taverne vlak aan het strand.

De volgende dag was het al vrijdag. We hebben de lokale bus genomen naar Durban centrum. Deze bus zette ons af in het centrum, aan de ‘city hall’. Daar hebben we een andere bus genomen naar het bekende stadium (Moses Mabhida Stadium). Over het stadium is eigenlijk een boog, en bovenop de boog is een platvorm waar je op kan gaan staan. We hebben de ‘sky car’ genomen naar het platvorm, en daar had je een heerlijk uitzicht over de stad Durban. Daarna wilden we ook nog een tour in het stadium doen, maar dan zouden we nog meer dan 2 uur hebben moeten wachten, dus dan zijn we vertrokken richting strand. We zijn langs het Suncoast Casino gewandeld, en daar hebben we eerst een fruitsap gedronken. Na een bezoek aan het casino, zijn we langs het strand verder gewandeld naar het centrum van Durban. Daar hebben we eventjes op het strand gezeten, en dan zijn we door de hoofdstraat (Kaseme) naar de Victoria Market gewandeld. We zijn dus door het centrum van Durban gewandeld. We hebben nog 2 andere blanken gezien, maar de rest van de mensen die er liepen waren allemaal zwarten. Het was een heel drukke straat (soms konden we echt over de koppen lopen). In de Victoria Market aangekomen (nadat we in een paar andere marktjes zijn geweest, waarvan we niet wisten of het nu de Victoria market was of niet) , zijn we eens gaan kijken wat het daar allemaal was. Een paar Indische winkeltjes, was Afrikaanse souvenirwinkeltjes, … . Heel leuk.
Daarna zijn we teruggewandeld naar de drukke straat, en daar hebben we zeker 20min gewacht op onze bus terug naar Durban. En doordat er geen echte busregelingen bestaan, viel onze wachttijd nog wel mee. Dan zijn we rond 17u terug naar de backpackers gegaan. Nog even de zee in gegaan.

Zaterdag was het een grijze dag. Spijtig. We hebben weer de bus naar Durban genomen. In Durban zijn we weer afgezet geweest aan de City Hall en dan zijn we (samen met 2 Nederlandse meisjes die vrijwilligerswerk doen in Lesotho) naar uShaka Marine World gegaan. Dit is eigenlijk een heel aquarium/park in het centrum van Durban, maar wel aan de kust gelegen. We hebben een dolfijnenshow gezien, veel haaien, een heel mooi aquarium (in een oude boot), … . In de namiddag begon het heel hard te regenen, en dat was wel spijtig. Dan zijn we maar iets gaan eten in een restaurant daar in uShaka. Rond 15u zijn we terug naar de backpackers gegaan, eerst met een moderne bus, en dan hebben we lang moeten wachten weer op de andere bus. Maar dat is altijd een avontuur, maar toen vroegen we aan iemand of de bus naar Bluff stopte waar we stonden, en toen zijn we naar het echt busstation gewandeld, waar er een bus naar Bluff stond.
In de backpackers aangekomen, hebben we eerst andere kleren aangedaan, want we waren helemaal nat, en daarna hebben we gezellig in de living van de backpackers gezeten, en vele mensen leren kennen.
’s Avonds was er een feestje van een kerel die in de backpackers werkt. Eerst was er een klein feestje in de backpackers zelf (aan het zwembad). Ik heb met vele internationale, interessante mensen aan het babbelen geweest. Daarna ben ik nog eventjes mee geweest naar hun huis (want het was eigenlijk een ‘home party’). Toen ik daar aankwam, waren er al vele zatte mensen, dus heb ik maar besloten om toch maar te gaan slapen.

Zondag 16 mei vertrok onze bus om 11u30 al terug naar Bloem. Omdat het publieke transport op zondag andere ‘uren’ heeft, moesten we een taxi nemen, dus hebben we maar besloten om nog eventjes op het strand te gaan liggen, een laatste laagje bruin te laten bakken op onze huid. Het was zalig weer, de zon scheen weer heerlijk. Rond 10u hebben we dan een taxi genomen naar het busstation in Durban, maar eerst had de taxi de Nederlandse meisjes ergens anders afgezet in’t stad. Dus dan kregen we er ook nog een city tour bij.
Om 11u30 vertrok dus onze bus richting Bloem. We zijn daar aangekomen om 22u15, dus we waren heel moe, en zijn maar direct gaan slapen.

Durban is een heel leuke, mooie stad. Het is altijd goed weer in Durban en de zon schijnt er heel dikwijls. De mensen zijn er heel vriendelijk.
Durban is ook klaar voor de FIFA World Cup. Je ziet dat de stad zijn laatste werk aan het verrichten is, maar het is echt wel af. Er is parking, een groot stadium, toeristische bussen, … .

17-05-2010 om 20:18 geschreven door Jabula  

Mei… nog maar een maand en half te gaan…

De laatste week van april is weeral gedaan. Vrijdag 30 april zijn ik en Kimberly nog eens goed gaan eten. We hadden die avond niets te doen (behalve de fitness), dus dan hebben we maar besloten om te gaan eten. We hebben allebei pizza besteld, en een coctail (voor nog geen €3). We hebben alles heel rustig aan gedaan, want we waren wel heel tam.
Zaterdag 1 mei is het hier ook een public holiday, maar toch zijn er nog heel veel mensen die werken. ’s Morgens zijn we met Libe (de vrouw van Tanzania) naar een appartement gaan kijken. Zij moet 1 juni ook uit het appartement, en nu zoekt ze een eigen appartement, want in Juli of Augustus moet ze bevallen. Haar man zit nog in Tanzania, maar zij woont hier al 4 jaar (ze studeert hier, en werkt nu ook als leerkracht). Vorig jaar is ze getrouwd met haar man van Tanzania. We zijn met haar ook naar een tweedehandse meubelzaak geweest, waar we al eens naar de prijzen hebben gekeken van een bed, koelkast, tafel… voor haar nieuw appartement.
Daarna zijn we nog inkopen gaan doen, en zijn we ons ticket van de rugby gaan kopen (€ 6). En om 15u begon de rugby. En ja hoor, de Cheetahs zijn weer gewonnen. Het was 36-32 voor de Cheethas, maar het was een spannende wedstrijd. Ik begrijp nog niet al de regels, maar het begint te komen. En mijn nummer 11 (Jongi Nokwe, waarmee ik op de foto sta), heeft weer goed gespeeld, maar daarna is hij uitgevallen, omdat er iemand op zijn gezicht is gaan staan… .
Zondag ben ik weer mee naar de kerk geweest met Libe. Dat is altijd een feest, met zingen en dansen. Heerlijk gewoonweg! In de namiddag was het nog eens zonnig en warm, en dan zijn we een terrasje gaan doen. Na een tijdje begonnen de wolken ook weer te komen, en dan zijn we naar de fitness geweest (vooral om daarna een heerlijke sauna te nemen).

Maandag was weer een gewone werkdag. Toch waren er vandaag extreem veel klanten. 2 oudere vrouwen wilden hun kleinkinderen een cruise cadeau geven voor hun 21^e verjaardag. In totaal gaan dus 8 mensen tussen 19 en 22 op cruise, zonder ouders. Daarna kwamen er ook nog mensen die hun huwelijksreis naar Kaapstad wilde maken. Iedereen spreekt Afrikaans tegen mij, en ik begrijp echt alles, maar het praten is toch nog wel moeilijk (misschien moet ik gewoon durven praten). Maar ik (of mijn collega) legt hun dan wel uit dat ik Nederlands praat, en dus alles versta, maar dat ik geen Afrikaans spreek.
Vandaag heeft het trouwens ook heel hard geregend. Precies tropische regens met donder en bliksem. En het dak van de office lekt, dus we hadden een hele waterval in het kantoor. Jaja, soms maak je wel grappige dingen mee op het werk.

De rest van de week is weer gewoon verlopen, behalve donderdag. Donderdag ben ik heel vroeg opgestaan en om 7u30 zijn ze me al komen ophalen, en dan ben ik meegegaan naar de UFS (University of Free State). Astra Travel gaat 2 nieuwe kantoren opendoen (in 2 verschillende malls), en nu heeft de Marketing Manager van Astra de studenten marketing gevraagd om een presentatie te maken over hoe Astra best zijn 2 reiskantoren kan promoten. Dus ’s morgens zijn we naar de universiteit gegaan en heeft Vutlhari de briefing gedaan en de studenten hun taak gegeven. Daarna zijn we eerst heerlijk gaan ontbijten (op kosten van het bedrijf), en heb ik de ‘moerkoffie’ geprobeerd (koffie in een oude koffiepot en met een plastieke beker (zoals de Boeren koffie dronken op de boerderij begin 20^e eeuw)). Na het heerlijke ontbijt zijn we terug naar het kantoor gegaan, en rond 14u30 zijn we terug naar de universiteit vertrokken, en toen waren de studenten klaar om hun presentatie te geven. Ik mocht aan het tafel gaan zitten met de prof, de 2 afgevaardigde van Astra. En ik mocht zelfs mee punten geven aan de studenten. We hebben van 15u tot 19u15 naar presentaties aan het luisteren geweest. Sommige groepen waren heel creatief, andere iets minder, maar het was gewoon geweldig. De prof had hapjes mee, een drankje. En sommige studenten gaven ons ook nog drinken, en een groepje heeft ons zelfs een suikerspin cadeau gegeven.
Na alle presentaties werd er dan een winnaar uitgeroepen, en die mogen in de toekomst meehelpen met de opening en marketing  van de nieuwe kantoren van Astra ( het eerste kantoor gaat al in Juni open). Ik was pas thuis om 20u30, dus het was een lange dag (maar een zeer interessante en productieve dag).

Zaterdag 8 mei was ook een heel productieve dag. Eerst zijn we met een collega van Kimberly naar een ‘moederdagmarktje’ geweest. Het was in een tuin van iemand. Daarna heeft ze met ons door Bloem aan het rijden geweest, heeft ze ons de mooiere buurten en de grote huizen laten zien, maar ook de buurt waar zij woonde (de iets minder verzorgde buurt). Ze heeft ons meegenomen naar Pretty Gardens (een domein waar kinderen kunnen spelen, ouders een terrasje kunnen doen). Daar hebben we een heerlijke koffie gedronken en nadat haar kinderen een beetje moe waren, is ze met ons nog naar een supermarkt geweest waar ze heel goed,donker brood hadden (want het brood hier is voornl. toastbrood. Rond 14u30 heeft ze ons terug thuis afgezet, en dan hebben we eerst iets gegeten en dan zijn we de President Brand Street eens afgelopen (de straat met alle ‘oude’ gebouwen van Bloem). We zijn het stadhuis binnengegaan, we hebben wat foto’s genomen. Daarna zijn we terug naar huis gegaan, want om 17u was het rugby. We hadden gratis ticketjes gekregen voor de betere plaatsen in het stadium. De rugbymatch was heel spannend. Er waren een paar zeer goede punten bij, en nu begrijp ik bijna alles van het spel. Iedereen is ook super opgewonden en leeft heel hard mee met het spel. Alleen spijtig dat mijn favoriete speler (Jongi Nokwe) niet meedeed. Hij was vorige week gewond geraakt en toen ik vroeg aan een man waar Nokwe was, zei hij me dat hij 3 maanden buiten strijd is, omdat zijn kaak gebroken was.
Na de rugby zijn we nog eens vis gaan eten in de Ocean Basket. Het was heerlijk om nog eens vis te eten (want in de winkel is vis heel duur). Rond 20u30 zijn we naar huis gewandeld.

Zondag was het weer supermarkt-dag. In de namiddag zijn we nog gaan mini-golfen. Daarna zijn we ook nog naar de fitness gegaan, en toen was de dag weeral bijna voorbij. Ik heb ook nog wat gewerkt om artikels voor school enzo te schrijven.

Maandag 10 mei was weer een gewone werkdag. ’s Avonds heeft de directeur van het National Museum mij (samen met nog een kerel van België) uitgenodigd om bij hem thuis te gaan eten. Zijn vrouw had al heerlijk gekookt en het rook heel goed toen we bij hem thuis aankwamen. Het was een heerlijke pastaschotel, en als dessert: pannenkoeken met ijs, maple-siroop, kokosschilfers, amandelen, slagroom en lychees. Heerlijk gewoonweg. We hebben ook nog interessante babbels gehad over Zuid-Afrika, het geloof hier, … . Een interessante avond dus.

Dinsdag ben ik op het werk bij Nicolette gaan zitten. Zij werkt voor het internationale deel van Astra. Nicolette is een hele leuke, jonge vrouw, en ik heb me al goed geamuseerd met haar (maar er wordt ook goed gewerkt). Ze legt me alles heel goed uit, en ik heb nu al door dat het internationale deel me meer aanspreekt dan het binnenlandse (business) deel. Vele mensen die bij haar komen, gaan naar Europa op reis, maar sukkelen vooral met het visum.
Nog maar 1 dag werken en dan ga ik naar Durban… Ik besef het nog niet goed, maar ik heb er wel zin in om eventjes er weer tussenuit te zijn (ik ben nu al bijna 5 weken aan een stuk aan het werken).

Het is zover… Nog een paar uurtjes en dan vertrekt onze bus naar Durban…

12-05-2010 om 22:42 geschreven door Jabula  

Tumela = hello in Sotho (spreek uit ‘soetoe’)

De week van 12 april is er niet veel speciaals gebeurd. Ik probeer zeker 3 à 4 keer per week zeker te gaan fitnessen. We gaan dan na het werk, en soms nemen we ook een heerlijke sauna. We hebben meestal gedaan net voordat het donker wordt, en dan gaan we naar huis om te beginnen koken.
Eigenlijk koken we heel gezond. We proberen toch wel af te wisselen (aardappelen met groenten, pasta, rijst.. maar ook wraps, gevulde paprika’s, wortelstoemp, couscous, … ).

We hebben woensdag ook uitgeroepen tot ‘dessert’ dag. Dan gaan we op restaurant een dessertje eten en een echte koffie drinken. Dat kost ons dan 3 euro.

Vrijdag 16 april hebben ik en Kimberly met 3 ander Belgische meisjes  een ‘zoete’ avond gehouden (pannenkoeken met ijs, brownies, gesmolten chocolade, … en natuurlijk niet te vergeten… wijn!!)

Zaterdag 17 april zijn we in de voormiddag nog gaan fitnessen, en in de namiddag zijn we gaan shoppen met de girls. Ik heb alleen een T-shirt gekocht van ZA. Een geel natuurlijk, van de FIFA World Cup. Trouwens, elke vrijdag lopen heel veel mensen hier rond met een gele T-shirt van Bafana Bafana (de nationale ploeg van ZA). De meeste mensen gaan zelfs zo naar het werk. ’s Avonds zijn we dan eerst gaan eten (op restaurant gaan kost hier € 10 met drank in). Er zijn hier trouwens een paar heel goede restaurants. En daarna zijn we naar een bar geweest. Wat een leuke girls night out ;).

Zondag 18 april ben ik met Libe (de vrouw van Tanzania die bij ons woont) naar de kerk geweest. Het is echt leuk om met de bus naar de kerk te gaan. In de bus ben ik de enige blanke, maar niemand kijkt vreemd op naar mij, en het is helemaal niet gevaarlijk in de bus. Iedereen in die bus gaat naar de kerk.
De kerk zelf is een grote zaal voor 5000 mensen, waar een heel bandje klaarstaat om muziek te spelen. De eerste 45 minuten wordt er puur gezongen en gedanst, en daarna nog 45 minuten dat er iemand komt babbelen. Nu was het een Amerikaanse ‘pastor’ die kwam babbelen over ‘connections between people, between things,… and if you break that connections, you are disconnected and that’s not a good thing…’. Het is altijd wel mooi om te zien hoe zovele mensen hun kracht halen uit deze woorden. En alle verwijzingen naar de bijbel zijn echt we mooi. Er wordt veel werk in gestoken, maar het is echt de moeite om te gaan. Daarna nemen we ook weer de bus terug naar huis.
Na de kerk, was het wassen geblazen, en daarna moesten we ook nog inkopen gaan doen voor de volgende week (al maar goed dat de supermarkt hier open is tot 3u op zondag). Het eten is hier zeker niet goedkoper als in België, en het is niet dat we domme inkopen doen. Maar ja, het is iets te riskant om downtown inkopen te gaan doen.

De nieuwe werkweek is weer begonnen zoals altijd. Op het werk is het nog altijd leuk. Ik leer nog elke dag dingen bij (soms meer dan anders), maar het is echt interessant.

Vrijdag had ik een afspraak met de directeur van het Nationaal Museum van Bloemfontein. Hij heeft me geholpen met mijn thesis (over townships en toerisme in townships). Hij heeft me meegenomen naar Batho (spreek uit: Batoe). De eerste township van Bloemfontein. Daar heb ik ook met een oude politicus van Bloemfontein gebabbeld, en ben ik binnen in zijn huis geweest. Hij was een van de leden van de ANC. Hij was een heel interessante man.
Derek, de directeur van het Nationaal Museum heeft me bijna alle toeristische plaatsen laten zien in de township, en graag zou hij terug tours organiseren naar de township (zeker met de Wereldbeker en alle toeristen die komen). Ook zijn we naar een begraafplaats geweest (we reden er met de auto op). Daar lagen heel veel mensen van de ANC (die hier in de Vrijstaat is ontstaan).
Na de tour door de township, heeft hij me ook nog even meegenomen door het museum. Daar heeft hij zijn plannen verteld dat hij graag een klein dorpje wil bouwen in het museum met een paar huisjes van Batho. Zodat de bezoekers ook kunnen zien in het Nationale Museum hoe het er aan toe gaat in de townships.

Nog iets leuks om te vertellen…. Ik heb een ticket gekocht voor het FIFA Kick-off Celebration Concert in het Orlando Stadium in Soweto. Dit is de 10^e juni, een dag voor de Wereldbeker begint.
Hier in de straten zijn ze nog altijd aan het werken om de wegen af te krijgen. Ook op de televisie of op het werk, is de voetbal alles wat de klok slaagt nu.

Door die (stomme) voetbal wordt alles hier ook veel duurder. De elektriciteit is sowieso al in april met 25% opgeslagen, maar de hostels (zelfs de backpackers) worden heel duur. De backpackers die normaal rond de €10 kosten per nacht (in een slaapzaal), vragen nu €30 tot €35 per nacht. Dit is dus pure afzetterij denk ik dan.
Dus mijn nachtjes in Gauteng zullen nog wel heel veel gaan kosten denk ik. Ik ben nu aan het hopen dat ik in de backpackers in Soweto kan gaan slapen voor nog 5 nachten. Let’s hope!

In het weekend hebben we weer niet veel gedaan. Fitness, supermarkt, zondag weer naar de kerk, … . ’s Avonds zijn we met alle Belgen nog eens gaan eten, omdat ze de volgende dag vertrokken richting België. Dinsdag (27 april) hadden we een dag vrijaf. Het is ‘Day of Freedom’ (16^e jaar). Op die dag hebben we niet veel gedaan. Alleen naar de mall gegaan, en toen begon het te regenen. Dan zijn we terug naar huis gegaan, en hebben we film gekeken.

Hou jullie goed! Groetjes vanuit Bloem…

Besho

Annelies = Jabulile

27-04-2010 om 19:55 geschreven door Jabula  

Vrijdagmorgen zijn we (met 2 auto’s en 7 mensen) vertrokken richting Clarens. We zijn eerst voorbij Botchabelo (de 2^e grootste township van ZA) gereden en dan via de grens van Lesotho naar Bethlehem. Daar hadden we een backpackers gereserveerd (want ik Clarens zelf zat alles al vol voor het lange weekend van Pasen). In Bethlehem aangekomen moesten we met de auto op een berg rijden, maar het was bijna onverantwoord. De weg lag er vreselijk slecht bij en was eigenlijk meer voor een 4x4. Toch zijn we op de berg aangekomen, en toen was de ‘baas’ er niet. Het leek een heel vreemde backpackers. Er zaten honden heel de tijd te blaffen… Het domein noemde ‘The Sanctuary’.  Nadat we de baas hadden gebeld, kwam hij er eindelijk aan met zijn kramakkelige auto. Hij opende de deur, en dan moesten we nog via kleine paadjes wandelen naar onze bungalow. Het was echt een hutje met 3 stapelbedden, een zelf geïmproviseerd keukentje, een zelfgemaakte ‘badkamer’ met ijzeren platen, … . Maar het was wel leuk. Het was heel primitief, maar dat kan juist heel leuk zijn. We hadden op de heuvel ook uitzicht op Bethlehem.
Na alles een beetje te hebben uitgepakt, zijn we naar Clarens gereden (nog 30 km van Bethlehem). Daar hebben we eerst geluncht en dan zijn we gaan quadbiken. Het was echt super, en sommige stukken van het traject waren heel stijl. We hebben ook door de koeienwei aan het rijden geweest, en op een heuvel hadden we een supermooi uitzicht op de bergen en de township van Clarens. We moesten weer dezelfde weg terug. Die avond zijn we terug naar Bethlehem gereden en daar zijn we eerst gaan eten in Ocean Basket (een vis, seafood restaurant). ’s Avonds moesten we dan terug onze weg vinden naar de hut. Daar zat onze man (hippie) al aan het kampvuur. Dan zijn we er gaan bijzitten en hebben we genoten van de sterrenhemel, het vuur, het uitzicht op Bethlehem, de krekels, …  .

De volgende dag ben ik vrij vroeg opgestaan (om iets voor 6u), en dan heb ik eerst de zonsopgang gezien. Dan hebben we ontbeten in onze hut, en zijn we weer naar Clarens gereden. Daar gingen we om 9u River Raften. We zijn met een busje naar de Ash River gereden, waar we eerst onze mooie outfit hebben gekregen en wat instructies. Daarna moesten we via de rotsen in ons bootje klimmen. Eenmaal we op het water zaten, moesten we nog eventjes ‘oefenen’ voordat we echt konden vertrekken. Het was echt geweldig. Er waren een paar rustige stukken bij, maar sommige stukken waren heel ruig (er waren 2 stukken van graad 4 bij (max. is graad 5). Er is een stuk waar we een break hebben gehouden, en dan hebben we dit ruig stuk zelfs 2 keer gedaan. Het was veel te plezant. Daarna was er een heel rustig stuk, en daar hebben we lang aan het dobberen geweest. We werden toch meegetrokken door de rivier. We waren al wel helemaal nat, maar toen begon onze gids (en die van de andere boot) iedereen ineens in het water te duwen. Het water was vrij koud (want het komt van de Katze Dam van Lesotho en dan gaat het eigenlijk via een tunnel, en het komt weer boven vlakbij Clarens). Toen de gids (Fortune) me terug in de boot had getrokken, zat hij zo op zijn hurken, dat ik hem gewoon terug in het water heb geduwd. Haha, met vrouwen wordt niet gelachen ;). Daarna heb ik ook eens gevraagd of Fortune deze rafttochten veel moet doen. Toen ben ik te weten gekomen dat hij eigenlijk van Zimbabwe is, en dat hij altijd in de zomer naar ZA komt om hier te komen raften, en in de winter gaat hij voor 4 maanden weer naar Zimbabwe om daar te raften op de Zambezi.
Na het raften zijn we dan eerst weer iets gaan eten en dan hebben we op het marktplein van Clarens gelegen en de Tourist Information eens gaan bekijken.
Nadien zijn we terug met de auto naar Bethlehem gereden, waar we naar de supermarkt zijn geweest om spaghetti te kopen. Dan heb ik spaghetti aan het koken geweest (we hadden 1 klein gasvuurtje). Het was echt heel lekker, en we hebben met zijn allen in de hut aan het eten geweest . s’ Avonds hebben we weer bij het kampvuur gezeten, en aan het genieten geweest van de rust.

De volgende dag (Pasen), zijn we via Clarens (want we moesten onze video van het raften nog gaan ophalen) naar het Golden Gate NP gereden. Daar hebben we eerst een wandeling gemaakt naar de top van de bekende zandstenen rots. Deze rots is ook het (toeristische) symbool van Free State. Dan zijn we ook nog naar de Echo Ravijn gewandeld, en het was echt wel de moeite waard. In de namiddag hebben we eerst onze broodjes opgegeten en dan zijn we een uurtje gaan paardrijden in de Golden Gate NP. Dat was ook eens leuk om het park op een andere manier te verkennen.
Rond 17u zijn we dan doorgereden naar richting Bergville, en 20 km voor Bergville ligt de Amphibackpackers. Ik had deze backpackers geboekt, en toen we er aankwamen was het echt super. Het is een heel mooie backpackers. We kregen 2 dorms waar we ons moesten verdelen. Ik sliep met Kimberly, de andere Belgen in de andere dorm. In de backpackers kregen we eerst een hele rondleiding, en ’s avonds hebben we er eerst gegeten (want een restaurant in de buurt was er niet). Het eten was wel lekker, en daarna heb ik heel lang buiten op het gras gezeten en aan het kijken geweest naar de talloze bliksems. Het was echt schitterend. Toen kregen we na ons avondeten nog een cocktail, en dan hebben we op het terras van de backpackers deze opgedronken. We waren nog altijd naar de mooie bliksems aan het kijken en de andere Belgen gingen zich nog douchen enzo. Ik ben dan met Kimberly op het terras blijven zitten, en ineens zagen we een bliksem inslaan (hij kleurde helemaal groen beneden). Ineens zagen we geen lichtjes meer in het dorpje dat we vanop een afstand zagen, en in de backpackers viel het licht ook helemaal uit. In de bar en buiten begonnen ze allemaal kaarsjes te zetten, en dat maakte het allemaal heel gezellig. Toen ineens kwam de stortregen opzetten. Het regende zo hard, en de wind stond heel sterk dat we ook onder het afdak heel nat werden. Toen zijn ik en Kimberly door het raam gekropen dat achter ons was, en toen kwamen we ineens in de bar terecht. Daar zijn we aan de jacuzzi gaan zitten, tegen een houten paal versiert met blikjes. We zaten er nog geen 10 minuten of ineens voelde ik een harde elektrische schok. We schoten allebei recht, en pas later beseften we dat we eigenlijk een bliksem hebben gevoeld. Kimberly had de schok via haar arm aan mijn bovenarm doorgegeven, en mijn arm heeft nog lang pijn gedaan.
Na de schok zijn we nog in de bar blijven zitten (helemaal in schok ;)). We hebben dan nog maar iets gedronken en we konden ook niet naar onze kamer want het regende en bliksemde te hard (en we moesten langs buiten).  Dan zijn we nog bijna 2u in de bar blijven zitten en toen het veel minder hard regende zijn we naar onze kamer gerend… om te gaan slapen.

Paasmaandag zijn we weer vroeg opgestaan. Er hing heel veel mist, maar achter de mist zag je wel de Drakensbergen verschijnen (en het amphitheater van het Royal Natal NP). De ander Belgen waren heel laat opgestaan, maar ondertussen hadden ik en Kimberly al ontbeten en ons al gewassen enzo. Dan moesten we wachten op de anderen, maar ik vond het niet zo erg, want ik heb nog heel lang gewoon buiten gezeten en aan het kijken geweest naar de bergen. Na een tijdje zag ik zelfs de 2^e hoogste waterval van de wereld verschijnen (thukela falls ). Rond 11u zijn we dan naar het Royal Natal NP gereden, en daar hebben we nog een wandeling gemaakt van ongeveer 2u (6km). Het was een wandeling langs de Tiger Falls. De wandeling was heel mooi, en het weer was geweldig.
Nadien zijn we nog een pizza gaan eten in de ‘Tower of Pizza’ vooraleer we weer richting Bloem vertrokken.
Toen we ongeveer 70km van Bloem waren, begon het ineens heel hard te regenen. We zaten er midden in, we konden de lijnen op de baan niet meer zien, maar we zijn toch doorgereden (het was ook al donker), en dan zijn we uiteindelijk om 22u in Bloem aangekomen. Dan was het gewoon de auto leeghalen en gaan slapen. Ik was heel moe.

De werkweek was weer heel gewoon. Ik heb weer bijna een hele week moeten observeren (maar ik heb ook veel gebabbeld en gevraagd over het leven hier in ZA. De vrouw waar ik bijzit is heel beschermend en heeft ook heel veel schrik om hier te wonen. Maar soms heeft ze ook wel een beetje gelijk.
De eerste dag terug op het werk moest ik weer bij een consultant gaan zitten. In de voormiddag kwamen er 2 zwarten binnen, en nadat ze de derde keer waren binnengeweest, begonnen ze de receptionist (die Hilary Clinton noemt, en vrij vreemd is) ineens te bedreigen zodat heel het kantoor het kon horen: “ If I come back, I will shoot you in front of all these people”. Amaai, toen begon ik toch wel schrik te krijgen. Iedereen op de benedenvloer die het gehoord had, begon erover te babbelen, en we weten nog altijd niet waarom die bedreiging eigenlijk was (was het een klant die niet wilde betalen? Of was het een persoonlijke afrekening?). Nog geen 10 minuten later kwam die man ineens terug binnen. Toen had ik wel eventjes schrik, maar na 10 seconden was hij al terug buiten.
In de namiddag heb ik een heel goede babbel gehad met de consultant over de moord die gepleegd is op Eugene Terre’Blanche. Dit is een blanke extremistische leider van de ‘witte’ partij. Hij is vermoord op zijn boerderij door 2 jongeren die bij hem werkte. Op het nieuws verschijnen vele verhalen, dus ik weet niet meer wat te geloven. Maar er is één man waar ze in ZA toch wel schrik van moeten hebben, en dat is Julius Malema. Deze man wil van ZA terug een ‘alleen zwarte’ staat maken, en hij zou het liefst alle blanke gewoon vermoorden. Deze man is de voorzitter van het ANC (de zwarte partij, waar ook de president in zit). Het is een hele situatie geweest met deze man, zeker toen hij een blanke Britse journalist uit de kamer heeft gezet, waar hij een persconferentie aan het geven was.
De blanke vrouw waar ik werkte, begon me echt te vertellen dat er nog serieuze dingen in dit land kunnen gebeuren. Het liefst van al zou zij gewoon vertrekken uit ZA omdat het te gevaarlijk begint te worden. Ze zei me zelfs dat ze het nog ziet gebeuren dat er nog een oorlog gaan uitbreken.
Maar het wordt inderdaad gevaarlijk, vooral voor de blanke boeren, die hier vermoord worden. (Je kan het een beetje vergelijken met de situatie van Zimbabwe, enkele jaren geleden). Het grappige aan dit hele verhaal is eigenlijk dat ZA en Zimbabwe één pot nat is. Zeker de politiek. Zuma (de president van ZA), is de schoonbroer van Mugabe. Moet je ook weten dat Malema de hele politiek (het uitroeien van de blanken en het land teruggeven aan de zwarten) goedkeurt, en hij wil het liefst dit ook zien gebeuren in ZA. Vele mensen (zelfs vele zwarten) zouden Malema gewoon weg willen, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Zo, dit was het voor deze week. Ik ben gisteren (zaterdag nog naar een muziekfestival geweest, met ZA rockgroepjes). Ook ben ik deze week beginnen fitnessen (om maar iets te doen te hebben deze week), en het lukt me vrij goed, al zeg ik het zelf (zeker omdat ik zolang niet meer intensief heb gesport). Ook ben ik naar de The Bounty Hunter gaan kijken. Een aanrader!

Hou jullie goed, en laat me maar eens weten hoe het met jullie gaat. De foto’s volgen later.

Groetjes

Jabulile

11-04-2010 om 18:06 geschreven door Jabula  

Een dagje vrij krijgen kan toch wel eens deugd doen. Deze dag heb ik gebruikt om alles nog eens goed te wassen, om nog eens naar de supermarkt te gaan en ook om te genieten van het zonnetje. Ik ben het boek van Nelson Mandela aan het lezen, en het is echt een interessant en mooi boek. Je kan je echt inbeelden hoe moeilijk heel de ‘apartheidstijd’ wel niet is geweest (zeker voor de zwarte mensen).

Vrijdag moest ik nog een dagje gaan werken. Allemaal ‘post’-congres werk.
Ik ben heel blij met de mensen waarmee ik werk nu. Ze zijn zo oud als mij, en we kunnen serieus werken, maar ook kunnen we eens lekker onozel doen. Ook heb ik de specialist Touroperator gevraagd wat er allemaal te doen is in Lesotho en in het Golden Gate Park (voor het lange Paasweekend). Hopelijk kunnen we dan daar naartoe gaan. Na het werk ben ik nog eventjes blijven plakken op het werk. We zijn met zijn allen naar het terras van het gebouw gegaan, en dan hebben we met iedereen nog iets gedronken.
’s Avonds zijn ik en Kimberly nog naar de film geweest (The blind side). Een heel mooie film. Na de film zijn we naar huis gewandeld, en toen ineens een stortbui (en het is nog geen 300m naar huis).

Weekend! Zalig, om lekker te luieren. Zaterdagvoormiddag was ik mijn bankrekening eens aan het nakijken, en bleek dat er ineens precies 200 euro is verdwenen. Toen ik het nakeek op de online banking, stond er dat ik die 200 euro afgehaald zou hebben in Johannesburg. Ik begon te panikeren en wilde zo snel mogelijk naar de bank om toch nog cashgeld te gaan halen (ons moeke had pas geld gestort). Later vond ik een briefje in mijn kamer dat ik die dag dus toch geld had afgehaald, maar ik begrijp nog altijd niet dat er stond dat het in geld in Johannesburg is afgehaald. Ik had echt heel veel schrik dat mijn bankkaart zou gekopieerd zijn ofzo, maar gelukkig is er dus niets aan de hand.
Om dat te vieren zijn we een heerlijke milkshake gaan drinken op het terras in de mall. En de zon schijnt nog eens vandaag (gisteren heeft het bijna heel de dag geregend).
Daarna zijn we ook nog onze fitness voor 1 maand gaan betalen. De rest van de dag was vrij rustig.

De werkweek is weer begonnen. Deze week moest ik nog 4 dagen bij de personen gaan zitten waarbij ik het hele congres heb mee georganiseerd. We hebben nog veel post-congreswerk moeten doen, maar de laatste 2 dagen waren heel relax.
Ik heb een heel leuke babbel met Vutlhari gehad, een meisje van mijn leeftijd die bij mij werkt. Zij is eigenlijk van de Tsonga – cultuur (maar ze spreekt ook: Zulu, Sutu, Xhosa, Venda, Engels, Afrikaans, en nog  1 andere ‘black language’. Ze is geboren in de provincie Limpopo, en ze heeft me enkele mythes en legendes verteld over haar cultuur, haar traditionele kledij, hun maaltijden, … . Ook heeft ze verteld hoe ze in Bloemfontein is gekomen (om te studeren). Ze is een heel sterke meid, en nu ben ik ook te weten gekomen waarom. Haar moeder is gestorven aan kanker toen Vu 17 was, een paar dagen na haar verjaardag. Haar moeder was een heel sterke vrouw, en heeft heel erg hard gevochten tegen haar kanker. Vutlhari sprak over haar moeder alleen maar lof. Nu is ze heel sterk geworden. Ze weet dat haar moeder wilde dat ze studeerde, ze weet dat haar moeder wilt dat ze verder gaat met haar leven… en Vu zegt ook: “ If it is your time to go, you go.” Ze is dan ooit ook eens samen geweest met een jongeman die al 3 vrouwen had, en toen ze dat te weten is gekomen, heeft die jongen haar bedreigd met een geweer. Haar vorige vriend is overleden in een auto-ongeval. Jaja, die meid heeft al wat meegemaakt, maar het was heel interessant om met haar te praten. Uit verhalen van zo’n mensen haal je echt de kracht om tevreden te zijn met alles wat je hebt.
Vrijdag op werk heb ik ook vele mooie Afrikaanse zinnen gelezen en geleerd om het juist uit te spreken enzo. Afrikaans is echt een grappig taaltje. Alles wat je in het Nederlands fout kan schrijven , is juist in het Afrikaans.

Zo, nu ik dit schrijf is het donderdagavond 3 april. Morgen moeten we niet gaan werken, het is Goede Vrijdag. We hebben nu 4 dagen vrij, en morgen vertrekken we met de andere 5 Belgen en met de Duitser naar het Golden Gate NP en het Royal Natal NP. Hopelijk wordt het een plezant en schijnt de zon ook deze 4 dagen.

01-04-2010 om 18:41 geschreven door Jabula