Voor de laatste keer nieuws uit Tanzania! Deze keer uit Bagamoyo en niet vanuit Kigoma. Hieronder volgt een overzicht van onze activiteiten en avonturen die we afgelopen week ondergingen.

Vorig weekend brachten we ons laatste weekend in Kigoma door. Het voelde wel raar om afscheid te moeten nemen van iedereen, het was toch een beetje onze thuis geworden. We hoopten op stralend weer om onze heerlijke periode daar af te sluiten en werden op onze wenken bediend.
Maandag vond in de voormiddag ons stage-evaluatiegesprek plaats. Katrien (onze stagebegeleidster) was zeer positief, het deed deugd dat te horen! In de namiddag wasten we ons voor de laatste keer in het meer (ik mis het nu al!!), deden we voor de laatste keer onze ronde in de stad, namen van iedereen afscheid en begonnen aan onze valies (die opvallend voller was dan in het heengaan, voor zover dat nog mogelijk was). ’s Avonds planden we een rustig en gezellig avondje, aangezien we de volgende ochtend om 5u op de bus moesten zitten, maar niets was minder waar. Jean-Michel, onze huisgenoot (hier guestmaster genoemd) had ter verrassing een afscheidsfeestje gepland. Het werd wel een heerlijke avond met Afrikaanse muziek die afgewisseld werd door onze Belgische 90’s muziek en ons niet van een danspasje kon weerhouden. Voor we het doorhadden was het al 1uur, wat dus betekende dat we 3uur later al terug uit de veren moesten, het piekte!

Dinsdag en woensdag brachten we door op de bus, die niet voor niets ‘adventure’ genaamd was. Dinsdag overdag viel goed mee, we hadden betere plaatsen dan vorige keer (lees: minder vooraan zodat we niet konden zien hoe de chauffeur reed) maar ’s nachts stonden we constant in panne. We verloren af en toe een wiel en wouden een aantal keer niet meer starten maar voor de rest was alles dik in orde ;). We zijn er in ieder geval heelhuids geraakt!

Woensdag kwamen we toe rond de middag in Dar es Salam, ondanks de pannes toch nog vroeger dan verwacht. Wanneer we uit de bus stapten werden we omringd door 10-tallen taxichauffeurs die allemaal stonden te popelen om de muzungu’s (wij dus) mee te nemen. We kozen de minst opdringerige en lieten ons naar Bagamoyo brengen. Het was een blij weerzien met Julie, Gielle, Maaike en Thaïs. Voor het eerst in meer dan 6 weken konden we een douche nemen, wat deed dat deugd! Mijn washandje zag wel helemaal zwart! Ons 6 weken wassen in een meer is leuk maar toch niet zo proper blijkbaar. Die avond gingen we mee naar de Afrikaanse dansles, zumba op zijn Afrikaans zou je kunnen zeggen. Het was zweten maar wel echt leuk! Na opnieuw een zalige douche en een heerlijke maaltijd vertrokken we naar het festival dat in die week plaatsvond in Bagamoyo. Een soort Gentse feesten, maar dan veel kleinschaliger en op zijn Afrikaans, een toffe ervaring!

Donderdag deden Femke en ik een poging om uit te slapen maar werden al gauw gewekt door het geluid van gietende regen. Dat hield ons echter niet tegen om erop uit te trekken en Bagamoyo te gaan verkennen. Na een lange maar deugddoende wandeling langs het strand (Bagamoyo ligt bij de Indische Oceaan)en een heerlijke fruitcoctail, keerden we terug naar onze verblijfplaats.

Vrijdag vertrokken Femke, Maaike en ik richting Dar Es Salam (de stad waar wij toegekomen waren met het vliegtuig) om daar een souvenirmarkt te gaan bezoeken. De regen was alweer van de partij, maar dat hield ons niet tegen ons volledig te laten gaan op het marktje. Het afbieden begint toch wel één van mijn sterkere kanten te worden! Die avond gingen we opnieuw naar het festival waar we enkele indrukwekkende optredens te zien kregen (zowel dans, acrobatie, zang,…).
Zaterdag deden we onze was (ook vreemd om dat onder de kraan te doen in plaats van in een meer), deden we boodschappen en maakten alweer onze valies om de volgende dag op safari te vertrekken. Zondag vertrokken we dan in de vroege uurtjes met de auto naar Mikumi National Park. Rond de middag kwamen we daar aan en zagen al gauw alle dieren die we wouden zien (olifanten, giraffen, leeuwen, everzwijnen, antilopen, nijlpaarden,…). Enkel een luipaard en hyena kregen we niet te pakken. Het was een zeer toffe dag maar voor mij toch iets minder speciaal als mijn safari in Zambia. We reden nu met een gewone auto in het park, niet met een jeep, wat de magie van de safari toch een beetje doet afnemen. Maar wanneer we oog in oog stonden met 3 leeuwen liet het mij toch niet onberoerd. We sliepen die nacht in een lodge die nabij het National Park gelegen was. De volgende ochtend reden we dan met de auto door naar Uzungwa, ongeveer 2uur verder rijden, waar een prachtig natuurpark op ons lag te wachten. Dit park was gelegen op een berg met een waterval van beneden tot boven. Tijdens een 5 uur durende wandeling beklommen we de top waar we van een adembenemend uitzicht en prachtige waterval konden genieten en daalden dan terug af naar de monding van de waterval. Ook daar was het een lust voor het oog! Het was een vermoeiende maar echt prachtige dag. Die avond gingen we al vroeg naar droomland om de volgende ochtend terug te keren naar Bagamoyo.

Morgen (donderdag) vertrekken Femke en ik met de boot naar Zanzibar, laat ons hopen dat de zee zich wat koest houdt want zeeziekte is hier een vaak voorkomend fenomeen. De eerste 2 dagen brengen we door in het Noorden van Zanzibar, waar er (hopelijk) witte stranden, palmbomen en helblauw water op ons wacht. Daarna reizen we door met de daladala (de busjes van hier) naar het Oosten waar we gaan proberen met dolfijnen te zwemmen om vervolgens nog 3 dagen in het Westen door te brengen, Stonetown genaamd. Hier gaan we een schildpaddeneiland bezoeken, een kruidentocht doen (Zanzibar staat bekend voor zijn specerijen),… Wij hopen op mooi weer! Dinsdag keren we dan terug naar Bagamoyo en woensdagavond moeten we spijtig genoeg al terug naar de luchthaven om terug naar België te keren. Ik kijk er naar uit iedereen terug te zien maar zal het hier toch wel weer enorm missen! De tijd is voorbij gevlogen…

Dankjewel om mijn blog te lezen!

Dikke zoen,
Annelies

Wist je dat...

-          De namen van de leeuwenkoning afgeleid zijn uit het Swahili (Simba = leeuw en Pumba = everzwijn)

-          Het water van de water val drinkbaar is en nog gesmaakt heeft ook?

-          Er hier in Bagamoyo veel meer gevarieerd eten te vinden is (scampi’s, appels,…) dan in Kigoma?

-          Mijn eerste glas wijn hier ongelooflijk hard gesmaakt heeft?

-          Femke meer en meer begint te praten/roepen in haar slaap?

-          Ik voor het eerst in 7 weken terug warm water gevoeld heb tijdens het douchen op safari?

-          Het ook terug wennen is dat we wc terug normaal kunnen doorspoelen?

-          We op weg naar het safaripark reeds getrakteerd werden op een gratis safari door apen en zebra’s op de weg?

-          We op 1 meter afstand stonden van 3 leeuwen?

-          De lichten die bij ons geplaatst worden bij werkzaamheden hier vervangen worden door een vrouw die met een rode of groene vlag zwaait?

-          Ik volgende week al naar huis kom?

-          Ik mijn hart verloren was in Zambia, maar er toch ook een stukje in Tanzania zal achterblijven?

-          Bagamoyo niet voor niets ‘Laat uw hart achter’ betekent?

05-10-2011 om 16:14 geschreven door Annelies De Winne  

26-09-2011 om 09:53 geschreven door Annelies De Winne  

Het regenseizoen is duidelijk begonnen hier in Tanzania! Vorig weekend heeft het zaterdag onophoudelijk geregend en ook zondag bleven de donkere wolken boven ons hoofd zweven. Toch waagden we het erop om onze was te doen en de weergoden waren ons goed gezind: de regen bleef uit! Afgelopen week deden we ons best om onze lectoren opnieuw te boeien met 5 nieuwe workshops. Hun enthousiasme liet uitschijnen dat we wel in ons opzet geslaagd zijn!
Ondertussen zit onze stage er op en is het terug vakantie!
Vrijdag was het Charlotte haar verjaardag. In de vroege uurtjes stonden we op om een lekker ontbijt voor haar klaar te maken. We bakten flensjes,kochten fruitsap, maakten warme chocomelk, sneden vers fruit,… Jammer genoeg 2 minuten vooraleer we klaar waren stond Charlotte in de keuken! Daar ging onze verrassing… Maar het ontbijt heeft toch gesmaakt! Charlotte had al meermaals aangegeven dat ze graag eens een kampvuur wou houden aan het strand. Ze had hier zelf al voor geïnformeerd maar wij hebben geregeld dat dit zogezegd niet kon. Achter haar rug hebben wij dan de nodige regelingen getroffen, al was het wel enorm moeilijk om alles voor haar verborgen te houden. Uiteindelijk is het toch gelukt en brachten we Charlotte geblinddoekt naar het kampvuur waar we zelfgemaakte pannenkoeken en marshmallows boven het vuur verorberden. De ondergaande zon, het lekkere eten, een prachtige sterrenhemel, het leuke gezelschap,het wakkerende vuur… het was een idyllische en geslaagde avond! 

Zaterdag was het alweer wasdag! Aangezien Femke en ik dinsdagochtend vertrekken richting Dar-es-Salam was het nodig dat al onze kleren nog eens “proper” gemaakt werden, al is dit hier niet echt meer mogelijk. Mijn kleren (en ikzelf) zullen blij zijn als ze de wasmachine zien! Zaterdagavond stond dan een etentje met Katrien (onze stagebegeleidster) en haar man op het programma. Het werd een lekkere en gezellige maaltijd, met de gepaste Afrikaanse outfit (zie foto’s). Daarna gingen we naar ‘bungalow’, meer bepaald een plaats waar straatkinderen 1 uurtje in de week samenkomen om te dansen, te zingen, plezier te maken samen met vrijwilligers en begeleiders. Het was echt een plezier om te zien hoe die kinderen genoten. Al gauw werden we door de kinderen aangespoord om mee te doen en verdwenen we in de kindermassa. Het zweet droop van ons af na al dat springen en dansen, maar we hadden er wel ontzettend van genoten! Ik heb een aantal filmpjes van dit gebeuren maar die zijn helaas te groot om op mijn blog te zetten.
Onze avond ging verder in Faith, een bar waar we reeds enkele keren naartoe zijn geweest en eindigde in Kibo, de plaatselijke discotheek van Kigoma.

Zondag stond een luilekkerdagje op het programma! We sliepen eerst uit en gingen dan na de middag naar Jacobsen Beach, het strand met de apen. Het werd een rustige, zonnige en apige namiddag waar we alweer enorm van genoten hebben.

Vandaag, maandag, hebben we ons evaluatiegesprek omtrent onze stage en moeten we onze valies maken want morgenochtend (5u30) vertrekt onze bus naar Dar es Salam. Als alles goed gaat zouden we daar woensdagmiddag moeten toekomen, want deze keer stoppen we niet ’s nachts. Dan staat ons nog een goed uurtje met de taxi te wachten vooraleer we in Bagamoyo, onze volgende thuishaven, aankomen.

Wist je dat…

-          We 2 bezoekers hebben (zus van Charlotte en vriendje van Marieke) die chocolade en andere lekkernijen mee hebben?

-          Een stuk chocolade nog nooit zo erg zal gesmaakt hebben als nu?

-          Ik geen zin heb om weer 2 dagen op die bus te gaan kruipen?

-          We volgend weekend waarschijnlijk op safari gaan?

-          We vandaag (maandag) afscheid moeten nemen van iedereen in Kigoma en dit toch een beetje pijn zal doen?

-          Ik graag wat kindjes meer naar huis zou brengen van hier?

-          We zaterdagochtend zijn gaan ontbijten in een hotel om het einde van onze stage te vieren?

-          Dit zeer lekker (maar vettig) was?

-          Ik toch ongelooflijk hard verlang naar een Belgisch ontbijtje?

26-09-2011 om 09:44 geschreven door Annelies De Winne  

Afgelopen zondag planden we een namiddagje uit naar ‘Mzugnu-beach’, een strand hier in de buurt waar we nog niet eerder naartoe waren geweest. De taxi bracht ons via een weg, die niet echt een weg te noemen is, naar de receptie(lees: een hoop bakstenen en een man die enkel Swahili spreekt)  van het strand. Na betaald te hebben begonnen we aan de steile afdaling richting strand. Daar aangekomen hadden we allemaal een leeuwenkoning-gevoel. Hiermee bedoelen we niet de mooiste scène maar de scène waarin Simba (betekent trouwens ook leeuw in het Swahili) en Nala naar het olifantenkerkhof gaan: een surrealistisch, doods gevoel. Het strand bestond uit witte stenen waar het water tegenaan klotste omringd door rotsen. Boven ons vlogen tal van roofvogels. Er was niemand anders te bespeuren. We besloten ons toch een plaatsje te zoeken tussen de stenen die ongelooflijk ongemakkelijk lagen, we hadden tenslotte toch betaald, maar wanneer we plots overvallen werden door een zwerm bijen was de pret snel gedaan. Overal rondom ons zag het zwart van de bijen. Zo snel als we konden zochten we ons gerief bijeen en maakten dat we wegkwamen. Jammer genoeg hebben Marieke en ik er wel een souvenirtje aan overgehouden: een bijensteek! Gelukkig deed dat als kind veel meer pijn dan nu, maar toch, plezant is anders!

Wanneer we dan terug aan de receptie waren, compleet buitenadem, konden we geen taxi bereiken. Aangezien de man aan de receptie enkele Swahili verstond konden we hem ook niet vragen iemand te bellen, het was ons dagje niet! Na een half uur wachten kwam er uiteindelijk een auto toe waarin wel iemand zat die Engels kon. Die belde voor ons een taxi en wanneer we weer een uur verder waren werden we eindelijk bevrijd van die spookachtige plaats.
Om onze dag toch een beetje goed te maken gingen we naar Hilltop-hotel, een hotel waar we reeds eerder lekker gegeten hadden en waar het uizicht prachtig is. Daar brachten we onze avond door en sloten ons weekend toch nog op een positieve manier af.

Deze week gaven Femke en ik elke dag workshops aan de lectoren Sociaal werk. Het niveau ligt wel een stuk hoger dan verwacht, wat ervoor zorgt dat we veel voorbereiding hebben. Het was een weekje hard werken en zo staat er ons nog eentje te wachten. Maar we hebben reeds tussentijdse evaluatieformulieren laten invullen en daaruit blijkt dat we toch goed bezig zijn. Dat geeft wel voldoening!

Vandaag (zaterdag) was het onze bedoeling eens uit te slapen, maar het onweer en de regen, jaja je leest het goed, de regen!, beslisten daar anders over. Momenteel is het aan het gieten en ook de donder laat goed van zich horen. Vandaag stond onze was op het programma, maar dat zal nog even moeten wachten, vrees ik. Hopelijk niet te lang, want veel propere kleren heb ik niet meer (aangezien we hier elke dag nat zijn van het zweet). Morgen stond een dagje strand op het programma, laat ons hopen dat het weer tegen dan weer gekeerd is! Wat een België-gevoel!!

Tot volgende week!

Groetjes,
Annelies

Wistjedatjes…

Wist je dat het in ons huis klinkt alsof het ongelooflijk hard regent, maar als je dan buiten komt je amper nat wordt?

Wist je dat je zebra’s tegen komt op weg naar Hill Top?

Wist je dat één van die zebra’s agressief is en wij dus met een klein hartje passeren?

Wist je dat Time’s up spelen in het Engels tot hilarische taferelen leidt?

Wist je dat ze hier serieus met ons voeten kunnen spelen door de elektriciteit wel en dan weer niet en dan weer wel en dan weer niet te laten gaan?

Wist je dat de bijhorende ‘jaaa’, ‘oooouh’, ‘jaaaa’, ‘ooooh’ echt grappig klinkt?

Wist je dat onze kok een week op vakantie gaat en wij dus zelf zullen moeten koken?

Wist je dat ananas, banaan en watermeloen een heerlijke combinatie is?

Wist je dat mijn huisgenoten dolgelukkig waren wanneer ik Snickers voor hen had meegebracht?

Wist je dat ik het beleg voor op de boterham zooooo enorm hard mis?

Wist je dat een tasje melk ook één van de eerste dingen zal zijn dat ik zal drinken als ik terug ben?

Wist je dat Marieke haar vriendje volgende week komt en ik stiekem een beetje jaloers ben?

17-09-2011 om 15:36 geschreven door Annelies De Winne  

15-09-2011 om 11:25 geschreven door Annelies De Winne  

15-09-2011 om 11:16 geschreven door Annelies De Winne  

15-09-2011 om 09:21 geschreven door Annelies De Winne  

15-09-2011 om 09:01 geschreven door Annelies De Winne  

15-09-2011 om 08:42 geschreven door Annelies De Winne  

Wist je dat…

… je hier niet rustig op het strand kan zitten zonder omsingeld te worden door apen?

… die apen blauwe ballen hebben?

… we zelf ook al ‘muzungu’ roepen als we een blanke zien?

… we een pannenkoekenfeestje hielden voor onze kok, de nachtwaker en hun familie?

… er meer mensen kwamen opdagen dan verwacht en we uiteindelijk met twintig waren?

… we net die dag geen water en welgeteld 1 uurtje elektriciteit hadden?

… 80 pannenkoeken bakken zonder elektriciteit best nog wel leuk kan zijn?

… we toch nog pannenkoeken over hadden en deze uitdeelden aan de kindjes op straat?

… we al zooooo veel zin hebben in chocolade dat we de pot Nutella-choco beginnen uit te lepelen?

… onze gsm’s hier heel raar doen en onze berichten niet of onvolledig aankomen?

… we ons dessert tegelijk bestellen met ons hoofdgerecht omdat we anders twee keer lang moeten wachten?

… ze het dessert dan eerst opdienen?

… onze nachtwaker slaapt voor onze deur op een zelfgemaakt bedje van stoelen en karton?

… we hem elke avond een bordje eten geven en hij hier telkens ontzettend gelukkig mee is?

… we ketchup en mayonaise kochten en de ‘frieten’ (lees: halve patatten in frietvet die nadat ze gebakken zijn nog een halve dag in een pot zitten) nu 1000 keer beter smaken?

… 1 liter watermeloen hetzelfde effect heeft als viagra volgens welbepaalde Afrikanen?

… de kindjes hier overdreven schattig zijn?

… de Belgische vlag in onze tuin hangt?

… onze voeten nooit meer proper geraken?

… het hier elke dag warmer wordt?

… de muggenbeten elke dag harder jeuken?

… de was ophangen niet zonder risico is wegens vallende kokosnoten en palmboomtakken/bladeren?

… er gisteren een gekko op mij is gekropen en ik mij dood verschoten was?

…die gekko echt slijmerig aanvoelt?

… we hier moeite moeten doen om geen geit omver te lopen als we op straat lopen?

11-09-2011 om 12:27 geschreven door Annelies De Winne