Jaren geleden wilden we al naar het sneeuw- en ijsfestival in Harbin gaan, maar toen paste het niet in de planning...

We begonnen de wintervakantie dit jaar dus met een echte winter in Harbin en omstreken. De wintervakantie waarin Chinees Nieuwjaar valt is zoals de week rond de nationale feestdag: iedereen wil zich verplaatsen door het hele land. Met een duur vliegticket geraakten we dan toch tot in Harbin. Met couchsurfing hadden we een verblijfplaats geregeld, maar dat verliep niet vlotjes. Onze gastheer was namelijk net zelf op reis vertrokken. Gelukkig was zijn vriendin heel vriendelijk, ze kwam ons zelfs halen en bracht ons naar ons hotel (waar ze zelf eerst anderhalf uur voor moest rijden…).

Onze eerste indruk van Harbin was natuurlijk koud en op de luchthaven zagen we al direct een kitscherig verlichte ijssculptuur. De eerste dag gingen we met onze nieuwe Chinese vriendin rondwandelen in de stad en bezochten we de Sint-Sophiakathedraal. Lang rondwandelen lukte niet, want het was echt te koud. Gelukkig konden we gaan eten in een heerlijk verwarmd restaurantje met plaatselijke specialiteiten!

’s Avonds bleek dat we met onze couchsurfer mee zouden kunnen reizen als we een uur later op een nachttrein zouden stappen. Na een moeilijke beslissing gingen we het avontuur aan. Van 7 uur ’s avonds tot 4 uur ’s morgens ZATEN we in de nachttrein. Gelukkig konden we nog even slapen in een plaatselijk hotel in een hol van Pluto (Dunhua 敦化) tot onze nieuwe vriend Momo ’s middags met zijn groep vrienden ook aankwam. Later bleek dat onze couchsurfer als een soort reisgids fungeert in de vakanties.

Onze eerste halte op de 4-daagse trip door de provincies Heilongjiang en Jilin was Changbaishan 长白山, bij Chinezen heel bekend, maar bij buitenlanders nog niet echt. Het mooiste van het berggebied is het Hemelmeer 天池 in een vulkaan. Maar heel goed hebben we daar niet echt naar kunnen kijken, het was daar namelijk verschrikkelijk goed, vooral door de snijdende wind. We namen dus snel wat foto’s, wat ook niet goed gaat als de batterij leeggaat door de koude, en vluchtten in een soort berghut. De poolvos die we op de berg aantroffen, maakte het alleen al de moeite om erheen te gaan!

De avond en de volgende voormiddag brachten we in het hotel door, eigenlijk in de warmwaterbronnen van het hotel. Buiten was de temperatuur steeds tussen -20 en -30 graden, maar de natuurlijke warmwaterbronnen waren tot 85 graden. In een prachtige omgeving konden we dus relaxen na de lange busrit en het bergwandelen, al was het wel mannen en vrouwen gescheiden…

Na Changbaishan zouden we naar het befaamde Wusong gaan, maar wij hadden geen idee wat er daar te zien zou zijn. Iedereen die het ons probeerde uit te leggen, benadrukte dat het heel mooi is. Een halve dag zaten we op de bus om ’s avonds in Jilin stad uit te komen, 1 van de grote steden van de provincie Jilin. Daar voelden we ons terug thuis als in Shenyang. Jilin is net zo’n industriële noordoostelijke stad van China met veel gelijkenissen zoals het eten. Veel te vroeg moesten we alweer opstaan om te zien wat er te zien is in Wusong. Uiteindelijk bleek het om een uniek fenomeen te gaan: bevroren bomen. Door een centrale wordt water gebruikt dat warmer terug in de rivier wordt geloosd en door het bevriezen van de stoom die daarbij ontstaat, bevriezen de bomen. Dit fenomeen is maar een paar dagen per jaar te zien en alleen als het niet sneeuwt. We hadden geluk en de hele busreis niet voor niets gemaakt: we kwamen op een juiste dag! Het is inderdaad de moeite om de hele trip te maken, het is echt een wonderlijk gezicht! Alleen is het daar natuurlijk ook koud en meer dan een uur buiten konden we echt niet verdragen…

En dan waren we terug in Harbin en konden we eindelijk het sneeuw- en ijsfestival gaan bezoeken. ’s Avonds gingen we dan naar de ‘Grote Sneeuw- en Ijswereld’ kijken. Na een documentaire in België gezien te hebben, hadden we grote verwachtingen… Maar die werden niet echt ingevuld. Het domein was helemaal niet zo groot en de sculpturen waren vooral sprookjeskastelen die op elkaar geleken. Als je in Harbin bent, is het wel de moeite om te gaan kijken, al is het duur. Maar om er speciaal voor naar Harbin te gaan, is volgens mij en nogal wat andere buitenlanders niet de moeite. Gelukkig was het voor ons maar een deel van ons bezoek aan het hoge noorden van China. De volgende dag zijn we nog naar een natuurpark met alle soorten tijgers gegaan wat ook mooi was om te zien.

We hoorden dat onze couchsurfing-vriend opnieuw een trip organiseerde de volgende 2 dagen en we besloten opnieuw mee te gaan. Voor ons is het mooiste toch de natuur met al de sneeuw en niet de gefabriceerde dingen. Ook al zou mijn verjaardag er wat bij inschieten, het leek ons/ mij toch een leuk avontuur. We vertrokken weer vroeg ’s morgens naar een dorp in een gebied dat bekend is om de grote hoeveelheid sneeuw. ’s Avonds speelden we nog buiten en gleden we met een soort rubberbanden van de berg. Dat was echt dolle pret! We sliepen op een kang, een typisch bed in de landbouwersgezinnen. Vroeger werd de kang gebruikt als stoof, zitplaats en bed, nu is het vooral een verwarmd bed. Jammergenoeg moesten mannen en vrouwen apart slapen met meerdere personen op 1 kang.

Op mijn verjaardag moesten we om half 7 opstaan, om 7 uur ontbijten en daarna direct vertrekken op een wandeling van 13 km. De wandeling in een prachtige omgeving duurde zo’n 6 uur en was echt een unieke ervaring. Alleen de terugrit in de bus van zo’n 5 uur had ik liever niet op mijn verjaardag gedaan. Maar dan kwam het allerleukste van de dag: Martijn had een verrassing voor mijn verjaardag in het hotel! Op ons bed lagen bloemen en een verjaardagstaart met kaarsjes en mijn naam erop. Zo werd het toch echt een verjaardagsdag!

Met spijt keken we nog een laatste keer naar de prachtige sneeuw toen we vertrokken richting Guilin…

28-01-2011 om 14:40 geschreven door Annelies 范爱丽