Annelies in China: het land van de oneindige mogelijkheden...
20-09-2010
Maanfestival op de campus
Sinds gisteren hangen er overal brieven met de uitnodiging om samen het maanfestival te vieren. Het zou gaan over 'games' en er zou gelegenheid zijn om Chinezen te ontmoeten.
Nieuwsgierig als we zijn, gaan we op het opgegeven tijdstip naar het grote grasveld voor ons lesgebouw. Wat we daar zien is nogal teleurstellend, een groep Aziaten en niets van tenten ofzo dat duidt op een activiteit. Iedereen krijgt een armbandje in een kleur, wss om ons later in groepen te verdelen. De organisatie is sowieso al niet wat het zou kunnen zijn: iedereen staat wat onwennig naar elkaar te kijken, maar niemand doet iets. Na minstens een kwartier begint het typische praatje van de presentatoren dat ongeveer zo klinkt in vertaling: "We zijn zo blij dat jullie hier zo talrijk aanwezig zijn! We hopen dat jullie hier de tijd van jullie leven beleven! Het zal een onvergetelijke ervaring worden! De festiviteiten van het maanfestival zijn geopend!" De setting is niet ideaal gekozen: in het hoge gras zitten veel insecten en het is in de brandende zon. Iedereen staat dus maar een beetje in een halve cirkel te wachten op wat komen gaat. Dan komen drie meisjes een modern dansje doen wat best nog sjiek is. Daarna zingt een meisje een typisch Chinees zeemzoet liedje en dan komt nog een ander met hetzelfde concept.
Maar dan komen de aangekondige 'games' eraan. De presentatoren zijn er zeer enthousiast over. Eerst is er een soort stoelendans: een hele mensen lopen in een cirkel en dan wordt er een getal gezegd en dan moet je per zoveel gaan staan. Wie overblijft, moet een liedje zingen. Als dit in een jeugdbeweging zou gespeeld worden, zou het best nog leuk zijn, maar hier waren er maar een paar mensen die meededen en heel veel mensen die stonden te kijken. Op die manier wordt het nogal schaamtelijk. Het tweede spelletje, waar ik wel aan meegedaan heb, is per twee met elk een been aan elkaar gebonden, een rondje rond een stoel lopen. Het probeem hierbij was dat je aan elkaar gebonden werd met slingers. Na één stap gaat dat natuurlijk al los. Als beloning voor je deelname kreeg je wat maancakejes, deelname is waar het hier om gaat . Daarna begonnen weer allerlei mensen te zingen en muziek te spelen.
Ondertussen vroeg een Chinese mij om een interview te geven over het fantastische midherfstfestival. Een interview wil ik wel geven, maar ze moeten niet verwachten dat ik ga bejubelen hoe geweldig hun activiteit wel is. Ik zeg dus gewoon mijn gematigde mening over de festiviteiten (wat ze wss niet zullen gebruiken) en daarna wens ik iedereen een prettig maanfestival/midherfstfestival in het Chinees en in het Nederlands. Dat vonden ze natuurlijk wel leuk.
Uiteindelijk was het wel nog een grappige ervaring, maar echt leuk kan je het niet noemen. En veel Chinezen heb ik ook niet leren kennen, behalve dan de Chinese 'journaliste'. Het is wel weer een interessante ervaring!
Nu heb ik nog een klein uurtje om een tekst van 250 karakters te schrijven over een ervaring met dieren. Iets wat ik al lang uitgesteld heb... Gelukkig is er om half 8 terug Zumba. Geen Zumba zoals we in België kennen, maar eerder een leraar proberen nadoen die een eigen snel dansje uitvoert. Je zweet er alleszins van en het is best grappig om de leraar te zien dansen. Het wordt dus weer een heel normale avond :-p
.
