Welkom op mijn blog!

Gelukkig voor jou heb je niet de hele weg naar Nanjing moeten afleggen zoals ik, maar kan je gewoon even op het internet surfen!
Nu ik al wat gesetteld ben, kan ik er al om lachen, maar op het moment zelf was het echt verschrikkelijk.
Na een leuk weekje in Beijing met Martijn, waaronder twee dagen in Shenyang en oneindig veel etentjes met Chinezen vertrok ik naar Nanjing.
Zes dagen op voorhand kocht ik mijn ticket al, wat normaal heel vroeg is, maar er was enkel nog een trein van 15 uur met zitplaatsen.
Dat kan ik wel aan, dacht ik toen ik aan het loket stond...

De tocht van de wachtruimte naar de trein en dan nog naar de juiste wagon met ongelofelijk zware bagage was al hels.
Gelukkig was het pas half 5 in de namiddag toen we vertrokken en had ik massa's dingen bij oa Nederlandstalige tijdschriften om te lezen.
En van de 6 stoelen met tafeltje ertussen waren er maar 4 bezet, dus dat was nog comfortabel.
Mijn buurman in de trein was een vriendelijke soldaat, wat best leuk was voor de eerste 5 uur.
Ik weet nu ongeveer alles over het leven in het Chinese leger en ik heb veel Chinese liedjes ontdekt door naar zijn PSP te luisteren.
Maar later was het alsof de hele wagon tegelijk met mij wilde praten.
En dan wilden ze natuurlijk horen hoe Nederlands, Engels, Duits en Frans klinkt. Wat blijkbaar heel hilarisch is voor Chinezen...
Wat later waren we over opleidingen aan het praten en toen wilde iedereen weten wat ik geleerd heb over China.
En dan zei ik: literatuur, filosofie, geschiedenis, zo ongeveer alles wat je kan bedenken.
Ah, literatuur, heb je dan vb. iets van Mao gelezen en zoja, kan je eens een zin eruit zeggen?
Tja, van Mao hebben we wel iets gelezen, maar ons systeem is niet zo gericht op van buiten leren en het Chinese systeem wel.
Iedereen vond het supergrappig dat ik niet eens een zin van Mao kon onthouden, maar het verschil in systeem snapten ze helemaal niet.
En het werd nog erger toen ik vertelde over een gedicht dat we in Shenyang geleerd hebben, maar Chinezen normaal in de lagere school leren.
Dus dat was nogal een schaamtelijk moment...

Niet veel later kwam een arrogant Chinees meisje mijn comfortabel plaatsje aan het raam inpikken.
En toen probeerde ik maar wat te slapen, want ik moest nog tot half 9 's morgens overleven in die trein.
Alleen bleek later dat bij zitplaatsen het licht niet uitgaat, alleen bij slaapplaatsen, want bij zitplaatsen is dat te onveilig.
En bij elke halte (wat er veel waren) liep er een bediende met een fluitje iedereen wakker te maken zodat niemand zijn halte zou missen.
En er liepen continu bedienden met karretjes door de gang die luidkeels 'fruit te koop' of 'noedels' (in Chinees natuurlijk) riepen.
Op die manier werd slapen wel heel moeilijk gemaakt. Op een of andere wijze heb ik toch kunnen slapen van 3 tot 5 uur 's nachts.

Je kan je nu wss goed inbeelden hoe ik mij toen voelde, maar in het echt is het nog lastiger, want ik was en moe en de bagage was zwaar en het was buiten zo'n 30 graden...
En toen stonden er plots allemaal buitenlanders met borden van 'Nanjing Normal University 南京师范大学' aan de uitgang van het treinstation.
Dat was echt geweldig, blijkbaar zaten er meer studenten op die trein. Iedereen hielp direct met de bagage en er stond een busje klaar om ons weg te brengen. Ik dacht echt dat ik de reis achter de rug had.
Maar nee, uiteindelijk bleek dat de universiteit meerdere campussen heeft en iedereen behalve ik moest naar een campus en ik naar een andere.
Daar stond ik dan als enige nadat iedereen een kamer was toegewezen.
Toen moest ik nog een uur met de taxi om uiteindelijk bij een groot campuscomplex aan te komen.
En daar was niemand die precies wist waar ik naartoe moest.
Mijn plan van eerst wat bijslapen en daarna de administratie induiken, was ook al onmogelijk.
Toen ik uiteindelijk het gebouw voor buitenlandse studenten gevonden had, werd ik overrompeld door Chinezen met paperassen.
Na veel gedoe was het gelukt om een kamer te vinden en waren alle papieren in orde, maar toen was het al na 2 uur in de namiddag...

En daarna ontmoette ik Line, mijn klasgenote uit België die al een dag eerder was aangekomen en zich ook verschrikkelijk voelde.
Dus gingen we eerst samen eten, spullen kopen en uiteindelijk was het al opnieuw avond voor ik een beetje slaap kon proberen in te halen...
Die dag van aankomst en de volgende gebeurde nog allerlei vreemds, maar dat is voer voor een volgend verhaal!

01-09-2010 om 00:00 geschreven door Annelies 范爱丽