Toen ik wat oude foto's van 3 jaar geleden terugzag, merkte ik pas echt hoeveel ik verdikt was. Natuurlijk had ik het wel al gemerkt in mijn kleren. Maar ik besefte niet dat het zo erg was. Tot ik die foto's zag natuurlijk. Het werd dus dik tijd er eens iets aan te doen, ik had dit wel al eens geprobeert enkele maanden geleden, maar na 4,3 kilo minder, had ik er helemaal geen zin meer in. Maar nu moet ik het vol houden, ik hoop op zen minst 12 kilo te vermageren, maar 20 zou helemaal fantastisch zijn. Deze keer moet het me lukken. Ik ging dus proberen om gewicht te verliezen door minder chocomelk te drinken, want ik dronk elke dag 1 fles leeg. Dat is al een eerste reden waarom ik zoveel bijgekomen ben. Ook begon ik 3 jaar geleden steeds meer te snoepen, ik denk dat dit gekomen is door de breuk met mijn ex. Hij had me bedrogen, en was er nooit eerlijk over geweest, sinds ik het teweten gekomen ben heb ik mijn verdriet weg gegeten. Maar daarna ben ik steeds veel koeken blijven eten. Ook dronk ik elke zondag mijn martinitje, wat ook veel calorieen bevat. Nu probeer ik dus niets meer te drinken als enkel water, water en nog eens water. En dat lukt me best, ik drink bijna altijd water, buiten enkele keren ik wat fristi heb gedronken, en wat melk heb gegeten bij mijn cornflakes. Ik heb nog geen chocomelk aangeraakt sinds ik 'gezonder' ben beginnen eten. Het was ook mijn bedoelingen, om buiten mijn middag eten, en mijn avondeten, niets anders te eten, dus geen koeken, snoepen, chips... Geen chips eten lukt me erg goed, ik hebr ook nog geen gegeten, dus dat is goed. Snoepen doe ik ook niet meer. Maar die koeken das wel erg moeilijk. Zelf maak ik erg graag dessertjes, ik bak heel graag, cupcakejes, taartjes, koekjes, puddings... Natuurlijk moet ik er dan ook van eten. In de vakantie bak ik wel weer dan tijdens school. Aangezien ik maar 24september naar school moet, is het voor mijn nog altijd vakantie. Ik verveel me dan ook te pletter. En iets bakken is dan ook vaak de oplossing. Maar dit is niet goed voor mijn gewicht. Ik kan ook iets anders doen, zoals lezen bijvoorbeeld wat ik erg graag doe. Maar mijn ouders verwijten me er dan van dat ik lui ben, en dat ik niets anders doe dan hele dagen lezen. Dat is ook niet erg plezant. Ik zou wel erg graag gitaar leren spelen, dat kan me misschien ook bezig houden, en dan denk ik niet aan eten. Maar ik durf niet eens te vragen aan mijn ouders of ik mag, want waarschijnlijk mag het toch niet. In ieder geval, want ik ben enorm afgeweken, ik hoop toch ooit terug mijn oude gewicht te bereiken, en wie weet pas ik ooit terug in maatje 34. PS: als er iemand tips heeft, voor mijn gewicht terug op pijl te krijgen, mag je me het altijd laten weten.
Mijn vader is zelfstandig, wat soms niet erg gemakkelijk is. Deze ochtend kwam hij me weer oproepen. Brr, ik haat dat. Omdat we op het platteland wonen en hier erg veel bosduiven zijn, doet hij er altijd 1 na. Daar stond hij dan, onder aan de trap, als een onozele een bosduif na te doen. Mijn vader kan soms erg opdringerig zijn. Zo vroeg hij of ik mee ging rijden met de camion. Daar had ik nu bepaald niet veel zin in. Dus logischerwijs zei ik nee. Maar hij bleef gewoon doorvragen om mee te gaan. En uiteindelijk zei hij gewoon 'Ja ok, ik wacht dan beneden hé op u.'. Ik haat het! En daar zat ik dan, een kwartiertje later in de camion, nog half in slaap. Ik vind het niet fijn als mensen zich zo opdringen. Maar van mijn vader kan ik het minste van al verdragen. Hij moet altijd zijn gedacht hebben. Volgens hem, is hij de slimste mens op aarde, en heeft hij altijd gelijk. Tegensprekingen duld hij niet. Wat is ie een vermoeiende mens. Ik denk dan altijd, nog even vol houden, binnen een paar jaar ben je hier weg. Vroeger zei ik zelfs altijd, op mijn 18, dan ben ik hier weg. Maar dat gebeurde niet, ik ben nu al 3 maanden 18 jaar, en ik ben hier nog steeds. Langs de ene kant omdat ik nu ga studeren, en ik geen werk heb, dus alleen wonen is nog geen optie. Hoewel, dat moest het mogelijk, ik het wel zou overwegen. Langs de andere kant, omdat als ik weg ga, en ik niet alleen kan gaan wonen, ik niet weet waar naartoe. Ik kan natuurlijk bij mijn vriend gaan, en daar ben ik ook altijd welkom, dat weet ik wel. Maar ik wil niet van hun profiteren. Het liefste van al zou ik op mijn eigen benen staan, en ergens alleen wonen. Maar dat is nog niet mogelijk. Hopelijk komt die dag ooit. Dan ben ik vrij, en kunnen ze hier thuis niets meer over mij zeggen. Een voorbeeld: als ik alleen zou wonen, dan kan ik zelf kiezen wanneer ik opsta, en wanneer ik ga slapen. Ik kies zelf wanneer ik met mijn vriendje afspreek en de afwas later doe. Of mijn vriendje kan zelfs blijven slapen, want dat mag nu niet. Of hij kan bij me komen inwonen, dan zijn we altijd samen. Was het maar allemaal zo gemakkelijk. Maar 1 gedachte houd mij blij: later zal ik vrij zijn.
Dit is de eerste keer dat ik een berichtje op mijn blog achterlaat. Ik hoop dan ook nog veel bezoekers te krijgen.
Ik zal eerst wat over mezelf vertellen. Mijn naam is Annelien, ik ben enig kind thuis, wat soms wel tot vervelende situaties kan leiden. Ik ben net afgestudeerd van de middelbare school, en heb mijn diploma van handel en een attest van bedrijfsbeheer op zak: joepie ! Aangezien ik nog niet ga werken, heb ik gekozen om voort te studeren. Omdat ik geen bureaujob wil, want ik heb geen zittend gat, heb ik gekozen voor iets volledig anders. Namelijk kleuteronderwijs. Ik zal nog niemand in mijn klas kennen, en hoop dat ik vlug andere mensen zal leren kennen. Ik heb zelf ook een vriendje, waar ik al 17 maanden mee samen ben. Ik wil zijn naam niet vernoemen, dus als ik over hem praat, zal ik gewoon over 'het lief' praten.
Veel meer weet ik niet te vertellen over me, maar jullie zullen vlug meer te weten komen. Ik zal dan ook mijn best doen mijn blog zo goed mogenlijk bij te houden. Tot ziens ;) Annelien
