Nogmaals een berichtje uit het prachtige Malawi. Vorig weekend hebben we een heel leuk en gezellig, maar koud en regenachtig verblijf gehad in Mzuzu. Het was een leuk weerzien met Barbara. Veel gebabbeld, indrukken uitgewisseld en enorm genoten van de markten van Mzuzu! Zondag, op de terugweg naar Kafukule hebben we heel veel geluk gehad met ons transport. Gelukkig dat Tandie(leerkracht Frans in Lozwati Private School) mee was. Ze kende iemand die ook naar Kafukule moest en ons een rechtstreekse lift heeft gegeven. Zo zijn we vrij snel en nog voor donker in Kafukule geraakt. Anders hadden ze nog lang kunnen wachten op transport. Zo zaten ze voor we de lift kregen al bijna 2 uur in een matola te wachten tot hij volgeladen was en zou vertrekken. Blijkbaar was hij nog steeds niet vertrokken wanneer wij reeds met onze lift in Kafukule waren aangekomen. Zodag is het nog moeilijker om transport te vinden. Laat ons hopen dat we morgen ook zoveel geluk hebben.
Deze week hebben we opnieuw activiteieten verzorgd voor de kinderen uit de buurt. We hebben zo een gemiddelde van een 80 tal kinderen iedere keer. Maandag hebben we opnieuw getekend, dinsdag waren er bal -en andere spelen, woensdag hebben we overgeslaan omdat we de hele voormiddag op toer waren. We zijn van dorp naar dorp gewandeld om de verschillende kippenhokken te bezichtigen en fotos te trekken. Deze kippenhokken zijn gebouwd met de steun van Kwasa kwasa en maken deel uit van een van hun projecten. Het is de bedoeling dat de kippen zoveel mogelijk eieren leggen en deze eieren dan verkocht kunnen worden. Terwijl Aline fotos trok(de batterij van mijn camera was leeg) was ik aan het rondkrossen met de kinderen uit de dorpen. Het is ongelooflijk hoe gelukkig je sommige mensen kan maken, gewoon door goeie dag te zeggen en hen te groeten in hun lokale taal. Je krijgt direct een brede glimlach cadeau. Ik vind het ook iets geweldigs wanneer je aan het wandelen bent en je ineens gevolgd word door een meute kinderen. Of wanneer ze spontaan naast je komen lopen, je hand vastnemen en zo een eindje met je meewandelen. Zalig om hun lachende gezichten te zien! Woensdagnamiddag hebben we de kralen die de dag voordien in art class waren geschilderd vernist en in de laatste art class de kralen op een touw geregen. De dingen die we in de art classes hebben gemaakt uit papier- marche gaan we meenemen en verkopen om geld in te zamelen voor Lozwati Private School. We hebben Kwasa Kwasa ervan op de hoogte gebracht en ze gaan akkoord met ons idee.
Donderdag hebben de kinderen tijdens de activiteiten met verf posters(gemaakt uit amengeplakte A4 papieren) bestempeld met handen en voeten. De resultaten mogen er zijn. We nemen de posters mee. Het was heel leuk en ging goed aangezien we een kleine groep kinderen hadden. Want donderdag hebben we de activiteiten in de voormiddag gegeven ipv de namiddaguren(van 13u30 tot 15u30) zoals de kinderen gewoon zijn. Naast het schilderen hebben we nog een balspel gespeeld en getekend. Op het einde kreeg iedereen een ballon en enkele velletjes papier. Het was de laatste keer dat we activiteiten hebben georganiseerd. Alles loopt zo een beetje tot zijn einde. Enerzijds jammer, anderzijds komt er aan alles een einde en betekend het een begin van iets nieuws.
We hebben allebei gemerkt, hoe graag we hier ook zijn dat we ons af en toe ongelooflijk kunnen ergeren aan sommige dingen hier. Bijvoorbeeld de onduidelijke communicatie. Niets wordt hier met klare en duidelijke taal gecommuniceerd. Er wordt vooral rond de pot gedraaid, je krijgt heel vaak vage en algemene bootschappen. Ook vertellen ze je meestal hetgeen je volgens hen wil horen. Ja neen vragen moet je hier niet stellen, het antwoordt is voorspelbaar: ja. Of dit nu klopt of niet.
Een voorbeeld van onduidelijke communicatie: Donderdagnamiddag waren we in de veronderstellingeen weeshuis te bezoeken. Ik had hierachter gevraagd, aangezien ik de kleertjes die ik van mijn tante en nonkel (die een klerenwinkel hebben in Halle) heb gekregen aan hen wou schenken in het gedacht de baby en peuter weesjes van nieuw ondergoed te voorzien. Uiteindelijk wist Mr. Ziba ons de dag zelf te vertellen dat er eigenlijk geen weeshuis is, enkel oudere wezen die in verschillende gezinnen worden opgevangen. Daar stonden we dan met het baby en peuter ondergoed. Veel te klein natuurlijk voor de wezen die voor onze neus stonden. Gelukkig hadden we nog enkele grotere T-Shirts, kleurpotloden, wascos, scherpers, gommen ed. mee. We werden bedankt en er werd van ons verwacht dat we een korte speech hielden. Daar waren we niet op voorbereid en het gaf me een ongemakkelijk gevoel. Ik was blij wanneer we ervan af waren.
Ja, ja, dat hebben we ook weer gehad.
Naast de moeilijke communicatie is logica hier soms toch ook ver te zoeken hoor en heel moeilijk te vinden. Bv. Gisterenochtend zijn we vanuit Kafukule naar Mzuzu vertrokken om naar emmigratie te gaan en ons visa te verlengen. Mr. Ziba had ons al eerder verteld dat je tussen 7.00u en 8.00u het meeste transport vind op de baan. Wanneer vertrekken wij?
Na 8.00u natuurlijk! Logisch niet? Het was al bijna 9.00u. Er zijn enkele volgeladen matolas gepasseerd en na een kleine 2 uur hebben we uiteindelijk transport gevonden dat ons tot in Ekwendeni bracht. Vandaar met de minibus naar Mzuzu om tegen de middag er aan te komen. Daar aangekomen vrij snel naar emmigratie gegaan. We moesten 10 minuten wachten tot het bureau open ging en dan moesten we een papier invullen en wisten ze ons te vertellen dat we 5.000 MK moesten betalen, dat is ongeveer 25 euro. Dit om ons verblijf te verlengen. We hebben bij aankomst in de luchthaven maar 30 dagen gekregen en we blijven net iets langer(een weekje). Dat geld moesten we in een ander lokaal betalen. Maar dat lokaal was gesloten. Op de deur hingen de openingsuren met erbij vermeld dat we met deze uren rekening moesten houden om niet in schaamte te vallen. Moesten zij er ook eens rekening mee houden. Dat zou helpen. Het lokaal is meer dan een uur na openinstijd opengegaan. Diegene die het openhield was even naar de bank. Oh ja, uiteindelijk is alles in orde gekomen en kunnen we, moesten we dit willen nog 2 maanden langer blijven. Ons visa is ineens met 2 maanden verlengd. Waarom ze van in het begin geen 2 maanden geven? Geen idee. Genoeg ergernissen geillustreerd. Ik blijf het hier naar mijn zin hebben hoor en deze ergernissen gaan ook snel voorbij. De goeie momenten wegen door.
Ik kan blijven vertellen, maar zal eens moeten afronden. Heb niet zo veel tijd meer. Nog kort even vermelden dat we gisteren vanuit Mzuzu een minibus hebben genomen naar Nkhata Bay, Malawi Lake en daar voor donker zijn gearriveerd. We blijven hier een dagje en morgenochtend gaan we terug naar Kafukule. Het is hier helemaal wat anders. Heel toeristisch. Veel blanken. Gisteren eem super lekkere BBQ gegeten, veel groentjes, een vegetarische burger en al. Dat smaakte. Want we hadden enkel ontbeten gisteren. We hebben onze avond gisteren mooi afgesloten met een leuk spektakel, gebracht door 4 knappe mannen in een grappige outfit(een schortje in zebramotief met iets BH achtigs erboven in hetzelfde motief). Het waren acrobaten die allerlei stunts toonden. Leuke filpmjes gemaakt.
Nu ga ik afronden. Tot de volgende. Veel liefs. Anne.
