Ik ben ankertje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam ankertje.
Ik ben een vrouw en woon in (belgie) en mijn beroep is woonconsulente.
Ik ben geboren op 21/05/1982 en ben nu dus 42 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: muziek, film, mode, vastgoed, ....
Anker
Reach for the moon, you might catch a star
11-08-2009
OMG
OMG! Werkt het dan toch echt? Is het dan toch zo dat, eens je ergens in gelooft en voor wilt gaan, dat de kansen zich spontaan aandienen? Het gebeurt dus echt hé. Kheb een idee, al enkele dagen en sinds ik dat idee heb zijn er al twee mensen die me hulp aanbieden om dat idee in de praktijk om te zetten. Alsof ze me duwtje in de rug komen geven van; allee vooruit, maak het maar waar hé, je idee is goed, nu nog echt doe hé... Ok ik ga het echt doen! Wat, hoe, waar, wanneer en waarom? Geduld. Ik kom er pas mee buiten als alles in orde is. Maar weet dat ik met iets bezig ben...iets groots....Iets nieuws!
Hormonen en het effect dat een kappersbezoek daarop heeft
Heb het moeilijk... Hormomen ofzo zeker? Huilbuien included. Veel medicijnen bestaan daar niet tegen. Enkel chocolade, televisie en roddelboekjes. Ik zit de laatste tijd echt wel in een roetsjbaan aan gevoelens. De ene dag superhappy, de andere dag op het randje van depressief. zwart/wit. Nooit eens grijs. Tis nochthans een 'grijze' dag. En dat midden in de zomer. Het regent dat het giet. Niet bepaald om vrolijk van te worden. Vrees dat ik veel te veel nadenk. Echt extreem. Over elk prulletje kan ik zitten tobben. Over stomme details maak ik me zorgen en voor de kleinste discussie laat ik tranen. Man man man ... Miserie miserie Slechte start voor een nieuw leven als optimiste. Denk dat ik dringend eens naar de kapper moet. Niet alleen omwille van de centimeters uitgroei, maar vooral omwille van het instant oppep-effect dat een kappersbezoekje op mijn humeuer heeft. Ik kom daar steeds met de smile naar buiten. tenzij er natuurlijk iets grandioos mis gaat! Maar ja, kben beetje blut (zie blog hieronder) dus kappersbezoekje zit er toch ook niet echt in...Toch wel erg hé Gellukig heb ik men rode nageltjes nog, om me dat instant chique gevoel te geven. Zal maar 'doen alsof' ik me goed voel hé. Volgens verschilende bronnen ga je je dan ook écht goed voelen. Dus dan zullen we dat maar eens proberen hé...
Ik barst van de ideeën om geld te verdienen, om dingen te gaan doen die ik graag doen, om gelukkiger te worden (althans dat denk ik dan toch) Er is maar één obstakel: de lege bankrekening... Wie wil oogsten moet zaaien.Het daagt me hoe langer hoe meer dat er niks te rapen valt zonder eerst te investeren. Probleempje dus. Natuurlijk zullen de ûber-creatievelingen en onbevreesden onder ons zeggen: fout! je hebt daarvoor géén geld nodig. je moet alleen heel erg goed nadenken. Dat ben ik dus nu aan het doen. Zo hard dat men hoofd ervan gaat tollen. Alles is al de revue gepasserd in men hoofdje: spulletjes die ik niet meer nodig heb verkopen op ebay (niet zo'n slecht idee overigens), lottobiljetje kopen (kopen = geld opdoen dus geen goed idee), geld lenen (helemaal geen goed idee, want dit wordt een straatje zonder einde), bijverdienen (doe ik al), geld vinden (get real, dergelijke toevalligheden heb je niet in de hand en overkomen mij nooit),... Tja erg creatief ben ik blijkbaar niet. Ik wacht nog op de geniale ingeving die me schatrijk gaat maken. Zou ook wel eens graag wezen shoppen in New York en à la Carrie Bradshow een volledig maandloon uitgeven aan Manolo Blahniks. Wat moet dat zalig zijn. Volgens The Secret doe ik het helemaal fout trouwens. Die 'levenswijze' zegt dat je steeds dankbaar moet zijn voor datgene dat je al hebt en dat je ervan overtuigd moet zijn dat al wat je verlangt ook werkelijk van jou zal worden. Je moet het in je gedachten al hebben en er al dankbaar voor zijn. Geen haar op je hoofd mag er ook maar 1 seconde bij stilstaan dat het je niet zal lukken, dat het niet realistisch is enzovoorts. Gewoon geloven. Ik ga beginnen bij het begin. Spulletjes die ik niet meer nodig heb te koop zetten op ebay. Beter dan niets hé. En ik WEET gewoon dat mijn spulletjes me heel wat winst zullen opleveren, nah. Eat this.
Het relativeren levert zen vruchten af! Er is eindelijk ook nog eens goed nieuws in mijn richting gekomen. En het is me, sinds dat goede nieuws, ook al gelukt om enkele dagen met een zalig geluksgevoel rond te lopen. Zo zou dat dus altijd moeten zijn! Vandaag ben ik aan het werken op een 'brugdag' waarop zowat 80% van het land vrijaf heeft. Maar who cares! zoooo erg is dat nu ook niet hé. En onze 'grote reis' naar ofwel Amerika ofwel Afrika zal dit najaar niet doorgaan wegens overdosis financiële tegenvallers. Maar ach ja, alweer: het is niet het einde van de wereld. Die reizen komen er nog wel. Effe focussen op andere zaken hé. Wie teveel piekert over tegenspoed zal nog méér tegenspoed kennen. En dat willen we niet hé.
Heb men nagels rood laten lakken. Ik, als blondje. Dat is dus volgens velen absoluut not done hé. Als ik nu nog een kort jurkje en hoge hakken aantrek dan ga ik van 'dom blondje' naar 'goedkope slet'. Tja wat is dan de beste keuze? Persoonlijk vind ik die rode nagels hééérlijk! Ik hou wel van dat 'madam-chichi' gevoel. Vooroordelen zullen er altijd zijn en sommige mensen zullen eeuwig blijven in hokjes denken. Zelf heb ik altijd de neiging gehad om al die vooroordelen tegen te willen spreken. ik wil me per se bewijzen. De laatste tijd begin ik meer en meer te beseffen dat dat weinig of zelfs geen nut heeft. Dat ze maar denken. je kan iemand toch niet zomaar van zijn of haar overtuiging afbrengen. Zolang ikzelf en de mensen die dichtbij mij staan maar weten wat ik écht waard ben en wat er achter die blonde haren en rode nagels schuilgaat. Ik heb vaak het gevoel dat ik me moet inhouden. dat ik niet 100% mezelf kan zijn, gewoon doordat dat niet binnen het 'perfecte plaatsje' past. Maar ja wat is perfect hé? wat voor de ene perfect is, is dat voor de andere net niet. Zo ben ik bijvoorbeeld echt gek op naaldhakken, hoe hoger hoe liever zelfs. En make-up en juwelen. Ja I know, ik ben een echt meisje-meisje. En net doordat er zo weinig van die types in mijn omegving rondlopen voel ik me geremd in mijn 'vrouw-zijn'. belachelijk ik weet het. Je moet natuurlijk enkel naar jezelf kijken en je niet 'veranderen' voor je omgeving. Da's zwak en daar win je niets mee. sterker nog, je verliest er een deel van je persoonlijkheid door. Ik bén zo. take it or leave it. Als ik het zo neertyp ben ik er ook rotsvast van overtuigd. In het dagelijks leven ligt het me iets moeilijker. Werk aan de winkel dus. Drie jaar geleden nam ik deel aan Miss belgian beauty. Daar gebruikte ik de slagzin: 'Be yourself, everyone else is already taken' tijdens verschillende presentatieopdrachten. Een waarheid als een koe. Be yourself. Niet meelopen met de kudde maar je eigen weg gaan. Voila, dat heb ik mezelf weer eens goed ingelepeld vandaag! ah ja, maar voor ik het vergeet, in mijn geval is het niet gewoon be yourself, maar: be yourself, but maybe try to be a little bit more positive!hihi
Soms kan één telefoontje je hele dag verpesten. Dat was dus gisteren het geval. Wat begon als een eerste geslaagde dag als optimist eindigde met mijn vertrouwde pessimisme. Ja wat wil je dan ook, als je te horen krijgt dat je 500 euro mag ophoesten? Ik bespaar je het hele verhaal want het is echt té ellendig om neer te schrijven. komt erop neer dat ik ook eens twee weekjes in men hele leven werkloos ben geweest en de vergoeding die ik daarvoor gekregen heb blijkt nu onrechtmatig te zijn toegekend. Waar zit em het probleem? Ik had niet al mijn 'betaalde' vakantiedagen opgenomen op het ogenblik dat ik werkloos werd. ja haallloooo??? Weet je toch niet op voorhand,dat je zonder werk gaat komen te zitten? Enfin, na een hele namiddag en avond mokken en tobben heb ik vannacht besloten dat ik dringend moet leren 'relativeren'. Het is 'maar' geld. Een telefoontje krijgen dat je vertelt dat je kanker hebt, da's pas een reden om te mokken. Dus kga er niet meer over zagen en klagen. Gewoon werken om alles te kunnen betalen en geluk putten uit de kleine dingen. Dat is wat ik moet doen.
De kunst van het positief denken bestaat erin dat je elk negatief puntje omzet iets positiefs. Dat het glas halfvol is met andere woorden. Mijn glas is momenteel halfvol. Misschien zelf iets meer dan de helft. De zon schijnt, de aangetekende zending die gisteren op me lag te wachten bleek een aangenaam pakje te zijn en geen zoveelste factuur, op de weekplanning staan nog een paar aangename activiteiten, enzovoorts. Ik hoef dus zelfs geen negatieve zaken om te zetten in iets positiefs. Op dit eigenste moment overheersen de positieve dingen overduidelijk. Wat me wel opvalt is de invloed van mensen in je omgeving. Hoe positief je ook probeert te zijn, als de omgeving niet mee wilt, dan sta je nog nergens. Misschien is het gewoon een kwestie van 'volhouden' en van zo positief te zijn dat het op den duur aanstekelijk gaat werken op je medemensen. Heal the world, make it a better place!
Weetje voor het nageslacht:Michael Jackson werd vorige week begraven. the king of pop is niet meer....Onwaarschijnlijk nieuws dat insloeg als een bom. Ik denk dat onze ouders zich zo gevoeld moeten hebben toen Elvis stierf. Met weemoed denk ik terug aan mijn kinderjaren, toen ik de cassette van MJ snachts stiekem afspeelde in men bedje onder de lakens. Of aan de domme danspasjes die steeds opgevoerd worden bij het weerklinken van Thriller & Beat it. Maar het glas is halfvol: we mogen blij zijn dat we dit hebben meegemaakt, dat we zijn muziek hebben leren kennen en er nu nog steeds van kunnen genieten. Onze ouders hadden hun King, wij de onze. En ook onze kinderen zullen ongetwijfeld hun King hebben.
En we nemen nog maar eens een nieuwe start op deze blog-pagina Deze keer voor serieus! Heb enkele doelstellingen die ik wil verwezenlijken en het lijkt me handig om dit met behulp van een online dagboek te doen. Op die manier wordt ik dagelijks geconfronteerd met het al dan niet dichterbij komen van de doelstellingen!
Doel 1: 1500 euro extra verdienen tegen november 2009 voor reis naar Afrika (of Amerika) Doel 2: Barcelona trip gratis verdienen via jafra Cosmetics Doel 3: Zelfstandige activiteit uitbouwen in wellness/schoonheidssector
En één groot algemeen doel is: Positiever denken/leven. Meer lachen, meer genieten. Gewoon gelukkig zijn. Dit is de moeilijkst te verwezenlijken doelstelling. Want ja, hoe begin je daar nu aan? En daarbovenop: Wat als je er al 100x aan 'begonnen' bent zonder blijvend resultaat? Gewoon opnieuw proberen zeker? Een echte positivo zal ik waarschijnlijk nooit worden,maar een beetje 'gelukkiger' zou ook al veel zijn.
De overige doelstellingen zijn allemaal financieel/zakelijk getint. En in principe ook perfect haalbaar. Positief denken anke. Perfect haalbaar dus. Ik moet gewoon eens wat strenger gaan zijn voor mezelf en niet te snel opgeven. Het zal zooooo genieten zijn onder het Afrikaanse zonnetje.
Eigenlijk is er nog een stille, stiekeme vierde doelstelling. Maar deze past niet in het rijtje en wil ik nog even bewaren.
Lijkt wel nieuwjaar, al die 'voornemens' of 'doelstellingen'. Ik hou me vast aan de uitspraak: If you can dream it, you can do it! en dromen dat kan ik hoor, als de beste!
In de meest 'wilde' dromen baat ik een eigen wellnesscentrum uit. Zou zo'n droom ook werkelijkheid kunnen worden? De eerste vragen die ik, als ûber-realist me altijd stel bij dromen en wilde plannen is: hoe ga ik dat betalen? En volgens mij loopt het daar ook telkens mis. Ik focus zo hard op het financiële aspect dat ik al de rest uit het oog verlies. Waardoor de dromen geen realiteit worden en waardoor er van optimisme al helemaal geen sprake is. Dus: deze keer ga ik het anders aanpakken. Ik hou het financiële in men achterhoofd maar focus op de doelstellingen zelf. En tijdens dit volledige proces ga ik mezelf ervan overtuigen dat If I can dream it, I can do it!
