Mja, dit is dan het einde van de reis.
Het was een ervaring om nooit te vergeten, en misschien zelfs om nog eens over te doen?!
Ik heb hier veel geleerd, over veel nagedacht en bepaalde dingen ingezien. Ook knopen doorgehakt ivm met werk en andere zaken. Oh wat doen we zwaar neenee nog even over de laatste dagen in Buenos Aires.
Gisteren als afsluiter nog in een nagel getrapt. Gelukkig voelde ik het op tijd en zat de nagel maar een heel klein beetje in mijn voet, aaw! En gelukkig heeft Michel altijd z'n gereedschap bij en heeft hij de nagel verwijderd uit mijn gloednieuwe teenslippers, waarvan de zool jammer genoeg niet meer texopore is, hèhè!
En een reis zonder een aertske te doen kan ook niet, he Evi; we ging vandaag iets drinken en kga zitten aan een tafeltje waar gebruikte tassen enzo staan. Ik begin in, wat ik dacht, de menukaart, te lezen, en ik denk nog 'wat gaat die kaart moeilijk open'. Verstand op oneindig, nog niets door hebbend, komt er een man van binnen en hij begint een beetje geagiteerd te praten. Bleek dat die man daar zat, even naar binnen was geweest en dat dat niet la carta was, maar zijn agenda. We zijn rechtgestaan en hebben een ander terrasje uitgezocht
Daarna nog een lokaal marktje gedaan en nog meer souveniertjes gekocht! Eindelijk heb ik de lama poncho van mijn dromen gevonden. Gene kou voor mij deze winter!
Zo, nu nog een doucheke nemen, wachten en dan om 22h30 lokale tijd opstijgen om morgen om 18h30 Belgische tijd aan te komen in Zaventem. Hopelijk kunnen we landen met al de sneeuw die voorspeld wordt! Gaat me varen dat temperatuurverschil, maar zoals de traditie het wilt, sneeuwt het heel vaak op mijn verjaardag dus dat ben ik gewoon.
Tot in levende lijve iedereen, blijft leuker dan virtueel he ;-)
Dikke zoenen
Veel is er ondertussen niet gebeurd. Buiten het feit dat ik alle cocktails heb uitgeprobeerd en dat m'n pelske toch wel al wat kleur heeft gevangen
Zaterdag nemen we de bus terug richting Buenos Aires. Een trip van om en bij de 20h. De 13de aankomen, nog een keertje overnachten in de stad en de 14de het vliegtuig op richting thuisfront, naar mijn familie, vrienden en vooral naar m'n lieverd.
Ik had niet verwacht dat ik zo'n heimwee zou hebben. Het is leuk hier, versta me niet verkeerd. Maar alles, echt alles is anders hier. En dat is toch aanpassen voor zo'n gewoontebeest als ik.
De mensen hebben hier weinig, om niet te zeggen niets, maar lopen van 's morgend tot 's avonds met een glimlach op hun gezicht. Toch wel iets om mee te nemen vind ik.
Het geweld in de steden is wel groot. Er bestaat ook niet echt een wet hier. Als je bijvoorbeeld iemand dood rijdt, wordt er samen gezeten met de familie om een financiële regeling te treffen. Gaan beide partijen hiermee akkoord, ga je niet naar de gevangenis. De politie is zo corrupt als de pest, als je bijvoorbeeld zonder helm met de moto rijdt (als toerist, want voor de locals geldt die regel niet) betaal je je boete af aan de politieman in kwestie en dat is sowieso beter dan de nacht doorbrengen in hotel de houten lepel, wat je anders te wachten staat.
Gelukkig geldt er hier wel een gouden regel: toeristen val je niet lastig op gebied van bijvoorbeeld vrouwen lastig vallen. En inderdaad, ik heb nog geen last gehad. Anders weten ze dat de toeristen stoppen met hun stad te bezoeken en daarmee pesten ze enkel zichzelf. Mja, ik ben toch wel blij dat ik in ons, relatief veilig, belgenlandje woon hoor.
Als ik in BA ben, zal ik nog eens posten en dan zit de blog er ver op. Misschien zet ik hem volgend jaar wel verder. Maar dan samen met Jorn en richting Noord-Argentinië. We zullen zien wat het jaar ons brengt
Ushuaia was geweldig! De boottrip is iets wat ik nooit meer vergeet. We hebben pinguïns gezien, zeehonden, verschillende vogels met het hun jongen, prachtige bloemen en planten en ga zo maar door. Daarna een bbq op een onbewoond eiland met enkel een houten hut en een plaats voor vuur.
Het natuurpark was ook de moeite. Een 8km lange wandeling bergop en bergaf waar we weer een hele waaier aan andere fauna en flora zijn tegen gekomen.
1 januari zouden we een 2uur lange vlucht nemen tot in comodores, aan de oostkust en dan de bus richting puerto madrin, een uur of 4. All going well, we stappen op het vliegtuigje (plaats voor ongeveer 50 personen) en we stijgen op, nog een mooi zicht gehad vanuit de lucht op de bergen en de gletsjers en daarna in slaap gevallen. Een tijd later landen we en Michel en ik stappen af. Ineens krijg ik het gevoel dat er iets niet juist is, terug naar het vliegtuig gelopen, in m'n beste Spaans uitleg gevraagd en blijkbaar zaten we in rio gallegos, een 300km van ushuaia oef, terug op het vliegtuig, terug opstijgen en back on track.
Beetje later landen we terug en ik versta van de stewardess dat de passagiers van comodores moeten blijven zitten. Na een half uur ziet Michel ineens zijn rugzak van de vlieger gaan. Hij naar voor gelopen, blijkt dat we om onbekende reden een ander vliegtuig moeten nemen en dat we in !el calafate! zitten, aan de westkant van het land.
Na een uur of 3 wachten, mochten we terug aan boord. We waren met z'n vijven. Ik zie het vliegtuig en ik kreeg het opslag warm! Een klein vliegtuigje, plaats voor 34 personen, met propellers vanvoor, oh hier ben ik geen held in! Op zich goed meegevallen, alleen maakt zo'n toestel heel veel lawaai en zijn de bewegingen erg bruusk.
Natuurlijk hadden we onze bus gemist, maar zoals alles goed geregeld is in Argentinië, vertrok er om 1h am nog een nachtbus, daar hebben we dan geen 4h opgezeten, maar 8h.
Enfin, toen we hier aankwamen de dag nadien scheen de zon en het hostel waar we verblijven is prachtig. Ik voel me helemaal thuis door het afdak in druivelaar (niet zo mooi als het jouwe hoor papa) en de hangmat. Op stranden is waar je me de volgende dagen kan vinden, mijn verlof kan niet meer stuk!
Eergisteren aangekomen in ushuaia. Dit is de hoofdstad van vuurland. In de tijd ontdekt door maghelaen. Hij noemde de plaats zo omdat de autochtonen (zijnde verschillende stammen indianen) rookpluimen maakten om iedereen te verwittigen dat er een raar voorwerp op hen afkwam via de zee. Tot zover de geschiedenis .
De vlucht is heel goed meegevallen. Het was een Boeing 737, gelukkig want ik was bang voor een klein aftands vliegtuigje!
Ushuaia wordt de stad van de 4 seizoenen genoemd en het heeft haar naam niet gestolen... De ene moment is het heel warm als de zon komt piepen, de andere moment wenste ik dat ik thermisch ondergoed bijhad!
Voor de rest vinden we de stad heel vuil, iedereen gooit z'n afval maar op straat en zo wordt het een zooitje. Maar de uitzichten op het kanaal en de bergen met besneeuwde toppen maken alles weer goed!
Gisteren hebben we de gevangenis bezocht en het bijhorende museum van de geschiedenis van het eiland. Heel knap want zo kan je de evolutie zien van de wereldkaart tot hoe ze nu is. De gevangenis was best eng, 1 vleugel is authentiek gebleven aan hoe het toen was. Je zou er niet hebben willen zitten! Maar was alleen voor de allerergste gevangen, die werden vanover het hele continent hiernaartoe gestuurd. Een enkeling is erin geslaagd te ontsnappen ten koste van het leven van een bewaker.
We hebben een uur of 3 doorgebracht in het museum en het was 1 van de mooiste dingen die ik hier al gezien heb.
Even over de jeugd in Argentinië. De mensen zijn hier toch nog best arm, en de jeugd heeft geen geld voor drank en drugs. Dus ze kopen een auto ( is hier in verhouding spotgoedkoop) en daar werken ze dan een hele dag aan. Lees: pimpen ze tot in het oneindige! Vanaf een uur of 8 in de avond beginnen ze allemaal met hun show. Tientalle keren achter elkaar flaneren ze dan over de avenues met om ter luidste muziek, hun arm uit het raam, een pet op het hoofd en een gouden ketting rond de hals! Bende top-johnnen!!! Maar wel grappig om zien.
Seves vertrekken we met de boot voor een trip over het beagle kanaal ( weer een mooi stukje geschiedenis maar ik zal het jullie besparen) en gaan we pinguïns en zeeleeuwen spotten! Morgen een hele dag in het natuurpark van vuurland voor een trekking en een peddeltocht.
Dinsdag 1 januari vertrekken we richting puerto madrin, terug met het vliegtuig want een bustrip neemt ongeveer 30h in beslag.
Het is even geleden, maar we hebben drukke dagen gehad.
In bariloche de plunderingen meegemaakt, was echt erg. De politie stond er maar en keek ernaar. Ramen en deuren vernield, auto's in brand gestoken en een politiekantoor helemaal vernield. Bende ongeregeld! Vrijdag vertrokken richting stadje perito Moreno (niet verwarren met de gelijknamige gletsjer) waar we muurschilderingen hebben gezien van 7000 voor Christus. Heel mooi en de omgeving ook, een gebied dat gekenmerkt wordt door canyons.
De dag erna verder gereisd naar El Chalten. Na 300km gereden te hebben zonder enig teken van beschaving te zijn tegengekomen ineens paniek! Iets mis met de remmen, beter nog, we konden zelfs ni meer remmen, volledig geblokkeerd! De chauffeurs slaagden er niet in om het probleem te verhelpen dus heeft Michel zich even gemoeid.... Na een half uur back on track
Aangekomen in het sprookjesachtige El Chalten! Prachtige wandelingen gemaakt naar meren en in de bossen. Een condor gezien vanop 5 meter, en hem kunnen vastleggen op foto ook. Waaw, daar doe je het voor he. Echt een leuke plaats, maar na 2 dagen hadden we het wel gezien.
Dus gisteren onze boel gepakt en 250km verder naar El calafate gereisd. Ook een leuke stad, maar te gemaakt. Je ziet dat hier alles in teken staat van de toeristen, maar ik denk dat ik op gebied van souvenirs hier wel m'n slag kan slaan. Overmorgen een daguitstap naar de gletsjer perito Moreno, zou 1 van de mooiste dingen zijn van heel patagonie. Vandaag gaan kuieren en de winkelstraat en we zijn een koppel tegen gekomen dat we in Buenos aires hebben leren kennen, grappig want dat is ondertussen meer dan 2000km achter ons! Een leuk toeval wel.
Hierna nog naar ushuaia en dan terug richting noorden, naar de stranden. Zal me wel goed doen want het is heel vermoeiend om op zulke korte tijd zoveel te willen zien. Maar je komt hier natuurlijk ook niet elk jaar he.
Iedereen een gelukkig kerstfeest toegewenst en alvast een prettig nieuwjaar! Drink maar een glaasje champagne op mijn gezondheid ;-)
Vandaag dagje vrij! Zo stijf als een hak!
Gisteren de meest fantastische dag ooit gehad! Ik ging dus paardrijden en omdat het weer zo slecht was, was ik de enige samen met de gids.
De kerel sprak goed Engels en Duits want zijn grootouders zijn van Duitse origine. Zij zijn tijdens de oorlog hier naartoe gevlucht. Ben er maar ni verder op ingegaan . Het jammere is dat we de toer van de mapuche indianen niet hebben kunnen doen, het pad was helemaal ondergeregend. Maar omdat ik alleen was en ik blijkbaar nog wist hoe het moest, zijn we gaan galopperen langs de stranden van een meer, in de pampa's en hebben we een !klimtocht! gedaan met de paarden.
Ongelooflijk wat die paarden kunnen. Steile bospaden en rivierbeddingen vol kasseien; niets is hen te veel. Op gegeven ogenblikken heb ik gewoon m'n ogen gesloten en kon ik de nek van het paard bijna omhelzen omdat we zo steil omhoog gingen! Heeft super foto's opgeleverd. Bij het naar beneden komt zei de kerel: niet bang zijn als je paard een beetje skiet, ze zullen heus niet vallen! Ik heb m'n hart tegen geregeld voelen kloppen hoor! En na de afdaling vertelde hij me dan dat hij vorige week nog gevallen was met het paard op zijn lichaam! Had ik dat van tevoren geweten,...
Rijstijl was aanpassen en verschilt in alles van de Engelse rijstijl! Je teugels mag je maar in 1 hand vast houden en wil je naar links gaan, trek je breide teugels naar links. De paarden zijn vele gevoeliger in hun mond en geef je een beetje sporen, schieten ze meteen in galop. En kmoet eerlijk toegeven; heb soms met 1 hand m'n zadel vast gehouden want galop is hier precies crossen.
Ook leuk om weten: ze hebben ongeveer 30 paarden en telkens 15 paarden in de running en de andere 15 leven dan in het wild voor ongeveer een maand. Daarna wordt er gewisseld. Dus we hebben de andere paarden kunnen zien in de bergen, echt prachtig!
Alle paarden waar nu op gereden wordt, waren ooit wilde paarden, prachtig wat ze er nu mee kunnen aankunnen!
Michel is vandaag gaan biken, maar is moeten terug keren omdat het te gevaarlijk was. Ja het weer is echt jammer! Het zou hier 25 graden en warmer moeten zijn. Ach das dan weer goed voor de gletsjers zeker! Morgen vertrekken we weer. Vanavond bespreken we waar naartoe!
Morgen een droom die werkelijkheid wordt! Gaan paardrijden en bij de 'Indianen op bezoek'! Michel wilde de vredespijp niet meeroken, dus die gaat met de bus van den bejaardenbond naar nen berg kijken!
Voor de rest alles goed hier! Het weer is beter en de wind is gaan liggen! Anyway we maken er het beste van! Elke dag nieuwe mensen leren kennen, elk met hun verhaal. Ik verschiet ervan hoeveel 'normale' mensen hier maanden rondtrekken, hun job en woonst hebben opgegeven omdat ze la vie quotidienne niet aankunnen.
-Bedank lieve mapa om me te steunen en om voor ons meisje te zorgen
-Bedankt papa Jorn voor het compliment ivm m'n schrijfstijl
-Sorry Helen maar blijkbaar heb ik jouw sokken hier bij... Je krijgt er nieuwe van me als ik terug ben
-Bedankt vriendje Tom en Evi voor de benefiet voor Jorn, ik duim dat het lukt. Maar anders is het te veel geld om te verspelen voor een paar dagen ...
-Bedankt familie en vriendjes om er voor me te zijn met jullie mails, ik mail niet altijd terug maar denk wel aan jullie.
-Broer Tom, ik hoop dat alles goed gaat met baby Luka, ik denk veel aan jullie!
-Nichtje Miranda en neefje Kevin, zo fier dat Mathieu al doorslaapt, goe gedaan!
-Vriendje Tom: succes chez les policiers, ik denk aan je op het examen
Onze busreis was geweldig! Het begon niet geweldig, de bus was stuk en moesten 2h wachten op de volgende. Als dat in België zou gebeuren, zou iedereen lopen sakkeren en zagen. Hier dus niet, iedereen begint met iedereen te praten en het was best gezellig! Het confort op de bus was super, precies een echt bed. En eten was ook voorzien! Ben blij dat we geen vliegtuig genomen hebben, anders hadden we alle mooie dingen gemist! Met de bus chauffeurs hadden we al snel kennis gemaakt en zo mochten we mee vooraan zitten en mate drinken. Lokale drank waarbij de bladeren vd plant vermalen worden en met heet water gedronken. Geeft energie en zou helpen tegen hoogteziekte en andere kwalen. Erg lekker vind ik het niet
Hier aangekomen in slecht weer. 15 graden en ontzettend veel wind! Ik hoop dat we wat kunnen doen want het weer laat het echt niet toe eigenlijk!
Wel heel mooi, veel bergen en meren, deze streek telt 8 meren en allemaal totaal verschillend zo schijnt. Het geeft me echt het gevoel om in de Alpen te zitten , alleen zonder kabelbanen en berghutten!
Ik zou hier graag een paardentocht doen met overnachting bij indianen, hopelijk krijg ik Michel overtuigd!
Ps: wist je dat: VW Polo en Golf hier niet bestaan? Wel een combinatie van de beide (ziet er ni uit) en die noemt VW Gol voor de rest veel wagens waar ik nooit van heb gehoord en modellen die al langer rondrijden dan dat Michel leeft!!!
We verlaten de hoofdstad morgen om 13h om de dag erna aan te komen om 10h, 2000km verder in bariloche.
Dat wordt 'Zwitserland van Latijns Amerika' genoemd door de bergachtige omgeving.
Mijn indruk van de eerste 3 dagen?
De populatie is super vriendelijk. Als we met een kaart op straat staan om de weg te zoeken komt er altijd wel iemand de weg uitleggen.
De taxi's, daar blijf ik niet van over kunnen. Vandaag bijna een accident gehad. Maar ach, het went wel. Blijkbaar gebeuren er hier trouwens minder accidenten dan in pakweg België.
Vorige nacht kwam een koppel aan in ons hostel en er was geen plaats meer om te slapen! We hebben dan maar voorgesteld om bij ons te slapen, zo gaat dat hier s avonds hebben we samen wijntjes gedronken, gezellig!
Gisteren onze eerste vlucht vertraagd
met een uur omdat blijkbaar iemand
z'n bagage kwijt was. Resultaat:
alle bagage 2x in en uit de vlieger
en wij stress voor onze aansluiting!
De vlucht zelf was volgens mij
zeer vergelijkbaar met een crèche!
Wenen, wenen en nog eens wenen
en de papflessen vlogen ons om
de oren! (Najma, is da mijn straf
omdat ik in vieux depot zo zat te zagen
op de huilbabies?)
Heelhuids in Madrid aangekomen,
met nog 50mins de tijd om op het
vliegtuig te geraken. We wandelen
op ons dode gemakje, tot we er ineens
achter kwamen dat we nog een metro
moesten nemen enzo! Hebben we een
stevige stap bijgezet en net op tijd
waren we dan daar!
Na een huilbaby-vrije vlucht
van 13h aangekomen in het warme
BA! Nog een uurtje aanschuiven
om een foto en vingerafdrukken
te laten nemen en naar je bagage
te wandelen!
Int kort: Michel met bagage, Anke en
minstens nog 30 mensen zonder bagage!
2h aanschuiven om dat dan aan te geven
zonder de mogelijkheid om iets te drinken
of te eten! Ondertussen al 4h in de morgen
in Belgische tijd!
Enfin ze hebben beloofd dat ik vandaag
de bagage zou terug hebben en dat ze
die komen brengen naar ons hostel!
We zullen zien, en zolang loop ik rond
in Michel z'n shorts, haha!
Ps: Jorn; ik zal nooit nog zagen over
jouw vlotte rijstijl! Wat is me dat hier????
neenee nog even over de laatste dagen in Buenos Aires.
